Se connecter"นายเอาฉันไปเดิมพันเหรอ" "ใช่ ฉันไม่คิดว่าจะแพ้มัน" "นายมันบ้า เคยแคร์ฉันบ้างไหม" "ฉันขอโทษ" ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าก้าวเดินเข้ามาอย่างมั่นคงและมุ่งตรงมาที่บุคคลสองคนที่ยืนโต้เถียงกันอยู่โดยไม่ได้ทันสังเกตว่าเขาเดินเข้ามาใกล้ "เธอไปไหนไม่ได้แล้ว ตอนนี้เธอเป็นของฉัน" เสียงทุ้มต่ำติดดุเอ่ยบอกหญิงสาว
Voir plusบรื้นนน~~~~
เอี๊ยดดด!!
เย้ เย้ วี๊ด วิ๊ว เสียงกองเชียร์เฮร้องและเป่าปากอย่างดีใจที่รถของตนเองที่เชียร์ลงพนันเอาไว้เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่ง
“เหี้ย....แม่งเอ๊ยย พลั่ก พลั่ก” เสียงบันดาลโทสะและมือทุบลงไปที่พ่วงมาลัยหลาย ๆ ทีเพื่อระบายความโกรธที่ตนเองเป็นฝ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่าย
ตึก ตึก ตึก เสียงเท้าเล็กวิ่งซอยรีบเข้ามาดูแฟนหนุ่มที่อยู่ในรถเพราะกลัวว่าเขาจะได้บาด เขาพลาดเข้าเส้นชัยเพราะรถชะลอตัวลงลดความเร็วก่อนเข้าเส้นชัย จึงทำให้อีกฝ่ายชนะได้เฉียดฉิว
“ไทเป ไทเป!” หญิงสาวเรียกคนที่อยู่ในรถเสียงสั่น ๆ “นายโอเคไหม ได้โปรดลงมาให้ฉันเห็นหน่อยว่านายปลอดภัย” เธอพูดเสียงสั่นโดยไม่สามารถควบคุมได้เพราะเป็นห่วงคนด้านใน
“เธอเข้ามาทำไม มิลินรีบออกไปเลยนะ” ชายหนุ่มเปิดประตูรถลงมาโดยไม่มีอาการบาดเจ็บให้หญิงสาวได้เห็น แต่กลับพูดเชิงไล่ให้หญิงสาวออกไปจากสนามแข่งอย่างร้อนรน
“ฉันเป็นห่วงนาย เจ็บตรงไหนไหม” มิลินถามด้วยความเป็นห่วง
“รีบวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดมิลิน ไทเปขอร้องล่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงสั่นและขอร้องให้หญิงสาวออกไปจากสนามแข่งนี้ให้ไวที่สุดเท่าที่จะไวได้
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนักเดินตรงเข้ามาที่คนสองคนกำลังโต้เถียงกัน และมาหยุดยืนอยู่ตรงกลางสนทนา
“จะรีบไปไหน?” เสียงเย็นชา เอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้า
“กูขอแหละมึงอย่ายุ่งกับมิลินเลย อยากได้อะไรเอาไป” ไทเปพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอนและขอร้อง
“ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะมึงเป็นคนเดิมพันเอง ไทเป!” ชายร่างสูงบอกชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสีหน้าที่เย้ยหยัน
“ดะ....เดิมพันอะไร” เสียงเล็ก ๆ ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นและมองชายหนุ่มสองคนไปมา ไทเปแฟนของเธอได้แต่ก้มหน้า ชายร่างสูงอีกคนมองเธอและแสยะยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์และกล่าวพูด
“เธอไงของเดิมพัน หึหึ”
*****************
มาแล้วค่ะตอนแรก
ไรท์จะทยอยลงให้อ่านฟรีเรื่อย ๆ นะคะ
และสุดท้ายอย่าพลาดอ่านรุ่นลูกด้วยนะคะ
เรื่อง Crazy Love บังคับให้รัก จุฟ จุฟ
มิลินกำลังวุ่นวายกับการทำอาหารเช้าให้กับลูคัสถ้าเขาลงมาแล้วอาหารเสร็จไม่ทันเขาจะหงุดหงิดและต่อว่าเธอสารพัด เธอรีบจัดจาน ทำอาหารเช้าง่าย ๆ และกาแฟดำตามที่เขาชอบดื่มทุกเช้า เธอก้มดูเวลาใกล้ถึงเวลาที่เขาจะลงมาแล้ว เธอจึงยกจานมาวางที่ห้องทานอาหารและนั่งพร้อมทานกับเขาอย่างรู้หน้าที่“เธอมาอยู่รับใช้ฉันมากี่วันแล้ว มิลิน” เสียงห้วน ๆ ตะโกนถามที่เขานั่งอยู่อีกฝั่ง“วันนี้เข้าหกเดือนกับอีกสองวัน” เธอตอบกลับนิ่ง ๆ“ก็นานแล้วนิ แต่ทำไมยังลืม ฉันลงมายืนหัวโด่ไม่คิดจะทักทายหรือไง” เขาถามห้วน ๆ ชายตามองอย่างไม่สบอารมณ์“ฉันก็กำลังจะทักทาย นายเอ่ยมาก่อนเอง จะกินก็กิน ไม่กินจะได้เก็บ ฉันมีงานบ้านต้องทำอีก” ใช่เธอต้องทำงานบ้านอีกไม่ใช่แค่อาหารเช้าเท่านั้น แต่ทุกอย่างภายในบ้าน ตั้งแต่ที่เอาเธอมาอยู่เธอเหมือนคนรับใช้มิปาน แม่บ้านคนก่อนเขาก็ยกเลิกสัญญาและให้เธอเข้ามาทำแทนทั้งหมด“ปากเนอะ เก่งเหมือนเดิม”“ถ้าไม่ชอบ จะทนอยู่ทำไม ทำไมไม่ปล่อยฉันไปล่ะ”“ฉันชอบดูความทรมานของคนอื่น สนุกดี” เขาแสยะยิ้มและทานอาหารตรงหน้าจนหมด“นายครับ วันนี้มีสินค้าเข้ามาใหม่ครับ จะเข้าไปตรวจสินค้าไหมครับ”“อืมไป มิลินไปแต่งตัว
ตุบ!!ลูคัสโยนร่างบางบนที่นอนอีกครั้งและอย่างแรงเหมือนกับตอนแรก มิลินรีบคลานหนีที่โดนคนใจร้ายมองด้วยสายตาที่ลุกวาว และยิ้มน่ากลัวมาที่เธออย่างลนลาน“อ๊ะ...” มิลินร้องด้วยเสียงตกใจที่มือแกร่งมากำข้อเท้าเธอไว้แน่น และลากลงมาด้วยความรุนแรงโดยไม่ออมแรงสักนิด“จะหนีไปไหน ถ้ามีสมองคิด ก็คิดหน่อยว่าอยู่บ้านฉันขนาดนี้แล้วจะหนีไปไหนรอด”“ไอ้ชั่ว ฉันเกลียดนาย” มิลินบอกด้วยเสียงอย่างรังเกียจและจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง“ฮ่า ๆ หึ ปากเก่งใช้ได้ ปากเก่งให้ตลอดล่ะ”แควก!!“โอ๊ย!!”มือหนาแกร่งกระชากชุดที่ปกปิดเรือนร่างสวยกระชากออกอย่างแรงจนขาดติดมือ เขายิ้มที่เห็นร่างบางซ่อนรูป เขาจ้องมองบราเซียสีดำที่โอบอุ้มอกอวบสองเต้าที่แทบล้นทะลักออกมา“ของเธอนี่ใหญ่ไม่เบานะ”“เอามือสกปรกของนายออกไปเดี๋ยวนี้” มิลินดิ้นพล่านและบอกให้ชายหนุ่มเอามือออกจากหน้าอกของเธอลูคัสไม่ได้สนใจและบีบขย้ำอย่างแรงจนร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ“เงียบ! ถ้าไม่อยากให้ฉันหงุดหงิดไปมากกว่านี้ มิลิน” เขาออกคำสั่งด้วยเสียงกร้าวและขย้ำหน้าอกของเธออย่างน่ารักเกียจ“ฉันเจ็บ...อ๊ะ” มิลินนิ่วหน้าบอกที่ชายหนุ่มยังขย้ำหน้าอกอวบแน่นและดึงบราเซียของเ
ตุบ!! ลูคัสโยนหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างแรง โดยไม่มีการออมแรงใด ๆ ทั้งนั้น“จะ...จุก”“หึ...สำออย”“ไอ้เลว”“หึ ด่าไปเถอะฉันไม่เจ็บหรอก ฉันชอบเหยื่อที่สู้ไม่ได้ที่เก่งแต่ปากเท่านั้น จะเห่าจะหอนอะไรมาก็ได้นะตามสบาย” ลูคัสบอกและแสยะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า“ไอ้โรคจิต ถ้าที่บ้านไม่เห็นฉันกลับไปนายเดือดร้อนแน่”“เหรอ....เดือดร้อนแบบไหนล่ะ” ชายหนุ่มถามและเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น“ออกไป ขยะแขยง”“หึ ตอนนี้ขยะแขยง พอได้ฉันเป็นผัวเมื่อไรอย่าอ้อนวอนล่ะ”“หึ.....ไม่มีวัน”“ชอบว่ะ พยศแบบนี้ พยศให้ได้ต่อไปล่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเอาสองทีสามทีก็จะปล่อยไป แต่ดูแล้วของเดิมพันชิ้นนี้น่าจะคุ้มจริง ๆ หึ รอฉันเบื่อไปก่อนนะ”พรึ่บ!!ลูคัสผลักร่างเล็กนอนลงไปและตามมาทาบทับไม่ให้ร่างบางถอยหนีไปได้ สองมือหนารวบแขนเรียวตึงแน่น“อี๋..ปล่อยฉันนะ มาทำแบบนี้กับฉันทำไม”“ไม่ได้ยินผัวเธอบอกเหรอ มันเอาเธอมาเดิมพัน ดังนั้นฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เพราะตอนนี้เจ้าของชีวิตเธอคือฉันคนนี้”“อร๊ายยย” มิลินกรีดร้องดีดดิ้นไปมาเมื่อปลายจมูกโด่งของเขามาคลอเคลียกับผิวกายของเธอตามซอกคอและซุกไซ้ไปมา สูบดมกลิ่นกายเธอเหมือนคนโรคจิต“กลิ่นกายเธอนี้ม
02:30 AMปัง!! มิลินสะลึมสะลือสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยเสียงประตูเปิดเข้ามาและปิดลงอย่างแรง เธอมองด้วยสายตาหงุดหงิดที่ชายตรงหน้ารบกวนเวลานอนหลับของเธอ“นอนสบายใจเชียวนะ หึ”“นายต้องการอะไร”“เธอก็รู้ ตั้งแต่วันนั้นที่แฟนเธอเอาเธอมาเดิมพัน เธอก็ตกเป็นของฉันแล้ว ฉันจะเอาอะไร หรือไม่เอาอะไรก็เรื่องของฉัน เธอมีแค่สนองและรับมันเท่านั้น”“เลว!” มิลินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกลียดชังชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง“ถึงฉันจะเลวก็อย่าลืมล่ะ ว่าฉันคือผัวเธอ จำใส่หัวไว้ด้วย และตอกย้ำทุกวัน เธอเป็นของฉันที่ไปจากฉันไม่ได้นอกจากฉันไม่ต้องการแล้วเท่านั้น” ชายหนุ่มบันดาลโทสะและก้าวออกไปอีกห้องนอนทันทีมิลินมองชายหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามาหาเรื่องเธอทั้งที่เธอนอนไปแล้ว แต่เขาก็เหมือนเดิมไม่มีความเกรงใจ หรือความสงสารให้ใครทั้งนั้นเหมือนกับวันนั้นบรื้นนน~~~~เอี๊ยดดด!!เย้ เย้ วี๊ด วิ๊ว เสียงกองเชียร์เฮร้องและเป่าปากอย่างดีใจที่รถของตนเองเชียร์ลงพนันไว้เข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่ง“เหี้ยย....แม่งเอ๊ยย พลั่ก พลั่ก” เสียงบันดาลโทสะและมือทุบลงไปที่พ่วงมาลัยหลาย ๆ ทีเพื่อระบายความโกรธที่ตนเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่