ตอนที่ 23 บางอย่างต้องใช้เวลา

มิรันดานั่งแท็กซี่กลับมายังบ้านเช่าในเวลาเย็น พอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับชนิศาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว

“รัน” ชนิศาตกใจที่เห็นสภาพอิดโรยและดวงตาบวมช้ำของเพื่อนที่บอกว่าจะไปเที่ยวอิตาลี

“นิ” มิรันดาโผเข้ากอดเพื่อนรักและร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง

ชนิศาไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นอะไรจึงได้แค่กอดปลอบใจและรอให้มิรันดาร้องจนพอใจก่อนจะถามขึ้น

“รันเป็นอะไร เล่าให้นิฟังได้ไหม”

มิรันดาระบายทุกอย่างให้ชนิศาฟังตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไม่มีปิดบังเพราะถ้าเก็บเอาไว้คนเดียวเธอคงได้อกแตกตายก่อนแน่ๆ

“โธ่ ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ไม่เป็นไรนะรัน”

“นิว่าเราควรจะหาเงินมาคืนเข้าไหม”

“เงินมากขนาดนั้นเราจะหามาจากไหนล่ะ นิไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่ในเมื่อเขาทำกับรันอย่างนี้ รันก็ไม่ควรจะคืนเงินเข้า”

“เขาจะหาว่าเราเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน มันไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยนะนิ”

“นิเข้าใจความรู้สึกของรันนะ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เราไม่ได้หลอกเขา แต่เป็นเขาเองที่เข้าใจผิด แล้ว