บทที่ 4

หลังจากร่างบางของรีนลดาเดินออกไปจากกลุ่มของเขา ตาคมของเรียวะเองมองร่างบางที่เดินออกไปจนลับตา เรื่องของเขาและเธอมันเป็นคำหมั่นสัญญาระหว่างผู้ใหญ่ที่ให้สัญญากันเมื่อ 30 ปีที่แล้ว สัญญาของผู้ใหญ่แต่คนที่ดันมาซวยก็คือเขาที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่ตนไม่ได้รักหรือพิศวาสอย่างรีนลดานี้สิ

เขาและเธอแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้ว นี้ผ่านมาได้ 1 ปีแล้วครับ ตั้งแต่เชอรีนอายุครบ 20 ปีตามคำสัญญาของคุณย่าของผมและคุณปู่ของเธอ แต่เรื่องที่ผมและเธอแต่งงานกันมีเพียงไม่กี่คน มีเพื่อนสนิทของผมและเชอรีเท่านั้น ที่ทราบ เรื่องนี้มันถูกปิดเป็นความลับ และตัวผมเองก็ไม่ต้องการให้เป็นข่าวเผยแพร่ออกไป เพราะตัวของผมเป็นคนมีหน้าตาในสังคม เราแต่งงานกันจดทะเบียนตามกฎหมาย

แต่เชอรีนเธอไม่ได้มีสิทธิในตัวของผมหรอกครับ ผมเองก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นเมีย และก็ไม่เคยแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำ การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันเกิดจากการบังคับของคุณย่าของผมเท่านั้น กฎของผมและเธอ เชอรีนห้ามล้ำเส้นความรู้สึก ห้ามทำตัวเป็นภรรยาของผมเป็นโดยเด็ดขาด คนอย่างเธอเป็นได้แค่ภรรยาชั่วคราว ของผมเท่านั้น เธอแต่งงานกับผมเพียงเพราะหวังสมบัติและเงินทองของคุณย่า เชอรีนต้องอยู่ในที่ของเธอ ห้ามทำอะไรที่เกินกว่ากฎที่ผมตั้งเอาไว้ และที่สำคัญเธอห้ามแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผมโดยเด็ดขาด

ส่วนตัวผมเองก็ไม่ได้รู้สึกหรือพิศวาสอะไรกับเชอรีนเลยซักนิดเดียว เราไม่ได้แต่งงานกันแบบคู่รักคนอื่นๆ เรียกว่าแต่งเพียงแค่ความต้องการของคุณย่า ส่วนตัวผมเองออกจะเกลียด และไม่ชอบหน้าเธอด้วยซ่ำ เอาเป็นว่าเชอรีนห่างไกลสเปกของผมมากพอสมควร เพราะผมชอบสาวหน้าแถบยุโรป ไม่ใช่หน้าตาคนเอเชียแบบเชอรีน ต่อให้ในโลกนี้เหลือแค่เธอคนเดียว ผมเองก็ไม่มีวันเลือกเธออย่างแน่นอน ผมไม่ชอบคนที่เห็นแค่ประโยชน์อย่างเธอ และไม่ยอมเอาเชอรีนมาเป็นแม่ของลูกผมเด็ดขาด

ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกผมคือแพมเพื่อนสนิทที่ดารานางเอกแถวหน้าของเมืองไทยเท่านั่น ผมชอบแพม แต่ด้วยงานของแพม นั้นทำให้เราทั้งสองเปิดเผยตัวตนไม่ได้ ถึงแพมเธอจะยังไม่รับผมเป็นแฟนก็เถอะ ยังไงผมก็รู้ว่าแพมนั้นก็มีใจให้ผมด้วยเช่นกัน แค่สถานะของเราสองคนไม่ชัดเจนเท่านั้น รอแค่ทุกอย่างลงตัวสถานะของเราพัฒนาขึ้นอย่างแน่นอน

แพมเป็นนักแสดงในสังกัดของพี่น้ำอิง แฟนสาวของเคนตะ พี่ชายผมเอง" ผมและเธอเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม แพมเธอคือคนที่ผมจริงใจมากกว่าหญิงทุกคน ทั้งฐานะและชื่อเสียงทางสังคมเงินทอง ผมคบกับแพมมากกว่าสถานะเพื่อนสนิทคนนึ่ง เรื่องนี้คนในบ้านก็รู้ดี บิดาและมาดามเทชิโกะมารดาของผมมี่เป็นชาวญี่ปุ่นท่านเองก็รู้ แต่มีเพียงคุณย่าเท่านั้นที่ท่านไม่ยอมรับเปิดใจรับแพม ถึงขั้นบังคับให้ผมแต่งงานกับเชอรีน คุณย่าท่านบอกว่า คนไม่รักกันแต่งงานไปก็รักกันเอง นั้นคือความคิดของคุณย่าครับ

"แต่ขอโทษทฤษฎีนี้มันใช้กับผมไม่ได้" เรื่องแต่งงานกับเชอรีน แพมเองก็ไม่เคยรู้ ถึงรู้ยังมันก็ไม่สำคัญ เพราะอีกไม่นานผมและเชอรีนก็อย่ากัน ส่วนแพมอีกไม่นานเธอคงจะรับรักผม จากนั้นเราก็จะแต่งงานกัน เรื่องหย่ากับรีนลดาตอนนี้รอแค่เวลาให้เธอเรียนจบและเธออายุครบ 22 ปี เมื่อเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ ใช้ชีวิตไม่เมื่อสามีภรรยาทั่วไป รีนลดาไม่มีทายาทสืบสกุล หรือทั้งผมและเธอประสงค์ที่จะหย่ากัน เมื่อครบกำหนดนั้นผมและเธอก็หย่ากันได้ทันที

หลังจากที่เรียวตะและรีนลดาแต่งงานกันได้ไม่ทันจะข้ามวันคืน เขาเป็นฝ่ายบอกกับคุณย่าเสียเองระหว่างเขากับรีนลดาจะไม่มีการเข้าหอเกิดขึ้น ทุกคนเพียงแค่จัดงานแต่งขึ้นมาเท่านั้น จะให้เขาไปเข้าหอกับคนอย่างเชอรีนฝันไปเถอะ เพราะเธอนั้นปากดี และไม่เคยอ่อนข้อให้เขาเลยซักครั้งตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ที่บ้าน และที่สำคัญเธอทั้งอวดเก่ง ชอบเอาอกเอาใจเป็นคนโปรดของคุณย่าทั้งที่หลานแท้ๆ อย่างเขานั่นกลายเป็นหมาหัวเน่า ตั้งแต่มีรีนลดาเข้ามา

ส่วนๆเพื่อนๆของผมมักจะเข้าออกบ้านเขาอยู่เป็นประจำเมื่อครั้งที่ผมและเชอรีนยังไม่ออกมาอยู่คอนโด เลยทำให้พวกเขาสนิทกัน เชอรีน พูดเพราะและยิ้มหวานให้ทุกคนแต่ยกเว้นเขาคนนึงไว้แล้วกัน

ก็ตั้งแต่นั้นมาก็ผ่านมา 1 ปี น่าจะได้ หลังจากนั้นได้ไม่นานคุณย่าก็อนุญาตให้เชอรีนมาอยู่ที่คอนโด เรียวตะเองก็ไม่เจอรีนลดามาหลายเดือนแล้วเช่นกัน เพราะเธอจะกลับไปบ้านเขาก็ต่อเมื่อวันหยุดหรือวันสำคัญของคนในบ้านเท่านั้น หรือเมื่อกลับบ้านไปเชอรีนก็จะขลุกตัวอยู่เรือนของคุณย่าแทนบ้านหลังใหญ่

ออกมาอยู่คอนโดได้ไม่นานเดี๋ยวนี้รู้จักแต่งตัวแล้วงั้นเหรอ ปกติเขาเห็นเธอเป็นเด็กก้นครัว ที่วันๆหลังเลิกเรียนรีนลดาก็มักจะขลุกอยู่กับพี่สมบูรณ์ และแตงกวา สาวใช้ในบ้านเท่านั้น

เอาจริงที่เจอเธอวันนี้เรียวตะเองก็แอบตกใจเช่นกัน รีนลดาที่เขาเคยรู้จักจะอยู่ในทรงสาวใช้ของบ้านและคนโปรดของคุณย่าเท่านั้น แต่นี้ดูเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาไม่ได้เจอเธอเพียงแค่ไม่กี่เดือน

ด้านรีนลดา เมื่อ 5 ปีก่อน ครอบครัวของเธอทำธุรกิจส่งออกผลไม้ทางภาคเหนือ หลังจากลูกชายเพียงคนเดียวเรียนจบมา บิดาของเธอท่านวางมือให้ฤทธิกรลูกชายคนเดียวของท่านขึ้นมาบริหารบริษัทแทน แต่ฤทธิ์กรพี่ชายของรีนลดากลับโดนเพื่อนชาวต่างชาติหุบกิจการไปจนหมด บิดารีนลดาท่านเสียใจมาก ที่ลูกชายของตนรักษาบริษัทของคุณปู่ไว้ไม่ได้

รีนลดาวันนี้นฉันจำมันได้ขึ้นใจ บิดาและมารดาของเธอทะเลาะกับพี่ชาย และคืนนั้นท่านสองขับรถออกจากบ้านเพื่อจะไปปรึกษาเพื่อนของคุณพ่อระหว่างทางเกิดฝนหนักถนนลื่นทำให้รถเสียหลัก พุ่งชนกับต้นไม้ข้างทาง ทำให้บิดาและมารดาของเธอเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ชีวิตของรีนลดาและพี่ชายของเธอ เราเหลือกันแค่สองคนพี่น้อง พี่ฤทธิรู้สึกผิดมากจนไม่ยอมให้อภัยตัวเอง

หลังจากนั้นมีเพียงรีนลดาและพี่ชายก็ใช้ชีวิตกันต่อกันเพียงสองคนพี่น้อง ต่อมาฤทธิกรไปทำงานที่ต่างประเทศ รีนลดาในตอนนั้นอายุเพียงแค่สิบเจ็ดปี พี่ชายของเธอจึงฝากเข้าเรียนที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ส่วนฤทธิกรก็ไปทำงานที่ต่างประเทศ นี้ก็ผ่านมาหลายปี พี่ชายเธอก็ไม่เคยกลับมาที่ไทยอีกเลย ไม่ได้กลับมาหารีนลดามีเพียงแต่จะโทรมาบ้างเป็นบางครั้งบางคราว