ตอนที่สิบสาม อย่าไปจากผมเลยนะ

วันต่อมา

ณ บริษัท

" อย่าไปจากผมเลยนะ"

"ขอเหตุผลหน่อย"

" ก็ผมรักคุณไง"

"รักอย่างเดียวไม่พอหรอกนะแค่ความซื่อสัตย์นายยังให้ไม่ได้"

" ผมยินดีจะเป็นคนดีพอสำหรับคุณ"

สามวันต่อมา

ณ ห้องนอน

ชายหนุ่มนอนกอดหล่อนเอาไว้ทั้งคืนแต่ก็แปลกที่เธอนั้นยอมให้เขาทำแบบนี้ ปากบอกว่าไม่รักแต่การกระทำตรงกันข้าม

" คุณรักผมเหรอ"

" เปล่า ปล่อยนะ"

" มีคนปากกับใจไม่ตรงกัน คุณควรซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองนะ"

" เบื่อคนรู้ทัน ปล่อย"

" ปล่อยก็ได้ครับ"

วันต่อมา

ณ คฤหาสน์

เขาก็พยามตื้อเธอยู่แต่ดูเหมือนหล่อนจะไม่ค่อยสนใจเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเดินไปกอดเธอยิ่งเดินหนี

" เดินหนีผมทำไม ผมกอดคุณเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ"

" ไม่"

" อย่าใจแข็งกับผมเลยนะ"

" ไม่"

สามวันต่อมา

ณ บริษัท

" ผมขอรักคุณอีกได้ไหม ในฐานะเพื่อนรักก็ได้"

" ได้"

วันต่อมา

ณ คฤหาสน์

" ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ"

" ครับ"

" น้าว่าหลานน้าเขาใจอ่อนอยู่นะ แต่ว่าน้าก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่ยอมเปิดใจอย่าเพิ่งเข้าไปใกล้เข้ามากเกินไป"

" ครับ"

วันต่อมา

ณ บริษัท

หล่อนเดินเข้ามาพร้อมเพื่อนแต่หญิงสาวเดินสวนกับเขา แต่ก็ไม่ได้พูดคุยกับเขาต่างคนต่างเดินสวนกันไป

ณ ห้องรับรอง

" ผมขอโทษนะที่ให้คุณกลัวนะ แล้วถ้าผมหายไปสักวันหนึ่งคุณก็คงจะไม่รู้สึกอะไร"

" ฉันขอโทษนะ ไม่เอาอย่าหายไปนะ"

" คุณเลิกงี่เง่าใส่ผมได้ไหม ผมไม่ได้อยากทะเลาะ"

" ก็ได้"

วันต่อมา

ณ บริษัท

ทั้งสองคนกลับมารักกันแล้วแต่เธอก็ไม่ยอมเขากอดเธออยู่ดี เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างที่อยู่ในใจเธอ

" คุณเห็นผมเป็นอะไรพอเหอะ"

" ฉันขอโทษนะสำหรับทุกอย่าง"

" คุณเห็นผมเป็นแค่คนคั่นเวลาเหรอ อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะผมไปก่อนนะ"

" ค่ะ"

สามวันต่อมา

ณ เมืองหลวง

" ไม่น่าเอาใจไปให้เขาเลย"

" ฉันเคยเตือนแกแล้ว งั้นแกลองทำให้เขาหึงดูแล้วท่าทางเขาจะปากแข็งมาก"

" คนที่ไม่รัก ก็คงต้องพอ"

"ถ้าแกไม่ไหวก็ไปพักเถอะ"

สามวันต่อมา

ณ บริษัท

ทังสองคนยังคงเดินสวนกันไป แต่พวกเขาไม่คิดจะคุยกันแล้วแบบนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นยังไงต่อไป

" เจ็บปวดใจมากเลยแก ที่ต้องทนเห็นเดินไปกับผู้หญิงคนอื่น"

" ผู้ชายนิสัยไม่ดี ไม่ต้องไปรักเลยนะแก"

" ฉันพยามทำให้เขาหึง แต่เขาไม่หึงฉันเลยมันแปลว่าอะไรฉันไม่เข้าใจปกติเขาไม่เคยเป็นแบบนี้"

" เขาอาจจะโกรธแกอยู่ก็ได้นะ"

สามวันต่อมา

ณ บริษัท

เขาเจ็บปวดหัวใจที่ต้องพูดออกไปแบบนั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รักเธอเขาแค่อยากลองใจเธอก็เท่านั้น แค่เห็นหน้าเขาเธอก็อยากหนีไปให้ไกล

" ทำไมคุณถึงเอาแต่หนีผม"

" ยุ่ง"

" ผมยอมแพ้คุณแล้วนะผมรักคุณนะ เลิกหนีผมได้แล้วนะ"

" จะมากอดทำไม ไหนว่าไม่รักไม่ใช่เหรอฉันยังโกรธนายอยู่นะ"

" กอดแบบคนที่เขารักกัน ยกโทษให้ผมเถอะผมแค่อยากลองใจคุณนะ"

"สนุกมากไหม ฉันจะได้ทำบ้าง"

" ไม่ครับ ไม่เอาอย่าทำแบบนั้นกับผมเลย"

สามวันต่อมา

ณ บริษัท

หล่อนนั้นยังคงโกรธเขาอยู่ดูเหมือนเขาจะลองใจเธอมากเกินไป ชายหนุ่มเกือบจะโดนเธอตบหน้าดีที่เขาคว้ามือเธอเอาไว้

" ไม่ทำแบบี้นะครับ ไม่น่ารักเลย"

" ไม่ต้องมารักค่ะ"

" ใจอ่อนให้ผมบ้างก็ได้ ผมจะเป็นคนที่รักคุณมากที่สุด"

" ไม่ต้องการคะ"

" อือ"

" ไหนว่าไม่รักไง"

" เหอะ เมื่อกี้ก็แค่เผลอเท่านั้นแหละ"

วันต่อมา

ณ บริษัท

" ปากแข็งอีกแล้วนะคุณรักผมก็พูดมา"

" ไม่ได้รัก"

" ผมดูออกนะว่าคุณรักผมอยู่นะ"

" น่ารำคาญ"