Share

บทที่ 4

Author: โพธิ์สองหู
อย่างไรก็ตามคนที่เข้ามาทางประตูนั้นไม่ใช่เจอรัลด์

“แดนนี่! นายมาทำอะไรที่นี่?"

การแสดงออกบนใบหน้าของนาโอมิเปลี่ยนไปทันทีที่เธอเห็นแดนนี่

ทั้งสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นและครั้งหนึ่งนาโอมิก็เคยสนิทกับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม นาโอมิพบว่าเมื่อเช้าวันนั้นว่าแดนนี่หลอกล่อเจอรัลด์ นาโอมิจึงเสียอารมณ์ใส่แดนนี่

อย่างไม่คาดคิด นี่คือผู้ชายหนังหนาหน้าดานและเขามาที่นี่จริง ๆ แม้ว่าเธอจะเพิ่งดุเขาก็ตาม

“นาโอมิ เธอยังโกรธอยู่ไหม? เมื่อคืนฉันเพิ่งล้อเล่นกับเจอรัลด์ ใครจะคิดว่าเขาจะส่งกล่องให้ยูริจริง ๆ? ”

แดนนี่ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างร่าเริง

เพื่อนร่วมห้องของเขาหลาย ๆ คนก็มาด้วย และพวกเขาก็นำของขวัญมาด้วยเช่นกัน

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ครอบครัวของนาโอมิก็ร่ำรวยมากเช่นกัน และนาโอมิเคยเสนอตัวช่วยเจอรัลด์หลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่เจอรัลด์ก็ปฏิเสธความปรารถนาดีของเธอมาโดยตลอด

แดนนี่รู้จักนาโอมิตั้งแต่พวกเขาเรียนมัธยมปลาย

“นาโอมิ นี่คือเจอรัลด์ที่เธอกำลังจะแนะนำให้ฉันรู้จักใช่ไหม? มีอะไรผิดปกติเหรอ?” อลิซถามขณะที่เธอจ้องไปที่แดนนี่

ทันทีที่แดนนี่เห็นอลิซ ดวงตาของเขาก็ส่องแสงเป็นประกาย อันที่จริงเขาอยากจะทำความคุ้นเคยกับอลิซมานานแล้ว อลิซเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นในสาขาการกระจายเสียงและสื่อ

ครั้งนี้ เหตุผลเดียวที่เขารวบรวมความกล้าอย่างหน้าด้านมาขอโทษ นาโอมิเพราะเขารู้ว่าอลิซก็อยู่ที่นี่เช่นกัน

ทันทีที่แดนนี่ได้ยินคำพูดของอลิซเขาก็รีบพูดว่า “สวัสดี อลิซผู้งดงาม เจอรัลด์เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน! เขาเป็นคนอนาถาที่ฉันทำให้สนุกสนานเมื่อวาน! ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เมื่อแดนนี่จำได้ว่า เจอรัลด์ส่งพัสดุคุมกำเนิดให้กับแฟนเก่าของเขาเมื่อคืนนี้ แดนนี่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ

"หุบปาก!" นาโอมิตอบขณะที่เธอจ้องไปที่แดนนี่

ตอนนี้ อลิซมีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเธอ

นั้่นเป็นความแตกต่างอย่างมากระหว่างนักเรียนที่ยากจนและคนรวยจริง ๆ หรือ?

เพื่อนร่วมห้องของเจอรัลด์ก็มีสีหน้าที่น่าเกลียดเช่นกันในเวลานี้

“ก็ได้ ก็ได้…ฉันจะไม่พูดอะไรอีก”

แดนนี่หัวเราะก่อนที่เขาจะพูดว่า “นาโอมิทำไมเธอไม่ลองดูล่ะ ว่าฉันมีอะไรมาให้เธอ…”

ในเวลานี้มีคนผลักประตูให้เปิดออกขึ้นมาอีกครั้ง

หลังจากเปิดประตูเจอรัลด์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับถุงพลาสติกสีแดงในมือ

“เจอรัลด์ ในที่สุดนายก็มาถึงสักทีนะ!”

นาโอมิกระโดขึ้นทันทีพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

เจอรัลด์พยักหน้ารับทราบ และเขาสังเกตเห็นแดนนี่ในทันทีที่จ้องมองเขาด้วยสีหน้าเยาะเย้ยบนใบหน้าของเธอ

ในความเป็นจริงแดนนี่จะมีสีหน้าอ่อนน้อมถ่อมตนหากเป็นลูกหลานมหาเศรษฐีคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม…ตอนนี้

นี่คือเจอรัลด์

อลิซ เงยหน้าขึ้นมองเจอราลด์ในเวลานี้

ในความเป็นจริงอลิซต้องการมองหาแฟนหนุ่มสักคน แต่เธอสามารถบอกได้ทันทีว่าเจอรัลด์ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย อลิซไม่รังเกียจถ้าเขามาจากครอบครัวธรรมดาตราบเท่าที่เขาหล่อเหลาและน่าดึงดูดใจ

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเจอรัลด์จะมีหน้าตาหล่อเหลา แต่อลิซสามารถบอกได้ว่าเสื้อผ้าทุกชิ้นที่เจอรัลด์สวมใส่ตั้งแต่หัวจรดเท้านั้นมีมูลค่าไม่เกินห้าสิบดอลลาร์

เขาธรรมดาเกินไป!

เมื่ออลิซนึกถึงสิ่งที่แดนนี่พูดถึงก่อนหน้านี้ความประทับใจของเธอที่มีต่อเจอรัลด์ก็มาถึงจุดต่ำสุดครั้งใหม่

ใบหน้าของอลิซเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“เจอรัลด์ นี่คืออลิซ! อลิซนี่คือเพื่อนของฉันเจอรัลด์”

นาโอมิแนะนำทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

เจอรัลด์พยักหน้าก่อนที่เขาจะตอบว่า “สวัสดี ฉันชื่อเจอรัลด์ ยินดีที่ได้รู้จักคุณอลิซ”

เจอรัลด์ยื่นมือออกไปอย่างสุภาพ

อย่างไรก็ตามอลิซไม่ได้สนใจที่จะมองไปที่เจอรัลด์ แต่เธอก็หันกลับมาและจิบน้ำผลไม้ของเธอต่อ

มือของเจอรัลด์ชะงักอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ต้องชักมือกลับด้วยความปวดร้าว

นาโอมิรู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอมักจะมีบุคลิกเช่นนี้ ถ้าเธอสนใจผู้ชายคนไหนเธอก็จะคุยมากขึ้น มิฉะนั้นเธอจะเพิกเฉยต่อเขาโดยสิ้นเชิง

เจอรัลด์ ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาเดินอย่างเรียบ ๆ ไปนั่งลงที่โต๊ะ

ในตอนนี้แดนนี่เห็นถุงพลาสติกสีแดงในมือของเจอรัลด์

แดนนี่พูดทันทีว่า “อืมเจอราลด์วันนี้เป็นวันเกิดของนาโอมิ นายได้นำของขวัญวันเกิดอะไรมาที่นี่? ทำไมนายไม่แสดงให้พวกเราเห็นล่ะ”

หัวหน้าหอพักของเจอรัลด์ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วเขาก็รีบถามว่า “แดนนี่ทำไมนายถึงเลือกเจอรลด์อยู่เสมอเลยล่ะ?”

แดนนี่แค่หัวเราะอย่างเรียบง่าย เพราะเขาสนุกกับการเยาะเย้ยและทำให้คนอื่นสนุกจริง ๆ

แดนนี่เหลือบมองเจอรัลด์ด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนจะหยิบของขวัญที่ซื้อให้นาโอมิก่อน

ปรากฎว่าแดนนี่ก็ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำให้เธอด้วย

“นาโอมิ ฉันซื้อให้เธอ กระเป๋า Hermes น่ะ”

ทันทีที่แดนนี่หยิบกระเป๋าออกมา อลิซและเพื่อนร่วมห้องแสนสวยทุกคนก็รู้สึกทึ่งทันที

“กระเป๋า Hermes เหรอ? ราคาตลาดของกระเป๋าใบนี้อย่างน้อยแปดพันดอลลาร์ใช่ไหม”

สาวสวยทุกคนต่างก็แสดงออกอย่างประทับใจกับแดนนี่ทันที

คน ๆ นี้ ช่างใจกว้างมากจริง ๆ

อลิซ เทพธิดาที่เคยเย็นชากับคนอื่นมาตลอด อดไม่ได้ที่จะมองไปที่แดนนี่ในเวลานี้

“มันไม่แพงขนาดนั้น พอดีพ่อของฉันรู้จักผู้จัดการที่ Hermes เป็นอย่างดี ฉันจึงซื้อมันมาในราคาเพียงเจ็ดพันเก้าร้อยดอลลาร์เท่านั้นน่ะ”

แดนนี่ยิ้มในขณะที่เขาเพลิดเพลินกับการจ้องมองที่ชื่นชมที่ทุกคนมอบให้เขาในเวลานี้

แม้ว่านาโอมิจะเหม็นขี้หน้าแดนนี่ แต่เธอก็จับมันไว้ในมือโดยไม่พูดอะไรอีก

“Hermes Rumble เป็นกระเป๋ารุ่นล่าสุดที่ Hermes เปิดตัวอย่างเป็นที่นิยมอย่างมากในมาเก๊าฮ่องกงและไต้หวัน กระเป๋าใบแบบกันนี้ราคาประมาณหนึ่งหมืนสองพันดอลลาร์ที่นั่น!”

อลิซ อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างเมื่อเธอได้ยินคำพูดของแดนนี่

แดนนี่เห็นสีหน้าของอลิซเขาก็รีบพูดว่า “อลิซคุณคิดยังไงกับกระเป๋าใบนี้ คุณมักจะหาข้อมูลเกี่ยวกับสินค้าหรูหราหรือเปล่า?”

อลิซมองไปที่แดนนี่และในที่สุดเธอก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนที่เธอจะตอบว่า “ฉันอยากซื้อกระเป๋าแบบเดียวกันก่อนหน้านี้ แต่ราคาสูงเกินไปหน่อย…”

แดนนี่ตอบอย่างรวดเร็วว่า “อลิซที่รัก ผมจะให้คุณเป็นของขวัญวันเกิด! แปดหรือเก้าพันเหรียญไม่ใช่เงินจำนวนมากสำหรับผมอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นผมรู้จักทุกคนที่ทำงานในร้าน Hermes ตรงข้ามมหาวิทยาลัยของเรา”

อลิซไม่ได้พูดอะไร แต่เธอส่งยิ้มเรียบ ๆ ให้กับแดนนี่

แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักแดนนี่เป็นการส่วนตัว แต่เธอก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเขามาก่อน และเธอก็รู้ว่าเขานั้นเป็นเพลย์บอย

เขาก็ใจกล้าและใจกว้างเหมือนกันอย่างคาดไม่ถึง

อลิซ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจเขาเล็กน้อยในเวลานี้

หลังจากนั้นหัวหน้าหอพักของเจอรัลด์และเพื่อนร่วมห้องทุกคนก็มอบของขวัญให้กับนาโอมิทีละคน

โดยปกติของขวัญของพวกเขาจะไม่แพงเท่าของขวัญสุดหรูของแดนนี่ แต่ของขวัญแต่ละชิ้นก็มีราคาสามถึงสี่ร้อยเหรียญด้วยเช่นกัน

เจอรัลด์ ไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่งและเขาวางแผนที่จะให้ของขวัญแก่นาโอมิหลังจากที่ทุกคนให้เสร็จแล้ว

อย่างไรก็ตามในตอนนี้แดนนี่มองไปที่ถุงพลาสติกสีแดงในมือของเจอรัลด์ ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มและพูดว่า “เจอรัลด์ ได้โปรดแสดงให้พวกเราเห็นว่านายซื้ออะไรให้นาโอมิ แค่มองถุงพลาสติกในมือ! มันช่างรื่นเริงมาก”

“แดนนี่ นายช่วยหุบปากทีจะได้ไหม? ฉันจะมีความสุขมากไม่ว่าเจอรัลด์จะให้อะไรกับฉันก็ตาม”

นาโอมิเตือนแดนนี่อีกครั้ง

อย่างไรก็ตามนาโอมิก็มองไปที่เจอราลด์ด้วยสีหน้าแห่งความหวัง

เจอรัลด์เสียใจกับการกระทำของเขาเล็กน้อย

เนื่องจากในตอนนั้นเขากำลังรีบ เขาจึงไม่ต้องการรอครึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะให้พนักงานขายห่อกระเป๋าให้กับเขา

เขาคิดว่ามันคงเป็นการรวมตัวง่าย ๆ กับเพื่อนสนิทของพวกเขาสองสามคน เขาไม่ได้คาดหวังว่าไอ้ขยะแดนนี่จะมาที่นี่ด้วย!

“นาโอมิ ฉันก็ซื้อกระเป๋าให้เธอด้วย”

เจอราลด์พูดขณะที่เขาหยิบกระเป๋าออกจากถุงพลาสติก

ตอนนี้อลิซขมวดคิ้วเพราะเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

คนที่ช่างน่าอนาถานี้! เขาไม่น่าเชื่อจริง ๆ

"ว้าว!" แดนนี่ตะโกนทันทีที่เจอรัลด์หยิบกระเป๋าออกมา

“เจอรัลด์ก็ซื้อกระเป๋า Hermes ของนาโอมิด้วย! เขาซื้อสินค้าหรูหราให้เธอด้วย!”

“เจอรัลด์ นายช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่านายซื้อกระเป๋าใบนี้มาจากแผงขายของตลาดที่ไหน? มันถูกไหม?”

คำพูดของแดนนี่ทำให้สาว ๆ ทุกคนหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันที

อลิซส่ายหัวเล็กน้อยในเวลานี้

เดิมทีเธอคิดว่าแม้เจอรัลด์จะยากจน แต่เขาก็น่าจะเป็นเพื่อนที่ดีได้

อย่างไรก็ตามตอนนี้อลิซมองลงไปที่เจอรัลด์อย่างเรียบ ๆ

“นี่คือกระเป๋า Hermes รุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นที่เปิดตัวในช่วงครบรอบ 200 ปี กระเป๋าใบนี้มีเพียงสองร้อยใบในโลกนี้และกระเป๋าแต่ละใบมีมูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์!”

อลิซ สามารถจดจำกระเป๋านั้นได้ทันที

“นอกจากนี้ยังมีของเลียนแบบมากมายบนอินเทอร์เน็ต และกระเป๋าปลอมพวกนั้นราคาก็ไม่ถึงหนึ่งร้อยดอลลาร์! อย่างไรก็ตามไม่ว่าคนจะไร้สาระแค่ไหนพวกเขาก็ไม่ซื้อกระเป๋าปลอมรุ่นนี้เพราะเป็นเรื่องน่าอายจริง ๆ ที่จะใช้ผลิตภัณฑ์ปลอมระดับไฮเอนด์!”

อลิซไม่สุภาพเลยขณะที่เธอจ้องไปที่เจอราลด์ คนนี้ทำให้เธอเอือมระอา!

ตอนแรกนาโอมิคิดว่า เจอรัลด์จะซื้ออะไรบางอย่างให้เธอ แต่เธอไม่ได้หวังให้เขาซื้อของเลียนแบบให้เธอแทน

อย่างไรก็ตามนาโอมิยังคงยิ้มขณะที่เธอกล่าวว่า “ขอบใจนะเจอรัลด์ ฉันรู้สึกขอบคุณและมีความสุขมากไม่ว่านายจะได้อะไรมา แต่นายไม่ควรใช้เงินมากมายในอนาคต เงินหนึ่งร้อยเหรียญเป็นเงินจำนวนมากสำหรับนาย!”

เจอรัลด์อยากจะอธิบายด้วยตัวเองและบอกนาโอมิว่าเป็นกระเป๋า Hermes เป็นของแท้และดั้งเดิม แต่เขาเห็นว่าอลิซและเพื่อนร่วมห้องของเธอดูดูถูกเขาอยู่แล้ว

ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าไม่มีใครเชื่อเขาแม้ว่าเขาจะพยายามอธิบายและเขาอาจทำให้พวกเขาดูหมิ่นเขามากขึ้น

ในตอนนี้อลิซมองไปที่นาโอมิก่อนที่เธอจะพูดว่า “นาโอมิทำไมเธอถึงเป็นเพื่อนกับคนที่สับปลับแบบนี้”

“เอาล่ะทุกคนวันนี้เป็นวันเกิดของฉันและฉันมีความสุขมากที่ได้ร่วมฉลองกับพวกเธอทุกคน มาดื่มอวยพรกันหน่อยเร็ว!”

อลิซและเพื่อนร่วมห้องของเธอยังคงจ้องมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความรังเกียจในขณะที่คนอื่น ๆ ไม่มีการตอบสนองเลย

แดนนี่และเพื่อน ๆ ของเขาเพียงแค่หัวเราะเยาะชาร์ลี

เจอรัลด์ ไม่อยากทำให้นาโอมิยุ่งยากเพราะเขารู้ว่าเธอพึงพอใจระหว่างเขากับเพื่อนร่วมห้อง

เขารีบลุกขึ้นยืนและพูดว่า “นาโอมิ สุขสันต์วันเกิดนะ แต่ฉันมีความจำเป็นอะไรบางอย่างที่ต้องกลับไปที่หอพัก ดังนั้นฉันจะออกไปก่อนนะ ขอให้สนุกนะ!"

เจอรัลด์รู้ว่าเขานั้นไม่จำเป็น เขาจึงลุกขึ้นเพื่อออกไปทันที

“ เจอรัลด์!”
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (2)
goodnovel comment avatar
ອິດ ພັນນະວົງ
เขียนเหี้ยอะไรวะอ่านไม่รู้เรื่องแถมชื่อแต่ละคนสับปลับไปหมด,ใช้แทนนามผู้ชายว่าเธอ,ผู้หญิงว่าครับ,มึงจบอะไรมาว่ะคนแปลคนเขียนเนี่ย
goodnovel comment avatar
สาย 'ลม
เอาจริง ถ้าเป็นนาโอมินี่เลิกเป็นเพื่อนกับอลิซแล้วนะ เพราะไม่รู้ว่าจะโดนแว้งกัดวันไหน555 แต่งสนุกดีค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status