共有

บทที่ 653

作者: โม่เสียวชี่
นางพูดพลาง ป้อนยาเข้าปากเซียวเหิงอีกคำ เสียงเรียบนิ่ง “เรื่องที่ผ่านมา ก็ให้มันผ่านไปเถอะ เราทุกคนต้องมองไปข้างหน้า”

เซียวเหิงรู้ดีว่า เฉียวเนี่ยนกำลังจะพูดให้เขาปล่อยวางอีกครั้ง

แต่เขาไม่รู้จะวางมันลงได้อย่างไร

เด็กสาวตัวเล็กคนนั้นที่เคยวิ่งวนอยู่รอบตัวเขา ตอนนี้ก็นั่งอยู่ข้างเตียง ป้อนยาให้เขาทีละคำอย่างเงียบ ๆ

พวกเขาอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม แต่กลับรู้สึกห่างกันราวหมื่นลี้

ทั้งที่เขามีโอกาสนับครั้งไม่ถ้วนที่จะโอบกอดนางไว้ ครอบครองนางไว้ แต่กลับพลาดมันไปทุกครั้ง

เขาไม่ยอม เขาจะยอมได้อย่างไร?

อารมณ์รุนแรงในอกเหมือนจะพลุ่งพล่านเกินไป ยาในปากยังไม่ทันกลืน เซียวเหิงก็สำลักออกมา ไออย่างรุนแรง

เฉียวเนี่ยนรีบลุกขึ้น ลูบแผ่นหลังของเซียวเหิง

เขาเจ็บจนถึงปอด การไออย่างรุนแรงเช่นนี้จะยิ่งทำให้บาดแผลแย่ลง!

ตอนนี้หมอหลวงเซวียก็ไม่อยู่ นางไม่รู้จะทำอย่างไรดี เริ่มลนลาน “ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม? ข้าจะไปตามหมอหลวงเซวีย!”

พูดจบ เฉียวเนี่ยนก็จะรีบหมุนตัวออกไป

แต่ยังไม่ทันได้ก้าวพ้น ก็ถูกรั้งไว้ด้วยมือของเซียวเหิง

มือใหญ่นั้น เย็นเฉียบอย่างไม่คาดคิด

ทั้งที่เป็นฤดูร้อน เขากลับเหมือนตกลงไปในห้อ
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 664

    หลินเย่ว์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉียวเนี่ยนจะพูดถึงขนาดนี้เขาข่มความโกรธในใจลง พยายามควบคุมระดับเสียงของตนเอง “ที่แท้วันนี้มาหาข้า ก็เพื่อเรื่องนี้สินะ”พูดจบ เขามองไปที่เฉียวเนี่ยน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความผิดหวัง “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าท่านแม่ป่วย ตั้งแต่ข้าเข้ามาจนถึงตอนนี้ เจ้าถามถึงสักคำไหม? ข้ารู้ เจ้าเกลียดข้า เกลียดจวนโหว แล้วก็เกลียดที่ท่านแม่เคยเป็นคนแนะนำเจ้ากับหมิงอ๋อง แต่เนี่ยนเนี่ยน นางก็ยังเป็นแม่ของเจ้า เป็นคนที่ตั้งท้องสิบเดือน สูญเสียแทบครึ่งชีวิตเพื่อคลอดเจ้าออกมานะ! เจ้าใจดำถึงเพียงนี้ ไม่แยแสนางแม้แต่น้อยเลยหรือ?”พูดมาถึงตรงนี้ หลินเย่ว์ก็ยกจอกสุราขึ้นดื่มหมดรวดเดียว จากนั้นราวกับว่ายังไม่พอ ก็หยิบไหสุราขึ้นมาดื่มอึกใหญ่อีกคำ จึงพูดต่อ “หลินยวนกลับมาด้วยตัวเอง วันนั้นข้าเห็นนางก็ตกใจมาก นางแต่งตัวเหมือนขอทาน ตัวสกปรกมอมแมมไปหมด ยิ่งกว่าตอนที่เจ้า...”หลินเย่ว์เผลอจะพูดว่า เทียบกับตอนที่เฉียวเนี่ยนออกมาจากกรมซักล้าง ยังน่าสงสารยิ่งกว่าแต่ยังไม่ทันพูด ก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสมตอนนั้นเฉียวเนี่ยนดูดีกว่าหลินยวนที่แต่งตัวเป็นขอทานก็จริงแต่ก็เป็นเพราะนางใส่ชุดนางกำนัล แต่งต

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 663

    เฉียวเนี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนทั้งสองจะนั่งลงพร้อมกัน“วันนี้อยู่ ๆ ก็อยากพบข้า มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”หลินเย่ว์เอ่ยถามอย่างระมัดระวังจริง ๆ ตอนที่ได้รับจดหมายจากเฉียวเนี่ยน เขาก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้เขากังวลว่าเฉียวเนี่ยนอาจรู้เรื่องของหลินยวนเข้าแล้ว จึงได้เรียกหาเขากะทันหันแต่ในใจเขาก็ยังอดมีความหวังอยู่เล็ก ๆ คิดไปว่า บางทีนางอาจจะเปลี่ยนใจนางกับอ๋องผิงหยางเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ลึกซึ้งการต้องอยู่ใต้ชายคาเดียวกับคนที่ยังไม่คุ้นเคย ย่อมไม่สบายใจเป็นธรรมดาเพราะอย่างนั้น เขาจึงอดคิดไม่ได้ว่า หรือเฉียวเนี่ยนอยากกลับบ้าน?แม้จะรู้ดีว่าเป็นไปได้น้อยมากเพียงใดแต่ถึงแม้จะมีเพียงความหวังริบหรี่ เขาก็ยังอยากไขว่คว้ามันเอาไว้!เฉียวเนี่ยนรินเหล้าให้หลินเย่ว์ “ข้าดื่มเหล้าอื่นไม่เก่งนัก จึงสั่งมาแค่เหล้าบ๊วยหนึ่งไห”หลินเย่ว์รับจอกไว้แล้วจิบเบา ๆ ก่อนจะกล่าว “ข้ารู้ว่าเจ้าชอบเหล้าบ๊วยที่สุด ไว้ข้าจะให้คนเอาไปส่งถึงเรือนเจ้าอีกสองไห!”พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวต่อ “หรือว่า... ให้ส่งไปที่เรือนลั่วเหมยดี?”เรือนลั่วเหมยนั้น เขาเพิ่งไปทว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 662

    เดิมทีเฉียวเนี่ยนคิดว่า พวกขอทานมาหานางเพราะเรื่องอาการป่วยของลุงอวี๋ ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเกี่ยวข้องกับหลินยวนเพราะอย่างไรเสีย ด้วยสถานะของหลินยวนในตอนนี้ นางย่อมต้องหลบซ่อนตัวเป็นอย่างดี แม้พวกขอทานจะสามารถรวบรวมข่าวสารจากทั่วทุกทิศในแต่ละวันได้ ก็ไม่น่าจะหาตัวหลินยวนพบได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าพวกเขาพบตัว ‘เสี่ยวชุ่ย’ แล้ว เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยนางคิดว่า หากสามารถหาเจอได้ง่ายดายเช่นนี้ 'เสี่ยวชุ่ย' ผู้นั้นก็คงไม่ใช่หลินยวนบางทีอาจเป็นเพียงหญิงสาวที่ชื่อซ้ำกันเท่านั้นแต่ไม่นาน พวกขอทานก็พูดขึ้นอีกว่า “ข้าไปสืบมาแล้ว เรือนรับรองหลังนั้นเป็นของคุณชายใหญ่แห่งจวนโหว ซึ่งก็คือพี่ชายของคุณหนูเฉียวนั่นเองขอรับ!”“อีกอย่าง! คุณหนูลองเดาดูสิขอรับ เมื่อสองวันก่อน จวนโหวก็ส่งฮูหยินหลินไปที่เรือนรับรองหลังนั้นตั้งแต่เช้ามืดแล้ว!”ได้ยินถึงตรงนี้ สีหน้าและกลิ่นอายรอบตัวของเฉียวเนี่ยนก็พลันหม่นหมองหลินเย่ว์ไม่มีเหตุผลจะซ่อนใครไว้ในเรือนรับรอง และยิ่งไม่มีเหตุผลที่จะส่งฮูหยินหลินไปที่นั่นโดยไม่มีสาเหตุความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวคือ คนที่ซ่อนอยู่ในเรือน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 661

    หลินยวนเองก็ไม่แน่ใจนักว่าฮูหยินหลินจะได้ยินสิ่งที่นางพูดไปหรือไม่ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงไอและสำลักอย่างต่อเนื่อง ความโกรธในใจของนางก็พลันลดลงไปกว่าครึ่งในที่สุดหลินยวนก็ผละจากร่างของฮูหยินหลิน ลุกขึ้นยืนแล้วจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปนางไม่ทันเห็นเลยว่า ฮูหยินหลินที่นอนตะแคงอยู่บนเตียง แม้จะยังคงไอไม่หยุด แต่ดวงตากลับจ้องมองแผ่นหลังของนางด้วยความเกลียดชังวันรุ่งขึ้นเฉียวเนี่ยนไปยังโรงหมอหลวงตามปกติหมอหลวงเซวียอยู่พอดีแต่กลับไม่ได้รั้งนางไปยังลานฝึกเช่นก่อนหน้านี้ หากแต่แสดงท่าทีปกติราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วชวนเฉียวเนี่ยนไปที่คลังยาแทนในฐานะแพทย์ ย่อมต้องรู้จักสมุนไพรชนิดต่าง ๆ ให้ดีหมอหลวงเซวียจึงเริ่มสอนนางทีละอย่างเฉียวเนี่ยนถือกระดาษกับพู่กันเดินตามเขาไป จดบันทึกด้วยความตั้งใจคาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ หมอหลวงเซวียจะเอ่ยขึ้นว่า “หมอเทวดาที่เจ้าพูดถึง ใช่คนจากสำนักราชาโอสถหรือไม่?”เฉียวเนี่ยนตกใจจนมือที่กำลังเขียนอยู่สะดุด เส้นอักษรเบี้ยวไปทันทีนางเงยหน้าขึ้นมองหมอหลวงเซวีย แววตาฉายแววตื่นตระหนกไม่ได้ตอบอะไรทว่ากลับได้ยินหมอหลวงเซวียว่า “ดูจากท่าทีขอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 660

    สามวันต่อมาในกลางดึกภายในเรือนพักตระกูลหลินที่เฉิงตง หลินยวนกำลังถืออ่างน้ำเข้ามาในห้องของฮูหยินหลิน“ท่านแม่ ยวนเอ๋อร์มาล้างเท้าให้ท่านเจ้าค่ะ”หลินยวนพูดพลางเดินตรงไปยังข้างเตียงเวลานั้นฮูหยินหลินนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ดวงตาสองข้างเคลื่อนไหวอย่างไม่มั่นคงหลินยวนไม่ได้ใส่ใจกับสีหน้าของฮูหยินหลิน วางอ่างน้ำลงกับพื้นตามลำพัง จากนั้นก็เอื้อมมือไปถอดรองเท้าและถุงเท้าของฮูหยินหลินฮูหยินหลินเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นว่าหลินยวนเข้ามา ใจหายวาบ รีบยกเท้าถีบอ่างน้ำล้มน้ำกระเซ็นเปียกพื้นไปทั่ว แถมยังเปื้อนหน้ากับตัวของหลินยวนไม่น้อยจนทำให้ความโกรธของหลินยวนพุ่งขึ้นมาทันทีแต่พอมองไปยังบ่าวที่ยืนรับใช้ข้าง ๆ หลินยวนก็ได้แต่ข่มความโกรธนั้นไว้เห็นความเละเทะบนพื้น บ่าวรับใช้ก็รีบเข้ามาจัดการเช็ดพื้นให้สะอาดส่วนฮูหยินหลินกลับแสดงสีหน้าหวาดกลัว “พวกเจ้าเป็นใครกันแน่ ที่นี่คือที่ไหน พวกเจ้าจับข้ามาที่นี่ทำไม”หลินยวนรีบเข้าไปปลอบ “ท่านแม่ ที่นี่คือเรือนพักของพี่ใหญ่ พี่ใหญ่กับท่านพ่อพาท่านมาพักฟื้นที่นี่ ท่านลืมแล้วหรือเจ้าคะ”ได้ยินดังนั้น ฮูหยินหลินชะงักไป ราวกับเพิ่งนึกอะไรออก เงียบไป

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 659

    มีขอทานสองสามคนเดินมาส่งเฉียวเนี่ยนถึงนอกบ้านอย่างสุภาพ“คุณหนูเฉียวเดินดี ๆ ขอบคุณสำหรับวันนี้มากจริง ๆ ขอรับ”เฉียวเนี่ยนเพียงยิ้มบาง ๆ ตอบรับดวงตาคู่นั้นกลับมองย้อนเข้าไปในบ้าน มองไปยังชายผมหงอก ก่อนจะกดเสียงเบาลงแล้วพูดว่า “ช่วยคอยสังเกตเขาให้ข้าด้วย ข้าสงสัยว่า ‘เสี่ยวชุ่ย’ ที่เขาพูดถึง อาจเป็นคนรู้จักเก่าของข้า แต่พวกเจ้าห้ามให้เขารู้เด็ดขาด ว่าข้ากำลังสนใจเรื่องนี้อยู่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขอทานทั้งหลายถึงกับนิ่งอึ้งไป ต่างก็หันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจแต่เมื่อนึกถึงว่าเฉียวเนี่ยนเป็นคนจิตใจดี ไม่รังเกียจพวกเขา แถมยังรักษาโรคให้ แล้วยังให้เงินอีก พวกเขาย่อมซาบซึ้งใจอย่างยิ่งจึงพยักหน้าตอบรับพร้อมกัน “คุณหนูวางใจเถอะ พวกเราจะคอยดูให้!”เฉียวเนี่ยนพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะหมุนตัวจากไปทว่าบนใบหน้ากลับเคร่งเครียดขึ้นเรื่อย ๆถ้าคนที่ชายผมหงอกเรียกว่าเสี่ยวชุ่ย จริง ๆ แล้วคือหลินยวน นั่นแปลว่าเรื่องการแสร้งตายแล้วกลับมาเมืองหลวงของหลินยวน อาจจะมีจวนโหวอยู่เบื้องหลังแต่ทั้งที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าหลินยวนไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แล้วพวกเขายังจะลงทุนถึงเพียงนี้เพื่อหลินยวนอีกหรื

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status