- 3 วันต่อมา -
ณ โรงแรม Moonsky ทันทีที่ร่างอรชรของหญิงสาวเดินผ่านประตูเข้ามาในโรงแรมพนักงานทุกคนที่กำลังทำงานอยู่ก็รีบยืนขึ้นทำความเคารพเธอทันที นี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้วที่เธอเริ่มฝึกงานและมาเรียนรู้งานที่โรงแรมโดยมีสาวิตรีเลขาของพ่อเธอช่วยสอน "แด๊ดดี๊อยู่ไหม? " โมเน่ที่พึ่งขึ้นลิฟท์มาถึงชั้นบนสุดของโรงแรมเอ่ยขึ้นถามสาวิตรีที่นั่งอยู่หน้าห้องของผู้เป็นพ่อ "อยู่ค่ะคุณโมเน่" หลังจากสาวิตรีเอ่ยจบร่างบางก็เคาะประตูแล้วรีบเปิดเข้าไปทันที ก๊อกๆ "แด๊ดดี๊ขาาา" "มาแล้วหรอลูก" ก้องเกียรติที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของผู้บริหารเอ่ยขึ้นแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองลูกสาวที่กำลังเดินเข้ามาแต่กับเอาแต่จ้องอ่านบางอย่างในไอแพดด้วยใบหน้าเคร่งเครียด "เป็นอะไรคะแด๊ดดี๊ทำไมหน้าเครียดเชียว" โมเน่ที่เดินมายืนข้างผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับชะโงกหน้าดูไอแพดของผู้เป็นพ่อ "โรงแรม Mareena สื่อแววจับมือกับบริษัทนำเขาเครื่องดื่มแอลกอฮอลยักษ์ใหญ่ GR " โมเน่อ่านข่าวที่ขึ้นพลาดหัวข่าวว่าโรมแรมดังของอังกฤษที่พึ่งมาเปิดสาขาที่ไทยสนใจร่วมมือกับบริษัท GR พร้อมกับมีรูปผู้บริหารสาวของโรมแรมกำลังนั่งคุยอยู่กับดราก้อน "นี้แค่ข่าวออกยังไม่ได้รับการยืนยันหุ้นของโรงแรมเรายังตกไปขนาดนี้แล้ว" ก้องเกียรติเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงเคร่งเครียดก่อนจะเปิดไปยังหน้าหุ้นของโรงแรมที่ล่วงลงไปถึง 3% "แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงกันดีล่ะคะ" "เดียววันนี้แด๊ดดี๊ว่าจะเข้าไปพบมิสเตอร์ดราก้อนสะหน่อย" ก้องเกียรติเอ่ยขึ้นก่อนจะกดโทรศัพท์ในห้องทำงานต่อไปยังเลขาหน้าห้อง ติ๊ด~ "ค่ะท่าน" "ติดต่อบริษัท GR ไปทีว่าฉันกับลูกสาวขอเข้าพบมิสเตอร์ดราก้อน" "รับทราบค่ะ" สาวิตรีเอ่ยก่อนที่ก้องเกียรติจะกดวางสายไป "โมเน่ด้วยหรอคะ แด๊ดดี๊ไม่ไปกับหม่ามี๊หรอ" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักเพราะเธอไม่อยากจะไปเจอดราก้อนอีก "หม่ามี๊ติดรับทูตจากญี่ปุ่นคงไม่สะดวกไปโมเน่จะได้ไปเรียนรู้งานด้วยไงลูกเพราะเดียวแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ไม่อยู่โมเน่ก็ต้องเป็นคนติดต่อมิสเตอร์ดราก้อนเอง" "แต่ว่า.." "ไม่มีแต่โมเน่ไปเตรียมตัวได้แล้ว" ยังไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยจบผู้เป็นพ่อก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันที "ค่ะ" ณ บริษัท GR สาขาประเทศไทย "สวัสดีค่ะไม่ทราบมาพบใครคะ" เสียงพนักงานต้อนรับของบริษัทเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นก้องเกียรติ โมเน่และสาวิตรีเดินเข้ามาภายในบริษัท "สวัสดีค่ะ นัดไว้คุณก้องเกียรติ ประธาน Moonsky กับคุณพรนับพัน" สาวิตรีเอ่ย "เชิญเลยค่ะท่านประธานรออยู่ชั่นบน" พนักงานต้อนรับเอ่ยพร้อมกับพาทั้งสามคนเดินไปที่ลิฟท์พร้อมกับนำทางไปยังห้องที่ประธานของพวกเขารออยู่ ณ ห้องรับรองแขกของบริษัท GR ก๊อกๆ "ท่านคะ คุณก้องเกียรติและลูกสาวมาแล้วค่ะ" พนักงานต้อนรับคนเดิมเคาะประตูพร้อมกับเอ่ยขึ้น "เชิญเข้ามาเลยครับ" "เชิญค่ะ" สิ้นเสียงของเจ้านาย เธอก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับเปิดประตูห้องรับแขกของบริษัทและผายมือให้กับทั้ง 3 คน "สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ" ดราก้อนที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วเมื่อเห็นแขกมาเยือนก็ลุกขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นสวัสดีก้องเกียรติตามมารยาทก่อนจะเอ่ยขึ้นโดยมีมาตินมือขวาคนสนิทยืนอยู่ด้านหลัง "สวัสดีครับ โมเน่สวัสดีสิลูก" ก้องเกียรติเอ่ยรับไหว้พร้อมกับสะกิดบอกลูกสาวของตนที่ยืนหน้าตาไม่สู้ดีนัก "สวัสดีค่ะ" ร่างบางที่ขัดคำของผู้เป็นพ่อไม่ได้ก็ยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยขึ้นและพยายามปรับสีหน้าให้ดูปกติมากที่สุดในขณะที่ถูกร่างแกร่งจ้องมองอยู่ "ขอนัดผมแบบนี้คงเป็นเรื่องไวน์สินะครับ" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับนั่งลงยังโซฟารับแขกตัวหรูหลังจากที่ทั้ง 3 คน นั่งลงก่อนแล้วพร้อมกับหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบและมองไปยังร่างบางที่นั่งนิ่งอยู่ข้างผู้เป็นพ่อ "ใช่ครับ งั้นผมก็ขอไม่อ้อมค้อมเลยนะครับนี้เป็นข้อเสนอจากทางเรา" ก้องเกียรติที่ถูกถามเข้าประเด็นเลยก็เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสาวิตรีที่ยื่นเเฟ้มเอกสารที่เตรียมมาให้กับดราก้อน "ข้อเสนอน่าสนใจดีนะครับแต่ทางเรายังไม่สนใจที่จะร่วมกับโรงแรม Moonsky ตอนนี้" ดราก้อนเอ่ยขึ้นหลังจากรับเอกสารไปเปิดดูจนจบพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารกลับคืน "มิสเตอร์ดราก้อนติดขัดตรงไหนจากข้อเสนอของทางเราเสนอมาได้เลยนะครับ" "เรื่องนี้ผมว่าฝ่ายคุณต้องยื่นข้อเสนอที่ถูกใจให้ผมเองดีกว่า" "นายครับอีก 15 นาทีจะเริ่มการประชุมแล้วครับ" มาตินเอ่ย "กาแฟที่นี้อร่อยมากนะครับผมนำเข้ามาเองยังไงก็ลองชิมก่อนกลับด้วยนะครับ งั้นถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วผมขอตัวก่อน" ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับมาติน ปล่อยให้ทั้ง 3 คนนั่งอยู่ภายในห้องที่เงียบสงัดกันเพียงลำพัง "จะเอายังไงต่อดีคะท่าน" สาวิตรีเอ่ย "ก็คงต้องไปหาข้อเสนอใหม่มาเดียวให้คนไปสืบทีว่าทาง Mareena ยื่นข้อเสนออะไรให้กับทาง GR " "ค่ะท่าน" "กลับกันเถอะ" ก้องเกียรติเอ่ยหลังจากวางแก้วกาแฟลงพร้อมกับลุกขึ้นและเดินนำไปที่ลิฟท์ ติ๊ง~ "แด๊ดดี๊โมเน่ลืมของ แด๊ดดี๊ลงไปก่อนเดียวโมเน่ตามลงไปนะคะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อเสียงลิฟท์ที่กดดังขึ้นเมื่อมาถึงชั้นที่พวกเธอยืนรออยู่ "ลืมอะไรล่ะลูกให้สาวิตรีไปเอาแทนก็ได้" "เอ่อ..ลิปน่ะคะน่าจะหล่นตอนเอาออกมาเติมลิฟท์มานานแล้วแด๊ดดี๊ลงไปก่อนเลยค่ะเดียวโมเน่รีบตามไป" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับดันหลังผู้เป็นพ่อให้เข้าไปในลิฟท์พร้อมกับสาวิตรีก่อนจะรีบเดินกลับไป "ห้องมิสเตอร์ดราก้อนไปทางไหนคะ" ร่างบางที่เดินกลับมาก็เอ่ยถามพนักงานที่อยู่หน้าห้องรับแขกทันที "เลี้ยวขวาห้องในสุดค่ะ" หลังจากที่สิ้นเสียงของพนักงานคนดังกล่าวเธอก็รีบเดินจั้มเท้าไปทันที "นัดไว้รึป่าวคะ" พนักงานที่นั่งอยู่หน้าห้องของดราก้อนเอ่ยถาม "บอกว่าโมเน่มาขอพบค่ะ" ร่างบางหันไปมองหน้ามาตินที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องก่อนจะเอ่ย "เชิญค่ะ" หลังจากที่โมเน่เอ่ยจบเธอก็ต่อสายบอกเจ้านายทันทีเมื่อได้รับคำอนุญาติเธอจึงเอ่ยขึ้นเเละผายมือไปทางประตูพร้อมกับมาตินที่เปิดประตูให้เธอ "ทำยังไงนายถึงจะรับขอเสนอจากโรงแรมของฉัน" โมเน่เอ่ยขึ้นทันทีพร้อมทั้งหย่อนตัวนั่งยังเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา "หึ เธอก็ลองใช้อย่างอื่นแทนข้อเสนอดูสิฉันอาจะสนใจมากขึ้นก็ได้นะถ้าข้อเสนอมันเร้าใจพอ" ร่างแกร่งเอ่ยพร้อมกับใช้ดวงตาคมกริบมองเรือนร่างอรชรตั้งแต่หัวจรดเท้าที่อยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีแดงสั้นและมีสูทสีดำทับไว้ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่จุดที่อยู่ต่ำกว่าใต้สะดือ "ไอทุเรศ!! " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกำหมัดแน่นอย่างโกรธเคืองเมื่อถูกร่างแกร่งมองด้วยสายตาและคำพูดที่ดูถูกแบบนั้น "ฉันให้เวลาเธอก่อนงานเปิดบริษัทวันจันทร์ที่จะถึงนี้ไม่งั้นฉันคงต้องตอบตกลงกับ Mareena" "เรื่องของเรามันไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจสักหน่อยหัดแยกแยะบ้างสิถ้านายโกรธที่ฉันขอซื้อนายคืนนั้นฉันก็ขอโทษใครมันจะไปรู้ล่ะว่าไม่ได้ขายก็เห็นทำงานแบบนั้นและอีกอย่างไม่เห็นต้องเอาเรื่องธุรกิจมาเกี่ยวเลย" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างพยายามทำใจเย็นทั้งที่ในใจเธอตอนนี้มันอยากจะเดินออกจากห้องนี้ไปเต็มทน "พูดจบแล้วใช่ไหมฉันต้องเข้าประชุมแล้ว" ดราก้อนที่มองร่างบางด้วยสายตาเรียบเฉยเอ่ยพร้อมทั้งลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปทันทีณ งานแต่งงานที่โรงแรม Patson Tara"สวยมากเลยเพื่อนรักของกู" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่าตื่นตันใจพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าเมื่อเห็นสายน้ำอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่กระโปรงฟูฟ่อง"เริศสุดๆ งานทีไม่มีใครสวยกว่ามึงแน่" เมลเบิร์นก็เอ่ยขึ้นมาอยากรู้สึกตื้นตันที่เห็นสายน้ำในชุดเจ้าสาวเช่นกัน"อีน้ำสวยมาก กูจะได้ใส่ชุดแต่งงานกับเขาบ้างไหมเนี้ย" แอจจี้เอ่ย"มึงโยนช่อดอกไม้มาให้กูนะกูรอรับเอง" บุ้งกี้เอ่ย"โอ้ยอีบุ้งกี้หาผัวก่อนไหม" แมนนี่เอ่ย"อีนี้อย่ามาดับฝันกูได้ไหมเผื่อกูจะได้พบรักกับฝรั่งในงานก็ได้กูเห็นนักธุรกิจต่างชาติเยอะเลย""ตื่นเถอะค่ะอีดอก" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อพร้อมกับเสียงหัวเราะมีความสุขของทุกคนในห้องที่ดังขึ้นแกร็ก~"แต่งตัวเสร็จรึยังจ๊ะสาวๆ " เอลิสอยู่ในชุดราตรีที่ดูสง่างามเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้น"เสร็จแล้วค่ะพี่เอลิซ" เมลเบิร์นเอ่ยขึ้น"เดียวพี่จะฝากน้องคนหนึ่งมาแต่งตัวด้วยนะจ๊ะน่าจะรุ่นเดียวกันกับพวกเธอ""ได้ค่ะพี่" สายน้ำเอ่ยแกร็ก~"มาแล้วมั้ง" เอลิสเอ่ยและหันไปทางเสียงประตูที่กำลังเปิดออกปรากฎเป็นหญิงสาวที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกับพอร์ชที่ดูสวยสง่าและผิวพรรณดีหุ่นเพียวสูงโปร่
4 เดือนต่อมาแอสตันและสายน้ำวางดอกไม้ตรงริมฟุตบาทที่รถของพอร์ชตกลงไปก่อนจะทอดสายตามองน้ำทะเลและฟังเสียงคลื่นที่กำลังซัดเข้าฝั่ง"สวยจังเลยเนาะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นและหันมามองแอสตันที่ดูเหม่อลอยมองไปยังท้องทะเล"นี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว" แอสตันเอ่ย"คิดถึงหรอ""อืม หนูว่าพอร์ชจะอยู่ส่วนไหนของทะเลตอนนี้หรอ"คงจะสบายดีอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ""เรากลับกันเถอะ" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะเย็นแล้วและวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับพ่อที่บ้านด้วยณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 18.00 น"สวัสดีครับ/ค่ะ" แอสตันกับสายน้ำที่เดินเข้ามาภายในบ้านเอ่ยขึ้น"มาแล้วหรอลูกไปไหนกันมา" นางภัสสรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่างลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"ไปทะเลมากันครับแม่กำลังทำอะไรอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ของตนกำลังดูแฟ้มอะไรสักอย่างอยู่"กำลังดูรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานแต่งขอลูกอยู่จ๊ะ""แล้วหนูเลือกชุดเจ้าสาวได้รึยังจ๊ะอีก 3 เดือนเองนะ""ได้แล้วค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้น"แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ""อยู่ห้องทำงานเดียวก็คงลงมา""คุณแม่กลับมาแล้วค่า เอลิสแวะไปซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่คุณแม่มาให้ด้วยจะได้สะพายคู่กันไงคะมีฝากสา
วันเสาร์ณ บ้านของสายน้ำที่เชียงรายเวลา 13.30 น.รถตู้สีดำคันหรูเข้ามาจอดภายในบริเวณหน้าบ้านสวนของสายน้ำสายน้ำที่เดินนำทุกคนเข้ามาก็เอ่ยเรียกสายฝนน้องสายของเธอทันทีที่เห็นว่าเธอกำลังนั่งเก็บดอกอัญชันให้แม่ไปทำขนม"สายฝน""พี่! มาได้ไงจ๊ะเนี้ย" สายฝนที่เห็นสายน้ำก็เอ่ยถามออกมาอย่างดีใจที่เห็นพี่ของตนมาแบบไม่บอกไม่กล่าวและไม่รู้เรื่องที่พี่ของเธอนั้นจะแต่งงานด้วยสายฝนเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะเล่นโซเชียลสักเท่าไหร่จะเล่นแค่ต้องหาความรู้เท่านั้นบวกกับแม่ของเธอที่วันๆ แทบจะไม่เปิดทีวีเลยจะเปิดแค่ตอน 2 ทุ่มครึ่งที่ละครหลังข่าวมาเพราะต้องการประหยัดไฟถึงสายน้ำจะส่งเงินมาให้เยอะแค่ไหนแม่ของเธอก็ยังคงดำเนินชีวิตเหมือนเดิมแต่แค่ไม่ลำบากเช่นเดิมแล้ว"พี่แอสตันสวัสดีค่ะนั้นคงจะเป็นคุณพ่อคุณแม่พี่แอสตันใช่ไหมจ๊ะส่วนคนสวยๆ คือพี่เอลิส สวัสดีค่ะหนูชื่อสายฝนเป็นน้องพี่สายน้ำ" สายฝนเอ่ยสวัสดีทุกคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสจนทุกๆ คนเห็นแล้วก็เอ็นดู"สวัสดีจ๊ะหน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ" แม่ของแอสตันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ขอบคุณจ๊ะคุณป้าก็สวยมากเลยค่ะ""ปากหวานสะด้วย" พ่อของแอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอ
7 เดือนต่อมาหลังจากที่สายน้ำเรียนจบก็มาช่วยงานของแอสตันที่บริษัทเพราะว่าหลังจากช่วงที่มีข่าวเรื่องนายอภิวัฒน์ออกไปก็ทำให้ของแอสตันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและยิ่งใหญ่กว่าเดิมด้วยเพราะตัดคู่แข่งทางการค้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ของนายอภิวัฒน์ออกไปเลยทำให้เขาเป็นเจ้าใหญ่เจ้าเดียวในประเทศบริษัท HIHG CAR ตอนนี้ก็มีแค่แอสตันที่บริหารงานคนเดียวเพราะเขาอยากให้พ่อเขาพักผ่อนด้วยเรื่องสุขภาพด้วยส่วนเอลิสเองก็ไปดูแลโรงแรมที่กำลังขยายสาขาทั่วประเทศจนงานล้นมือไม่มีเวลามาช่วยส่วนพอร์ชนั้นทุกคนก็ยังคงส่งคนออกตามหาถึงจะไร้วี่แววแต่ทุกคนก็ยังคงเชื่อว่าพอร์ชยังคงมีชีวิตอยู่และแอสตันเองก็ไม่ยอมขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัทเพราะหวังลึกๆ ว่าพี่ชายอันเป็นที่รักเขาจะกลับมาในสักวันณ ห้องทำงานของแอสตัน"เหนื่อยไหม" สายน้ำเอ่ยถามร่างสูงที่พึ่งกลับมาจากการไปคุยกับลูกค้า"นิดหน่อย" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวนั่งที่โซฟาตัวยาวภายในห้องและหันมามองสายน้ำที่กำลังเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขา"คิดอะไรอยู่" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันเมื่อเห็นเข้าจ้องมองเธออยู่"คิดจะไปสู่ขอเธอวันเสาร์นี้" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งคว้าเอวบางของสายน้ำให้มานั่งต
1 เดือนผ่านไปตับ ตับ ตับ"อร๊ายย พี่แอสตัน" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อเธอถูกร่างสูงพาไปเเตะขอบสวรรค์ในยามเช้าร่างบางในที่อยู่ในชุดนอนที่ตอนแรกกำลังเตรียมอาหารเช้าให้คนตัวสูงแต่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงนอนขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาใส่ซอยถี่ยิบใส่รูสวาทจากด้านหลังอย่างเร้าร้อนในเวลายามเช้าจนเธอเเตะขอบสวรรค์ไปแล้วแต่คนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าใกล้จะเสร็จสักที"ครางเรียกพี่อีกที่รัก" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งขยำหน้าอกของเธออย่างมันมือตับ ตับ ตับ"พี่แอสตัน อ้ะๆๆ " ร่างบางครางออกมาพร้อมกับเอามือเกาะขอบเคาน์เตอร์ทำอาหารไว้แน่นเพื่อยึดเหนี่ยว"เอาเธอกี่ทีก็ยังมันเหมือนเดิมเลย ซี๊ด~" ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกรูสวาทของเธอให้เร็วและแรงขึ้นตับ ตับ ตับ"อ้ะๆๆๆๆ เร็วอีกน้ำจะเสร็จแล้ว" สายน้ำครางออกมาพร้อมกับเอ้ยขึ้นเสียงกระเส่าให้แอสตันเร่งจังหวะขึ้นเพราะเธอใกล้จะเสร็จสมแล้ว"พึ่งเสร็จไปเองจะเสร็จอีกแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งรั้งเอวของร่างบางไว้แน่นเเละเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตับ ตับ ตับ!!!"พูดมาก บอกให้กระแทกมาแรงอีกก็กระแท
คนตัวสูงที่ได้ยินคำอนุญาติจากคนตัวเล็กก็ยิ้มออกมาทั้งทีก่อนจะประกบปากจูบร่างบางและใช้มือหนาปลดเสื้อผ้าของเธอจนออกหมดและรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองตามทันที"อื้อ~ " สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกปากหนาของแอสตัดดูดยอดลูกเกดของเธอพร้อมกับมือหนาของเขาที่คลึ่งติ่งคริสตัลของเธอไปมาจนรูสวาทเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกใส"ยังไม่ทันไรแฉะสะแล้วคิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหม" แอสตันเอ่ยกระซิบข้างหูของร่างบางก่อนจะเอนตัวนอนราบลงไปกับโซฟาสายน้ำดันตัวเองลุกออกมาจากโซฟาอย่างรู้งานก่อนจะคร่อมตัวของแอสตันเอาไว้โดยเอาด้านหัวมาจ่อตรงแก่นกายมหึมาของเขาที่ตอนนี้แข็งชูชันของเขาและตรงของสงวนที่เปียกแฉะของเธอจ่อที่หน้าเขาเธอมองไปที่แก่นกายของแอสตันที่มีน้ำเยิ้มออกมาจากหัวเห็ดอย่างคนหิวกระหายมือบางของสายน้ำชักแก่นกายของแอสตันที่มันชี้หน้าเธอขึ้นลงไปมาก่อนจะค่อยๆ"อ่าส์ ที่รักแบบนี้แหละ" แอสตันเอ่ยเสียงกระเส่าทันทีที่สายน้ำเริ่มชักแก่นกายของก่อนจะใช้ปลายลิ้นเรียวเลียติ่งคริสตันของเธอรัวๆ อย่างเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือหนาเอื้อมไปบีบขยำหน้าอกเธออย่างมันมือแจ๊ะๆๆปากบางของสายน้ำก็ไม่อยู่นิ่งใช้เรียวลิ้นเลียวนรอบหัวเห็ดของแ