เหวลึกพลิกชะตา 1.4

บริเวณสถานที่เกิดเหตุ

รถกู้ภัยและรถของเจ้าหน้าที่ตำรวจพร้อมทีมค้นหาต่างมารวมตัวกันอย่างคับคั่งเพื่อช่วยเหลือผู้รอดชีวิตจากอุบัติเหตุรถตกเขาในครั้งนี้ ซึ่งรถของทีมงานถ่ายทำเป็นรถตู้วิ่งตามหลังมาจึงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม ทำให้มีการแจ้งทีมกู้ภัยและเจ้าหน้าที่ตำรวจได้อย่างรวดเร็ว 

และผลจากอุบัติเหตุในครั้งนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตสองศพ เป็นคนขับรถ SUV คนดังกล่าวและบอดี้การ์ดซึ่งนั่งคู่กับคนขับมีผู้รอดชีวิตสามราย ซึ่งล้วนแล้วแต่บาดเจ็บสาหัสและหายสาบสูญหนึ่งรายซึ่งผู้สาบสูญเป็นดาราระดับซูเปอร์สตาร์จากประเทศสิงคโปร์และยังเป็นนักแสดงนำในซีรีส์เรื่องดังที่ทุ่มทุนสร้างกว่าหนึ่งร้อยล้านหยวน 

ร่างของอู๋ชิงเหยียนค่อยๆ ถูกช่วยขึ้นมาจากชะง่อนผา นำขึ้นเฮลิคอปเตอร์ของทีมกู้ภัยที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ ทีมกู้ภัยใช้เวลาในการค้นหาสามวันจึงพบจุดที่รถตกลงไป ทันทีที่พบซากรถและมีผู้รอดชีวิตทางการจีนระดมเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายช่วยเหลือผู้รอดชีวิตอย่างรวดเร็วและสามารถนำผู้รอดชีวิตขึ้นมาจากชะง่อนผาดังกล่าวได้ภายในวันที่สองหลังจากค้นพบ 

อุบัติเหตุร้ายแรงในครั้งนี้เป็นข่าวดังไปทั่วประเทศและสะเทือนวงการบันเทิง ด้วยผู้สูญหายเป็นดาราดังระดับแนวหน้าเลยทีเดียว และเพิ่งเซ็นสัญญากับค่ายยักษ์ใหญ่เป็นดาราในสังกัดได้ไม่นาน ทันทีที่ร่างของชิงเหยียนถูกนำมาวางไว้บนเปลผู้ป่วย บรรดานักข่าวต่างวิ่งตรงเข้ามาบันทึกภาพกันจ้าละหวั่น พร้อมสอบถามจนดังเอ็ดอึงไปหมด แต่ถูกทางเจ้าหน้าที่ตำรวจกันนักข่าวออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทีมแพทย์เข้าปฐมพยาบาลเบื้องต้น

ปลอกคอหนาถูกห่อหุ้มไว้บนต้นคอ หญิงสาวมีอาการกระดูกต้นคอเคลื่อน ขาซ้ายและแขนซ้ายหัก ซี่โครงหักหลายซี่เลยทีเดียว แต่ยังมีสติดีเธอรีบสอบถามกับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจและทีมกู้ภัยทันทีที่พวกเขามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อสอบปากคำเบื้องต้น

“คุณตำรวจค้นหาวาวาพบหรือยังคะ” หญิงสาวรีบถามกลับไปอย่างร้อนรน

ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจและทีมกู้ภัยต่างหันกลับมามองหน้ากันเมื่อได้ยินคำถามกลับมาเช่นนั้น

“ตอนนี้ทุกฝ่ายพยายามกันอย่างเต็มที่ครับ อีกอย่างคุณวาวาตกลงไปที่ก้นเหวซึ่งมีความลึกมากขนาดนั้น ขนาดนักสำรวจยังไม่เคยลงไปเลย แต่ทีมงานทุกฝ่ายกำลังพยายามเต็มที่ พรุ่งนี้จะมีการปล่อยโดรนสื่อสารเพื่อร่อนลงไปถ่ายภาพที่ก้นเหวให้ทั่วบริเวณก่อนจะส่งทีมค้นหาลงไป คาดว่าคงจะใช้เวลาอีกหลายวัน”

สิ้นเสียงของเจ้าหน้าที่ตำรวจชิงเหยียนแทบจะหมดเรี่ยวแรง โอกาสที่เพื่อนรักของเธอจะรอดชีวิตช่างริบหรี่เสียนี่กระไร

“ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุวาวาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ จะบาดเจ็บมากน้อยแค่ไหน จะอยู่ตรงจุดไหนของก้นเหว ป่านนี้คงอดข้าวอดน้ำหลายวันแล้ว จะยังรอดชีวิตรอพวกคุณไปค้นหาจนพบเหรอเปล่า” หญิงสาวรำพึงรำพันเสียงสั่นเครือ

“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ามีอาการหนักใจอยู่มิใช่น้อย

“ถ้าจะถามว่าโอกาสจะรอดชีวิตมีไหมบอกได้เลยว่าแทบจะไม่มีเลยครับ เคยเกิดเหตุการณ์รถตกเหวที่นี่แต่ไม่บ่อยและทุกเคสไม่มีใครรอดชีวิตเลย เพิ่งจะมีพวกคุณนี่แหละที่รอดตายเป็นครั้งแรก”

“หา!” ชิงเหยียนอุทานออกมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ถะ... ถ้า... เคสของพวกเรารอดชีวิตเป็นครั้งแรก โอกาสที่วาวาจะรอดก็มีโอกาสด้วยใช่ไหมคะคุณตำรวจ” หญิงสาวละล่ำละลักถามกลับไปทันที

เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวแสดงสีหน้าหนักใจออกมาทันใด

“เรื่องนี้ก็พูดยากมากเช่นเดียวกัน เพราะเคสที่สูญหายไปก็มิใช่น้อย ไม่เคยค้นหาพบไม่เจอแม้กระทั่งซากศพ ผมแนะนำว่าให้ทำใจเอาไว้ล่วงหน้านะครับ โอกาสมีน้อยมากหากเธอรอดนั่นหมายถึงดวงแข็งจริงๆ และถ้ารอดจริงๆ จะมีสภาพไหนก็ไม่รู้ แต่ทางการจะพยายามค้นหาคุณวาวาให้พบ แม้ว่าจะเหลือเพียงซากศพก็จะนำขึ้นมาจากก้นเหวลึกนั้นให้ได้” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนดังกล่าวพูดพลางส่งยิ้มให้กำลังใจก่อนจะก้าวเดินจากไป

ท่ามกลางสายตาของชิงเหยียนมองตามแผ่นหลังไปจนลับสายตาด้วยความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากขึ้นมาทันที ไม่คิดเลยว่าเพื่อนรักของเธอจะต้องพบจุดจบเช่นนี้จริง

“ไม่จริงใช่ไหม! วาวาจะต้องไม่มีจุดจบแบบนี้! เธอทิ้งฉันไปจริงๆ เหรอวาวา” ชิงเหยียนเอ่ยคร่ำครวญถึงเพื่อนรัก พร้อมหยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย 

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาหันกลับไปมองจุดที่รถเกิดอุบัติเหตุก่อนจะเสียหลักพุ่งตกลงไปในหุบเหวลึก ด้วยความเศร้าโศกเสียใจอย่างยิ่งยวด

บริเวณก้นเหว

 ร่างงามในชุดเจ้าสาวนอนหมดสติอยู่บนใบไม้ขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับตัวคนดั่งเช่นหญิงสาวเอาไว้ได้ ใบไม้ดังกล่าวเป็นการผลิใบที่ซ้อนทับกันมาหลายพันปี และเติบโตอยู่ก้นเหวลึกปราศจากการรบกวนของมนุษย์มาอย่างยาวนานและเฉินวาวาเป็นสิ่งมีชีวิตที่เล็ดลอดเข้าสู่ก้นเหวลึกดังกล่าวที่แม้แต่นักสำรวจหรือนักปีนเขายังไม่เคยลงมาถึงก้นเหวนี้เลยสักครั้ง เพราะการสำรวจจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ลงไป แต่จะส่งหุ่นยนต์ลงไปสำรวจแทนนั่นเองเพื่อความปลอดภัยของชีวิตมนุษย์

 เวลาผ่านไปมิรู้ยาวนานเพียงใด ปลายนิ้วเรียวสวยค่อยๆ ขยับไปมาอย่างช้าๆ ร่างงามค่อยๆ ขยับเรือนกายไหวไปมาเมื่อเธอเริ่มรู้สึกตัวก่อนจะค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นจากท่านอนคว่ำอย่างช้าๆ

 “อะ... อู้ยยยย!!!” เสียงร้องบ่งบอกว่าเธอเจ็บปวดไปทั่วเรือนกายเพราะตกจากที่สูงลงมาถึงก้นเหว

 แต่ไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวกลับมีแค่รอยฟกช้ำและแผลถลอก ที่มือทั้งสองข้างของเธอเต็มไปด้วยเลือด เพราะในระหว่างร่วงหล่นลงมา เธอคว้าเถาวัลย์เอาไว้ได้ทันเวลาพอดีก่อนจะรูดตัวลงมาตามเถาวัลย์และตกลงสู่เบื้องล่างโดยไม่มีบาดแผลฉกรรจ์มากไปกว่านี้ และทันทีที่หญิงสาวพลิกตัว ใบไม้ที่รองรับร่างของเธอเอาไว้อยู่ในขณะนั้นเริ่มพลิกไหวไปมา หญิงสาวที่กำลังเพิ่งฟื้นยังไม่ได้สติดีเสียเท่าไร เบิกตากว้างขึ้นมาทันใด

 “เหวอออ!!!” วาวาร้องเสียงหลงออกมาทันใด พร้อมร่างร่วงหล่นตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง

 “พลั่ก!!!” ร่างของหญิงสาวกระแทกลงพื้นที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเขียวขจีหนานุ่มทำให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บเพียงแค่เกิดอาการจุกเท่านั้น

 “อะ... โอ๊ยยย!” หญิงสาวส่งเสียงร้องโอดโอยก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ 

 หญิงสาวนั่งนิ่งงันไปชั่วขณะ เมื่อดวงตากลมโตสำรวจไปทั่วบริเวณ รอบๆ ตัวของเธอเต็มไปด้วยต้นไม้สูงรูปทรงประหลาด และดอกไม้ที่ใหญ่กว่าปกติทั่วไปบานสะพรั่งเต็มไปหมด หลายหลากสีสันละลานตาเลยทีเดียว

 “สวยจัง!” หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆ 

 ร่างระหงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนจากพื้นหญ้าก่อนจะหมุนกายมองไปทุกทิศทางเพื่อความแน่ใจอะไรบางอย่างของเธอ ครั้นดวงตากลมโตสำรวจเป็นที่แน่ชัดอาการโล่งอกปรากฏออกมาทันที

 “เฮ้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย สถานที่นี้ไม่เหมือนในความฝัน เพราะฉะนั้นเฉินวาวาแกก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่าจะต้องพบกับผู้ชายในความฝันอย่างแน่นอน” หญิงสาวกล่าวพร้อมยืนยิ้มกริ่มด้วยความสบายใจ

แต่แล้วเพียงครู่เดียวใบหน้าสวยก็ต้องแปรเปลี่ยนไปทันที

“ไม่ใช่สิ! เราตกลงมาถึงก้นเหวและอยู่คนเดียวตามลำพัง จะมีใครรู้บ้างไหมว่าฉันยังไม่ตาย พวกเขาจะลงมาค้นหาฉันหรือเปล่า... ชิงเหยียน!” ประโยคสุดท้ายหญิงสาวรำพึงเรียกชื่อเพื่อนสนิทขึ้นมาทันที

ร่างงามหันซ้ายหันขวามิรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ก่อนจะเหลือบไปเห็นกระเป๋าเป้ของเธอซึ่งภายในนั้นมีข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวที่ชิงเหยียนจัดเตรียมเอาไว้หากเกิดเหตุฉุกเฉิน

“กระเป๋าเป้!” วาวาเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ

ร่างงามรีบเดินตรงไปยังจุดที่กระเป๋าเป้ตกอยู่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเขย่งปลายเท้าพร้อมยื่นแขนไปจนสุดเอื้อมเพื่อดึงกระเป๋าเป้ที่ตกค้างอยู่บนต้นไม้ และเธอก็ทำสำเร็จเมื่อสามารถคว้าสายสะพายได้ ก่อนจะดึงออกจากต้นไม้อย่างสุดแรง

“พรึ่บ!” กระเป๋าเป้มาอยู่ในมือเป็นที่เรียบร้อย

หญิงสาวรีบเปิดกระเป๋าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเทของทุกอย่างลงบนพื้นหญ้า ว่าภายในนั้นชิงเหยียนเพื่อนรักของเธอเตรียมอะไรเอาไว้บ้าง ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ละลานตาเต็มไปหมด สองแขนยกขึ้นเท้าสะเอวเมื่อเห็นทุกสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเป้ปรากฏอยู่ตรงหน้า

“เชื่อเขาเลยจริงๆ เธอทำได้ยังไงชิงเหยียน มีแต่ของจำเป็นที่ฉันสามารถใช้ได้ตอนนี้มากเลย” หญิงสาวพึมพำในความสามารถของเพื่อนรักพลางทรุดกายลงนั่งกับพื้นหญ้า

มือเรียวเอื้อมหยิบชุดปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาทำแผลที่มือของเธอ ก่อนจะใช้ผ้าพันแผลพันรอบฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะคว้าถุงผ้าที่อัดแน่นไปด้วยของว่างและขนมขบเคี้ยวมากมาย หญิงสาวไม่รอช้ารีบเปิดถุงผ้าพร้อมคว้าทุกอย่างรีบกินประทังชีวิตด้วยความหิวโหย 

ความหิวเพราะตกลงมาถึงก้นเหวลึกจนทำให้หมดสติไปถึงสองวันเต็มๆ ทำให้เฉินวาวากินของว่างทุกอย่างที่อยู่ในถุงผ้าจนเกลี้ยงมิมีเหลือ

“เอ่อออ...” เสียงเรอดังออกมาเมื่อวาวาดื่มโค้กกระป๋องแก้กระหายหมดรวดเดียวสี่กระป๋อง ก่อนจะนั่งมองเศษอาหารที่กองอยู่ตรงหน้า

“ไม่ตายแล้ว! อิ่มซะขนาดนี้” หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆ ก่อนจะเก็บเศษอาหารใส่ถุงพลาสติก

ไฟแช็กถูกจุดขึ้นทันใดเพื่อเผาขยะและเศษอาหารต่างๆ ก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นเบื้องบนเมื่อเธอรู้สึกว่าความมืดกำลังจะเข้ามาเยือน จากที่แลดูอึมครึมแทบจะไม่มีแสงสว่างยิ่งมืดยิ่งไปกว่าเดิม

“ต้องออกเดินหากิ่งไม้แห้งๆ เพื่อมาก่อไฟแล้ว แถวนี้เย็นจังเลยขนาดชุดนี้ใส่ตั้งแปดชั้นยังรู้สึกหนาวเลย ดีนะที่สวมชุดนี้เข้าฉาก ถ้าเป็นชุดอื่นมีหวังวาวาเอ๋ยแกต้องหนาวตายแน่ๆ”หญิงสาวบ่นพึมพำก่อนจะรีบคว้าทุกอย่างค่อยๆ ใส่ในกระเป๋าเป้พลางสะพายไว้ด้านหลัง ออกเดินหากิ่งไม้แห้งเพื่อก่อไฟ