ตอนที่221ยาก

ห้องในตำหนักเหยี่ยนหลิง เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างเบาๆ พื้นไม้เก่าแก่สะท้อนเสียงฝีเท้าของผู้มาเยี่ยม ในความเงียบสงัดนั้น เสี่ยวหนี่นั่งอยู่บนเตียง ข้างๆ ตัวมีลูกน้อยในอ้อมแขนหยางหลิง ความอบอุ่นของเด็กน้อยทำให้รู้สึกถึงความรักที่บริสุทธิ์

ประตูห้องเปิดออก ไทเฮาเดินเข้ามาในห้องไร้ผู้ติดตาม ด้วยท่าทางสง่างาม แต่แววตาที่มองเสี่ยวหนี่กลับอ่อนโยนและมีความเมตตาอยู่ลึกๆ ในแววตานั้น

"เจ้าก็สบายดีนะเสี่ยวหนี่ มาให้ย่าอุ้มเจ้าหน่อยหลานรักของย่าเจ้าก่อนแป้งน้อยหยางหลิงที่น่าเอ็นดู ดูสิมีลักยิ้มเหมือนหยางลี่ด้วยสินะ"

ไทเฮาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับยิ้มให้เจ้าตัวน้อยในอ้อมแขน

เสี่ยวหนี่เงยหน้าขึ้น มองไทเฮาด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่มาพร้อมกับความอบอุ่นในใจ

"ขอบพระทัยเพคะไทเฮา “เสี่ยวหนี่ย่อกาลงอ่อนหวานงดงาม

“หยางลี่ บอกับข้าว่าเจ้าหลายวันมานี้ มีสีหน้าเศร้าหมองเกิดอะไรขึ้น” ไทเฮาฟูฉีถามด้วยความห่วงใย

นั่งลงข้างแท่นนอนของเสี่ยวหนี่ ก่อนจะเริ่มพูดถึงเรื่องที่อยู่ในใจมายาวนาน

"ความจริงแล้วข้าไม่เคยคาดหวังในตัวเจ้า แต่เพราะฟยางลี่ยืนกรานที่จะแต่งกับเจ้าหลาย ปีมานี้ไม่มีองค์รัชทายาทเพราะหยางลี่ไม่เคยสนใจใครห