Share

42

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-23 11:57:30

“ไปตอนนี้เลยเหรอคะ” ดวงดาวแปลกใจ เพราะนางชวนตั้งแต่ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่เขากลับบอกว่าไม่ต้องรีบ อีกสักหนึ่งชั่วโมงค่อยออกไปก็ยังได้ เพราะโรงแรมที่นัดเจอกันมีรถไฟฟ้าวิ่งผ่าน

“ใช่ คุณก็ไปกับเราด้วยสิราม ไปรู้จักญาติทางแม่เขาไว้บ้าง เพราะญาติคนนี้เมื่อวานเขามีเหตุบังเอิญนิดหน่อย เลยไม่ได้มาร่วมงานแต่งงานของคุณ” บิลตอบภรรยาแล้วหันไปคุยกับลูกเขย

รามอึกอักเล็กน้อยที่อยู่ ๆ ก็ถูกชวนโดยไม่ได้มีการเกริ่นให้รู้ล่วงหน้า เขาลุกขึ้นแล้วมองมารดา

“ไปเถอะลูก คุณนัดเขาอุตส่าห์มีน้ำใจแวะมาเยี่ยมแม่ทั้งที แม่จะได้มีเวลาคุยกับเขามากขึ้น ส่วนตาหนูเดี๋ยวแม่ให้คนขับรถขับไปส่งให้นะจ๊ะ รอให้พ่อเขากลับมาเจอกับหลานก่อน” ยุพารีบส่งลูกชายให้ไปกับพ่อตาแม่ยายของเขา แล้วรั้งแม่ม่ายใจกล้าเอาไว้กับตัวเองแทน

“ขอบคุณครับคุณแม่ ผมไปก่อนนะครับคุณนัด” แล้วเดินตามพ่อตาแม่ยายออกจากบ้านไปแบบงง ๆ

ซิดนีย์  ออสเตรเลีย

สองวันแล้วที่สิริญ่ารับงานเดินแบบให้พี่ชายของเพื่อนสนิท เพราะไม่อยากปล่อยเวลาให้ห

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • พี่เขย   58

    “พี่รามแคร์ความรู้สึกของนิดด้วยเหรอคะ” เธอหันไปถามเขาด้วยเสียงที่ค่อนข้างดัง คล้ายกำลังน้อยใจจริง ๆ “นิดนึกว่าคุณแพรสำคัญกว่านิดซะอีก”“หนูนิดเป็นเมียพี่นะ พี่จะแคร์คนอื่นมากกว่าได้ยังไงล่ะ” รามรีบพูดเอาใจและพูดตามความจริง“คุณแพรเป็นคนอื่นแน่เหรอคะ นิดนึกว่าเป็นมากกว่านั้นซะอีก”รามมองใบหน้างอง้ำที่อยู่ในอาการเง้างอน แล้วดึงเธอเข้ามากอด จูบริมฝีปากช่างตัดพ้ออย่างดูดดื่ม ด้วยความรู้สึกทั้งรักและเอ็นดู“ปากนี้นะ ทำไมขยันหาเรื่องพี่จังเลย พี่ก็เคยบอกไปแล้วนี่ว่า พี่คิดกับแพรเขาได้แค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น” เขาจูบเธออีกครั้งเมื่อเห็นปากฉ่ำ ๆ เผยอขึ้นคล้ายจงใจชักชวน “ส่วนคนนี้คือเมีย ดังนั้นคนที่เป็นเมียก็ต้องสำคัญกว่าอยู่แล้ว”แขนยาวเรียวตวัดเกี่ยวรอบลำคอของสามี แล้วมอบยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้แก่เขา ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากรูปกระจับนั้นหนึ่งที“ขอบคุณนะคะที่แคร์นิดที่สุด ต่อไปนิดจะทำตัวให้น่ารักมากกว่านี้นะคะ”“ไม่ต้องฝืนตัวเองก็ได้ พี่อยากให้นิดอยู่กับพี่อย่างมีความสุข มากกว่าต้องมานั่งฝืนตัวเอง”เธอเป็นแบบนี้เขาก็พอใจในระดับหนึ่ง ถึงแม้เธอจะขี้งอนไปนิด เอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่เอ

  • พี่เขย   57

    “ก็แค่ให้ความสำคัญกับคนอื่นให้น้อยที่สุดเวลาอยู่กับพี่ พี่ก็จะไม่อารมณ์เสียให้เห็นหรอก”รามอมยิ้มนิด ๆ รู้สึกพอใจมากกับการกระทำของเธอ ทำให้อารมณ์ขุ่นเคืองจางหายไปอย่างรวดเร็ว“นิดจะจำเอาไว้ค่ะ” เธอรับรู้นิสัยของเขาเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างแล้ว ก็จะจำเอาไว้และพยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อความสุขของครอบครัว “เรื่องของเรา มีอะไรที่นิดต้องรู้อีกไหมคะ”“ก็แค่..เวลาอยู่ด้วยกันพี่ต้องสำคัญที่สุด หนูนิดจะคบกับเพื่อนผู้ชายก็ได้พี่ไม่ว่า แต่เวลาจะไปไหนมาไหน ก็ขอให้บอกให้พี่รู้ก่อน อย่าให้คนอื่นเป็นคนมาบอกกับพี่ หรือพี่รู้เองทีหลัง เพราะพี่จะเสียความรู้สึกมาก ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น”“แล้วถ้านิดบอก พี่รามจะไม่เสียความรู้สึกเหรอคะ”“ไม่นะ ต่อให้มีคนอื่นมาพูดกับพี่ พี่ก็จะไม่รู้สึกหวาดระแวงเลยด้วยซ้ำ เพราะพี่ถือว่าหนูนิดบอกกับพี่แล้ว มันเป็นเหมือนความรู้สึกเชื่อใจอย่างหนึ่งสำหรับพี่”“จำเอาไว้นะคะว่าขออะไรกับนิดเอาไว้ เพราะนิดก็ต้องการแบบนั้นจากพี่รามเหมือนกัน” เขาและเธอต้องใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ดังนั้นสิ่งที่เขาขอจากเธอได้ เขาก็ต้องทำเหมือนกันถึงจะถูกต้อง “แฟร์ ๆ ไงคะ” คิ้วเรียวสีน้ำตาลเข้มเลิกสูงขึ้นเมื่อเขาหันมาม

  • พี่เขย   56

    “พี่กลับมาก่อน ปล่อยให้ราชเขารับผิดชอบส่วนที่เหลือต่อ”“อ้าว! นิดนึกว่ากลับมาพร้อมกันซะอีก” ตอนที่เขาโทรหาเธอเมื่อช่วงกลางวัน เธอก็ถามถึงราช แต่เขาก็ไม่บอกว่าไม่ได้กลับมาด้วยกัน“ไม่ได้กลับมาหรอกจ้ะ ลูกค้าชวนให้อยู่ฉลองวันเกิดเขาด้วยกันเย็นนี้ พี่ก็เลยให้ราชเขาอยู่ต่อน่ะ”“แล้วทำไมพี่รามถึงไม่อยู่ด้วยล่ะคะ”เขาเหลือบไปมองเธอ ก่อนจะหันไปมองถนนอีกครั้ง “อยากให้พี่อยู่นักเหรอ”“พี่รามก็สมควรจะอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”“ก็ใช่ แต่ที่นั่นไม่มีหนูนิด พี่ก็เลยไม่อยากอยู่”คำตอบของเขา ทำให้กลีบปากบางถึงกับคลี่กว้างอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะรีบเม้มเข้าหากันอย่างฝืนความรู้สึก.. ถ้าเป็นผู้หญิงที่อ่อนไหวง่ายก็คงถามไปแล้วว่า ไม่มีตัวเองอยู่หรือเพราะไม่มีเลขาคนสวยอยู่กันแน่ แต่บังเอิญว่ามันไม่ใช่นิสัยของตน“แต่นิดชอบนะคะที่ไม่มีพี่รามอยู่ใกล้ ๆ เพราะมันทำให้นิดนอนหลับสบายทั้งคืนเลยค่ะ”เธอหลับสบายจริงเหรอ ขนาดเขายังนอนไม่ค่อยจะหลับเพราะไร้ไออุ่นจากเธอ

  • พี่เขย   55

    “ก็ได้ค่ะ นิดเลิกเรียนตอนห้าโมงนะคะ”(โอเค เดี๋ยวตอนเย็นเจอกันนะครับ)“ค่ะ บาย”(หนูนิด..)“ขา”(...พี่ ..พี่คิดถึงหนูนิดนะครับ)หัวใจของหญิงสาวถึงกับเต้นรัวด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เมื่อได้ยินคำพูดที่ฟังดูคล้ายขัดเขินจากปลายสาย เขาคงเขินมากสินะถึงได้ตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบแบบนั้นวิคเห็นอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของสิริญ่า ก็ยิ่งสงสัยหนักกว่าเดิม สรุปแล้วคนที่โทรมาสายแรกกับสายที่สอง ใครคืนคนพิเศษของเธอกันแน่ หัวใจของเธอยังว่างพอจะให้เขาเข้าไปจับจองได้บ้างไหม เขาอยากรู้จริง ๆ “ยิ้มแก้มปริเลยนะ ใครโทรมาล่ะ”คนที่ยิ้มเพลิน ๆ หุบยิ้มลงไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองคนที่ด้านข้าง เพราะมัวแต่ปลื้มปริ่ม จึงลืมไปเลยว่ายังนั่งอยู่ในรถกับเขา“ไปนั่งรอคนอื่นในห้องดีกว่า” เธอบอกกับเขาแล้วเปิดประตูลงจากรถ เก็บความสุขเอาไว้ในใจ แล้วชวนเพื่อนคุยเรื่องอื่นขณะเดินไปที่ห้องเรียนเมื่อเข้าห้องเรียนได้สักพัก อาจารย์คนใหม่ก็เดินเข้ามาทักทายก่อนจะเริ่มทำการสอน และบอกเหตุผลกั

  • พี่เขย   54

    หญิงสาวรีบทำตัวให้สำรวมเมื่อบิดาของวิคเดินเข้ามาหา ยกมือไหว้โดยไม่รอให้เพื่อนแนะนำ“สวัสดีค่ะคุณอา”“เพื่อนผมเองครับป๋า ชื่อนิด” วิคแนะนำหลังจากที่ท่านรับไหว้เธอแล้วบิดาของวิคพยักหน้ารับ แล้วขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกนิด เพ่งมองเธออย่างพินิจพิเคราะห์“ป๋าครับ” วิคเรียกบิดา เมื่อเห็นว่าการกระทำของท่านนั้นดูไม่ค่อยเหมาะสม และสร้างความอึดอัดใจให้กับหญิงสาว“รู้ตัวหรือเปล่าว่าหนูเป็นคนที่สวยสง่ามาก เคยประกวดนางงามบ้างหรือยัง” บุรุษวัยเลขสี่ปลาย ๆ ถอยห่างออกไป แล้วตั้งคำถามอย่างตรงไปตรงมาการกระทำของบิดาเพื่อนทำให้เธอตกใจไปเล็กน้อย แต่ก็กลับมาเป็นปกติเมื่อรู้เหตุผล “ไม่เคยหรอกค่ะคุณอา” ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม“สนใจอยากประกวดไหมล่ะ ป๋ามีเพื่อนอยู่ในวงการนี้ด้วยนะ”“ไม่เอาดีกว่าค่ะ นิดอยากอยู่อย่างสงบมากกว่า” เธอคลี่ยิ้มพร้อมตอบคำถาม“เฮ้อ เสียดายจัง ป๋าก็อยากจะเป็นป๋าดันกับเขาสักครั้งในชีวิต แต่ก็ถูกปฏิเสธซะแล้ว” บิดาของวิคทำหน้า

  • พี่เขย   53

    “เราคิดถึงพี่รามมากขนาดนี้เชียวเหรอ” ถามตัวเองและคิดตริตรองหาคำตอบ ทบทวนถึงวันเก่า ๆ ที่ผ่านมา.. แรก ๆ ความรู้สึกของเธอไม่ได้เป็นแบบนี้แน่ ๆ แล้วทำไมตอนนี้มันถึงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงได้ล่ะ... หรือว่าเธอรักเขา.. เธอรักเขาจริง ๆ หรือนี่ บ้าไปแล้วหนูนิด! เธอเผลอใจไปรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมถึงรวดเร็วอย่างนี้แล้วที่เธอเมินคำพูดของพินแพร เพราะอยากเอาคืนหล่อน หรือเพราะไม่อยากเสียเขาให้หล่อนกันแน่...คิดวนไปวนมาจนเคลิ้มหลับไป ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเตือนข้อความเข้าของโทรศัพท์“นิด” เสียงใสทุ้มหูของชายหนุ่มผู้หนึ่ง ตะโกนเรียกหญิงสาวที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดอาคารเรียน พร้อมกับวิ่งตามไปสมทบ “กู๊ดมอร์นิ่งจ้ะนิด”“กู๊ดมอร์นิ่งวิค กลับมาจากจีนตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วอาม่าเป็นยังไงบ้าง” สิริญ่าทักทายเพื่อนร่วมคณะ ที่เป็นหนุ่มลูกผสมไทย จีน อเมริกัน ซึ่งเป็นเพื่อนใหม่ที่สนิทที่สุดเลยก็ว่าได้“กลับมาเมื่อคืนนี้เอง พออาม่าออกจากโรงพยาบาลวิคกับพ่อก็กลับมาก่อน แต่หม่ามี๊กับน้องสาววิคยังอยู่ต่ออีกสอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status