Share

บทที่ 72

Author: โม่เสียวชี่
ยามนี้ทั้งคู่ต่างพันผ้าพันศีรษะอยู่ ดูแล้วแปลกตาจริงๆ

หนิงซวงกลั้นหัวเราะไม่ได้ แต่ก็ตำหนิไปด้วยว่า "ยามนี้คุณหนูยังจะพูดเล่นอีก"

เฉียวเนี่ยนเลิกไหล่ "ข้าในสภาพนี้คงไม่เหมาะที่จะไปพบท่านย่า วันนี้ขอกลับเรือนฟางเหอก่อน อีกสองวันค่อยมาใหม่!"

แท้จริงแล้วนางก็ไม่รู้ว่าฮูหยินหลินทุบโดนส่วนไหนของศีรษะนาง เพียงแต่ยามนี้ยังพันผ้าพันศีรษะอยู่ หากไปพบท่านย่าในสภาพนี้ ฮูหยินเฒ่าคงจะยิ่งเป็นห่วงและเป็นทุกข์

นางจึงภาวนะให้ฮูหยินหลินไม่ได้ทุบตรงหน้าผากของนาง เพราะอย่างน้อยพรุ่งนี้เมื่อแกะผ้าพันศีรษะออก ฮูหยินเฒ่าจะไม่เห็นแผลทบนศีรษะของนาง แล้วพรุ่งนี้นางจะไปเยี่ยมฮูหยินเฒ่าได้แล้ว

เฉียวเนี่ยนกำลังจะเดินออกไป แต่หนิงซวงก็รีบมาขวางไว้ "คุณหนู! ฮูหยินหลินยังอยู่ข้างนอก"

เฉียวเนี่ยนตกตะลึง หัวใจของนางพลันเจ็บปวดขึ้นมา แต่นางก็พยายามจะไม่สนใจ

หนิงซวงจึงพูดต่อ "ฮูหยินคงรู้สึกผิดกับคุณหนู จึงยืนรออยู่ข้างนอก กลัววันนี้จะไม่ได้พบกับคุณหนู"

เฉียวเนี่ยนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ค่อยๆ เดินไปนั่งลงที่ข้างโต๊ะ

หนิงซวงไม่รู้ว่าเฉียวเนี่ยนกำลังคิดอะไรอยู่ จึงลังเลครู่หนึ่งแล้วเอ่ยต่อ "คุณหนู ห้องของเราเป็นห้อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1022

    เพียงยังไม่ทันก้าวออกจากจวน ก็เจอกับท่านโหวหลินเมื่อเห็นฉู่จืออี้อุ้มเฉียวเนี่ยน ท่านโหวหลินก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็คล้ายจะลนลานขึ้นมา “นี่... นี่จะไปกันแล้วหรือ? จะไม่อยู่กินข้าวสักมื้อหรือ? ข้า... ข้าให้คนครัวไปซื้ออาหารที่เจ้าชอบกินมา มารดาเจ้าวันนี้ก็อาการดีอยู่ไม่น้อย หรือว่าจะ...”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบนางไม่รู้ว่าควรพูดอะไรกับท่านโหวหลินอยู่กินข้าวสักมื้อ แล้วจากนั้นเล่า?นอกจากจะทำให้นางนึกถึงมื้ออาหารพร้อมหน้าครั้งก่อน ที่นางกินเนื้อปลาแล้วขึ้นผื่นเต็มตัว แต่กลับไม่มีผู้ใดใส่ใจ ต้องกลับไปที่เรือนฟางเหอ ราดน้ำเย็นเองจึงพอให้ผื่นค่อยๆ ยุบลง นางก็ไม่รู้ว่ามันยังมีความหมายอื่นใดอีกเป็นฉู่จืออี้ที่เอ่ยขึ้นว่า “ไม่ล่ะ”พูดจบก็พานางมุ่งหน้าไปยังทางออกต่อท่านโหวหลินชะงักไป ก่อนจะโกรธขึ้นมา “ฉู่จืออี้! นี่คือลูกสาวของข้า! ท่านมีสิทธิ์อะไรไปตอบแทนนาง?”ฉู่จืออี้ไม่หยุดก้าว “ด้วยสิทธิ์ว่านางคือว่าที่พระชายาของอ๋องผู้นี้”เพียงคำพูดเดียว ทำให้เฉียวเนี่ยนหน้าแดงขึ้นมาทันทีแต่ท่านโหวหลินกลับยืนตะลึงอยู่กับที่ ครู่หนึ่งถึงกับไม่รู้จะพูดอะไรจนกระทั่งร่างของทั้งสองลับหายไปจาก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1021

    ตบใส่เขาจนหน้าแดงหูแดง ตบใส่เขาจนไม่มีหน้าไปพบกับนาง!ในห้วงความคิด พลันนึกถึงคำที่หมิงอ๋องเคยพูดเอาไว้เขาว่า เขาไม่เคยพบเจอสตรีเช่นเฉียวเนี่ยนมาก่อนแส้ที่หยาบหนาขนาดนั้นฟาดลงบนร่าง นางกลับไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย ทั้งที่เจ็บจนร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มไปหมดแล้ว แต่บนใบหน้านั้นกลับไม่ปรากฏความเจ็บปวดแม้เพียงน้อย!หลินเย่ว์ถึงกับก้าวขาไม่ออกเขาพิงกำแพงอย่างหมดแรงแล้วทรุดนั่งลง หอบหายใจเฮือกใหญ่แท้จริง นิสัยของนางได้เผยออกมานานแล้วทว่าเขาที่อยู่ในฐานะพี่ใหญ่ กลับไม่เคยรับรู้เลยต่อให้คำพูดของหมิงอ๋องกล่าวต่อหน้าเขา เขาก็ยังไม่เคยสังเกตเห็นความผิดแปลกแม้เพียงเล็กน้อย!เขาไม่เคยใส่ใจเลยว่านางใช้ชีวิตเช่นไรในกรมซักล้างเขามีแต่ตำหนินาง เย็นชา ห่างเหิน เจ้าคิดเจ้าแค้น!เขาโทษว่านางไม่ยอมสนิทกับเขา ไม่ยอมเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ด้วยเหตุนี้ เขาถึงกับใช้ไม้ท่อนใหญ่ฟาดใส่นาง!“เพียะ!”หลินเย่ว์ตบเข้าที่ใบหน้าตนเองอย่างแรงหนึ่งฉาดความปวดชาแผ่ซ่านบนใบหน้า แต่กลับไม่อาจกลบความเจ็บแปลบที่กลางอกได้เลยเขามีสิทธิ์อันใดที่จะไปโทษนางกัน!นางเคยพูดว่าพี่ใหญ่ของนางได้ตายไปตั้งแต่สามปีก่อนแล้วเ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1020

    ฮ่องเต้รู้สึกว่า เมิ่งซ่างซูก็ชอบยกเรื่องที่ไม่ควรพูดขึ้นมาพูดเป็นการจงใจสร้างความขุ่นเคืองใจให้ฉู่จืออี้เขาเข้าเฝ้าทุกวัน จะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีกับกลุ่มชนเตอร์กิกนั้นเป็นเรื่องที่ทำให้ปวดหัวอยู่พอดี?ยังจะต้องมาถามตอนนี้อีก ช่างอัปมงคลยิ่ง!"เราย่อมมีแผนการของเรา! พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว!"ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ เหล่าขุนนางทั้งหลายจึงค่อยทำความเคารพแล้วถอยออกไปเพียงรอจนพ้นออกจากห้องทรงอักษร เมิ่งซ่างซูก็มองไปยังฉู่จืออี้แล้วอดหัวเราะเยาะไม่ได้ "ท่านอ๋องควรยินดีจริงๆ ที่มีพี่ชายอย่างฮ่องเต้"มิฉะนั้น วันนี้เฉียวเนี่ยนคงต้องถูกถลกหนังไปแล้วแน่!ฉู่จืออี้หาได้ใส่ใจต่อคำเสียดสีของเมิ่งซ่างซูไม่เพียงแต่แววตาล้ำลึกคู่นั้นเหลือบมองเขา แล้วจึงเอ่ยว่า "อ๋องผู้นี้มีของขวัญชิ้นหนึ่งจะมอบให้ใต้เท้าเมิ่ง"เมื่อได้ยิน เมิ่งซ่างซูก็ชะงักไปทันที สัญชาตญาณบอกว่าไม่ใช่เรื่องดี ใบหน้าก็พลันเคร่งเครียดเขามิได้ถามก็เพียงได้ยินฉู่จืออี้กล่าวต่อ "คืนนี้ยามจื่อ จะส่งไปถึงจวนของใต้เท้าเมิ่งอย่างตรงเวลา"ครั้นล่วงเลยยามจื่อ ก็จะขึ้นปีใหม่พอดี ถือเป็นของขวัญขึ้นปีใหม่ที่เ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1019

    เสียงนั้นออกจะเต็มไปด้วยความยินดีเกินไปหน่อยเมิ่งซ่างซูรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงเอ่ยว่า "พ่ะย่ะค่ะ ก็คือเข็มเงินเล่มนั้น"เกอซูอวิ๋นใบหน้าเปื้อนยิ้ม หันกลับไปมองเมิ่งซ่างซู "ใช่เล่มนี้หรือไม่?"นางชูเข็มเงินในมือขึ้น เมิ่งซ่างซูคิดจะพยักหน้าทันที แต่ก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ หัวเพิ่งจะพยักลงไปครึ่งหนึ่งก็พบว่า ในมือของซูกงกงยังมีเข็มเงินอีกเล่มหนึ่งเขาก็ตระหนักขึ้นมาทันที ดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาในบัดดลก็ได้ยินเกอซูอวิ๋นเอ่ยขึ้น "โธ่เอ๋ย! ข้าก็ว่าแล้ว ว่าพวกท่านรีบเอากระเป๋าชุดฝังเข็มของเนี่ยนเนี่ยนไปทำไม ที่แท้ก็เพราะสงสัยว่านางฆ่าคนหรอกหรือ! แต่เข็มเงินที่นางทำหายอยู่ที่ข้านี่นา!"พูดจบ นางก็หันกายกลับ เสียบเข็มเงินลงไปตรงตำแหน่งที่ควรจะอยู่บนกระเป๋าฝังเข็ม แล้วเอ่ยว่า "ฮ่องเต้ เหมือนกันทุกประการหรือไม่เพคะ?"จะไม่เหมือนได้อย่างไร?ก็เทียบออกมาตรงกันเป๊ะ!ฮ่องเต้ถึงกับจนปัญญา แต่ก็ยังค่อยๆ พยักหน้าช้าๆ "ถ้าเช่นนั้นพูดได้ว่าเข็มเงินของเฉียวเนี่ยนไม่ได้หายไป ใต้เท้าเมิ่ง เจ้าคิดว่าอย่างไร?"เมิ่งซ่างซูรู้สึกขบขันอยู่ในใจเขาจะคิดว่าอย่างไรได้?เกรงว่าตอนนี้คนใน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1018

    คราก่อน ที่เกอซูอวิ๋นเข้าวัง ก็เพราะเรื่องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ของตนครั้งนั้เป็นครั้งแรกที่นางเข้าวัง ทำให้นางหวาดกลัวเกรงไปทั้งตัวแต่วันนี้ไม่เหมือนกัน วันนี้นางมาเพื่อช่วยคน!นางเชิดหน้าก้าวเดินอย่างองอาจ เข้าไปในห้องทรงอักษร คารวะฮ่องเต้ด้วยพิธีการของกลุ่มชนเตอร์กิก แล้วก็หันไปมองฉู่จืออี้อย่างไม่รู้ตัวอีกฝ่ายก็พยักหน้าให้นางเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็นเกอซูอวิ๋นก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นก็ได้ยินฮ่องเต้เอ่ยถามว่า “ไม่ทราบว่าองค์หญิงเกอซูมีเรื่องสำคัญอันใดหรือ?”เกอซูอวิ๋นเหลือบมองเมิ่งซ่างซูที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างก่อนเอ่ยว่า “ข้าได้ยินว่ามีคนรังแกเนี่ยนเนี่ยน เลยตั้งใจมาดู”ฉู่จืออี้บอกนางไว้แล้ว ในเมื่อเป็นองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก ไม่จำเป็นต้องทำตามกฎเกณฑ์ของแคว้นจิ้ง แม้จะบุ่มบ่าม ก็จะถูกมองว่าเป็นคนตรงไปตรงมาฮ่องเต้ฟังน้ำเสียงขององค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกก็รู้ได้ทันทีว่าฉู่จืออี้เป็นคนสอนให้นางพูดเช่นนี้ จึงเผยสีหน้าจำใจออกมา แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรสายพระเนตรทอดไปยังเมิ่งซ่างซู ชัดเจนว่าทรงอยากให้เขาเป็นผู้ตอบเมิ่งซ่างซูชะงักไป ใจข้างในก็รู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อยแ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1017

    ประมาณครึ่งชั่วยามต่อมา คนที่ไปเอาเข็มเงินจากจวนอ๋องผิงหยางก็กลับมาแล้ว“ทูลฝ่าบาท นี่คือชุดฝังเข็มที่บ่าวนำมาจากจวนอ๋อง เป็นของที่ท่านหญิงเฉียวใช้เป็นประจำพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีน้อยผู้นั้นก้าวขึ้นมา ชูชุดฝังเข็มขึ้นเหนือศีรษะทั้งสองมือซูกงกงก้าวออกมารับชุดฝังเข็ม นำไปวางไว้บนโต๊ะของฮ่องเต้ชุดฝังเข็มถูกคลี่ออก เข็มเงินเล็กใหญ่เรียงรายเป็นระเบียบอยู่ตรงหน้า เว้นเพียงแต่ขาดเล่มที่ใหญ่ที่สุดและยาวที่สุดเล่มหนึ่งไปใบหน้าของฮ่องเต้พลันหม่นลงโดยไม่อาจห้ามได้ เงยตาขึ้นมองฉู่จืออี้แวบหนึ่ง แววตาแฝงไว้ด้วยความตำหนิส่วนซูกงกงที่อยู่ข้างๆ ก็ได้นำเข็มเงินที่ผู้ตรวจศพเอามาก่อนหน้านั้นไปวางเปรียบเทียบกับชุดฝังเข็ม ดูแล้วก็ใช่ชุดเดียวกันจริงๆทันใดนั้นก็แสดงสีหน้าลำบากใจ “ฝ่าบาท พระองค์ทอดพระเนตร...”ฮ่องเต้สีหน้าเคร่งเครียด ไม่เอ่ยคำใดเมิ่งซ่างซูกลับร้องขึ้นมาเสียงดัง “ขอฝ่าบาททรงมอบความเป็นธรรมให้บุตรสาวของกระหม่อมด้วย!”หลักฐานนี้ แม้จะนับว่าไม่อาจชี้ชัดได้ทั้งหมด แต่ความจริงคือเมิ่งอิ้งจือสิ้นชีวิตหลังได้รับการรักษาจากเฉียวเนี่ยน อีกทั้งเข็มเงินที่ขาดหายไปจากชุดฝังเข็มของเฉียวเนี่ยนก็มาปร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status