Compartilhar

บทที่ 115

Autor: โม่เสียวชี่
ทุกอย่างเกินขึ้นอย่างรวดเร็ว

ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าหนิงซวงจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้

ไม่รอให้หลินเย่ว์ได้ตั้งสติ หลินยวนก็ร้องโหยหวน "โอ๊ย!"

สองมือที่กำแขนของเฉียวเนี่ยนไว้แน่นก็คลายออกเพราะความเจ็บปวดในที่สุด

เสี่ยวชุ่ยสาวใช้ของหลินยวนพุ่งตัวเข้ามา เลิกแขนเสื้อของหลินยวนขึ้น สิ่งที่เห็นคือท่อนแขนขาวเนียนของหลินยวนมีรอยเคี้ยวเล็กๆ อย่างเห็นได้ชัด

ขนาดมีเสื้อผ้าหลายชั้นขวางกั้น แต่ยังทิ้งรอยฟันไว้ลึกขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นั้นหนิงซวงบ้าคลั่งเพียงใด

หากไม่ใช่เพราะอากาศเย็น ไม่แน่ว่าเนื้อคงหลุดออกมาแล้ว

หนิงซวงหันไปทางหนิงซวงพลันร้องตะโกนด้วยความตกใจ "เจ้ากล้าทำร้ายคุณหนูของข้ารึ ข้าเอาเจ้าตายแน่!"

เฉียวเนี่ยนมองเสี่ยวชุ่ยถลาตัวเข้าหาหนิงซวงอย่างนิ่งเฉย ภาพที่เห็นหลังจากนั้นคือหนิงซวงกระชากหัวเสี่ยวชุ่ยแล้วลากออกไปตบ

แม้จะเห็นหนิงซวงคร่อมร่างเสี่ยวชุ่ย เฉียวเนี่ยนก็ไม่เอ่ยคำใด

ส่วนหลินยวนที่เห็นสาวใช้ตัวเองถูกรังแก มีหรือจะทนได้?

ทันใดนั้นเสียงร้องสะอื้นก็ดังขึ้น "หยุดได้แล้ว! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ท่านพี่! ท่านพี่เหิง พวกท่านรีบช่วยเสี่ยวชุ่ยสิเจ้าคะ! นางโดนตบเจียนตายแล้ว! ฮือ..."

Continue a ler este livro gratuitamente
Escaneie o código para baixar o App
Capítulo bloqueado
Comentários (1)
goodnovel comment avatar
I Mo
ไม่สมเหตุสมผล อดทนอยู่เพราะรักผูกพันท่านย่า แต่ยอมนิ่งเงียบอ้างว่าไร้พลังต่อสู้เพื่อคนที่ยืนเคียงข้างอย่างแท้จริง บอกเลยถ้าไม่มีบทอธิบายที่สมเหตุผล คนไม่ทนอ่านเรื่องคนวิปริตทั้งเล่มนี้ต่อ
VER TODOS OS COMENTÁRIOS

Último capítulo

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1244

    เพียงแต่องค์รัชทายาทมีสีหน้าซีดขาวราวกระดาษ ดวงตาไร้ประกาย ที่มุมปากยังมีคราบน้ำลายที่น่าสงสัยเปื้อนอยู่เล็กน้อยส่วนฮองเฮาทรงยืนอยู่ข้างบัลลังก์มังกร ภายใต้ม่านที่ทอดต่ำลง ปลายเนตรคมดั่งหงส์มองลอดม่านออกไป เฝ้าสังเกตสีหน้าของเหล่าขุนนางใหญ่แต่ละคนอย่างเงียบงันจนกระทั่งเหล่าขุนนางยืนเรียงแถวเรียบร้อย ฮองเฮาจึงเอื้อนพระโอษฐ์ “คิดว่าพวกท่านทั้งหลายคงได้ยินข่าวแล้ว อ๋องผิงหยางฉู่จืออี้ร่วมมือกับขันทีซูเต๋อไห่ แอบลอบเข้าวังมาขโมยราชลัญจกรหยก หลังถูกพบ ก็ได้จับฮ่องเต้เป็นตัวประกันหลบหนีออกจากวัง ทหารรักษาพระองค์ออกค้นหาฮ่องเต้เสียทั่ว แต่กลับพบเพียง... พบเพียง...”นางกลั้นเสียงสะอื้นไว้ทันที แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาทั่วท้องพระโรงเกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที เสนาบดีกระทรวงพิธีการเอ่ยถามเสียงสั่น “ฮองเฮา ฮ่องเต้ทรง...”ฮองเฮาหลับพระเนตรด้วยความเศร้า “ทหารรักษาพระองค์พบเศษเครื่องทรงของฮ่องเต้และ... และส่วนหนึ่งของพระศพที่สุสานไร้ญาติทางเฉิงซี หลังแพทย์หลวงตรวจสอบแล้ว ยืนยันว่าเป็นฮ่องเต้...”ทั่วท้องพระโรงระเบิดเสียงร้องไห้ระงมทันทีเลขาธิการฝ่ายกลาโหมเปล่งเสียงขึ้นอย่างเร่งร้อน “ใ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1243

    กล่าวจบ ก็สั่งเสียงเข้มไปทางด้านหลัง “ถอนกำลัง!”"พ่ะย่ะค่ะ!"ทุกคนรับคำอย่างพร้อมเพรียงเกอซูอวิ๋นเห็นดังนั้น จึงย้ายดาบยาวออกจากลำคอตนเอง แล้วโยนไปตรงหน้าทหารรักษาพระองค์ผู้นั้นชายคนนั้นเก็บดาบขึ้นเสียบเข้าฝักจากนั้นก็คารวะต่อเกอซูอวิ๋นอย่างนอบน้อม แล้วจึงกล่าวว่า “ขอพระชายาท่านอ๋องโปรดกราบทูลต่อท่านอ๋องด้วยว่า เหล่าพี่น้องทหารรักษาพระองค์ ล้วนกำลังรอท่านอยู่”ว่าจบก็หันหลังเดินจากไปจนกระทั่งทุกคนลับสายตา เกอซูอวิ๋นจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆลำคอแผ่วระบม นางยกมือขึ้นแตะ ก็สัมผัสได้ถึงรอยเลือดอุ่นๆทว่า นางกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกที่พลุ่งพล่านอยู่ในอกนั้น คือความตื่นเต้นและภาคภูมิที่ได้ปกป้องจวนรุ่ยอ๋อง ปกป้องเซียวเหอไว้ได้เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว มองไปยังดวงดาวที่ส่องระยิบระยับเต็มท้องฟ้าท้องฟ้ายามราตรีของแคว้นจิ้ง ไม่อาจเทียบได้กับท้องฟ้าแห่งดินแดนกลุ่มชนเตอร์กิกแต่ภายใต้ท้องฟ้ายามราตรีนี้ กลับมีบุคคลที่นางให้ความสำคัญที่สุดอยู่แม้เนี่ยนเนี่ยนอยู่ในสำนักราชาโอสถ แต่ก็ยังอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันนี้เช่นกันเพียงหวังว่า เมื่อล

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1242

    “กบฏงั้นหรือ?” จี้เยว่สีหน้าเคร่งเครียดลงเล็กน้อย“ เหตุใดอยู่ๆ ถึงจะมาค้นหากบฏขึ้นมาได้? หรือว่าจะมุ่งเป้ามาที่ท่านโหวน้อย?”“ไม่น่าใช่...” สีหน้าเซียวเหอก็พลันเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “เกรงว่าทางท่านอ๋องจะเกิดเรื่องเข้าแล้ว”หลินเย่ว์ใจหวิววูบ “ท่านอ๋องยังมีบาดแผลอยู่นะ จะทำอย่างไรดี?”“อย่าตกใจ ในเมื่อเป็นการค้นหา ก็แสดงว่ายังจับตัวท่านอ๋องไม่ได้” เซียวเหอว่าพลางลุกขึ้น “ข้าออกไปดูเอง”แต่ไม่คิดว่าเกอซูอวิ๋นกลับขวางเขาไว้ก่อน “ข้าจะไปเอง! พวกท่านต้องออกจากเมืองมิใช่หรือ? รีบไปเถิด อย่ามัวเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย”ได้ยินดังนั้น แววตาเซียวเหอก็ฉายความกังวล ทว่ากลับเห็นเกอซูอวิ๋นยิ้มบาง “ข้าเป็นองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก พวกเขาไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก!”ว่าจบก็หันหลังออกจากห้องไปนอกจวนรุ่ยอ๋องถูกกองทหารรักษาพระองค์ล้อมไว้ทั้งแถบเกอซูอวิ๋นกวาดตามองพวกเขาอย่างเฉียบคมก่อนเอ่ยขึ้น “ดึกดื่นเช่นนี้ พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน?”ทหารรักษาพระองค์ที่เป็นหัวหน้ากองก้าวเข้ามาคารวะ “พระชายาท่านอ๋องทรงโปรดอภัย ข้าพเจ้าทั้งหลายมาปฏิบัติตามพระราชโองการของฮองเฮา เพื่อค้นหากบฏพ่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1241

    ทว่าในเวลานั้นเอง เสียงไอแผ่วเบาก็ดังขึ้นเป็นเซียวเหอ!ทั้งสามคนในห้องชะงักไปชั่วขณะ สายตาทั้งหมดจับจ้องอยู่ที่เซียวเหอและเซียวเหอก็ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ภายใต้สายตาของทั้งสามคน“ท่านอ๋องฟื้นแล้ว!” เกอซูอวิ๋นตื่นเต้นยิ่งนัก รีบโผเข้ากอดเซียวเหอไว้ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน “ดีเหลือเกิน ท่านในที่สุดก็ฟื้นแล้ว! ฟื้นแล้วจริงๆ!”จี้เยว่ก็หลั่งน้ำตาตาม “สวรรค์เมตตา คราวนี้ต้องขอบคุณอ๋องผิงหยางกับคุณหนูเฉียวจริงๆ!”สายตาของเซียวเหอในตอนแรกยังพร่ามัว แต่ค่อยๆ กลับมาชัดเจนเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างที่อยู่ในอ้อมแขนสั่นไม่หยุด เขาก็ยกมือขึ้นอย่างช้าๆ ตบหลังเกอซูอวิ๋นเบาๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าช่วงเวลาที่ผ่านมา แม้เขาจะอยู่ในภาวะหมดสติ แต่กลับรู้สึกตัวแจ่มชัดเป็นบางคราและทุกครั้งที่รู้สึกตัว เขาจะได้ยินเสียงของเกอซูอวิ๋นเสมอได้ยินนางเล่าถึงทิวทัศน์งดงามของทุ่งหญ้า ได้ยินว่านายครัวในจวนคิดค้นอาหารจานใหม่ ได้ยินว่าดอกไม้ในเรือนหลังบานสะพรั่ง ได้ยินว่าแสงอาทิตย์อบอุ่น สายลมอ่อนโยนเพียงใดราวกับว่าเสียงเหล่านั้นเองที่คอยประคับประคองให้เขามีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้ในยามนี้ เขาไม่เพียงรู้สึกถึงอุณ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1240

    ในเวลาเดียวกัน จวนรุ่ยอ๋องหลินเย่ว์อาศัยความมืดของราตรีลอบเข้ามาในจวนรุ่ยอ๋องตามภาพแผนที่ในใจที่ฉู่จืออี้เคยให้ดู ค่อยๆ มุ่งหน้าไปยังเรือนของเซียวเหอแต่ไม่ทันคาดคิด ขณะที่เขากำลังจะผลักประตูเรือนออก ในชั่วพริบตาเดียว กระแสลมสังหารอันเย็นเยียบก็พุ่งมาจากด้านหลัง!เขาแทบจะเบี่ยงตัวโดยสัญชาตญาณ คมดาบเย็นเฉียบเฉียดลำคอไปเพียงนิดเดียว เส้นผมบางส่วนถูกตัดขาดหลินเย่ว์ไม่หันกลับ แต่พลิกตัวถอยหลัง มือขวาแปรเป็นกรงเล็บ จับข้อมือของผู้ถือดาบไว้อย่างแม่นยำ“จี้เยว่ ข้าเอง!” หลินเย่ว์กดเสียงต่ำอีกฝ่ายชะงักไปชั่วขณะ “ทะ ท่านโหวน้อย?”ในที่สุดจี้เยว่ก็ชักดาบกลับ แต่ปลายดาบยังคงชี้มาทางคอหลินเย่ว์ “ดึกดื่นมืดค่ำ ลอบเข้ามาในจวนอ๋อง ท่านโหวน้อยควรมีเหตุผลที่สมควร”เรื่องที่ก่อนหน้านี้หลินเย่ว์ช่วยพาเฉียวเนี่ยนหนี เขาได้ยินมานานแล้วท่านโหวหลินก็สิ้นชีพเพราะเรื่องนั้น ช่างน่ายกย่องยิ่งนักแต่เวลานี้ เรื่องเกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของคุณชายใหญ่ เขาไม่อาจละเลยแม้แต่น้อยหลินเย่ว์หยิบขวดยาออกมาจากสาบเสื้อ เอ่ยว่า “ข้าได้รับคำสั่งจากอ๋องผิงหยาง มาส่งยาถอนพิษให้รุ่ยอ๋อง”แววตาจี้เยว่สว่างวาบขึ้น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1239

    หยดน้ำอุ่นๆ หยดหนึ่ง หยดลงบนลำคอของฉู่จืออี้หัวใจของเขาสะท้าน นั่นคือน้ำตาของเสด็จพี่ ฮ่องเต้ผู้ทรงเข้มแข็งมาโดยตลอด บัดนี้กลับหลั่งน้ำตาบนหลังของเขาลำคอของฉู่จืออี้ตึงขึ้น ไม่รู้จะพูดอะไรได้เพียงประคองร่างของฮ่องเต้อย่างมั่นคงขึ้น แล้วก้าวต่อไปแต่แล้ว เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นจากด้านหลัง เป็นเสียงของซูกงกง!ฉู่จืออี้ชะงักฝีเท้า ร่างของฮ่องเต้ก็พลันเกร็งขึ้นทันทีถัดมา เสียงฝีเท้าดังสะท้อนเข้ามาในทางลับฉู่จืออี้ไม่กล้าหยุดอีก รีบเร่งฝีเท้าเดินต่อไปข้างหน้าในที่สุด หลังจากเลี้ยวไปอีกหนึ่งมุม เขาก็ออกจากทางลับได้สำเร็จภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นสวนแห่งหนึ่งเสียงของฮ่องเต้ดังขึ้น “ใต้ภูเขาจำลองตรงนั้นมีกลไก สามารถปิดทางลับได้”ได้ยินดังนั้น ฉู่จืออี้รีบก้าวไปกดกลไกทันทีเสียงหนักๆ ดังขึ้น ประตูหินสองบานหล่นลงมา ปิดทางลับนั้นไว้แน่นหนาฉู่จืออี้จึงค่อยโล่งใจลงบ้าง แล้วนั่งลงข้างฮ่องเต้ตรงภูเขาหินจำลองรอดชีวิตจากเงื้อมมือแห่งความตาย แต่กลับไม่มีหยาดโลหิตแม้แต่น้อยฮ่องเต้คิดถึงบ่าวที่รับใช้ตนมาชั่วชีวิต น้ำตาแห่งความแค้นไหลอาบ “เราจะให้พวกมันชดใช้ด้วยเลือด!”ฉู่จืออี้ยังค

Mais capítulos
Explore e leia bons romances gratuitamente
Acesso gratuito a um vasto número de bons romances no app GoodNovel. Baixe os livros que você gosta e leia em qualquer lugar e a qualquer hora.
Leia livros gratuitamente no app
ESCANEIE O CÓDIGO PARA LER NO APP
DMCA.com Protection Status