บทที่ 3

ส่วนคนที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในวินาทีนี้ อย่างรีนลดาที่ใครเห็นเป็นต้องเอ่ยชม มือบางถือปอมๆ เชียร์สีขาว ใบหน้าเรียว หวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง คนทั่วอัศจรรย์ต่างส่งเสียงออกมาตระโกนร้องเชียร์ส่งกำลังใจให้ทีมเชียร์ในสนาม กันอย่างล้นหลาม คณะที่แข่งก่อนหน้านี้ถึงกับอิจฉา รูปร่างหน้าตา เหล่าคนที่มาชมถึงกับ ถามกันจนทั่วอัศจรรย์ ปกติเวลาอยู่ในชุดนักศึกษา รีนลดานั้นจะไม่แต่งหน้าทำผม พอแต่งแบบนี้แล้วเลยทำให้ดูสวยผิดหูผิดตา ใครหลายคนถึงกับตระลึง ใบหน้าเรียวที่เคยอยู่ใต้กรอบแว่นตาหนา ถูกเผยให้เห็นกันจนทั่วมหาวิทยาลัย

"น้องรีน กลายเป็นของดีของคณะมนุษย์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ แม่เจ้าโว้ย....กูไม่อยากจะเชื่อ" ริวเอ่ยขึ้นมาแทบไม่อยากจะเชื้อว่าคนที่ตัวเล็กที่ใครๆ กำลังพูดถึงอยู่ในขนาดนี้คือรีนลดา เพาะตอนนี้เธอสวยดูโดดเด่นกว่าทุกคนในทีม

แต่คนที่ละสายตาไม่ได้เลย ดูอย่างเรียวตะนี้สิ ริกได้แต่สังเกตุเพื่อนของตน ถ้าเขาเป็นเรียวตะยังไงเสียเขาก็ไม่มีวันปล่อยของสวยๆ งามๆ อย่างรีนลดาไปเด็ดขาด ริกได้แต่คิดในใจ ไม่รู้ว่าเพื่อนของตนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ที่เห็นน้องรีนในสนามเช่นนี้

รีนลดาและเพื่อนๆก็ เชียร์กันอยู่ในสนาม และคนที่ขึ้นไปต่อตัวในครั้งนี้ก็คือเธอ คนที่เด่นและเป็นเบอร์หนึ่งของทีมกลายเป็นรีนลดาซะไปแล้ว เพราะร่างเล็กม้วนตัวอยู่กลางอากาศอยู่หลายรอบ ทีมของเธอเรียกว่าได้ใจผู้ชมไปทั่วทั้งสนามทั้งความน่ารัก และความสามารถของเพื่อนๆ ในทีม ที่ฝึกฝนกันมาอย่างดี

การแข่งขันของทีมรีนลดาจบลงไปอย่างสวยงาม ทุกคนทำกันอย่างเต็มที่และทำได้ดีมาก ทีมของคณะมนุษย์ได้รับเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดจากเหล่ากองเชียร์อย่างล้นหลาม จนคณะกรรมการถึงกับคิดหนักกันเลยทีเดียว คณะมนุษย์ปีนี้มาเหนือเมฆกันจริงๆ

รีนลดาฉันตื่นเต้นมากแข่งในครั้งนี้ เพราะฉันเป็นคนที่ต้องขึ้นไปต่อตัวเสียเอง ฉันกลัวว่าจะทำมันพลาด แต่ทุกอย่างกับออกมาดีและดีที่สุด คือทีมคณะมนุษย์ศาสตร์ปีนี้เป็นแชมป์คะ หลังจากแข่งเสร็จสิ้นลง

" น้องๆ ทุกคนไปเปลี่ยนชุดเก็บของกันนะคะ แล้ว 1 ทุ่มเจอกันที่คลับB Bar ห้ามสาย เลทได้ไม่เกิน ทุ่มครึ่ง" เกรท แม่ทีมบอกกับลูกทีม เพราะวันนี้พวกเธอจะไปเลี้ยงฉลองชัยชนะกันต่อ เทศกาลกีฬาภายในมหาวิทยาลัยได้จบลง รินลดาพอใจเป็นอย่างมากที่ปีนี้คณะของเธอก็คว้าแชมป์มาได้

จากนั้นรีนลดาและเพื่อนของเธออย่างนินิว และมีนนา ทั้งสามก็เก็บของและเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เพื่อจะเอาของไปเก็บที่คอนโดก่อนที่จะตามรุ่นพี่ไปที่ร้านหลังมอ

"ฉันไม่คิดเลยว่าเราจะชนะ แชมป์เก่าอย่างนิเทศได้" นินิวพูดขึ้นขณะที่พวกเธอกำลังเดินออกจากห้องแต่งตัว

"ฉันลงแข่งซะอย่าง จะแพ้ทีมนั่นได้ไง ฮ่าๆ เออยัยรีน ตอนที่แกขึ้นต่อตัวนะ ฉันจะหัวใจจะวายตายกลัวแกพลาดแหนะ" มีนนาหันมาบอกกับรีนลดาและยิ้มออกมาอย่างพอใจที่พวกเธอชนะในการแข่งครั้งนี้

"ตอนนั้นฉันภาวะให้จบการแข่งเร็วๆเถอะ เพราะฉันเองก็แอบใจหวิวๆ อยู่เหมือนกัน" รีนลดาหันไปบอกกับเพื่อนๆของเธอ เพราะเธอเป็นแค่มือสมัครเล่นก็กลัวบ้างเป็นธรรมดา

ในจังหวะที่สามสาวเดินออกมา และกำลังจะไปที่รถของมีนนานั้น ก็เจอเข้ากับกลุ่มของเรียวตะที่เดินผ่านมาทางเธอพอดี รีนลดาที่คิดจะหลบและเดินหนีแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่ออรันนั้นเรียกชื่อเธอขึ้นมาเสียก่อน คนกำลังก้าวขาถึงกับชะงัก

"น้องรีนจะไปไหนกัน เหรอครับ" รีนลดาจึงหยุดและหันไปตามเสียงที่เรียกพร้อมหันไปมองทั้งสี่หนุ่มที่เดินเข้ามาทักเธอ

ทั้งสามหนุ่มยิ้มหวานมาแต่ไกล แต่มีเพียงคนเดียวที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรนอกจากหน้านิ่งๆ ของเขา รีนลดาและเรียวตะทั้งสองเผลอสบตากัน แต่มันเพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น เรียวตะมองรีนลดาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนตัวเล็กได้แต่เมินแต่เลิกสนใจหันไปยิ้มและคุยกับเพื่อนๆ ของเขาแทน

นินิวที่เจอริกเธอดีใจจนเนื่อเต้น เพราะเธอแอบปลื้มชายหนุ่มตรงหน้ามาตั้งแต่เรียนปี 1 และตอนนี้นินิวก็เอาแต่สะกิดแขนรีนลดายิกๆ ให้เพื่อนนั้นรู้ตัว

"รีนกำลังจะกลับคอนโดคะ แล้วนี้พวกพี่มาทำอะไรที่นี่คะ" รีนลดาเอ่ยถามพวกเขา เพราะแปลกใจที่เห็นกลุ่มพวกเขาที่นี้ ปกติเรียวตะและเพื่อนๆ มักจะสิงอยู่ห้องพักประจำในตึกคณะวิศวะ ร่างบางเอ่ยถามด้วยความสงสัย

" ก็มาเชียร์น้องรีนนะสิครับ นิพี่แทบไม่เชื่อเลยนะ ว่าน้องรีนลงแข่งหรีดเอง เก่งเหมือนกันนะเนี้ย" อรัณบอกคนถามพร้อมกับยกนิ้วให้กับคนที่ยิ้มหวานให้ตน

"โดนรุ่นพี่บังคับให้ลงแข่งนะคะ" ร่างบางตอบเพื่อนเขาไป ก็จริงเพราะเธอนั่นโดนรุ่นพี่บังคับให้ลงแข่งจริงๆ นิ เธอไม่ได้เก่งอะไรหรอก

"แต่ก็ทำได้ดี เยี่ยมมากครับ" ริวเอ่ยมา พร้อมกับยกนิ้วให้รีนลดามาเช่นกัน ร่างบางถึงกับแอบชื่นใจและรู้สึกดีอย่างไม่ทราบสาเหตุที่เพื่อนๆ ของเรียวตะนั่นชมเธอมา

"เห็นกันด้วยเหรอคะ" รีนลดาแกล้งเอียงคอถามหนุ่มรุ่นพี่ต่างคณะ พร้อมกับยกยิ้มให้กับพวกเขา ว่าแต่พวกพี่เขามาเชียร์ใครกันแต่คงไม่ใช่เธออย่างที่บอกมาหรอกมั้ง

" ไม่เห็นมั้ง ยินดี ด้วยนะครับ แม่สาวแชมป์หรีดเดอร์แห่งปี" ริวเอ่ยแสดงความยินดีมา แต่มีอยู่คนเดียวที่ไม่แสดงความยินดีหรือเอ่ยชมอย่างที่เพื่อนๆ ของเขาทำ แต่ช่างเถอะกับพี่เรียวฉันชินแล้วละ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ากำลังมีสายตาหลายร้อยคู่กำลังจับจ้องมาที่พวกเรา เขาคงเห็นกลุ่มพวกพี่เรียวเขามาทักฉันพวกฉันละมั้ง

"เรียว คะ" จากนั้นขอมีเสียงแหลมๆ ของผู้หญิงคนนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับมองหน้าพวกฉัน เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดๆ คนที่มองฉันๆไม่รู้จัก ส่วนอีกคนที่เดินเข้ามาคือพี่ริต้า แฟนพี่ริกที่พึ่งเป็นแฟนพี่เขาไม่กี่เดือน ฉันเห็นในเพจคนดังของมหาลัย

"คุณไม่เห็นบอกว่าเลย จะมาเชียร์คริสขอบคุณนะคะที่มาๆ ถึงคริสจะแพ้แต่คริส ก็ยังรู้สึกดีคะที่เรียวมาให้กำลังคริส" ผู้หญิงคนนั้นพูดกับพี่เรียวมาอย่างสนิทสนม แต่คนหน้านิ่งก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาและปล่อยให้ยัยคริสตัลอะไรนั้นเกาะแขนอยู่ รีนลดาเหลียบมองทั้งสองเล็กน้อย และหันไปสนใจเพื่อนๆของเขาแทน

"งั้นรีนไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันคะ" ฉันบบอกกับเพื่อนของพี่เรียว และเดินออกไปยังรถของยัยมีนนาทันที

"ฉันรู้จักพวกพี่เขาได้ไงนะเหรอ เรื่องมันยาวมาก มันเป็นคำหมั่นสัญญาระหว่างผู้ใหญ่ของพวกฉันทั้งสองคน ระหว่างฉันกับพี่เรียวมันไม่มีอะไร ฉันทำตามหน้าที่ของฉัน ส่วนพี่เรียวเขาจะพอใจหรือไม่นั้นมันก็เป็นเรื่องของเขา เขาก็เป็นอย่างที่เห็นนั่นแหละ" นิ่งเงียบแต่ร้ายลึก