chapter 47

chapter 47

มนูทำเพราะไม่มีทางเลือก โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง เนื่องจากเมญ่าไม่ได้มาจ้างวานดีๆ หล่อนสั่งแกมขู่ว่า ถ้าไม่ช่วยตามที่บอก หล่อนจะไปบอกศรุตให้ไล่ออก และจะบอกภรรยาเขาที่เขาไปติดพันคนรับใช้ในบ้าน มนูไม่อยากโดนออกจากงาน และไม่ต้องการมีปัญหากับภรรยาด้วยเรื่องความผิดพลาด นอกลู่นอกทางของตน มนูจึงทำตามคำสั่งของเมญ่า โดยไม่ได้บอกให้ศรุตรู้

การสนทนาของทั้งคู่หยุดลง มนูขับรถไปเรื่อยๆ อีกราวครึ่งชั่วโมง เขาก็เลี้ยวเข้าไปในเส้นทางขึ้นเขาราวหนึ่งกิโลก็เลี้ยวอีกครั้งไปตามเส้นทางที่รถวิ่งได้แค่คันเดียว ราวห้าร้อยเมตรก็ถึงบ้านชั้นเดียวหลังหนึ่งอยู่ห่างจากหน้าผาราวหนึ่งร้อยเมตร

“อุ้มลงไปเลย เอาไปไว้ในห้อง” มนูสั่งเจิด ที่ทำตามคำสั่ง

“ทำไมไม่จับโยนลงเหวตอนนี้เลย กำลังหลับตายไม่รู้ตัวด้วย รอให้ตื่นขึ้นมาเสียเวลา” เจิดถามอย่างสงสัย

“มันก็จริงของมึงนะ ไหนๆ มันก็จะตายแล้ว จับโยนลงเหวตอนนี้ก็สิ้นเรื่อง แม่งตื่นขึ้นเผื่อขัดขืนต้องเหนื่อยจับอีก” มนูเห็นด้วยกับคำพูดเจิด “แต่เราเป็นลูกน้องพูดไรมากไม่ได้ ทำตามอย่างเดียว”

“จริงพี่”

“มึงเฝ้าไว้นะ กูไปอาบน้ำก่อน กูอาบเสร็จมึงค่อยอาบ” มนูออกไปจากห้องเพื่อไปอาบน