“แม่ครับ พ่อครับ...คนที่ชื่อเฟนด์ทำให้ผมเป็นแบบนี้ เขาอยู่ที่เอเลแกนท์ วิลล่า ปาร์ค เขามีวิลล่ากว่ายี่สิบหลังที่นั่น” ดีแล่นร้องไห้กับพ่อแม่ของเขา คร่ำครวญถึงชะตากรรมที่เขาต้องเจอ “แม่ครับ พ่อครับ พ่อแม่ต้องแก้แค้นให้ผมนะ ผม...ผมใช้ชีวิตแบบผู้ชายปกติไปไม่ได้ตลอดชีวิต ผมยอมตายดีกว่าถ้าต้องเป็นแบบนี้!” “ลูกชาย ห้ามคิดฆ่าตัวตายเลยนะ อย่าห่วงไปเลย เราจะแก้แค้นให้ลูกแน่” เคนยืนยัน ในขณะเดียวกัน ลูอิซาก็พูดออกมาว่า “บอกให้ราชาสงครามเจ็ดดารา วอลเตอร์ ลามิงตัน มาที่นี่สิ เขาติดหนี้บุญคุณเราไม่ใช่เหรอ? ถึงเวลาตอบแทนบุญคุณแล้ว คงไม่ยากหรอก สำหรับราชาสงครามเจ็ดดาราที่ต้องกำจัดขั้วอำนาจกระจอก ๆ ที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อนน่ะ” สำหรับเรื่องนั้นแล้ว ดีแลนตอบอย่างรวดเร็ว “แม่ครับ อย่าให้วอลเตอร์มา เฟนด์แข็งแกร่งมากเกินไป ผมพาวอลเตอร์ไปหาเขาด้วย เพราะชายคนนั้นฆ่ายอดฝีมือของเราไปหลายคนแล้ว ผมไม่เคยคิดเลยว่าวอลเตอร์จะสู้เฟนด์ไม่ได้ ผมว่าเขาน่าจะตายไปแล้วเพราะถูกดาบของเฟนด์โจมตีไปแล้ว!” "อะไรนะ?!" สมาชิกตระกูลแวกเนอร์ทุกคนสูดหายใจดังเฮือก สงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิดไปรึเปล่า พวกเขาไม่คิดเลยว่าดีแลนจะพาวอ
“มีปัญหาแล้วครับ นายท่าน ผมสัมผัสได้ว่าคนกำลังจับตาดูเราจากรอบ ๆ บ้านครับ!” วอลเตอร์มาถึงตรงหน้าของเฟนด์ในวันถัดมา เขารายงานด้วยท่าทีเคร่งขรึม เฟนด์ที่กำลังดื่มชาอยู่ในสวน เขาไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เขายิ้มหวานก่อนจะพูดว่า “แล้วคิดว่าเป็นใครล่ะ” “พวกเขาต้องมาจากตระกูลแวกเนอร์แน่ พวกเขากลัวว่าพวกเราจะหนีไปแน่ ๆ แต่พวกเขาได้จู่โจมเราเพราะไม่มีนักสู้ที่เหมาะสม ในตระกูลของพวกเขา พวกเขาเป็นชนชั้นสูงระดับที่สามอยู่ดี นอกจากผมแล้ว นักสู้ที่เก่งกาจของพวกเขาก็เป็นเพียงราชาสงครามสามดาราเท่านั้น เพราะงั้นพวกเขาเลยไม่กล้าโจมตีเรา!” “และสำหรับนักสู้จากตระกูลโลวแล้ว ต้องใช้เวลาอย่างน้อยวันนึง ถึงจะรีบมาจากตระกูลจินก็ตาม เพราะแบบนั้นตระกูลแวกเนอร์เลยคอยจับตาดูเรา เพราะพวกเขากลัวว่าเราจะหนีไป!” หลังจากที่วอลเตอร์จบ เขาก็ถามเฟนด์ว่า “เราจะทำยังไงดีครับนายท่าน?” เฟนด์ทำท่าบอกให้เขานั่งลง “สกายเลอร์บอกฉันแล้วเรื่องนี้” เขาพูดอย่างช้า ๆ “ไม่มีอะไรต้องกลัว เราจะไม่ออกไปไหนสองสามวันนี้ แล้วรอให้พวกเขามา อย่าห่วงไปเลย เราไม่ต้องหนีไปไหน มันจะไม่เป็นไรถ้าเราอยู่เฉย ๆ !” "ไม่เป็นไร!" วอลเตอร์พยักหน้
ชายคนที่มารายงาน อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น นักสู้ที่เก่งขนาดนั้นต้องเป็นคนสำคัญแน่ และคนมากมายต่างก็พากันสนับสนุนเขา แต่เขาก็ถูกไอ้นักเลงนั่นฆ่า "เดี๋ยวนะ ราชาสงครามเจ็ดดาราถูกใครฆ่า ถูกราชาสงครามแปดดาราฆ่า หรือคนจากตระกูลวู๊ด หรือคนอื่น?” พีซนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะถามออกไปอย่างรวดเร็ว “เขาถูกเฟนด์ วู๊ดฆ่า!” ชายคนนั้นตอบ เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น พีซและพ่อของเขามองหน้ากัน ทั้งสองถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทักษะการต่อสู้ของเฟนด์ไม่ใช่เล่น ๆ เลย โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ทำตัวบุ่มบ่ามไป ทักษะการต่อสู้ของเขาเทียบเท่ากับราชาสงครามได้ และนั้นก็น่ากลัวพอแล้ว ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงที่สวมหน้ากากเลย เธอดูไม่ใช่พวกหัวอ่อนเหมือนกัน “จัดการเฟนด์นี่ไม่ใช่ง่าย ๆ เลย ของคุณพระเจ้าที่เราไม่พลุ่งพล่านไปในวันนั้น!” นายใหญ่ตระกูลแชฟฟ์แมน พิจารณาสถานการณ์ก่อนจะพูดว่า “ตระกูลแวกเนอร์มีลูกชายแค่คนเดียว และเขาก็มีลูกไม่ได้แล้ว มันเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่เลยสำหรับพวกเขา ตระกูลแวกเนอร์ไม่มีลูกหลานมาหลายปีแล้ว และตอนนี้ อาจจะไม่มีลูกหลานรุ่นต่อไปอีกแล้ว เพราะอย่างงั้นตระกูลแวกเนอร์ต้องแก้แค้นให้ลูกชายของพวกเ
เช้าวันต่อมา ตระกูลแชฟฟ์แมนออกไปที่ถนนใกล้บ้านเฟนด์กับครอบครัวของเขาแต่เช้า พวกเขารีบหาที่นั่งในร้านขายของว่าง มองไปที่วิลล่าที่อยู่ตรงหน้า พลางทานอาหารไปด้วย พีซรอคอยอย่างมีความหวัง เขามองไปที่ทางเข้าวิลล่าอย่างไม่ลดละ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขารู้ว่ามันสงบได้เพียงไม่นานเท่านั้น เพราะมันคือความสงบ ก่อนพายุจะมาถึงยังไงล่ะ หลังจากนาฬิกาถึงเวลาสิบโมง คนจากตระกูลวิลสันมาถึงหน้าวิลล่าพร้อมนักสู้กว่า 200 คนจากเมืองจิน “พวกมาแล้ว พวกเขามาแล้ว เร็ว! ไปบอกนายท่าน!” บอดี้การ์ดทั้งสองคนสังเกตเห็นลูกน้องหลายคนจากไกล ๆ ก่อนจะรีบตะโกน แล้ววิ่งออกไปทันที เฟนด์ให้ทุกคนซ่อนอยู่ในบ้าน เขาพาลาน่า, สกายเลอร์, วอลเตอร์, เพนดรากอน, เดนนิส และผู้ชายอีกสองสามโหลไปตรงที่ว่างตรงหน้าทางเข้าของวิลล่า รอให้ศัตรูมาถึง “ฮ่ะ ไม่คิดเลยนะว่านายจะมารอพวกเราถึงที่!” นายท่านแวกเนอร์ถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเช่นนั้น “แกคือไอ้สารเลวที่ทำแบบนั้นกับหลานชายของฉันใช่ไหม? รนหาที่ตายรึไง?” มีชายชราคนหนึ่งผมขาวทั้งหัว เขาใช้มือตบไปที่หัวของสิงโตหินตรงทางเข้า มันสูงครึ่งนึงของผู้ชายเป็นอย่างต่ำ ปัง! เกิ
ปัง! แรงที่แสนพลังปะทุขึ้น และคลื่นพลังงานที่แสนน่ากลัวก็พุ่งออกมาจากหมัด เป็นผลมาจากคลื่นกระแทก "อะไรกัน!" ชายชราสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวในกำปั้นของเฟนด์ ความสยดสยองเต็มตาของเขา “อัก!” เขากระเด็นไปข้างหลังสองสามเมตรก่อนจะหยุดลง เขาเลือดกลบปาก "พ่อ!" ลูอิซาร้องออกมา เมื่อเห็นพ่อของเธอได้รับบาดเจ็บ เธอไม่อยากจะเชื่อกับภาพที่เห็นตรงหน้า พ่อของเธอแข็งแกร่งเท่ากับราชาสงครามเก้าดารา แทบทุกคนในเมืองจินกำลังแหวกทางให้เขา แต่เขากลับถูกไอ้นักเลงที่ทำร้ายโดยการต่อยแค่ครั้งเดียว “ฉันจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นถ้าพวกแกออกไปตอนนี้ ถ้าไม่ แล้วยังรนหาที่ตายอีกล่ะก็ อย่าโทษที่ฉันโหดร้ายแล้วกัน!” เฟนด์นำมือไพล่หลังไว้ ก่อนจะพูดอย่างนุ่มนวล “เราจะทำไงดีล่ะ? ไอ้นักเลงนี่…” หญิงชราก้าวไปข้างหน้าทันที ก่อนจะถามชายชรา "ผมไม่เป็นไร แขนเขาก็แค่แข็งแกร่งเท่านั้นแหละ!” ชายชราจ้องไปที่เฟนด์ ก่อนจะเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา “ฆ่าพวกมันคงไม่ยากเท่าไหร่ ถ้าดูจากจำนวนคนของเราแล้ว” เขาพูด “ไอ้สารเลวนี่แค่อยากจะขู่เราแค่นั้น!” หญิงชราพยักหน้า "ฉันก็ว่างั้นเหมือนกัน แถมยังให้โอก
วอลเตอร์ตื่นเต้นมาก เมื่อชื่อนั้นเข้ามาในหัวของเขา เฟนด์ นักรบสูงสุด! ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขามาก่อน ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วย แต่เขากลับมีโอกาสได้เจอนักรบสูงสุด เพื่อเป็นสักขีพยานในการต่อสู้ของเขา และสู้ไปกับเขา เขาไม่คิดไม่ฝันเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่ตอนนี้เขาได้อยู่ใกล้ ๆ นักรบสูงสุด ถ้าเฟนด์เป็นนักรบสูงสุดจริง ๆ เขาคงฆ่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาทั้งหมดอย่างง่ายดาย นอกจากนี้แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องออกแรงทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ มันก็ง่าย ๆ เหมือนการหายใจสำหรับเขา ทว่า เขารู้มาว่านักรบสูงสุดคือคนที่ชอบทำตัวต่ำต้อย ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นสาเหตุที่เขาปกปิดตัวตนของเขามาตั้งแต่แรก ไม่เคยมีใครรู้ชื่อของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะมีส่วนในช่วยเหลือประเทศมาตลอดก็ตาม “วอลเตอร์ ทำไมเหม่อแบบนั้นล่ะ?” สกายเลอร์สังเกตเห็นว่าวอลเตอร์กำลังมองไปที่เฟน ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความตื่นเต้น เขาเลยดุชายหนุ่ม "โอ้ ผมขอโทษ!" วอลเตอร์กลับมาตั้งใจ ก่อนจะพลิกฝ่ามือของเขา แล้วชักดาบของเขาออกมา “ไปหาหัวหน้ามันก่อนเลย!” ชายชราจู่โจมเฟนด์ก่อน เขาฟันดาบออกไป แน่นอน เขามีเทคนิคที่ดี รังสีดาบของเขาแทบจะเป็นของแข็ง ทำให้รู้
คู่รักชราหวาดกลัวมากกว่าเดิมเมื่อเห็นคนของพวกเขาตายลงทีละคน รอบ ๆ พวกเขา ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าเฟนด์ให้โอกาสพวกเขาได้ใช้ชีวิตแล้วจริง ๆ อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้วที่จะเสียใจ "ตายซะ!" ในชั่วพริบตาเท่านั้น เฟนด์ก็ปรากฏตัวขึ้นระหว่างคู่รักชรา เขาวาดดาบเป็นวงกลม ก่อให้เกิดคลื่นดาบแสนน่าหวาดกลัว มันเป็นประกายแวววาว คู่รักชรา และนักสู้กว่าสิบคนของตระกูลโลวถูกรัศมีการโจมตีถล่มเข้าอย่างจัง ปัง ปัง ปัง! ทั้งหมดกระเด็นไปด้านหลัง ก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างแรง ไม่มีใครหายใจอีกต่อไป "พ่อ! แม่!" ลูอิซาตะโกนออกมาทันทีที่เห็นพ่อแม่ของเธอถูกสังหารอย่างง่ายดาย ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันเป็นการตัดสินใจที่โง่มากที่พาพ่อแม่ของเธอมาแก้แค้น ไม่เพียงแต่ไม่ได้แก้แค้น เธอยังทำให้พวกเขาตายอีกด้วย ในพริบตาเดียว คนของพวกเขากว่าร้อยคนก็ตายลง เหลือเพียงอีกครึ่งเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ “ไม่ ไม่มีทาง!” นักสู้ของตระกูลโลวบางคนสติแตก พวกเขาส่ายหัวอย่างแรง พวกเขากลัวที่เห็นซากศพเกลื่อนไปทั่วพื้น "วิ่ง!" เฟนด์ฟาดคลื่นดาบไปอีกสองครั้ง และชายนับโหลก็ล้มลงไปกับพื้น มีบางคนทนไม่ไหวอีกต่อไป พวกเขา
“จัดการศพด้วย!” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นศพเกลื่อนทั่วพื้น เขาอยากจะหาเกล็ดมังกรอย่างเงียบ ๆ เขาไม่ได้อยากมีปัญหาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ เขาไม่เคยคิดเลย ว่ามันจะจบลงแบบนี้ ตระกูลแวกเนอร์ตายไปแล้ว และนักสู้มากมายจากเมืองจินก็จบชีวิตลงที่นี่เช่นกัน ดูเหมือนว่าตระกูลมหาอำนาจหลายตระกูลจากเมืองนางแอ่นจะคอยจับตาดูเขาและครอบครัวในตอนนี้ ทว่า ตอนนี้เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันอาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลยก็ได้ อย่างน้อย ตระกูลที่วางกับดักใส่เขาจะได้ระมัดระวัง และรอบคอบมากขึ้นหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ “ฉันกลัวมากเลย ว่าจะมีคนเยอะแยะเข้ามาพร้อมกันไปหมด ของคุณพระเจ้า พวกเธอทุกคนแข็งแกร่งมากจริง ๆ ไม่งั้นเราคงตายไปแล้ว!” ฟีโอน่าและคนอื่น ๆ ออกมาจากบ้านเมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดกำลังจัดการศพอยู่ ฟีโอน่าตบหน้าอกของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงตกใจอยู่ “พ่อเก่งมากเลย หนูอยากแข็งแรงแบบพ่อจังตอนหนูโตขึ้น!” ไคลี่วิ่งเข้ามา เธอมองไปที่เฟนด์ด้วยความชื่นชม ดวงตาของกลมสวย มันงดงามมาก เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกไปครู่นึง “แม่ปล่อยให้ไคลี่ออกมาได้ยังไง?” เขาพูดกับฟีโอน่าและคนอื่น ๆ “เร