บทที่ 20 รางวัลของคนทำดี (2/4)

“ดีมากเจ้าค่ะ เขาว่ากันว่าบุรุษใดเชื่อฟังฮูหยิน ชีวิตจะรุ่งโรจน์”

“เช่นนั้นพี่ไปแล้วนะ เมื่อส่งสินสอดแล้วเสร็จพี่จะรีบพาเสี่ยวเซวียนมารับรางวัล”

“ได้เจ้าค่ะ” นางยิ้มพลางมองตามบุรุษที่เดินไปที่หน้าต่างก่อนจะใช้วิชาตัวเบาทะยานหายไปในความมืด

‘ขอเพียงข้าทำให้ท่านลุ่มหลงเช่นนี้ไม่เสื่อมคลาย ชะตาชีวิตของข้าย่อมอยู่รอดปลอดภัย’ นางคิดก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

ด้านบุรุษที่เพิ่งออกจากเรือนของสตรีตัวน้อยมา กำลังยืนมองนางอยู่ในความมืด มุมปากของบุรุษรูปงามมีรอยยิ้มระบายอยู่เต็มใบหน้า

‘ซือซือ เจ้าช่างมีวิธีที่ทำให้พี่ลุ่มหลงเจ้ามากขึ้นในทุกครั้งที่เจอกัน’ สัมผัสวาบหวามของนางยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกของเขา และยิ่งเกิดความคาดหวังในการพบเจอครั้งต่อไป

‘แต่หลังจากกราบไหว้ฟ้าดินเสร็จก็จะเป็นคราวของเจ้าที่จะต้องลุ่มหลงพี่ พี่จะทำทุกวิถีทางให้เจ้าหลงใหลจนไม่อยากอยู่ห่างพี่เลยแม้แต่ชั่วจิบชา’ เขาคิดพลางยกยิ้มมุมปากได้ยินว่านางจะหาหนังสือปกขาวมาศึกษา เพื่อไม่ให้น้อยหน้าเขาต้องศึกษาตำราเอาใจสตรีแล้ว นางจะได้ลุ่มหลงเขาม