Share

บทที่ 980

Author: โม่เสียวชี่
เพียงแค่ชำเลืองมอง ฉู่จืออี้ก็รู้สึกว่าโลหิตทั่วร่างหลั่งพุ่งพล่านขึ้นสู่กระหม่อม

เขาก้าวพุ่งไปข้างหน้า ผลักเจ้ารองออกไปเต็มแรง "เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?"

ขณะเอ่ย ฉู่จืออี้ก็ย่อตัวลง แก้เชือกที่มัดมือเท้าของเฉียวเนี่ยน ใบหน้ามืดหม่นน่ากลัว

แรงผลักนั้นรุนแรงมาก เจ้ารองเกือบจะล้มหงายหลัง ดีที่ตั้งตัวได้ทัน

มองใบหน้าที่บึ้งตึงแข็งกร้าวดุจเหล็กกล้าของฉู่จืออี้ แต่กลับยิ้มหน้าด้าน "เรื่องนี้ข้าผิด แต่ก็จำต้องทำ หากไม่ใช้แผนนี้ให้เจ้าทั้งสองมองให้ชัดว่ามีใจต่อกันเพียงใด พวกเจ้าจะยังวุ่นวายกันไปถึงเมื่อไหร่?"

ฉู่จืออี้ไม่ตอบ แต่รัศมีรอบกายกลับมืดมนอย่างรุนแรง

เขาดึงผ้าที่ปิดปากเฉียวเนี่ยนออก แล้วจึงลุกขึ้น มองไปยังเจ้ารอง "นี่ไม่ใช่ข้ออ้างให้เจ้าทำเรื่องเหลวไหล! รู้หรือไม่ว่าวันนี้ข้าระดมคนไปเท่าไร? หากเกิดศึกขึ้นกระทันหัน รู้หรือไม่ว่าจะทำให้เสียการไปเพียงใด?!"

เพียงแต่ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยมองเฉียวเนี่ยนเลยสักครั้ง

ราวกับว่าหากไม่มอง ก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับมัน

เจ้ารองรู้ดีว่าวันนี้การกระทำนี้ย่อมทำให้ฉู่จืออี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดังนั้นเขาจึงเตรียมใจรับโทษไว้แล้ว

กลับพูดว่า "ข้ารู้แน่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (4)
goodnovel comment avatar
Ana
เฉี่ยวเนี่ยนเปิดก่อนเลยลูกกก เปิดก่อนได้บูดดด
goodnovel comment avatar
ลิ้นจี่ Generation
บ้าเอ้ยย เราหยุดยิ้มไม่ได้ พี่รองนักพายเรือ
goodnovel comment avatar
Wilaiporn Dangbuddee
โอ้ยยย รักพี่รองมากเลย
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 980

    เพียงแค่ชำเลืองมอง ฉู่จืออี้ก็รู้สึกว่าโลหิตทั่วร่างหลั่งพุ่งพล่านขึ้นสู่กระหม่อมเขาก้าวพุ่งไปข้างหน้า ผลักเจ้ารองออกไปเต็มแรง "เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?"ขณะเอ่ย ฉู่จืออี้ก็ย่อตัวลง แก้เชือกที่มัดมือเท้าของเฉียวเนี่ยน ใบหน้ามืดหม่นน่ากลัวแรงผลักนั้นรุนแรงมาก เจ้ารองเกือบจะล้มหงายหลัง ดีที่ตั้งตัวได้ทันมองใบหน้าที่บึ้งตึงแข็งกร้าวดุจเหล็กกล้าของฉู่จืออี้ แต่กลับยิ้มหน้าด้าน "เรื่องนี้ข้าผิด แต่ก็จำต้องทำ หากไม่ใช้แผนนี้ให้เจ้าทั้งสองมองให้ชัดว่ามีใจต่อกันเพียงใด พวกเจ้าจะยังวุ่นวายกันไปถึงเมื่อไหร่?"ฉู่จืออี้ไม่ตอบ แต่รัศมีรอบกายกลับมืดมนอย่างรุนแรงเขาดึงผ้าที่ปิดปากเฉียวเนี่ยนออก แล้วจึงลุกขึ้น มองไปยังเจ้ารอง "นี่ไม่ใช่ข้ออ้างให้เจ้าทำเรื่องเหลวไหล! รู้หรือไม่ว่าวันนี้ข้าระดมคนไปเท่าไร? หากเกิดศึกขึ้นกระทันหัน รู้หรือไม่ว่าจะทำให้เสียการไปเพียงใด?!"เพียงแต่ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยมองเฉียวเนี่ยนเลยสักครั้งราวกับว่าหากไม่มอง ก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับมันเจ้ารองรู้ดีว่าวันนี้การกระทำนี้ย่อมทำให้ฉู่จืออี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดังนั้นเขาจึงเตรียมใจรับโทษไว้แล้วกลับพูดว่า "ข้ารู้แน่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 979

    ด้านนอกเปิดทางแล้ว เกอซูอวิ๋นก็พุ่งเข้ามา "เนี่ยนเนี่ยนล่ะ? เจอเนี่ยนเนี่ยนหรือยัง?"สีหน้านางเต็มไปด้วยความกังวลจนถึงขนาดลืมสวมผ้าคลุมหน้าที่ปกติเวลาเจอผู้อื่นจะต้องใส่ ใบหน้างามล่มเมืองนั้นก็ปรากฏอยู่ต่อหน้าคนทั้งสองเช่นนี้เจ้ารองชะงักไปเขารู้อยู่ว่าหญิงสาวกลุ่มชนเตอร์กิกล้วนงดงาม แต่สวยดั่งเกอซูอวิ๋นนั้นหาได้ยากนักข้างกายกลับได้ยินเสียงเย็นชาของฉู่จืออี้ดังขึ้น "เจอแล้วจะบอก ออกไป!"ช่างไม่เข้าใจความอ่อนโยนต่อสตรีแม้แต่น้อยเกอซูอวิ๋นชะงักไป ดวงตาก็แดงเรื่อขึ้นมาในทันที "ท่านไม่เหมือนกับที่เนี่ยนเนี่ยนบอกข้าเลย! ท่านไม่ดีเอาเสียเลยสักนิด!"ว่าจบ เกอซูอวิ๋นก็วิ่งออกไปด้วยความน้อยใจเจ้ารองขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ได้แค่ถอนหายใจอย่างจนใจ ก่อนจะมองไปยังฉู่จืออี้ "องค์หญิงก็แค่เป็นห่วงเนี่ยนเนี่ยน เจ้าจะต้องทำถึงเพียงนี้เชียวหรือ?"ฉู่จืออี้สีหน้าเย็นชา ไม่เอ่ยตอบเขาเองก็ไม่อยากเป็นแบบนี้แม้จะปวดหัวกับเรื่องการแต่งเชื่อมสัมพันธ์ เขาก็รู้ว่าเกอซูอวิ๋นจำต้องยอมโดนส่งตัวมา ดังนั้นตลอดช่วงที่ผ่านมา เรื่องกินอยู่ใช้สอยของเกอซูอวิ๋นก็ล้วนดีที่สุดในกองทัพ เขาไม่เคยละเลยองค

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 978

    ครึ่งชั่วยามต่อมา ข่าวของเฉียวเนี่ยนก็เพิ่งถูกส่งไปถึงหูของฉู่จืออี้เป็นทหารองครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้ากระโจมของเฉียวเนี่ยนเห็นว่านางยังไม่กลับมาเป็นเวลานานจึงเกิดความสงสัย จึงออกตามหาทั่วค่ายทหาร ใครจะคิดว่ากลับไม่พบแม้แต่เงาของเฉียวเนี่ยน จึงรีบมารายงานต่อฉู่จืออี้อย่างเร่งด่วนฉู่จืออี้สะดุ้งลุกพรวดจากเตียง แม้แต่จะหยิบเสื้อสวมยังไม่ทันก็พุ่งออกมา “เกิดอะไรขึ้น!”ทหารองครักษ์รีบตอบ “ครึ่งชั่วยามก่อน ท่านหญิงเฉียวบอกว่านอนไม่หลับ อยากออกเดินในค่ายทหาร ข้าน้อยเห็นนางหายไปนาน จึงลองหาดูรอบๆ แต่กลับพบเพียงสิ่งนี้ที่ลานฝึก”พูดจบทหารองครักษ์ก็นำเข็มเงินสองเล่มมาวางต่อหน้าเขาดีที่คืนนี้แสงจันทร์สว่าง เข็มเงินจึงสะท้อนแสงอยู่บนพื้น ทำให้เขาเห็นเข้าฉู่จืออี้รับเข็มเงินมา คิ้วทั้งสองขมวดแน่นนี่เป็นเข็มเงินของเฉียวเนี่ยนจริงๆ และบนเข็มนี้ยังมีรอยเลือดติดอยู่!เกิดเรื่องแล้ว!ฉู่จืออี้รีบออกคำสั่งให้คนตามหาเบาะแสของเฉียวเนี่ยนองครักษ์พยัคฆ์ก็ถูกปลุกให้ตื่น ต่างพากันมารวมตัว “เกิดอะไรขึ้น? เนี่ยนเนี่ยนหายไปไหน?”“ใช่! พวกเรายังไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนี่!”“ใครกันที่จับตัวเนี่ยนเนี่ยน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 977

    ถ้าหากอนาคตพวกเขาแต่งงานกัน นางก็จะย้ายกลับไปอยู่เรือนเล็กของตนเอง ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้เพียงแต่ ความปวดร้าวขมขื่นที่กลางอกนั้น ช่างทำให้นางรู้สึกทรมานเหลือเกินนอนไม่หลับ ก็เลยไม่ฝืนจะนอนแล้วนางลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้หนิงซวงตื่น จึงเพียงคลุมผ้าคลุมไหล่แล้วออกจากกระโจมไปตอนนี้ดึกมากแล้วทหารองครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้ากระโจมแทบจะงีบหลับ พอเห็นเฉียวเนี่ยนออกมาก็อดถามไม่ได้ว่า “ท่านหญิงเฉียวจะไปไหนหรือขอรับ?”เฉียวเนี่ยนยิ้มบาง “ข้านอนไม่หลับ ออกมาเดินเล่น”เมื่อได้ยินดังนั้น ทหารองครักษ์ก็พยักหน้า “เช่นนั้นท่านหญิงเฉียวโปรดระวัง อย่าออกไปนอกค่ายทหารเชียว!”"ได้สิ!"เฉียวเนี่ยนรับคำเสียงนุ่ม หันไปมองผ้าม่านกระโจมข้างๆ ตะเกียงดับแล้ว ภายในกระโจมมืดสนิทคาดว่าฉู่จืออี้คงหลับไปแล้วมีเพียงนางที่ฟุ้งซ่าน และมีเพียงนางที่นอนไม่หลับ!คิดได้เช่นนี้ เฉียวเนี่ยนก็อดส่ายหัวหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้เมื่อใดหนอ ที่นางจะสามารถทำได้ดังที่ฉู่จืออี้บอก คือไม่ต้องคิดอะไรให้มากนัก!คืนนี้แสงจันทร์ช่างสว่างนักเฉียวเนี่ยนรู้สึกว่า พระจันทร์ที่ชายแดนนั้นดูจะใหญ่กว่าที่นครหลวงเสียอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 976

    เจ้ารองออกจากกระโจมของฉู่จืออี้แล้วก็ไปหาเฉียวเนี่ยนตอนนี้เฉียวเนี่ยนเพิ่งออกมาจากกระโจมของเกอซูอวิ๋น นางเพิ่งฟังเกอซูอวิ๋นเล่าเรื่องความงามบนทุ่งหญ้ากับทะเลทรายอยู่ ในใจนางก็กำลังยินดีอยู่ พอเห็นพี่รองตอนนี้สายตานางก็พลันเปื้อนรอยยิ้มออกมาดวงตาคู่นั้นราวกับมีหมู่ดาวมากมายตกลงไป"พี่รอง มาหาข้ามีอะไรหรือ?"เจ้ารองก็คิดไม่ตกจริงๆ ว่าทำไมเฉียวเนี่ยนถึงสนิทกับเกอซูอวิ๋นได้ขนาดนี้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปยังกระโจมของเกอซูอวิ๋น จึงถามขึ้นว่า "เจ้ากับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกพระองค์นี้ สนิทกันมากรึ?"เฉียวเนี่ยนพยักหน้า "ใช่สิ พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว!"เจ้ารองอดสูดลมหายใจลึกๆ ไม่ได้ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง "ตอนนี้เป็นเพื่อน แล้วต่อไปเล่า?"เฉียวเนี่ยนยังไม่เข้าใจความหมายของเจ้ารองนัก จึงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก็ได้ยินเจ้ารองถามต่อ "ต่อไป เจ้าจะเรียกนางว่าพี่สะใภ้หรือไม่?"เรียกนางว่าพี่สะใภ้ หมายความว่าเกอซูอวิ๋นจะอภิเษกกับฉู่จืออี้!คิ้วของเฉียวเนี่ยนขมวดเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆ หลุบตาลงเห็นดังนั้นเจ้ารองก็พลันมีความยินดีผุดขึ้นในใจอยู่บ้างว่าแล้วเชียว จิตใจของเฉียวเนี่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 975

    “คุณหนู กำลังคิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ?” หนิงซวงก็ยังคงสังเกตเห็นว่าเฉียวเนี่ยนเหม่อลอยอยู่ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยความกังวลเฉียวเนี่ยนเพียงส่ายศีรษะ ไม่อยากให้หนิงซวงล่วงรู้ถึงความคิดของนาง “ไม่มีอะไร ข้าเองก็คิดว่าเกอซูอวิ๋นน่าสงสารเช่นกัน ตอนนี้ในกองทัพก็มีเพียงพวกเราสามสาว ต่อไปเรามาอยู่เป็นเพื่อนนางบ่อยๆ ดีหรือไม่?”“ดีสิเจ้าคะ!” หนิงซวงพยักหน้ารัวๆ แล้วก็จูงเฉียวเนี่ยนเดินไปยังกระโจมของพวกนางดังนั้น ในวันต่อๆ มา เฉียวเนี่ยนกับหนิงซวงจึงแทบจะไปคุยกับเกอซูอวิ๋นทุกวันบางครั้ง ภายในกระโจมก็ยังจะดังขึ้นด้วยเสียงหัวเราะใสเหมือนกระดิ่งเงินเป็นระยะๆเจ้ารองถือถาดผลไม้สดที่เพิ่งเก็บมา แหวกผ้ากระโจมของฉู่จืออี้ “เมื่อครู่ข้าเพิ่งเห็น เนี่ยนเนี่ยนไปหาองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกอีกแล้ว”ฉู่จืออี้กำลังตรวจงานทหารอยู่ ไม่ได้สนใจเขา“ข้าได้ยินพวกนางคุยหัวเราะกันอย่างสนิทสนมทีเดียว!”ฉู่จืออี้ก็ยังไม่สนใจเขาเจ้ารองจึงถือถาดผลไม้นั้น มานั่งลงข้างๆ ฉู่จืออี้ “นี่ เจ้าคิดว่าเนี่ยนเนี่ยนนางคิดอะไรอยู่กันแน่? ถ้านางชอบเจ้า ก็น่าจะไม่สนิทกับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกถึงเพียงนี้สิ!”“เจ้านี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status