EP 10/1 เขาคือดวงจันทร์ ส่วนฉัน...อุกกาบาต!

[10]

เขาคือดวงจันทร์ ส่วนฉัน...อุกกาบาต!

__________________

อรุณรุ่งวันใหม่

ฟูกนอนอีกฝั่งเย็นชื้นด้วยเครื่องทำความเย็นที่ยังเปิดค้างอยู่ มือของชายหนุ่มลูบคลำไปทั่วแม้ตายังปิดสนิท ทว่าเมื่อไร้ร่างคนที่นอนอยู่ข้างกัน เขาเลยต้องฝืนลืมตาตื่น มองไปทางห้องแต่งตัวที่ประตูกระจกเปิดอยู่ก็ไม่เห็นผู้ใด ลองลุกไปหาในห้องน้ำก็พบเพียงความว่างเปล่า หรือว่าเวนิสาจะลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมมื้อเช้าแล้ว

รอยยิ้มสดใสแต้มแต่งใบหน้าหล่อเหลา ศศินรีบอาบน้ำแต่งตัว เขาลงมาข้างล่างในอีกยี่สิบนาทีให้หลัง แต่ไม่พบเจอใครแม้แต่บิดาของตัวเอง เขาโทร หาเวนิสา ทว่าได้ยินเพียงเสียงตอบรับของระบบอัตโนมัติ เขาบึ่งรถไปหาหล่อนที่โรงเรียนสอนทำอาหาร แต่ก็ไม่พบ เริ่มหวั่นใจเล็กน้อย แต่ยังปลอบตัวเองว่าหล่อนอาจมีธุระด่วน เขาแวะไปที่ร้านขนมที่มีช็อกโกแลตยี่ห้อดังที่หล่อนโปรดปราน ซื้อมากล่องใหญ่ มันอยู่ในกล่องผูกโบเรียบร้อยน่ารัก เขายิ้มให้มันราวกับเป็นเวนิสาเสียเอง

“หรือว่าจะอยู่ที่ห้างนะ” ถามตัวเองแล้วยิ้มออกมา เบี่ยงพวงมาลัยรถไปย