ตัวร้ายกับตัวดี NC

"มายยยปล่อยยค่าาา พี่จะหนีลิตาใช่ไหม"คนเมาบอก พร้อมกับกระชากต้นคอคนตัวใหญ่ลงมาอย่างแรงและไว จนคนตัวใหญ่ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เซถลาร่างหนาทาบทับบนร่างบอบบางทันที

ผมตกใจไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะดึงตัวเองลงมือหนาชันตัวเองเพื่อที่จะลุกแต่คนตัวยังคงเล็กกอดต้นคอไว้แน่ ตอนนี้ผมทำได้เพียงชันแขนเพื่อเท้ากับที่นอนกลัวว่าร่างกายที่ใหญ่กว่าจะทับคนตัวเล็กจนหายใจไม่ออก แม้ว่าอกของผมจะอยู่บนอกนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กก็ตามเถอะ

"ไม่ได้หนี ปล่อยพี่ก่อน"ผมบอกคนขี้เมาที่จู่ ๆ ก็ดึงผมลงมากองทับร่างนิ่มนุ่มของแม่สาวขี้เมา อกแกร่งที่ทาบทับกับก้อนนุ่มนิ่มทำให้ไอ้ชายน้อยของผมตื่นตัว ผมได้แต่ท่องไว้ในใจ น้องเมา ห้ามทำคนเมา น้องไม่มีสติ อย่ารังแกน้อง รอทำตอนเช้าตอนที่น้องได้สติดีกว่า

"ออกไปเลย อย่ามาทับ"

ขณะคนเมายังคงดันผมให้ออกพ้นจากตัว นั้นคงเป็นเพราะตอนนี้คนเมาคงรู้สึกอึดอัดที่โดนคนตัวใหญ่และน้ำหนักเยอะกว่าทับแน่ ๆ ถึงแม้จะทับไม่เต็มแรงก็ตามที

"ก็ลิตาดึงตัวพี่ ลงไปหาเองนะ"ผมลุกขึ้นนั่งข้างคนขี้เมาที่ยังคงส่งเสียงโวยวาย สายตามองใบหน้ามลที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อจากฤทธิ์สาเก พร้อมกับกลิ่นน้ำหอมอ่อน