อย่างที่ไรท์ได้เกริ่นในหน้าเปิดเรื่องแล้วว่า ตัวละครมีภูมิหลัง เรื่องราวมีฉากวาบหวิวค่อนข้างเยอะแต่ดำเนินเรื่องด้วยเรื่องราวและเหตุการณ์ต่าง ๆ มีที่มาที่ไป ดังนั้นจากตอนนี้คงจะเห็นแล้วว่าตัว พิชยะ มีผู้หญิงอีกคน ซึ่งมาก่อน มนต์มีนา แต่พิชยะหรือคูมหมอของไรท์จะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรสสรา และกับมนต์มีนา เอาง่ายๆคือเขาจะเอายังไงกับน้องมีนนั่นแหละค่ะ คือสิ่งที่ต้องติดตามกันต่อไป^^ สำหรับชื่อเรื่อง พิษรักคุณหมอ ไรท์มีคำจำกัดความอยู่ในใจอยู่แล้ว แต่ไม่สามารถบอกหรือบังคับให้ทุกคนคิดแบบเดียวกับไรท์ได้ คงต้องเป็นตัวผู้อ่านเองที่ต้องคอยติดตาม รอดูบทสรุป ถึงจะนิยามความหมายของชื่อเรื่องได้ แต่ใบ้ว่า พิษ คำนี้ ไม่ได้หมายถึง ยาพิษ ที่มีฤทธิ์ทำร้าย หรือในทางลบเพียงอย่างเดียว สุดท้ายอยากให้ทุกคนที่ติดตามอ่านคูมหมอกับน้องมีน ยังติดตามอ่านกันต่อไปและอ่านจนจบ ส่วนตัวไรท์ขอไปปั่นต่อก่อนนะคะ ปล.อาจไม่ได้มาอัพทุกวันเพราะต้องรอฝ่ายพิสูจน์อักษรตรวจคำผิด เพราะไรท์ไม่มีเวลากลับมาตรวจที่ตัวเองพิมพ์ แบบผิดเยอะมาก ขออภัยจริงๆค่ะแต่อย่าเพิ่งหนีหายน้าา ถ้าทุกคนไม่ทิ้งไรท์ ไรท์ก็ไม่ทิ้งทุกคน นามปากกานี้ ไม่เคยทิ้งคนอ่านไว้กลางทางค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบ รักค่าาา เรื่องนี้ ไม่มีการนอกกายนอกใจ(หลังจากพระนางจิ้มกัน) แต่มี มาม่า มาเสิร์ฟคับ
แดดยามเย็นที่ส่องผ่านเข้ามาทางระเบียงห้องกำลังถูกกลบด้วยความมืดสลัว พิชชานอนคลุมผ้าอยู่บนเตียง หูคอยฟังเสียงฝีเท้าที่ใกล้เธอเข้ามาทุกทีกลิ่นครีมอาบน้ำที่คุ้นเคยค่อย ๆ ลอยเข้าจมูกของเธอหลังจากที่ธนาหายเข้าไปในห้องน้ำเมื่อไม่กี่นาทีนี้“เป็นไงบ้าง” เจ้าของเสียงทุ้มที่วางมือลงบนหน้าผากเล็กเบา ๆ เพื่อต
“งั้นพี่คงต้องกินนมฟินน์ตุนไว้เยอะหน่อย” พูดจบเขาก็ซุกใบหน้าลงกับเต้าทรวงนุ่มนิ่มของเธอ มือออกแรงขยำทรวงอกกลมกลึง ยอดถันที่แข็งเป็นตุ่มไตหายเข้าปากของเขาในทันทีสติของพิชชากระเจิดกระเจิงอีกครั้ง เธอกัดริมฝีปาก เชิดคางขึ้นจนศีรษะแหงนเงยด้วยความซ่านเสียว ร่างกายของเธอรุ่มร้อนด้วยความปรารถนา ร่างกายสั่
สองแขนลมกลึงโอบรัดลำคอ ขณะเดียวกันท่อนแขนแข็งแรงก็โอบรอบเอวเธอไว้ ดึงร่างเล็กให้แนบชิด อกอวบแนบชิดอยู่กับแผงอกกว้างขณะที่ทั้งคู่ยังไม่หยุดครอบครองริมฝีปากของกันและกันเนิ่นนานกว่าจุมพิตเร่าร้อนจะผ่อนลง…ทันใดนั้นธนาก็ช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมอก ก้าวเร็ว ๆ มาที่เตียง ให้เธอนอนลงไปแล้วกดจูบที่ข้อเท้า
และแล้ววันที่หลายคนรอคอยก็จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้แล้ว...ฝนโปรยปรายลงมาแต่เช้ามืด พิชชาลืมตาขึ้นมาในอ้อมกอดของธนา มองเห็นปลายคางแข็งแรงเป็นปื้นสีเขียวจางของเขา ท่อนแขนข้างหนึ่งโอบเอวเธอไว้ มือวางอยู่บนบั้นท้ายกลมกลึง รู้สึกถึงกลิ่นครีมอาบน้ำจาง ๆ ที่อบอวลอยู่ในผ้าห่มพิชชาลุกขึ้นช้า ๆ บนร่างกายมีเพ
ภายในห้องนั่งเล่น บรรยากาศเงียบเชียบจนน่าอึดอัดคุณมนูญนั่งสงบนิ่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ พลางอ่านนิตยสารของต่างประเทศ แต่บางครั้งก็เหลือบมองบันไดที่ทอดตัวขึ้นไปยังชั้นบนพิชยะนั่งเอนหลังพิงพนักด้วยท่าทีหงุดหงิด ใบหน้าตึงเครียด มือสองข้างกำหมัดแน่นอยู่บนตัก บางครั้งก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหมือนคนที่ยังคงอดก
“ป้องกันแล้ว แต่ว่า…” เธอพูดเสียงแผ่ว มือเล็ก ๆ บีบชายเสื้อตัวเองแน่นราวกับหาที่พึ่งพิงคุณเพ็ญพิชย์ขมวดคิ้วน้อย ๆ แต่ก็ยกมือขึ้นปราม ไม่ต้องการให้ลูกสาวต้องลำบากใจไปมากกว่านี้“เอาล่ะ เอาล่ะ เราไม่พูดเรื่องนี้กันแล้ว” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสั่นไหวด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนจะถามเสียงเบา ราวกับก