แชร์

บทที่ 215

ผู้เขียน: โม่เสียวชี่
สายตานั้นทำให้เฉียวเนี่ยนนึกถึงเมื่อสามปีก่อน ยามที่เซียวเหิงเข้ามาขวางหน้าหลินยวนเอาไว้

วันนี้เองก็เช่นกัน เขาไม่พูดอะไรแม้สักคำ เพียงแค่สายตานั้นก็ทำให้นางล้มเลิกความตั้งใจที่จะอธิบาย

เมื่อคิดได้ดังนั้น หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็พลันปวดร้าว รู้สึกว่าตัวเองเมื่อสามปีก่อนช่างน่าขันนัก

ยามนั้นนางรักเซียวเหิงมากเพียงใดกันนะ!

รักถึงขั้นเพียงแค่เห็นสายตานั้น นางก็ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดปากอธิบาย?

อีกฟากหนึ่ง หลินเย่ว์เองก็ตกใจที่หลินยวนบาดเจ็บ หันมาก่นด่าเฉียวเนี่ยนแทน "เพราะเจ้าเป็นอย่างนี้อย่างไรเล่า พาลใส่อารมณ์กับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ยวนเอ๋อร์ทำเพื่อเจ้า เดินหาร้านในเมืองไม่รู้กี่วันกว่าจะเลือกชุดที่งามที่สุดให้เจ้าได้ แต่เจ้ากลับตอบแทนนางเช่นนี้หรือ? ข้าจะบอกให้นะ หากยวนเอ๋อร์เป็นอะไรไป ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแน่!"

หลินเย่ว์พูดจบก็รีบเดินตามเซียวเหิงไป

ภายในเรือนอันกว้างใหญ่ เหลือเพียงเฉียวเนี่ยนผู้เดียว

สายลมพัดผ่าน ราวกับนำพาความอ้างว้างมาด้วย

ทั้งยังพัดน้ำตาที่อดกลั้นมานานแสนนานนั้นจนเหือดแห้ง

ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนไปเลย!

สามปีก่อน พวกเขาพากันปกป้องหลินยวน สา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (3)
goodnovel comment avatar
สตอเบอร์รี่ ชีสเค้ก
อ่านหมดเหรียญไปเยอะแต่นิยายก็ยังเหมือนเดิม ไม่ไปไหนสักที แต่งไม่เป็นแต่งเพื่อดึงเรื่อง รอเก็บค่าเหรียญอย่างเดียวก็ไม่ได้นะคะ เห็นใจคนอ่านด้วย ยืดเยื้อมาก กลับมาแล้วก็ไม่มีอะไรคืบหน้า ปากไม่ด่าไม่ตอบโต้เลย
goodnovel comment avatar
Petch Kusuma
กินเหรียญเยอะมาก อ่านแล้วไม่มีอะไรคืบหน้า
goodnovel comment avatar
Petch Kusuma
อารัมภบท ย้อนไปย้อนมา น่าเบื่อ แต่ง ให้รวบรัดหน่อย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ได้อ่านต่อ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 732

    หลังจากฮ่องเต้เสด็จไปแล้ว องค์หญิงซูหยวนก็พาเฉียวเนี่ยนขอตัวกลับไปด้วยเมื่อเดินจนพ้นออกมาจากเรือนนอนของฮองเฮา เฉียวเนี่ยนก็เห็นนางกำนัลอวิ๋นเอ๋อร์นำเหล่าขันทีนางกำนัลคนอื่นๆ เดินช้าลงอย่างจงใจ ก็รู้ได้ทันทีว่าองค์หญิงซูหยวนมีเรื่องจะพูดกับนางเป็นดังที่คิดไว้ไม่มีผิดเมื่อรอจนคนอื่นๆ อยู่ห่างออกไปราวสิบก้าวแล้ว องค์หญิงซูหยวนจึงเอ่ยขึ้น “การปรับสมดุลร่างกายให้เสด็จพ่อ ย่อมไม่เหมือนกับการรักษานางสนมในวังหลัง หากมิใช่เพราะวันนี้ข้าเอ่ยปาก ด้วยฐานะเพียงหมอหญิงต่ำต้อยอย่างเจ้า ย่อมไม่มีทางได้ใกล้ชิดเสด็จพ่อ”เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าองค์หญิงซูหยวนกำลังยกยอตนเองคนอื่นอาจไม่มีทางได้โอกาสนี้ แต่ด้วยฐานะ ‘ศิษย์หมอเทวดา’ ของนาง การเข้าใกล้ฮ่องเต้นั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่คำเหล่านี้นางย่อมไม่อาจพูดออกมาได้ จึงเพียงตอบรับอย่างนอบน้อม “เพคะ เป็นเพราะองค์หญิงทรงเมตตาช่วยเหลือ”องค์หญิงซูหยวนยกริมฝีปากยิ้ม แล้วจึงกล่าวต่อ “เจ้าทำให้ดีเถิด รอจนเสด็จพ่อตรัสชมสักคำ จะให้เจ้าขึ้นเป็นหมอหลวงก็ไม่ใช่เรื่องยาก” พูดถึงตรงนี้ องค์หญิงซูหยวนก็ดูราวกับนึกอะไรขึ้นได้ “จริงสิ หมอหลวงเซวียก็อายุมากแล้ว อีกไม่กี่ป

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 731

    หว่างคิ้วกลับมิอาจซ่อนความกังวลอันบางเบานั้นไว้ได้ตอนนี้แม้เซียวเหิงจะเข้าใจว่าตนไม่ควรบีบบังคับเนี่ยนเนี่ยนอีกต่อไปแล้ว แต่การกระทำกลับยังคงสุดโต่งถึงกับดึงสะเก็ดแผลที่ใกล้จะหายดีออกมาอีกครั้ง ทำร้ายร่างกายตัวเองเช่นนี้ จะมีประโยชน์อันใดกัน?แต่เซียวเหอก็รู้ดีว่า ตนเตือนไปก็ไร้ผล เซียวเหิงไม่คิดจะฟังอยู่แล้วเพียงแต่ไม่รู้ว่าคำพูดของเฉียวเนี่ยนเมื่อครู่ จะพอมีประโยชน์บ้างหรือไม่……เวลาเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว อีกครึ่งเดือนก็ผ่านไปวันหนึ่ง เฉียวเนี่ยนนำยามาถวายฮองเฮาตามหน้าที่ แต่กลับบังเอิญพบว่าฮ่องเต้เสด็จมาเยี่ยมฮองเฮาพอดีฮ่องเต้นั่งอยู่ด้านข้าง มองนางกำนัลปรนนิบัติฮองเฮาดื่มยาเสร็จ ถึงหันมามองเฉียวเนี่ยน “ร่างกายของฮองเฮาเป็นอย่างไร? อีกนานแค่ไหนถึงจะหายดี?”เฉียวเนี่ยนตอบตามความจริง “ทูลฮ่องเต้ พระอาการของฮองเฮาดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับครึ่งเดือนก่อน แต่เพราะถูกวางยามานาน การปรับสมดุลร่างกายยังต้องใช้เวลาเพคะ”ฮ่องเต้เองก็เข้าใจอย่างไรเสียก็ถูกลอบวางยามากว่าสิบปี จะหวังให้ฟื้นตัวในไม่กี่วันได้อย่างไร?โชคดีที่ทางเซียวเหอเริ่มมีเบาะแสบ้างแล้ว มีความเป็นไปได้สูงว่าผู้ที่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 730

    นางเห็นผ้าพันแผลที่หน้าอกของเซียวเหิงมีเลือดสดซึมออกมาไม่หยุด ทีละหยด ทีละหยด แผ่ซึมไปทั่วบริเวณเซียวเหอก็เห็นเช่นกัน ทันใดนั้นคิ้วก็ขมวดแน่น ดึงเซียวเหิงเข้ามาแล้วกล่าวว่า “ข้าจะทายาให้!”ทว่าเซียวเหิงกลับสะบัดมือเขาออกทันที สีหน้าไม่ดีนัก กล่าวว่า “ไม่เอา!”เซียวเหอสูดลมหายใจลึก สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาได้ยินว่าเซียวเหิงมาก่อกวนเนี่ยนเนี่ยนอีก จึงรีบเร่งมาที่นี่โดยเฉพาะ อย่างไรเสีย บาดแผลของเซียวเหิงก็จวนจะหายดีอยู่แล้วใครจะคิดว่าเพียงประมือกันเบาๆ ไม่กี่กระบวนท่า แผลของเขากลับปริออกอีกครั้ง!เฉียวเนี่ยนก็ได้แต่จนใจถลึงตาใส่เซียวเหิงหนึ่งทีแล้วกล่าวว่า “ยังไม่รีบไปนั่งอีก?”พูดจบก็หมุนตัวไปหยิบยากับผ้าพันแผลเซียวเหิงถึงได้พอใจไปนั่งลงด้านข้าง ถอดเสื้อตัวนอก เผยให้เห็นร่างกายกำยำดวงตาที่มองเฉียวเนี่ยนคู่นั้น มีทั้งความยินดีและความกังวลยินดีที่ในที่สุดก็สมปรารถนา แต่ก็กังวลที่ตนเพิ่งทำไหยาของนางแตก กลัวนางจะโกรธแต่เฉียวเนี่ยนไม่พูดสักคำ แกะผ้าพันแผลของเขาออกจนกระทั่งบาดแผลที่หน้าอกของเขาเผยออกมา อย่าว่าแต่เฉียวเนี่ยน แม้แต่เซียวเหอก็ยังขมวดคิ้วแน่นทันที“เหิง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 729

    พูดแล้วก็น่าเศร้าทั้งๆ ที่เมื่อก่อนนางเคยวนเวียนอยู่รอบตัวเขา แต่ตอนนี้เขากลับต้องคิดหาวิธีสารพัดเพื่อเข้าหานาง ใช้สารพัดเล่ห์กลเพียงเพื่อให้นางมองเขาแวบหนึ่ง หวังให้นางเมตตาแต่กลับกลายเป็นว่า หัวใจของนางกลับแข็งดั่งเหล็กกล้าแม่ทัพหนุ่มผู้เคยหยิ่งผยองในอดีต ตอนนี้กลับทำท่าทางน่าสงสารเยี่ยงนี้ เฉียวเนี่ยนก็ไม่รู้ว่าควรจะด่าว่าเขาอย่างไร ถึงจะทำให้เขารู้ว่าตัวเองหน้าด้านเกินไปแล้วเวลานั้นจึงมิได้พูดอะไร เพียงได้ยินเซียวเหิงกล่าวว่า “ต่อไป หากข้าได้รับบาดเจ็บ ก็ให้เจ้าทายาและพันแผลให้ข้า ดีหรือไม่?”“ไม่ดี!”เฉียวเนี่ยนปฏิเสธเสียงเย็น “ข้าไม่ใช่แพทย์ทหาร! หรือหากท่านได้รับบาดเจ็บในสนามรบ แล้วยังจะฝืนทนมาถึงเมืองหลวงเพื่อพบข้าอีก?”“ได้สิ!” เซียวเหิงกลับตอบหนักแน่นราวกับตัดเหล็ก “ตราบใดที่เจ้าตกลงจะทายาให้ข้า ข้าย่อมฝืนทนมาพบเจ้าได้!”เสียงพูดจบลง ก็ทำให้เฉียวเนี่ยนยืนอึ้งอยู่กับที่นางไม่รู้จะต่อคำอย่างไรดี เพราะนางรู้ว่าคนอย่างเซียวเหิงพูดแล้วทำจริงโชคดีที่ข้างนอกพลันมีเสียงของเซียวเหอดังขึ้น “เจ้าได้รับบาดเจ็บอีกแล้วหรือ?”เซียวเหอสวมชุดออกศึกสีดำเข้ม ลวดลายเรียบง่ายดูกร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 728

    ทั้งที่เห็นได้ชัดว่า ในตอนนั้น สองคนนี้กลั่นแกล้งนางตามคำสั่งขององค์หญิงไม่เพียงแค่สองคนนี้เท่านั้น บรรดานางบ่าวในกรมซักล้าง มีคนไหนกันบ้างที่ไม่ได้ทรมานนางสารพัดเพราะต้องการเอาใจองค์หญิง?ในยามนี้เมื่อมองเห็นสองคนนี้กำลังก้มหัวคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ภาพที่ปรากฏในหัวของเฉียวเนี่ยนกลับเป็นตอนที่ทั้งสองใช้แส้เฆี่ยนนางไม่หยุดแผลบนหลัง ราวกับยังปวดระบมขึ้นมาอีกครั้งนางรับแส้มาจากมือองค์หญิงซูหยวน มองมามาทั้งสองที่โขกหัวลงกับพื้นไม่หยุด สูดลมหายใจเข้าลึกหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เหวี่ยงแส้ฟาดลงไปบนหลังของทั้งสองอย่างแรงนางฟาดไปคนละห้าที แล้วก็หยุดมือมามาทั้งสองก็ยังร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดเฉียวเนี่ยนกลับประณตสองมือส่งแส้คืนให้องค์หญิงซูหยวนด้วยท่าทางเคารพนอบน้อมเมื่อเห็นดังนั้น องค์หญิงซูหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วจึงส่งสัญญาณให้ทหารองครักษ์พาตัวมามาทั้งสองออกไปจนกระทั่งสองคนนั้นจากไปไกลแล้ว องค์หญิงซูหยวนจึงถามขึ้นว่า “แค่ไม่กี่ทีนี้ก็พอแล้วงั้นรึ?”เห็นสีหน้าของเฉียวเนี่ยนเมื่อครู่ นางยังนึกว่าเฉียวเนี่ยนจะต้องฟาดสองคนนั้นจนหนังเปิดเนื้อแหวะ เลือดไหลทะลักเสียอีก!เฉียวเนี่ยนส

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 727

    “ข้าบอกว่าจะให้เจ้า ก็คือจะให้เจ้า” เห็นทีจะรู้สึกว่ายุ่งยาก องค์หญิงซูหยวนจึงก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว ยื่นมือมาปักปิ่นปักผมเล่มนั้นไว้บนผมของเฉียวเนี่ยนด้วยตัวเองปิ่นปักผมสีทองไหวเอน ทับทิมเปล่งประกายเจิดจ้า ยิ่งขับให้ใบหน้าของเฉียวเนี่ยนดูขาวนวลผ่องใสมากขึ้นไปอีกองค์หญิงซูหยวนเองก็ไม่คิดมาก่อน ว่าปิ่นที่เคยเป็นของนางจะเข้ากันกับเฉียวเนี่ยนถึงเพียงนี้ในอกพลันพลุ่งขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ แต่ของนั้นนางเป็นฝ่ายมอบให้ไปแล้ว จะมาเรียกคืนกลับได้อย่างไร?ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ได้แต่ทำหน้าขรึมกล่าวว่า “ของดีๆ ในมือขององค์หญิงผู้นี้มีอีกเยอะแยะ ขาดแค่ชิ้นนี้แล้วจะเป็นไรไป?”เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าองค์หญิงซูหยวนมิได้ขาดแคลนของดียิ่งรู้ว่า ชามแก้วไพฑูรย์ในตอนนั้น จะยังไม่อาจเทียบได้กับทับทิมสักเม็ดบนปิ่นเล่มนี้เสียอีกเมื่อนึกถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอยู่ในใจอย่างเย็นชา แต่ก็จับสังเกตได้อย่างเฉียบคม ว่าคำแทนสรรพนามตัวเองขององค์หญิงซูหยวนได้เปลี่ยนจาก ‘ข้า’ กลับไปเป็น ‘องค์หญิงผู้นี้’ อีกแล้วน่าจะเพราะตนปฏิเสธความหวังดีขององค์หญิง ทำให้องค์หญิงไม่พอใจจึงพาลโกรธไปด้วย เฉียวเนี่ย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status