LOGINShare
บทที่ 1462
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1463
“นายท่าน คุณหนูใหญ่หายไปสองสามวันแล้ว ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก? เธอไปไหน?”ณ ตระกูลลาโกริโอ พ่อบ้านอดไม่ได้ที่จะถามเทรนตัน“ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน มันก็เป็นเรื่องดีตราบใดที่เธอยังมีความสุข ฉันหวังว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเธอกลับมาคราวนี้!”เทรนตันยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันหวังว่าช่วงนี้ทุกคนจะฝึกฝนกันอย่างหนักนะ?” เขาพูดกับพ่อบ้าน “เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก่อนจะไปประชุมที่บ้านของตระกูลคาเบลโล แต่ถึงเราไม่ได้ประชุม เราก็จะมุ่งหน้าไปสู่สถานที่อันตรายทั้งเจ็ดอยู่ดี นั่นเป็นเหตุว่าหากเราเพิ่มพลังการต่อสู้ได้ เราก็ควรทำ เพราะยังไงซะ สถานที่พวกนั้นก็เป็นที่ที่อันตราย สัตว์อสูรบางตัวอาจแข็งแกร่งพอ ๆ กับนักสู้ขั้นสุดท้ายของระดับเทพที่แท้จริงหรือแม้กระทั่งขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง!”เทรนตันหยุดไปชั่วขณะก่อนจะพูดต่อว่า “เพราะยังไงซะ แม้แต่ฉันก็อาจไม่รอดถ้าฉันเข้าไป!”"ไม่ต้องห่วง ทุกคนกำลังฝึกซ้อมอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม คนที่เข้าไปอย่างน้อยก็ต้องอยู่ในระดับกึ่งเทพ ไม่งั้นพวกเขาคงจะตาย!”ฮิลตัน ลาโกริโอ พ่อบ้านของตระกูลพยักหน้าและพูดออกมาในตอนนั้นเอง ทั้งสองก็สังเกตเห็นว่าพรมบินค่อย ๆ มุ่งหน้ามาทางพว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1464
"อ่า ลูกหมายความว่าไงที่บออกว่ามันแทบไม่ต่างกัน! พ่อคิดว่าลูกแค่ออกไปเที่ยวสนุกข้างนอกเพื่อปรับความคิดของตัวเอง พ่อไม่คิดว่าลูกจะบอกเรื่องนี้กับสี่เผ่าโบราณ!”เทรนตันถอนหายใจอีกครั้ง "ลูกช่างโง่จริง ๆ เรามีสมบัติพวกนี้ แต่ตระกูลลึกลับอื่น ๆ จะต้องเกลียดเราแน่เพราะเราปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหล สี่เผ่าโบราณไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลลึกลับ ครั้งนี้เราอาจได้รับผลตอบแทน แต่ในระยะยาวเราจะถูกกดขี่ มันสูญเสียมากกว่าได้ผลประโยชน์!”ขณะที่เทรนตันพูดอยู่เขาก็ค่อย ๆ นั่งลงอย่างสิ้นหวัง “พ่อเข้าร่วมกับตระกูลฮันท์และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขาแทบไม่ได้เลย” เขาพูดต่อ “พ่อไม่คิดว่าลูกจะทำให้พวกเขาเกลียดเราจริง ๆ! อ่า ลูกมีเจตนาดี แต่ลูกไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่จะลากให้พวกเราตกต่ำลง!”เขาไม่คิดว่าลิลลี่จะยิ้มหวานหลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น “พ่อคะ พ่อไม่อาจมองสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองเก่า ๆ ของพ่อได้หรอก พ่อต้องคิดถึงอนาคต ในอดีตมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ตระกูลลึกลับจำนวนมากและสี่เผ่าโบราณไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของกันและกัน และเราก็ยังคงรักษาข้อตกลงนี้มาเป็นเวลานาน”“แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1465
เทรนตันเกือบจะเป็นลมลงไปตรงนั้น เจ้าตำหนักของตำหนักนภาอายุมากกว่าเขาหลายปี เขาจะต้องเรียกชายแก่คนนั้นว่าลูกเขยเหรอ?เขาเดินเซถอยไปข้างหลังและครู่หนึ่งเขาก็หายใจไม่ออก ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจได้อย่างรวดเร็วถึงการเสียสละของลูกสาวตัวเองนอกจากนี้ เขายังเข้าใจด้วยว่าเรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว เขาไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ ถ้าเขาไม่เห็นด้วย เขาอาจจะต้องทำสงครามกับตำหนักนภาก็ได้เมื่อเจ้าตำหนักของตำหนักนภามาเยี่ยมเขาพร้อมกับพวกนักสู้และเสนอสินสอด เขาคงไม่อาจขวางพวกเขาไปที่ประตูได้ หากเขาไม่ละทิ้งศักดิ์ศรี เขาคงขุดหลุมศพให้ตัวเอง“ก็ได้ ในเมื่อลูกตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว และถ้าทั้งสองเข้ากันได้ดี พ่อก็ไม่ขัดข้อง!”ในที่สุดเทรนตันก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มหวาน “ถ้าเรามีตำหนักนภาสนับสนุน ตระกูลลึกลับอื่น ๆ คงไม่กล้าโจมตีเราแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเราทำให้ข้อมูลรั่วไหลไปก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากไว้หน้าเรา แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องให้เกียรติตำหนักนภา จริงไหม?”"แน่นอน! อีกไม่นานหนูจะกลายเป็นภรรยาคนที่เก้าที่ทรงพลัง!”ลิลลี่กำหมัดแน่น “ถ้าหนูได้ฝึกฝนในสถานที่อย่างตำหนักนภา หนูคงสามา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1466
“ถ้าเป็นแบบนั้น มันอาจจะได้ผลก็ได้!” ในที่สุดความกังวลของเทรนตันก็หาย เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและลูบไล้ผมของลิลี่ขณะที่เขาคร่ำครวญออกมา “ลูกสาวของพ่อ ลูกโตแล้ว ตอนนี้ลูกรู้วิธีคิดและวางแผน แต่ลูกทุ่มเทเพื่อตระกูลลาโกริโอมากเกินไป”“พ่อกำลังพูดถึงอะไร? หนูคิดว่าโจเอล คอลลินส์เป็นคนจิตใจดี ถึงจะมีข่าวลือว่าเขาเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นก็เถอะ แต่ในแง่มุมอื่น ๆ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนดี อีกทั้งหลังจากที่หนูแต่งงานกับเขา ตระกูลของเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว” ลิลี่ประคองตัวเอง และพกพาความมั่นใจไปเต็มเปี่ยมท้ายที่สุดเทรนตันก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ลูกคงเหนื่อยมาก ดังนั้นลูกควรไปพักได้แล้ว พ่อจะขอให้ผู้อาวุโสประชุมเกี่ยวกับวัสดุเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้พวกนี้นี้และให้ทุกคนแบ่งปันกันเพื่อให้ทุกคนสามารถใช้ของเหล่านี้สำหรับการฝึกซ้อมได้”แน่นอนว่าเจ้าตำหนักนภานั้นได้ชักนำผู้อาวุโสหลายคนมาในตอนเที่ยงของวันถัดไป พวกเขาส่งทรัพยากรเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้จำนวนมากมาให้เป็นของขวัญในพิธีหมั้น เมื่อพวกเขามาถึงและตัดสินใจหมั้นหมายทันที จากนั้นงานแต่งงานก็ถูกตัดสินในจัด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1467
พ่อบ้านไททัสซึ่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ในขณะที่เขาแสดงความคิดเห็น “ผมเกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้น”สีหน้าของเฟนด์หม่นลงในขณะที่เขาเปิดบัตรเชิญและอ่านเนื้อหาก่อนที่จะหันไปหาทุกคนที่อยู่ตรงนั้น “ภรรยาคนที่เก้าคือลิลลี่ ลาโกริโอ!” เขาบอกออกมา“ลิลลี่ ลาโกริโอเหรอ?” รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ หม่นลงทันทีเมื่อข่าวถูกเปิดเผย พวกเขาตกตะลึงราวกับเห็นผีในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไมแนชถึงมีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นนั้นบนใบหน้า ลิลลี่เคยเป็นภรรยาของเขา ซึ่งเป็นนายหญิงคนแรกของตระกูลวู๊ดแม้ว่าลิลลี่จะกระทำความผิดค่อนข้างมากที่ทำให้แนชเสียเกียรติ เมื่อเธอสมรู้ร่วมคิดกับสามผู้อาวุโสในการก่อกบฏ แต่ครั้งหนึ่งเธอกับแนชก็เคยแต่งงานกันมาก่อนพวกเขาจงใจสร้างความลำบากให้แนชในการให้เขาพาตัวเองไปในงานแต่งงานของลิลลี่หรือไม่? คนอื่นจะมองแนชอย่างไร? พวกเขาจะพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างไร?“นี่มันเกินไปแล้ว ฉันจะพยายามเข้าใจอยู่หรอกถ้าพวกเขาเชิญตระกูลอื่น แต่ เจ้าตำหนักคอลลินส์ ควรรู้ว่านายท่านของเราเป็นอดีตสามีของลิลลี่ และช่างน่ารังเกียจที่เขาเชิญตระกูลวู๊ดของเรา!” ผ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1468
"ไม่ต้องห่วง ชนเผ่าโบราณทั้งสี่ มีข้อตกลงปากเปล่ากับตระกูลลึกลับอย่างเราอยู่ และเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เป็นไปได้สูงว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรกับเราเลยแม้แต่น้อย” แนชพูดหลังจากคิดทบทวนสถานการณ์ และมากขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งมีความวิตกกังวลมากเพียงใด “อย่างไรก็ตาม งานแต่งงานครั้งนี้คงมีคนเข้าร่วมไม่มากนัก ถึงอย่างนั้นเราก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน สมาชิกของเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ ก็จะเข้าร่วมงานแต่งงานนี้ด้วย ผมถึงแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรน่าอายเช่นนั้นที่นั่น”แนชหยุดชั่วขณะก่อนจะกล่าวเสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ระหว่างการเดินทางกลับ เราคงต้องระมัดระวังมากหน่อย เพราะผมเกรงว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตีเราระหว่างทางกลับบ้าน ยิ่งกว่านั้นมันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสำหรับพวกเขา หากจะฆ่าพวกเราสองคน หากพวกเขากำจัดศพได้ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!”เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย “พ่อ มันจะไม่มีปัญหาหากพ่อ ผม และผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งเข้าร่วมงานแต่งงานในครั้งนี้กันแค่สามคน เพราะหากมีพวกเรามากเกินไป หากคนพวกนั้นซุ่มโจมตีพวกเรา คนที่มีพลังต่อสู้ต่ำกว่าจะถูกสังเวยทันที เรามีโอกาสที่จะเอาชนะพวกเขาได้มากกว่า หากพวกเขาไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1469
เฟนด์พยักหน้าและตัดสินใจเงียบ ๆ“มีนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างลูก ตระกูลวู๊ดของเราย่อมเติบโตอย่างแข็งแกร่งในอนาคต!” แนชจ้องมองที่เฟนด์อย่างพึงพอใจที่สุดกลุ่มคนกระจัดกระจายไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เฟนด์กลับไปบ่มเพาะโอสถเซเลน่าและคนอื่น ๆ กังวลเรื่องเฟนด์นิดหน่อย เมื่อพวกเธอรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ ยิ่งไปกว่านั้นลิลลี่จะกลายเป็นภรรยาคนที่เก้าของตำหนักนภาในอนาคต และไม่มีใครรู้ว่าเธอวางแผนอะไรไว้บ้างแต่เซเลน่าไม่สามารถทำอะไรกับมันได้และเมื่อเธอรู้สึกว่าสถานการณ์กลายเป็นเรื่องเร่งด่วน ก็ทำได้เพียงฝึกฝนให้หนักขึ้นเท่านั้นในขณะที่เฟนด์กำลังยุ่งอยู่กับการบ่มเพาะโอสถ ดาเนียลล่าและเฮเลน่าซึ่งเป็นแขกของตระกูลวู๊ดรู้สึกเบื่อเล็กน้อย เมื่อมีเวลาว่าง ทั้งสองคนจะชวนไคลี่ไปเล่นรอบ ๆ ในที่สุดพวกเธอก็ได้พบเฟนด์ในตอนเช้าของวันที่สามเมื่อเขาออกมาจากห้องหลังจากเสร็จสิ้นการบ่มเพาะโอสถดาเนียลล่ายิ้มให้เฟนด์ ขณะที่เธอเริ่มพูด "เฟนด์ ฉันกับพี่มีความเห็นตรงกันว่า เราต้องการไปร่วมงานแต่งงานที่ตำหนักนภากับคุณด้วย!"“คุณสองคนอยากไปร่วมงานแต่งงานด้วยเหรอ? ไม่ได้หรอก มันอันตรายเกินไป ลิลลี่ ลาโกริโอแต่งงานกับชายช
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1470
“ไม่ต้องกังวล นายน้อยเฟนด์ เราจะพยายามให้ดีที่สุด!” แลนสล็อต และเวสตันรับโอสถจากเฟนด์ พวกเขาขอบคุณเฟนด์ก่อนจากไปจากนั้นเซเลน่าก็เดินเข้ามาหาเฟนด์ และพวกพ้องของเขาขณะที่เธอจูงมือไคลี่มา “คุณพ่อ คุณพ่อต้องกลับมาให้เร็วที่สุดนะคะ!”“ไม่ต้องห่วงหรอกลูก พวกพ่อจะรีบกลับ หนูต้องเชื่อฟังแม่และครูด้วย ลูกเข้าใจไหม? ตั้งใจเรียนและฝึกยุทธต่อไป!” เฟนด์จ้องมองไคลี่ที่น่าตาน่าชังสำหรับเขา และอดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะที่บอบบางของเธอด้วยความรัก“ค่ะ หนูจะฝึกยุทธอย่างหนักและเป็นปรมาจารย์เหมือนพ่อให้ได้!” ไคลี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แม้จะยังเด็กแต่เธอก็ฉลาดอย่างเหลือเชื่อในตอนนั้นเองดาเนียลล่าเดินไปลูบเข้าที่แก้มอวบ ๆ ของไคลี่ด้วย ก่อนที่เธอจะพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานว่า “ไคลี่ น้าและคุณน้าเฮเลน่าจะไปร่วมงานแต่งงานกับพ่อของหนู แต่เราจะไม่กลับที่นี่ เราจะกลับบ้านของตัวเอง”ไคลี่หัวเสียเมื่อดาเนียลล่าบอกเรื่องนี้กับเธอ เธอพึมพำด้วยริมฝีปากยับยู่ “คุณน้าดาเนียลล่า ถ้าพวกคุณน้ากลับไปแล้วก็ไม่สนุกแล้วสิ หนูยังอยากเล่นกับพวกคุณอยู่เลย!”"เด็กดี ถ้ามีเวลาแล้วน้าจะมาเยี่ยมหนูแน่ แต่หนูต้องตั้งใจฝึกยุทธและพยายาม
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
