공유

บทที่ 473

작가: โม่เสียวชี่
"ไว้วันหลังค่อยพูดเถอะ!" เซียวเหอขัดคำพูดของเฉียวเนี่ยน ลุกขึ้นช้า ๆ แล้วกล่าว "วันนี้เข้าไปเข้าเฝ่าฝ่าบาทมา ตอนนี้เหนื่อยแล้ว"

เฉียวเนี่ยนก็ลุกขึ้นตาม สังเกตเห็นสีหน้าที่เหนื่อยล้าของเซียวเหอ เขาออกไปแต่เช้าแล้วเพิ่งกลับมา ไม่รู้ว่าได้คุยอะไรกับฝ่าบาทบ้าง

อาจจะมีเรื่องที่ทำให้เขากังวลอยู่ก็ได้

ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมจะพูดอะไร นางจึงพยักหน้า "เช่นนั้นท่านพี่เซียวไปพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ"

เซียวเหอพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะหมุนตัวไปทางห้องของตนเอง

จนกระทั่งเข้าไปในห้อง เขาจึงพบว่าในฝ่ามือของตนเองยังคงกำลูกท้อที่แกะแล้วไว้อยู่

จี้เยว่นำน้ำเข้ามาให้เซียวเหอล้างมือ พลางแสดงความเป็นห่วง "คุณชายใหญ่กังวลเรื่องข่าวลือภายนอกอยู่หรือ? ท่านไม่ต้องห่วง นายหญิงน้อยใหญ่ไม่ค่อยออกจากจวน คงจะไม่ได้ยินข่าวอะไรในเร็ว ๆ นี้หรอก บ่าวจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"

เซียวเหอล้างมือและเช็ดจนแห้ง ก่อนจะกล่าว "อืม เจ้ากลับไปเถอะ ข้าจะพักสักครู่"

เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวเหอไม่ดี จี้เยว่จึงได้แต่พยักหน้ารับแล้วออกจากห้องไป

ประตูห้องปิดลง ห้องจึงมืดลงทันที

เซียวเหอมองไปที่หน้าต่าง ภายนอกยังคงมีแสงแดดจ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (4)
goodnovel comment avatar
Tichawara Kuyawapi
เซียวเหอบอกได้คำเดียว น่ารัก......
goodnovel comment avatar
คุณป้า มนุษย์สิว
คือน่ารักกว่าเซียสเหิงมากนะ
goodnovel comment avatar
ลิ้นจี่ Generation
โห ยอมไม่เดินเพิ่อนรั้งสาว เกินไปแล้วนะทูลหัว
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 776

    ขณะกำลังคิดอยู่ พลันก็ได้ยินเสียงจากด้านนอก “คุณหนูใหญ่เจ้าคะ คุณหนูเซียวมาเจ้าค่ะ”เซียวชิงหน่วน?เฉียวเนี่ยนลุกขึ้นอย่างแปลกใจ เปิดประตูออกไป แล้วก็เห็นเซียวชิงหน่วนยืนอยู่ในเรือนจริงๆพวกนางไม่ได้พบกันมานานแล้วเมื่อสายตาของทั้งคู่สบกัน เด็กหญิงสองคนที่เคยทะเลาะกันมาตั้งแต่เล็ก กลับยิ้มให้กันในเวลานี้เฉียวเนี่ยนรู้ว่าเซียวชิงหน่วนมาหาหลินเย่ว์จึงเชื้อเชิญให้นางเข้ามาในห้อง แล้วก็ได้ยินเซียวชิงหน่วนพูดว่า “ข้าอยากมานานแล้ว แต่พี่ใหญ่กับพี่รองบอกว่าอาการของท่านพี่หลินยังไม่คงที่ ไม่ให้ข้ามาสร้างความวุ่นวาย... ข้าจึงรอจนถึงวันนี้ถึงได้มา”ระหว่างพูด นางก็มองไปทางเตียง แล้วจึงถามอีกว่า “ท่านพี่หลินเป็นอย่างไรบ้าง?”เฉียวเนี่ยนยกมุมปากเล็กน้อย “ชีพจรเริ่มคงที่แล้ว แผลก็เริ่มสมาน แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขายังไม่ฟื้นเลย”ได้ยินดังนั้น ระหว่างคิ้วของเซียวชิงหน่วนก็ขมวดเข้าหากันทันทีเฉียวเนี่ยนรู้ว่าเซียวชิงหน่วนชอบหลินเย่ว์ และก็รู้ว่านางเป็นห่วงเขามากเพียงใดในตอนนี้ จึงพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “เจ้าลองไปดูเขาสิ! ข้าจะไปรินน้ำให้เจ้า”“อืม ได้”เซียวชิงหน่วนพูดจบ ก็เดินไปทางเตียง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 775

    กระทั่งบางครั้ง ตัวเขาเองก็ยังอดอิจฉาการมีนิสัยที่บุ่มบ่ามอย่างเซียวเหิงไม่ได้แต่นิสัยนั้นเป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด หากอยากจะเปลี่ยนนั้น มันจะยากเย็นเพียงใด?เขาไม่อาจบังคับตนเองให้กล้าหาญเหมือนไม่เกรงกลัวสิ่งใดเช่นเซียวเหิง ไม่เห็นใครหรือเรื่องใดอยู่ในสายตายิ่งไม่อาจบังคับให้เซียวเหิงทำตามความคิดของเขาได้ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ!สามวันต่อมาเช่นเดียวกับหลายวันที่ผ่านมา เฉียวเนี่ยนยังคงไปที่จวนโหวเพื่อตรวจดูอาการของหลินเย่ว์ทันทีที่ก้าวเข้าประตู ก็เห็นหมอประจำจวนกำลังจับชีพจรให้หลินเย่ว์เฉียวเนี่ยนค่อยๆ ก้าวเข้าไป ถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “อาจารย์ เป็นอย่างไรบ้าง?”“แปลกอยู่บ้าง” หมอประจำจวนลูบเคราอย่างครุ่นคิด กล่าวด้วยเสียงทุ้มว่า “ตามหลักแล้ว พิษในร่างกายของเขาได้ถูกถอนออกแล้ว ชีพจรก็กลับมาเป็นปกติ การหายใจก็ราบรื่น สีหน้าก็ดีกว่าสองสามวันก่อนมาก น่าจะปลอดภัยแล้วถึงจะถูก”แต่เหตุใดจึงยังไม่ฟื้น?เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกแปลกใจเช่นกันเมื่อวานนี้นางก็มาเยี่ยมเช่นกัน ดูจากชีพจรของหลินเย่ว์ เขาควรจะฟื้นได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังอยู่ในสภาพหมดสติเมื่อมองเห็นคิ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 774

    เมื่อคำพูดสิ้นสุดลง ก็มีเพียงความเงียบงันเกิดขึ้นเมื่อนึกถึงลูกประคำเมล็ดโพธิ์ของตนที่กระจัดกระจายเต็มพื้นในห้อง เซียวเหิงก็ไม่อาจโต้แย้งคำตำหนินั้นได้ทว่าเซียวเหิงก็ไม่ได้ยอมอ่อนให้เซียวเหอ หัวเราะเย็นชาพลางเลิกคิ้วถามว่า “แล้วในใจท่านสะอาดนักหรือ?”เมื่อได้ยินดังนั้น เซียวเหอขมวดคิ้วเล็กน้อย “หมายความว่าอย่างไร?”เขานึกถามตัวเองว่า สำหรับเนี่ยนเนี่ยนนั้น เขาเคยมีความคิดต่ำทรามหรือสกปรกใดๆ หรือไม่แต่เซียวเหิงกลับถามต่อว่า “ตอนฉู่จืออี้ยังไม่ไปรบ เหตุใดถึงไม่เห็นท่านเอาใจเนี่ยนเนี่ยนถึงเพียงนี้?”หัวใจของเซียวเหอพลันชะงัก แววตาก็ปรากฏความลนลานขึ้นมาวูบหนึ่งกลับกลายเป็นว่า น้ำเสียงของเซียวเหิงกลับยิ่งเต็มไปด้วยความได้ใจ “ต่อหน้าข้าก็ทำท่าทางชอบธรรม พูดอะไรเรื่องแข่งกันอย่างยุติธรรม แล้วเหตุใดพออยู่ต่อหน้าฉู่จืออี้ ท่านกลับหดหัวเงียบไป? ต่อให้ฉู่จืออี้สนิทกับท่าน ต่อให้เขามีบุญคุณกับท่าน แต่ท่านสามารถยอมยกคนที่ท่านรักให้เป็นของเขาได้ด้วยหรือ?”ในชั่วขณะนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองราวกับเกิดการเปลี่ยนแปลงเหมือนคนที่ยืนอยู่ในฐานะ 'พี่ใหญ่' แล้วตำหนิอีกฝ่าย คือเซียวเหิงผ่านไป

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 773

    เช่นนั้นก็หมายความว่านางได้กล่าวหาเซียวเหิงไปจริงๆไม่เพียงกล่าวหา ยังพูดจารุนแรงขนาดนั้นอีกขโมย แย่ง?แม้แต่คำว่า "เก็บได้" ที่พูดทีหลัง ก็ยังแฝงความหมายว่าเซียวเหิงเอาของที่ไม่ใช่ของตัวเองไป!ก็ไม่แปลกที่เขาจะโกรธถึงเพียงนั้นพอนึกถึงท่าทางโกรธจัดขณะเดินจากไปของเซียวเหิง หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็ยิ่งกระวนกระวายเซียวเหอมองออกว่าเฉียวเนี่ยนกำลังกระวนกระวายใจ จึงเอ่ยถามทันที “เป็นอะไรหรือ?”เฉียวเนี่ยนไม่ได้คิดอะไรต่อ และไม่ได้ปิดบัง บอกเซียวเหอไปตามตรงว่านางกล่าวหาคนบริสุทธิ์ไป“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันนี่เจ้าคะ พอเห็นเขาใส่สร้อยข้อมือลูกประคำนั่น ข้าก็โกรธมาก!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองแต่เซียวเหอรู้ดีสาเหตุที่นางโกรธถึงเพียงนั้น ก็เพราะเซียวเหิงเคยทำเรื่องเกินเลยมาก่อน จนทำให้นางไม่อาจเชื่อใจเขาได้อีกเซียวเหอยิ้มบาง “เหิงเอ๋อร์มิใช่คนใจแคบเช่นนั้น พรุ่งนี้ก็คงหายโกรธแล้ว”เฉียวเนี่ยนไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงพยักหน้าเบาๆเซียวเหอส่งเฉียวเนี่ยนออกจากวังจนขึ้นรถม้าของจวนอ๋องผิงหยาง จึงค่อยวางใจและจากไปทันทีที่กลับถึงตระกูลเซียว ก็ได้ยินพ่อบ้านพูดว่า “วันนี้คุณชายใหญ่กลับม

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 772

    เฉียวเนี่ยนอยู่เฝ้าข้างเตียงของหลินเย่ว์อีกครึ่งชั่วยามจึงค่อยจากไปแต่ก็ไม่ได้เข้าวังในทันที หากแต่กลับไปยังจวนอ๋องผิงหยางก่อน เพื่อมอบตำรับยาถอนพิษให้แก่พี่ห้ากับพี่เจ็ด“พวกสารเลวนั่น ช่างคิดวิธีเจ้าเล่ห์ได้สารพัดจริงๆ!” พี่ห้าทนไม่ได้ถึงกับสบถพี่เจ็ดมองเฉียวเนี่ยน สีหน้าฉายแววกังวลเล็กน้อย “เดิมทีพวกเรากะว่าจะอยู่ในเมืองหลวงอีกสักพัก ดูท่าตอนนี้คงต้องรีบออกเดินทางแล้ว!”เฉียวเนี่ยนยังไม่เข้าใจความหมายในแววตากังวลของพี่เจ็ด เพียงยิ้มบางๆ “ดีแล้วเจ้าค่ะ”แต่ไม่คาดคิดว่าพี่ห้ากลับขมวดคิ้วเช่นกัน “เรื่องของพ่อบ้าน พวกข้าได้ยินมาแล้ว องค์หญิงซูหยวนไม่ใช่คนที่ควรไปมีเรื่องด้วย หากเจ้าทนได้ก็ทนไว้ รอให้พี่ใหญ่มาถึงก่อน แล้วค่อยให้เขาออกหน้าแทนเจ้า!”ที่แท้พวกเขากำลังกังวลเรื่องนี้รอยยิ้มของเฉียวเนี่ยนจึงมีความอบอุ่นเพิ่มขึ้นเล็กน้อย “พี่ๆ วางใจเถิด ข้าจะจำไว้อย่างดี”“ดี ระวังตัวด้วย ทุกเรื่องเลย”พี่เจ็ดกับพี่ห้ากำชับอีกสองสามประโยคจึงรีบจากไปหลังจากเฉียวเนี่ยนส่งทั้งสองคนแล้ว นางก็จัดการตัวเองครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าไปในวังอันดับแรกก็ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ จากนั้นก็ไปตรวจชีพจรให้ก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 771

    ทว่าเมื่อเฉียวเนี่ยนมองไปที่มือข้างนั้นที่ยื่นมา สีหน้าของนางพลันหม่นลงทันทีนางไม่ได้รับถ้วยยาที่ว่างเปล่านั้น แต่กลับคว้าข้อมือของเซียวเหิงไว้แน่น แววตาแข็งกร้าว “เซียวเหิง หน้าไม่อายนัก”นางกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สร้อยข้อมือลูกประคำที่ข้ามอบให้ท่านพี่เซียว เหตุใดจึงมาอยู่ในมือเจ้ากัน?!”สร้อยข้อมือลูกประคำมือนั่น เป็นของที่นางมอบให้ท่านพี่เซียวไปอย่างแน่นอน!เซียวเหิงจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าการยื่นถ้วยยาเมื่อครู่ทำให้สร้อยข้อมือลูกประคำบนข้อมือของตนโผล่ออกมาให้เห็น เขาเพียงยิ้มมุมปากขึ้นมา “พี่ใหญ่ให้ข้าเอง”“ไม่มีทาง!” เฉียวเนี่ยนปฏิเสธคำของเซียวเหิงทันทีของที่นางมอบให้เซียวเหอ ถึงแม้เขาจะไม่ชอบ ก็ไม่มีทางยกให้เซียวเหิงเด็ดขาด!เพียงเพราะคำปฏิเสธอย่างหนักแน่นของเฉียวเนี่ยน ก็ทำให้เซียวเหิงโกรธขึ้นมาทันทีเขาลุกขึ้นยืน โดยไม่สะบัดมือหนี ปล่อยให้เฉียวเนี่ยนจับข้อมือเขาไว้เช่นนั้น แต่ก้าวเดินเข้ามาหานางทีละก้าว“ทำไมถึงไม่มีทาง? เขาไม่ชอบของที่เจ้ามอบให้ ข้าย่อมได้ประโยชน์ ไม่ได้รึ?”เฉียวเนี่ยนถอยร่นไปทีละก้าว แต่แววตายังมั่นคง “ท่านพี่เซียวไม่มีทางทำเช่นนั้น!”“เจ้าถึง

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status