Masuk"พี่กาย น้ำขิงเอาน้ำมาให้ค่ะ"
"..." "มา พี่กายมือเลอะ น้ำขิงป้อนค่ะ" "ไม่ต้อง" พอเสร็จจากงานห้องสมุด ผมก็ปล่อยเพื่อนๆ สอนหนังสือเด็กๆ ไปเพราะผมไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เลยชวนไอ้นายกับไอ้เตอร์มาช่วยกันทาสีคนละแรงสองแรงจะได้เสร็จเร็วขึ้น แต่ชีวิตมันก็มักมีจังหวะนรกเข้ามาเล่นตลกกับผมเสมอ อย่างตอนนี้ ที่ผมนั่งทาสีผนังห้องอยู่ดีดี ก็มีรุ่นน้องคณะวิศวะที่ปลื้มผมเอาน้ำมาให้และพยายามจะถึงเนื้อถึงตัวให้ได้ ซึ่งทั้งหมดเกิดขึ้นต่อหน้าลูกพีช ที่กำลังเดินยิ้มถือถุงน้ำดื่มมาทางผม แต่กลับหยุดชะงักไม่เดินเข้ามาใกล้ แถมเตรียมหันหลังเดินไปอีกทาง จนผมเห็นท่าไม่ดี เลยวิ่งตามไปดักข้างหน้าเธอ ก่อนจะดึงแขนเธอเดินมาที่ห้องเรียนเล็กๆ อีกห้อง ปล่อยให้รุ่นน้องยืนทำหน้างงอยู่ที่เดิม "หิวน้ำ" "น้ำหมด" "หมดอะไร ในถุงมีตั้งหลายขวด" "มีเจ้าของหมดแล้ว" "หึงกาย?" "อยากง้อจัง แต่สถานที่ไม่อำนวย" ฟอด "อย่ามาทำเจ้าชู้กับพีชได้มั้ยกาย" "พีชไม่ใช่สาวๆ ของกายนะ" "..." "ใครบอกว่าพีชไม่ใช่ผู้หญิงของกาย" "พีชเป็นผู้หญิงของกายคนเดียวมาตั้งนานแล้ว" "..." "กายง้อ ไม่งอนกายนะ ได้มั้ย" จุ๊บ คำพูดแทงใจดำของเธอที่เอ่ยออกมาอย่างขอร้องผมพร้อมกับดวงตากลมโตที่กำลังสั่นไหว ทำผมร้อนรนอยู่ข้างในจนต้องพูดความรู้สึกออกมาแต่มันก็ไม่ทั้งหมด ต้องไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้ ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าและปล่อยออกมาให้ใจเย็นขึ้น ก้มตัวลงไปวางหน้าผากของผมบนหน้าผากมนของเธอมองเข้าไปในตากลมโตที่ซ่อนความน้อยใจเอาไว้ไม่อยู่ ทำใจกล้ากดริมฝีปากจูบเธออย่างแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆ งับปากเล็กอ้าขึ้นพอให้ลิ้นของผมเข้าไปชิมความหวานได้ ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเขาง้อผู้หญิงกันยังไง แต่ผมเลือกใช้วิธีนี้ง้อเธอ...เธอคนเดียวของผม แค่ก แค่ก แค่ก เหมือนไอ้เตอร์จะแกล้งไอส่งสัญญาณให้ผมรีบพาเธอออกไป ผมเลยต้องจำใจผละออกแล้วเอื้อมมือไปดึงถุงน้ำดื่มมาถือไว้เอง และใช้มือข้างที่ว่างไปจับมือเล็กพาเดินออกมาพร้อมกัน จนเห็นไอ้เตอร์ยักคิ้วส่งซิกให้มองไปทางไอ้นายที่ยืนคุยกับพี่ไอติมอยู่ไม่ไกล ผมเลยปล่อยมือนุ่มให้ไปหยิบแปรงทาสีมาถือไว้ในมือ "ลูกพีช ฉันเดินหาแกซะทั่วเลย" "มาอยู่ตรงนี้นี่เอง" "อะ อืม มาช่วยทาสีหน่ะ" "ดีดี ฉันอยู่ทาสีกับแกดีกว่า" "อยู่ตรงนั้น ลีบอกเกะกะ" "มาซิ ไปทาในห้องกัน" ฉันเลยเบี่ยงเบนความสนใจจากเพื่อนของเขาชวนไอติมไปนั่งทาสีกันในห้องที่เดิมก่อนที่ฉันจะเดินไปหาน้ำหาท่า เพียงไม่นานคนที่ฉันกำลังหนีหน้าเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ก็เดินตามเข้ามานั่งข้างกันทำเป็นช่วยงานอย่างขยันขันแข็ง แต่พอไอติมเผลอก็หันมาแกล้งฉันดึงผมฉันบ้างหยิกแก้มฉันบ้างแอบจับมือบ้าง ทำตัวรุ่มร่ามมือเป็นปลาหมึกสุดๆ ฉันเลยแกล้งกลับโดยการให้เขาลุกขึ้นไปทาตรงตำแหน่งที่ฉันเอื้อมไม่ถึง อยากสูงดีนัก ก็ต้องใช้ความสูงให้เป็นประโยชน์ซะหน่อย "น้องกายช่วยทาบนนั้นหน่อยสิ" "..." "ตรงนั้นแหละ ตรงนั้นโน่นด้วยนะ" "ทาให้เสร็จเลยนะ" "..." เพราะความที่ฉันอยากให้งานเสร็จเร็วเลยทำให้ลืมดูเวลาไปเลย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อาลีเดินหน้านิ่งยกหม้อก๋วยเตี๋ยวแห้งมาให้ด้วยตัวเอง คงจะเห็นว่าแฝดตัวเองกับเพื่อนสนิทอย่างฉันไม่ได้เดินไปนั่งกินด้วย "ติม ลูกพีช มากินก๋วยเตี๋ยว" "ลีกินยัง" "กินแล้ว" "น่าอร่อยอะ" "อร่อย ลุงผู้ใหญ่ทำ" "พวกมึงมากินด้วยกันสิ กูตักมาเผื่อ" "ครับ" "เหลืออีกเยอะมั้ย ตรงนี้" "เหลือห้องเล็กอีกห้องเดียว ลูกพีชว่าพรุ่งนี้เช้าก็น่าจะเสร็จ" "อืม จะได้มีเวลาพัก" "หรือถ้าว่างแล้ว เดินไปยิ้มให้กำลังใจหนุ่มๆ ฝั่งโน่นบ้างสิ" "มีแต่คนถามหาลูกพีช จนลีขี้เกียจตอบ" "หนุ่มๆ ฝั่งนี้ก็ต้องการกำลังใจเหมือนกันนะลี เชื่อติมสิ" "ไปทาสีต่อดีกว่า" แล้วไหงสองแฝดมารุมแซวฉันได้เนี่ย ฉันอุตส่าห์นั่งกินก๋วยเตี๋ยวเงียบๆ แล้วเชียว ไม่รู้ไปรู้ไปเห็นอะไรกันมารึป่าว แฝดสยองคู่นี้ยิ่งหูตาไวอยู่ด้วย แต่ไม่เป็นไร ฉันตีมึนไปนี่แหละดีที่สุด จะว่าไป ไม่รู้ว่าค่ายอื่นได้กินของอร่อยทุกมื้อแบบนี้มั้ย แต่ค่ายของพวกเราปีนี้ยังไม่ได้ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินกันเลย เพราะชาวบ้านทำอาหารง่ายๆ เหมือนที่พวกเขากินทุกวันมาเผื่อพวกเราทุกมื้อ จนอาลีเอ่ยปากขอว่าไม่อยากให้ลำบากเหมือนพวกเรามาเป็นภาระมากกว่ามาช่วย แต่สำหรับลุงผู้ใหญ่และชาวบ้านนี่คือน้ำใจเล็กเล็กน้อยน้อยที่อยากตอบแทนพวกเรา และยิ่งพวกฉันกินกันจนหมดเกลี้ยงก็ยิ่งทำให้ลุงผู้ใหญ่และทุกคนพากันดีใจยิ้มไม่หุบ "ลูกพีช เสร็จแล้วเดินไปร้านขายของชำในหมู่บ้านกันมั้ย" "ไปสิ อยากกินน้ำแดง ไม่รู้จะมีมั้ยเนอะ" "จริง ร่างกายไอติมต้องการน้ำอัดลม" "ฮ่าๆๆ" "ป่ะ รีบทำจะได้รีบไปเดี๋ยวค่ำ" พอผมล้างมือล้างหน้าเสร็จก็เดินกลับมาหยิบไฟฉายและยืนรออยู่แถวๆ เต๊นท์ของเธอเพราะแอบได้ยินที่พวกเธอชวนกันไปซื้อขนมในหมู่บ้าน ผมก็เลยอยากจะเสนอตัวเดินไปเป็นเพื่อนช่วยถือของดูขนมมาฝากสามสาวเพื่อนของผมด้วย ยังไงมีผู้ชายไปด้วยอย่างน้อยก็น่าจะอุ่นใจขึ้นมาแค่นิดหน่อยก็ยังดี #อยากกินเส้นหมี่ไก่ฉีก เลยให้ทุกคนกินก๋วยเตี๋ยวแห้งกันแทน😋 #อ่านเพลินๆ ฟินๆ กันเหมือนเดิมนะคะ"ลูกหลับยัง" "ชู่ววว" "..." ผมนั่งมองลูกชายวัยหกเดือนตัวอ้วนจ่ำม่ำผิวขาวอมชมพูนอนหลับตาพริ้มแต่ปากยังอยู่ที่ยอดอกมามี๊ไม่ยอมปล่อย สงสัยจะอร่อยถูกใจน่าดูถึงได้กินไปยิ้มไป หรือจะกำลังฝันดีอยู่กันนะ นั่งมองนั่งหอมแขนป้อมอยู่สักพักปากจิ้มลิ้มก็ค่อยๆ คลายออกจากก้อนกลมของมามี๊บ่งบอกให้รู้ว่าเบบี๋น้อยหลับสนิทแล้ว ผมจึงค่อยๆ ยื่นแขนไปช้อนหลังเจ้าตัวเล็กอุ้มพาดบ่าแกร่งพร้อมกับตบก้นน้อยเบาเบาเป็นการกล่อมไม่ให้ตื่นมาโยเย เดินไปเดินมาอยู่ห้านาทีถึงพาไปส่งลงเปลนอนข้างๆ เตียงคิงไซต์ของผมกับพีช "จัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรอ" "เสร็จแล้วคับผม" "ของเราสองคนหนึ่งใบ ของลูกหนึ่งใบ" "ชุดว่ายน้ำของมี๊ได้ใส่ไปมั้ย" "เรียบร้อยค้าบ แต่ป๊าไม่ให้ใส่" "มี๊อยากใส่" "ไม่รู้แหละ ห้ามเถียง เดี๋ยวลูกตื่น" "..." วันหยุดยาวนี้ผมและเพื่อนๆ จัดทริปไปเที่ยวทะเลหัวหินและแน่นอนว่าที่พักต้องเป็นหนึ่งในรีสอร์ทของผมอยู่แล้ว เพื่อความเป็นส่วนตัวของเราสี่ครอบครัวผมเลยสั่งปิดโซนบ้านพักทั้งหมด เปิดให้แขกเข้ามาพักผ่อนได้เฉพาะโซนโรงแรมซึ่งมองเห็นทะเลและลงไปเดินเล่นที่ชายหาดได้เหมือนกัน แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากจะ
"ไหวมั้ยปะป๊า""ป๊าไหวครับมี๊""ยาดมหน่อยมั้ย มี๊ถือให้""ขอมือมี๊ก็พอครับ"หลังจากคืนเข้าหอของฉันกับเขาหนึ่งเดือน เบเบี๋ก็มานอนอยู่ในพุงกลมกลมของฉันอย่างสบายใจ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ตัวหรอกคิดว่าที่กินจุกกินจิกเป็นเพราะใกล้ช่วงวันนั้นของเดือนเท่านั้น จนทุกคนที่มาเจอต่างพากันทักเป็นเสียงเดียวว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ให้ลองตรวจๆ ดูหน่อย เท่านั้นแหละ! เขาก็รีบไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาครบทุกยี่ห้อในเวลาไม่ถึงสิบนาที ตื่นเต้นที่สุดก็คุณสาของฉันเองและเหมือนเบบี๋จะรู้ว่าปะป๊ากับมามี๊รับรู้ถึงการมาของเขา เลยทักทายกันโดยการแกล้งให้ปะป๊าสุดหล่อแพ้ท้องทุกวัน บางวันทำเอาปะป๊าแทบจะนอนในห้องน้ำเพราะอาเจียนหนักมาก จนฉันอดสงสารไม่ได้ แต่นิสัยขี้แกล้งแบบนี้ก็มาจากเขานั่นแหละ...อย่างวันนี้ ฉันต้องเข้ามาประชุมสำคัญเป็นเพื่อนเขา เพราะนอกจากอาการแพ้ท้องอาเจียนของเขาแล้วยังติดกลิ่นฉันหนักมากเหมือนกันราวกับเป็นยาดมแก้เวียนหัวอย่างดีอย่างไงอย่างงั้น"โอ้โห หมดสภาพเพื่อนกู""ไงวะ ไหว?" "มันแค่หาเรื่องอ้อนพี่ลูกพีชแค่นั้นแหละ""เหมือนมึงไง"เมื่อก่อนตอนซุ่มคบกันมันก็มีบ้างที่เขาออกไปปาร์ตี้แฮ้งค์เอาท์กับเพื่อนตามประสาห
"อุ้ย มีงานแต่งหรอ""ไปดูกันมั้ย""...""ไปนะ""..."วันนี้ตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมาฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกผิดปกติ ท่าทางดูอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษของเขาที่รีบตื่นแต่เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว จัดทรงผมให้ดูหล่อเป็นพิเศษ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบรนด์ดังคู่กับกางเกงสแล็คสีน้ำเงินเข้มราคาแพง ฉีดน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง และพอฉันอาบน้ำเสร็จก็มาจัดแจงเตรียมชุดสวยๆ ให้ จนฉันแปลกใจว่าเขาไปแอบสั่งตัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ท่าทางพูดผิดผิดถูกถูก ไม่รู้จะเอามือใหญ่ๆ ไปวางไว้ตรงไหนนั่นอีก ฉันเลยเออออตามน้ำปล่อยให้เขาพามาขับรถเล่นอย่างที่พยายามบอกกันทันทีที่รถสปอร์ตสีดำหรูแล่นเข้ามาในสวนขนาดใหญ่ มีทั้งต้นไม้สีเขียวและดอกไม้หลากสีเสียงเปียโนเล่นคลอเบาเบา มีเขาที่ไม่รู้ว่าไปใส่เสื้อสูทตอนไหนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เหมือนเช่นทุกครั้ง ถ้าเซ้นส์ของฉันไม่ผิด ฉันว่าสิ่งที่ฉันคิดเป็นจริง"สวยมั้ย""สวย""ชอบมั้ย""ชอบ""แต่งงานกันมั้ย""แต... ห๊ะ" "แต่งงานกัน งานแต่งของเรา"เพี๊ยะ!"ได้ไง พีชยังไม่ได้ตกลงเลย""วันนี้พีชไม่สวยด้วย""สวยแล้ว วันนี้พีชสวยมาก""สรุปแต่งนะ" "สถานที่พร้อม แขกพร้อม เจ้าบ่าวพร้
K.NAI : @KKAY ใช้กูฉ่ำTutor.T : 👍KKAY : แค่นี้บ่นKKAY : กูโดนพวกมึงใช้มาเยอะละKKAY : กูไม่รับขวัญหลานซะดีมั้งK.NAI : กูพิมพ์นิดเดียว😭Tutor.T : กูไม่เกี่ยว ไอ้นายคนเดียวนั่งอ่านข้อความโอดโอยของไอ้สองคนนั้นด้วยความเบื่อหน่าย ผมแค่ให้ช่วยเตรียมอะไรบางอย่างให้ทันวันที่ผมเดินทางกลับแค่นิดหน่อย ทีตอนพวกมันสองคนแต่งงานผมก็จัดการให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งตอนที่มายกับมินนี่คลอดเจ้าแฝดผมก็เป็นธุระจัดการเรื่องห้องพักที่โรงพยาบาลให้ ดีที่ช่วงนั้นผมกลับไปงานเลี้ยงสำคัญของบริษัทพอดี ไม่อย่างนั้นคงพลาดโมเมนต์น้ำตาซึมของไอ้เตอร์ไอ้นาย น่าเสียดายแย่...และเพราะทั้งสองคู่มีลูกแฝด ผมก็ต้องรับขวัญหลานคูณสองเท่า เล่นเอาเงินในบัญชีผมสั่น เลยตัดสินใจว่ากลับไปคราวนี้จะยกบ้านพักตากอากาศติดทะเลทางภาคใต้ให้คนละหลังแทน แต่ผมก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดที่จะไม่เอาคืนไอ้เตอร์ไอ้นายเลย เพราะทุกอย่างที่ผมไหว้วานให้เพื่อนรักทั้งสองช่วยเตรียมการให้ ผมไม่ได้ควักกระเป๋าจ่ายเงินให้พวกมันสักบาท ตีมึนใส่แบบเนียนๆ พวกมันก็ไม่กล้าทวง 'หึ' "ทำไรอะ" "ปะ ป่าว""พิรุธนะ คุยกับสาวหรอ""ไม่ได้คุย" "...""กายไม่ได้คุยกับสาวคับ"
"พีช""หืม""กายโกรธพีช""พีชทำอะไรให้""ก็ดูสิ ไอ้สองคนนั้นแชทมาอวดว่าสาวๆ ท้อง""แล้วก็ว่ากายไม่มีน้ำยา""ก็จริง""อยากโดน?""..."เป็นไปตามที่ผมคิด หลังจากงานแต่งพวกมันเพียงไปนานผมก็ได้รูปแผ่นฟิล์มอัลตราซาวด์ ที่มีภาพสีขาวๆ คล้ายกันพร้อมกับข้อความโอ้อวดของไอ้เพื่อนขี้คุยนั่นทุกวัน แล้วก็ขยันส่งกันซะด้วย ไปหาหมอทีก็ส่งมาอวดที จนผมรู้สึกอินตามไปด้วย และถ้าวันไหนที่ผมเบื่อหรือรำคาญไม่อ่านแชทพวกมันก็จะรอผมตื่นแล้ววิดีโอคอลมาหา ถ้าไม่รับก็จะโทรกันมาอยู่อย่างนั้นจนต้องกดรับและด่ากลับไปหนึ่งชุดถึงจะหยุดกวนกัน นี่ผมยังนึกภาพบทปะป๊าของไอ้นายไม่ออกนะ คิดแล้วก็แอบสงสารเด็กเด็กอยู่เหมือนกัน"ทำอะไรอะ""นับวัน""นับวันอะไร""ผลิตลูก""..."แล้วพอมาเล่าให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนพิงอกแกร่งอ่านเทคบุ๊คอยู่ เธอก็เห็นดีเห็นงามตามพวกนั้นจนผมหมันไส้ก้มไปงับเข้าที่ต้นแขนขาวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอตาขวาง ถ้าไม่ติดว่าคนท้องไม่ควรนั่งเครื่องบินนะ ผมจะเอาน้องอังกฤษกลับไปฝากทุกคนตอนนี้คงทำได้แค่หยิบปฏิทินมากากบาทนับวันถอยหลังบินกลับและเริ่มขบวนการผลิตแค่นั้น แต่จะว่าไปซ้อมสักยกสองยกซ้อมท่าทางหน่อยท่าจะดีวัน
"ลูกพีช ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกไปด้วยกันมั้ย""ไปสิ แต่โต๊ะจะไม่หายใช่มั้ย""ไม่หรอก รีบไปรีบมา""อ้าว หวัดดีคับพี่พี่""น้องนาย มาดื่มเหมือนกันหรอ""คับพี่ติม พี่พี่นั่งตรงไหน ไปนั่งกับพวกผมมั้ย""มะ ไม่ดีกว่าจ๊ะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ""ไปเร็วไอติม""..."ฉันลืมไปเลยว่าไม่ได้บอกเด็กยักษ์ว่าตอนนี้อยู่ร้านเดียวกัน แล้วโลกก็กลมเกินไปดันมาเจอน้องนายเพื่อนสนิทของเขาตรงทางเดินพอดี เฮ้อ... ความลับแตกแน่ๆ ตั้งใจจะมาแอบดูแท้ๆ เลย แต่ไม่เป็นไรโต๊ะฉันหลบมุมอยู่ด้านในไม่มีทางเดินมาเจอกันง่ายๆ หรอก พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็รีบจูงมือไอติมเดินแหวกฝูงชนกลับมาที่โต๊ะทันที ชั่วโมงนี้หลบมุมก่อนดีที่สุด"ไอ้กาย ทายสิกูเจอใคร""ผี""ผิด กูเจอนางฟ้า""กูโทรหามายแป็บ""มึงหยุด เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าห้อง""หึ" "แล้วสรุปมึงเจอใคร""พี่คนสวย""ใครวะ""..."พี่คนสวยของไอ้นายมีอยู่ไม่กี่คนหรอก และหนึ่งในนั้นก็คือ 'ลูกพีช' อยู่ๆ ก็รู้สึกเท้ากระตุกอยากจะถีบไอ้เพื่อนเวรนี่สักทีมาก็ช้าแล้วยังจะพูดมากอีกลึกลึกก็เริ่มรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่ผมเห็นเธอขับรถออกไปแล้วนี่หรือถ้าจะมาก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรกหรือแ