74 รักมั่นดั่งเหล็กกล้า (3)

ฟ่านรั่วเจี๋ยรู้สึกร้อนเนื้อร้อนตัวแปลกๆ คราแรกอยากใส่หมวกตาข่ายคลุมหน้าดังเดิม แต่นางกลับรู้สึกคันบนใบหน้า เมื่อเกาก็มีรอยแดงเป็นจ้ำๆดังนั้นเลยปล่อยหน้าเปลือยเปล่า และสั่งให้จางหมิ่นรีบนำทางกลับกระโจมที่พักของตน ซึ่งก่อนเดินออกจากกระโจมรับรองของไทเฮาเสี่ยวเชี่ยน เป็นฟ่านรั่วเจี๋ยที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นเหม็นเน่า และกลิ่นเลือดสดๆ ที่ลอยอยู่ในร่างกายของไทเฮาเสี่ยวเชี่ยนที่มีใบหน้ามิต่างจากสตรีวัยเพียงสามสิบตอนปลาย อีกทั้งการเจรจาที่มีน้ำเสียงคล้ายชาวแคว้นหมิงถึงสามส่วน ความผิดปกตินี้ดูแล้วชวนให้ประหวั่นใจ

จางหมิ่นห่วงคนเป็นนายมาก นางสังเกตตั้งแต่อีกฝ่ายก้าวออกมาจากกระโจม พอเห็นว่าฟ่านรั่วเจี๋ยรีบเดินราวกับจะวิ่ง นางก็ไม่รอช้า จึงเปิดทางให้อีกฝ่ายเดินทางด้วยสะดวก

ระหว่างทางผู้คนให้ความสนใจต่อฟ่านรั่วเจี๋ย บ้างก็โบกมือทักทายบ้างอยากพูดคุยด้วย แต่จางหมิ่นเห็นว่าฮูหยินของชินอ๋องมีอาการไม่สู้ดีจึงยกมือกันผู้คนให้ออกห่าง

“ฮูหยิน ท่านเดินไหวหรือไม่”

ร่างของฟ่านรั่วเจี๋ยอ่อนแรง เหงื่อผุดท่วมใบหน้า ความร้อนหนาวทั่วสรรพางค์กายเกิดขึ้น อาการเช่นนี้นางรับรู้ได้ว่าตนถูกวางยา!

“เมื่อครู่ในกระโจมแห่งนั้น