Share

บทที่ 1096

Author: โม่เสียวชี่
เกอซูอวิ๋นจูงมือเฉียวเนี่ยนและคุยกันอยู่นาน

ประมาณสิบกว่าปีที่ผ่านมา นางอยู่ในกลุ่มชนเตอร์กิก ไม่ค่อยมีคนให้พูดด้วย ดังนั้นพอได้อยู่กับเฉียวเนี่ยน นางก็เลยมีเรื่องมากมายที่จะพูด

นางทั้งพูดถึงวัวและแพะในกลุ่มชนเตอร์กิก ไปจนถึงเรื่องดวงดาวบนท้องฟ้า

ทั้งยังพูดตั้งแต่เรื่องเสด็จพี่ที่บังคับให้นางออกไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี ไปจนถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นจิ้ง

ถ้อยคำย่อมมีความไม่เคารพบ้าง แต่ดีที่ที่นี่คือจวนอ๋องของฉู่จืออี้ ตลอดเวลาที่เขากลับมา ได้กวาดล้างคนไม่เกี่ยวข้องในจวนไปหมดแล้ว

ไม่เพียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ความลับของสหาย’ ของพวกนาง แต่ต่อให้ได้ยินก็ไม่เป็นไร

ทั้งสองคุยกันเรื่อยเปื่อย สารพัดเรื่อง จนสองชั่วยามเต็ม เกอซูอวิ๋นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ

เฉียวเนี่ยนถึงกับมีความคิดอยากรั้งเกอซูอวิ๋นไว้ เช่นนั้นคืนนี้พวกนางก็จะได้นอนร่วมเตียงกันพร้อมกับหนิงซวง แล้วคุยกันต่อ

แต่ยังไม่ทันที่เฉียวเนี่ยนจะเอ่ยปาก ก็มีคนจากในวังมาถึง

เมื่อได้ยินบ่าวรายงาน เฉียวเนี่ยนถึงกับตกใจ คิดเพียงว่าฉู่จืออี้เพิ่งจากไปหยกๆ เหตุใดต่อมาก็มีเรื่องแล้ว?

เดิมทีนางไม่อยากสนใจ แต่พออีกฝ่ายบอกว่าเต๋อกุ้ยเฟยส่งมา เ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1098

    “ฮองเฮา... ใช่หรือไม่?”เต๋อกุ้ยเฟยเอ่ยขึ้นกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าคนในความคิดของนาง กับที่อยู่ในความคิดของเฉียวเนี่ยนเป็นคนเดียวกันเฉียวเนี่ยนทำได้เพียงตอบตามจริง “ข้ารู้เพียงว่าตระกูลเมิ่งมีพิษจากสำนักราชาโอสถอยู่มาก แต่พิษที่ออกฤทธิ์กับองค์หญิงน้อยครานี้เป็นฝีมือผู้ใด ข้าไม่อาจพูดพล่อยได้”“ต้องเป็นนางแน่!” แววตาของเต๋อกุ้ยเฟยเต็มไปด้วยความชิงชัง “มีแต่นางเท่านั้นที่อยากให้จือเนี่ยนตาย!”เมื่อเห็นว่าเต๋อกุ้ยเฟยดูคล้ายคนเสียสติ เฉียวเนี่ยนจึงกลั้นไม่อยู่ กล่าวเตือน “กุ้ยเฟย การใส่ร้ายว่า ‘ลอบวางยาพิษองค์หญิง’ นั้นโทษไม่เบา หากไร้หลักฐาน เกรงว่าจะถูกย้อนศรเอาได้”เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของเต๋อกุ้ยเฟยพลันคมกริบจ้องมองเฉียวเนี่ยน ความชิงชังเยียบเย็นในแววตานั้นก็ค่อยๆ ถูกเหตุผลเข้ามาแทนที่“เจ้าพูดถูก”นางเอ่ยเสียงแผ่ว แล้วเรียกให้แม่นมอุ้มองค์หญิงน้อยออกไปจนเมื่อคนในห้องถอยไปหมดแล้ว เต๋อกุ้ยเฟยจึงหันมาทางเฉียวเนี่ยน น้ำเสียงอ่อนโยน “วันนี้ล้วนเป็นบุญคุณของท่านหญิงเฉียว เชิญนั่งเถิด”ที่จริงเฉียวเนี่ยนไม่อยากนั่งองค์หญิงน้อยปลอดภัยแล้ว นางอยากรีบกลับจวนอ๋อง เวลาล่วงเลยจนฟ้ามื

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1097

    เกอซูอวิ๋นยืนอยู่ด้านข้าง มองเฉียวเนี่ยนที่สีหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจรีบเร่งจากไป คิ้วเรียวก็ขมวดแน่นโดยไม่รู้ตัวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ยังไม่วางใจ จึงหันไปบอกกับหนิงซวงอย่างรีบร้อนว่า “ข้าก็ไปก่อนนะ!”นางต้องไปบอกเซียวเหอตอนที่เฉียวเนี่ยนเข้าวัง ก็ล่วงเข้าสู่ยามโพล้เพล้แล้วแสงอาทิตย์ยามอัสดงที่หลงเหลืออยู่ดังสีโลหิต สาดส่องลงบนทางพื้นหินที่ทอดยาว เผยให้เห็นรอยแตกเล็กๆ ประดุจใยแมงมุมสีแดงฉานเฉียวเนี่ยนย่ำไปตามรอยนั้น หัวใจยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นกระวนกระวายเมื่อเข้าสู่เรือนนอนของเต๋อกุ้ยเฟย ก็เห็นหมอหลวงเซวียคุกเข่าอยู่ด้านนอก แผ่นหลังชราสั่นไหวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคุกเข่าอยู่นานเพียงใดแล้วเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วแน่นบ่าวคนหนึ่งได้เข้าไปกราบทูลด้านใน ไม่นานก็ได้ยินเสียงของเต๋อกุ้ยเฟยดังขึ้น “เร็ว รีบเชิญคุณหนูเฉียวเข้ามา!”หมอหลวงเซวียดูเหมือนเพิ่งรู้ว่าเฉียวเนี่ยนมา จึงหันศีรษะมองเฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนก็เหลือบมองเขาหนึ่งครั้ง แล้วจึงก้าวเข้าไปด้านในองค์หญิงน้อยกำลังถูกเต๋อกุ้ยเฟยอุ้มไว้ในอ้อมแขนใบหน้าอวบอิ่มแดงเรื่อเพราะพิษไข้ ดวงตาปิดแน่น ไม่รู้ว่าเป็นการหลับไปหรือหมดสติ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1096

    เกอซูอวิ๋นจูงมือเฉียวเนี่ยนและคุยกันอยู่นานประมาณสิบกว่าปีที่ผ่านมา นางอยู่ในกลุ่มชนเตอร์กิก ไม่ค่อยมีคนให้พูดด้วย ดังนั้นพอได้อยู่กับเฉียวเนี่ยน นางก็เลยมีเรื่องมากมายที่จะพูดนางทั้งพูดถึงวัวและแพะในกลุ่มชนเตอร์กิก ไปจนถึงเรื่องดวงดาวบนท้องฟ้าทั้งยังพูดตั้งแต่เรื่องเสด็จพี่ที่บังคับให้นางออกไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี ไปจนถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นจิ้งถ้อยคำย่อมมีความไม่เคารพบ้าง แต่ดีที่ที่นี่คือจวนอ๋องของฉู่จืออี้ ตลอดเวลาที่เขากลับมา ได้กวาดล้างคนไม่เกี่ยวข้องในจวนไปหมดแล้วไม่เพียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ความลับของสหาย’ ของพวกนาง แต่ต่อให้ได้ยินก็ไม่เป็นไรทั้งสองคุยกันเรื่อยเปื่อย สารพัดเรื่อง จนสองชั่วยามเต็ม เกอซูอวิ๋นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเฉียวเนี่ยนถึงกับมีความคิดอยากรั้งเกอซูอวิ๋นไว้ เช่นนั้นคืนนี้พวกนางก็จะได้นอนร่วมเตียงกันพร้อมกับหนิงซวง แล้วคุยกันต่อแต่ยังไม่ทันที่เฉียวเนี่ยนจะเอ่ยปาก ก็มีคนจากในวังมาถึงเมื่อได้ยินบ่าวรายงาน เฉียวเนี่ยนถึงกับตกใจ คิดเพียงว่าฉู่จืออี้เพิ่งจากไปหยกๆ เหตุใดต่อมาก็มีเรื่องแล้ว?เดิมทีนางไม่อยากสนใจ แต่พออีกฝ่ายบอกว่าเต๋อกุ้ยเฟยส่งมา เ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1095

    ร่างที่ค้อมงออยู่ก็ชะงักทันที ราวกับลมหายใจหยุดชั่วขณะ จากนั้นจึงตอบเบาๆ “อืม”และตอนนี้ เฉียวเนี่ยนก็ก้าวเท้าออกไปประโยคนั้น ดูเหมือนเป็นเพียงบทสนทนาอย่างสุภาพต่อผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักเท่านั้นแต่กลับทำให้ท่านโหวหลินน้ำตาไหลพรากหลังออกจากจวนโหว เฉียวเนี่ยนก็กลับไปยังจวนอ๋องผิงหยางนางเคยสัญญากับฉู่จืออี้ ว่าช่วงที่เขาออกจากเมือง นางจะอยู่ที่จวนอ๋องอย่างดี ไม่ไปไหนทั้งนั้นดังนั้น เกอซูอวิ๋นจึงมาเที่ยวหาวันนี้นางสวมชุดของแคว้นจิ้งชุดกระโปรงปักสีขาวดุจจันทรา สวมทับด้วยเสื้อคลุมผ้าไหมสีเหลืองอ่อน ยิ่งทำให้ผิวขาวดุจหิมะของนางดูอ่อนละมุนยิ่งขึ้นมองจากไกลๆ นางราวกับนางฟ้าทำให้เฉียวเนี่ยนอดคิดไม่ได้ ผู้หญิงจากกลุ่มชนเตอร์กิกคนนี้ สวยจริงๆ !"เนี่ยนเนี่ยน!"เกอซูอวิ๋นดีใจวิ่งเข้ามาหาเฉียวเนี่ยน “ข้าเอาขนมตังเมที่เจ้าชอบที่สุดมาด้วย!” นางพูดพลางยื่นขนมตังเมมาให้เฉียวเนี่ยน ดวงตาเปล่งประกายเหมือนขอรางวัล “ท่านพี่เซียวบอกว่าเจ้าชอบขนมนี้”ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มแล้วรับขนมตังเมมา“รีบชิมสิ!”เกอซูอวิ๋นเร่งเร้าด้วยความสุดวิสัยนี้ เฉียวเนี่ยนจึงต้องกินหน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1094

    “เนี่ยนเนี่ยน!”ฮูหยินหลินเรียกพลางรีบก้าวเข้ามาหาเฉียวเนี่ยนปรากฏว่าจำนางได้จริงๆเฉียวเนี่ยนนิ่งไปชั่วครู่ เพราะฮูหยินหลินจำหน้าใครไม่ได้มานานแล้ว คราวนี้กลับจำนางได้ขณะกำลังคิดอยู่ ฮูหยินหลินก็เดินมาถึงข้างหน้า คว้ามือเฉียวเนี่ยนไว้ “เนี่ยนเนี่ยน เจ้ากลับมาแล้ว! ช่วงที่เจ้าหายไป แม่คิดถึงเจ้ามากจริงๆ!”เฉียวเนี่ยนอยากทดสอบอาการฮูหยินหลิน จึงถาม “ทำไมข้าถึงไม่ได้อยู่ในจวนล่ะ?”ฮูหยินหลินชะงักไป เหมือนลืมเหตุผล ดวงตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าอืม นางจำไม่ได้ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงถามต่อ “เรือนของข้าไม่ใช่เรือนลั่วเหมยหรือ? ทำไมตอนนี้ให้ข้าอยู่เรือนฟางเหอล่ะ?”ฮูหยินหลินเงยหน้ามองอย่างไม่รู้ตัว เหมือนจะไม่รู้ว่าที่นี่คือเรือนฟางเหอหรือเรือนลั่วเหมย“หลินยวนล่ะ?”ฮูหยินหลินขมวดคิ้ว หน้าเต็มไปด้วยความงง “หลิน หลินยวน?”“ข้าเป็นใคร?”น้ำเสียงเฉียวเนี่ยน ตั้งแต่ต้นจนจบยังคงสงบแต่คราวนี้ ฮูหยินหลินมองเฉียวเนี่ยน ก็ยังคงงุนงงอืม จำไม่ได้อีกแล้วดูเหมือนความกังวลของท่านอาจารย์มีเหตุผลอาการของฮูหยินหลิน ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าครั้งก่อนดังนั้น นางสั่งให้คนช่วยพาฮูหยินหลินกลับที

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1093

    หลังตื่นนอน เฉียวเนี่ยนก็ได้ยินหนิงซวงเล่าถึงเรื่องฉู่จืออี้ออกจากเมืองตั้งแต่เช้า ใจนางอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้ แต่เมื่อคืนทั้งสองก็ได้พูดคุยเปิดใจซึ่งกันและกันไปแล้ว ตอนนี้นางก็ยังพอมีความสบายใจอยู่บ้างหลังทานอาหารเช้าแล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไปยังจวนโหวพร้อมกับหนิงซวงท่านโหวหลินไปเข้าเฝ้าแล้วหลินเย่ว์ตอนนี้ได้เป็นหัวหน้าหน่วยพันทหารแล้ว มีทหารพันกว่านายอยู่ใต้บังคับบัญชา จึงต้องอยู่ในสนามฝึกอย่างเรียบร้อยดังนั้น จวนโหวนี้จึงเหลือเพียงฮูหยินหลิน เจ้าของจวนผู้ที่สติเลอะเลือนเท่านั้นอาจก็เพราะสภาพของจวนโหวตอนนี้ไม่ค่อยดีนักดังนั้นเมื่อพ่อบ้านเฒ่าประจำจวนโหวเห็นเฉียวเนี่ยน ก็ถึงกับขอบตาแดงเพราะอยากร้องไห้ทันที “คุณหนู คุณหนูกลับมาแล้ว!”เฉียวเนี่ยนเห็นน้ำตาของพ่อบ้านเฒ่า จึงอดไม่ได้ รีบพูดว่า “ข้ามาตรวจชีพจรฮูหยินหลิน”ได้ฟังคำเรียกที่ยังฟังดูเหินห่างจากเฉียวเนี่ยน พ่อบ้านเฒ่าปาดน้ำตา ยกมุมปากยิ้ม “ฮูหยินไปเรือนฟางเหอตั้งแต่เช้าแล้ว บ่าวจะพาคุณหนูไปเอง”ได้ฟังดังนั้น หนิงซวงกลับรู้สึกประหลาดใจ “เรือนฟางเหอหรือเจ้าคะ? หลังฮูหยินบ้า... เอ่อ ป่วยแล้ว ไม่ได้ไปเรือนลั่วเหมยเป็นประจำหรือเจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status