63

“สงสัยมากค่ะ เพราะเมื่อสักครู่มีดอกไม้จากคุณปนัดดาส่งมาถึงคุณแม่ นิดก็เลยสงสัยว่าพี่รามได้คุยกับเธอหรือเปล่า”

(เปล่านะ พี่ไม่ได้คุยจริง ๆ หนูนิดต้องเชื่อพี่นะ)

“นิดเชื่อค่ะ ไม่ว่าพี่รามจะยอมรับหรือปฏิเสธนิดก็เชื่อทั้งนั้น เพราะเราเคยสัญญากันแล้วนี่คะว่าต้องเชื่อใจซึ่งกันและกัน ตอนนี้นิดรู้แล้วว่าไม่ใช่พี่ราม นิดก็คงต้องบอกคุณแม่ตามนี้ ท่านจะได้ไปจัดการไส้ศึกในบ้านท่าน”

(นิดคิดว่าเป็นคนใช้ในบ้านของคุณแม่เหรอ)

“นิดไม่ได้คิดเองค่ะ แต่คุณแม่พูดให้นิดคิดตามต่างหาก ตอนนี้นิดสบายใจแล้วค่ะที่ไม่ใช่พี่ราม ทำงานต่อเถอะค่ะนิดไม่กวนแล้ว”

(โทรมาแค่จะถามแค่นี้เหรอหนูนิด พี่ก็นึกว่าโทรมาเพราะ.. เพราะคิดถึงพี่ซะอีก)

“เราเพิ่งแยกจากกันประมาณหนึ่งชั่วโมงเองนะคะ จะให้คิดถึงกันแล้วเหรอ” เธอถามออกไปพร้อมรอยยิ้มแห่งความสุข

(แล้วเราคิดถึงกันไม่ได้เหรอ ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากัน)

“ไม่รู้สิคะ แล้วพี่รามล่ะคะ คิดยังไง”

(คิดถึง.. คิดถึงหนูนิดมากที่สุด)

สิริญ่าถึงกับคลี่ยิ้มกว้าง หั