ตอนที่ 10 แผนสังหาร 1.3

ในขณะเดียวกัน

 “ไอ้บ้าเอ๊ย!ไม่ต้องมองเลยนะ!หันกลับไปเดี๋ยวนี้!ขืนนายหันกลับมามองแม่จะยิงให้ไส้แตกเลย!!!!”เสียงเอ็ดอึงดังก้องไปทั่วบริเวณ

 “เสี่ยวหลัน!เสี่ยวหลัน!ตื่นได้แล้วเว้ย!”เสียงหวังเหล่ยพยายามปลุกลูกสาวเจ้านายให้ตื่นจากการหลับใหล

 เฮือก!!! ร่างงามระหงสะดุ้งจนสุดตัวขึ้นมาทันที หลุดพ้นจากภวังค์แห่งความฝันที่ช่างแลดูเหมือนเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นเสียนี่กระไร 

 พรึ่บ! ดวงตากลมโตเปิดขึ้นมาโดยพลันและพบว่าสายตาหลายคู่ซึ่งเป็นผู้โดยสารร่วมไฟท์เดียวกันกับเธอ ต่างมองมาที่ไป๋หลันฮวาเป็นจุดเดียวกัน พร้อมเสียงของหวังเหล่ยกระซิบบอกอยู่ข้างๆ

 “ตื่นขึ้นมาก็ดีแล้ว รู้ตัวหรือเปล่าว่านอนละเมอด่ากราดใครก็ไม่รู้เสียงดังลั่นเครื่องบิน จะยิงใครไส้แตกกันห๊ะ!”หวังเหล่ยกระซิบบอกเพื่อนที่กำลังนั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ในขณะนั้น

 “นี่ฉันฝันไปเหรอ!”เธอรำพึงออกมาเบาๆ ครั้นได้ยินเช่นนั้นก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเพื่อนสนิทร่วมแก๊งเดียวกัน

 สองนิ้วยกขึ้นหยิกแก้มตัวเองอย่างแรงเพื่อทดสอบว่าในขณะนี้เธอกำลังตื่นหรือฝันกันแน่ ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อออกแรงหยิกแก้มของตัวเองเสียเต็มที่

 “อู๊ยยย!เจ็บ!เจ็บ!”เธอส่งเสียงโอดครวญขึ้นมาทันทีท่ามกลางความแปลกใจของเพื่อนชายร่วมแก๊งเดียวกัน

 “เป็นอะไรของแกวะเสี่ยวหลัน ทำท่าพิลึก”หวังเหล่ยถามกลับไป

 ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมพูดยอมจาแต่อย่างใด ด้วยเธอกำลังทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับความฝันเมื่อครู่ที่ผ่านมาช่างเหมือนเหตุการณ์จริงที่เพิ่งปรากฏเสียนี่กระไร

 “ฉันฝันอย่างนั้นเหรอ! ทำไมถึงได้เหมือนจริงนักราวกับว่ามันเกิดขึ้นและเพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อกี้ มิหนำซ้ำยังฝันเห็นผู้ชายนั่งแช่น้ำในสระแถมยังบอกว่าเป็นแม่ทัพไร้พ่ายในตำนาน นี่ฝันบ้าอะไรวะเนี่ย!!!”หญิงสาวนั่งพึมพำด้วยความความรู้สึกแปลกประหลาดใจอย่างยิ่งยวด

 ท่ามกลางสายตาของหวังเหล่ยที่นั่งอยู่ชิดใกล้ ชายหนุ่มได้ยินทุกถ้อยคำที่เพื่อนสาวร่วมแก๊งรำพึงรำพันอยู่ในขณะนั้นทุกประโยค

 “สงสัยจะอ่านนิยายจนอินจัดหรือไม่ก็อ่านหนังสือเล่มเก่าๆ ที่อยู่บนตักของเธอแล้วเก็บเอาไปฝันละสิท่าหลันฮวา อาการแบบนี้ไม่ต้องสงสัยอะไรให้มันมากความหรอก เขาเรียกไอ้อาการแบบนี้ว่าโรคมโนหรือพูดสั้นๆ นั่นก็คือคือโรคเพ้อเจ้อ”หวังเหล่ยกระซิบบอกเพื่อนสาวที่กำลังนั่งงงอยู่ในขณะนั้น

 ใบหน้าสวยคมเซ็กซี่หันกลับไปมองตาขวางเพื่อนร่วมแก๊งครั้นได้ยินเช่นนั้น

 “นายอยากตายก่อนอายุขัยไหมเพื่อนรัก!”หญิงสาวตอบกลับไปเสียงเย็นยะเยียบ ในขณะที่อีกฝ่ายได้แต่นั่งหัวเราะขบขันกับท่าทางของเพื่อนสาวร่วมแก๊งเดียวกัน

 “เออ..ไม่ต้องแช่งเดี๋ยวก็ตายแล้ว คนเราเกิดมาก็ต้องตายกลัวอะไรกันวะ ขึ้นอยู่กับว่าจะตายช้าหรือตายเร็ว เอาเถอะนะก็แค่แซวเล่นๆ พอขำขันเดี๋ยวพอถึงที่พักก็รีบเข้าพักผ่อนด้วยละ อย่ามัวแต่นั่งบ้าอ่านนิยายกับหนังสือเล่มเก่าคร่ำครึทำอย่างกับยายแก่ไปได้”หวังเหล่ยกล่าวพร้อมยกมือตบบ่าเพื่อนสาวก่อนจะเอ่ยสำทับตามติดมา

  “อย่าลืมสิว่าเธอมันดาราดังนะจะทำอะไรให้มันระมัดระวังตัวหน่อย เอะอะแม่ยิงทิ้งเดี๋ยวก็พากันรู้หมดว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอเป็นหนึ่งในหัวหน้าแก๊งสามพยัคฆ์ เข้าใจที่พูดหรือเปล่าหวังดีนะเว้ย”หวังเหล่ยกล่าวเตือนเพื่อนสนิท

 ใบหน้าสวยฉีกยิ้มกว้างประชดก่อนจะหุบลงโดยพลัน

 “ขอบใจที่เตือน! หลอกด่าซะยาวเลยนะแก”หญิงสาวตอบกลับไปอย่างรู้เท่าทัน

 และนั่นทำให้หวังเหล่ยหัวเราะเบาๆ อยู่ในลำคอเมื่อเพื่อนสาวรู้เท่าทันตนจนได้ก่อนจะรีบเบี่ยงเบนความสนใจอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นแสงไฟกระพริบเบื้องล่างของท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไฮ้ ผู่ตงซึ่งตั้งอยู่ในเขตเมืองเซี่ยงไฮ้นั้นเอง

 “ถึงเซี่ยงไฮ้แล้วแม่คุณ คนสวยอย่าทำหน้าหงิกนักสิจ๊ะ ฉีกยิ้มหวานหน่อยเผื่อเจอแฟนคลับทางนี้จะได้มีรูปสวยๆ ลงข่าวในเว่ยป๋อ ว่าไป๋หลันฮวาดาราดังเดินทางกลับจากญี่ปุ่นมาถึงจีนแล้วหลังจากบินไปเรียนต่อตั้งหลายปี แฟนคลับที่นี่ของเธอหนาแน่นมากเลยนะขอบอก”หวังเหล่ยกล่าวเตือนเพื่อนสาว

 “เออ..ไม่ต้องย้ำมาก! ฉันรู้เว้ยว่าจะต้องวางตัวอย่างไงเวลาอยู่ในที่สาธารณะชนและต่อหน้าแฟนคลับฉันแบบนั้น”หญิงสาวพูดพร้อมเชิดหน้างามขึ้นสูง วางมาดนางพญาของเธอที่ต้องแสดงออกอยู่เป็นประจำ

 มือเรียวยกหนังสือโบราณสภาพเก่าคร่ำครึที่วางอยู่บนหน้าตักในขณะนั้น ซึ่งบันทึกตำนานแม่ทัพไร้พ่ายอยู่ภายใน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยจับจ้องหนังสือเล่มหนาพลางครุ่นคิดเนื้อหาที่เธออ่านพบในหนังสือด้วยความสงสัยระคนแปลกใจมิรู้วาย 

 “แปลกจังเลยทำไมฉันถึงอ่านอักษรโบราณตั้งแต่ยุคสร้างแผ่นดินบนกระดองเต่าได้นะ เราก็ไม่ได้เกิดมาอัจฉริยะหรือมีความฉลาดถึงขนาดอ่านอะไรก็ออกได้นี่หว่าแต่ก็ไม่ได้โง่ แปลก แปลกจริงๆ เลย”หญิงสาวรำพึงอยู่ภายในใจ 

 หญิงสาวสลัดความคิดทุกอย่างทิ้งไป รีบเก็บหนังสือที่อยู่ในมือลงในกระเป๋าเป้ตามเดิม เตรียมตัวลงจากเครื่องบินเพื่อเข้าที่พักในค่ำคืนนี้ก่อนจะเตรียมตัวเดินทางไปจัดการงานศพของบิดาในเช้าวันรุ่งขึ้น