บทที่ 202

“อาเซียว！”

เผยเซียวมองเห็นหลีเวยเยว่มาอีกแล้ว นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและด้วยเหตุนี้จึงเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

หลีเวยเยว่เดินเข้าแทรกข้างหน้า “ฉันมาไม่ถูกเวลาเหรอคะ？”

ซึ่งในตอนนี้เองลู่ซือเหยี่ยนก็ตกอยู่ในสภาพอึดอัด เคอะเขินเช่นกัน

ขณะที่เขาเห็นหลีเวยเยว่นั้น ก็ได้ชะงักไปอยู่สักพักหนึ่ง！

เขาไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของกู้อิ๋นและเผยเซียวเลย เพราะมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป ซึ่งเขายังไม่ทันที่จะรับรู้เรื่องดังกล่าว！

แต่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเผยเซียวกับหลีเวยเยว่นั้น เขารับรู้！

เขา......ก็รู้จักหลีเวยเยว่ด้วย！

ครั้นเมื่อรู้ว่าเผยเซียวชอบพอกับหลีเวยเยว่นั้น เขาก็แอบตกใจบ้างเล็กน้อย ซึ่งในตอนนั้นเขาได้ประเมินเผยเซียวไว้ นั่นก็คือ ไม่ว่าด้านอะไรก็เผยเซียวก็ดีไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นแต่ด้านอารมณ์ทางสายตาของเขาที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

ซึ่งในขณะนี้ที่ได้เห็นหลีเวยเยว่มีท่าทางบุ่มบ่ามบุกเข้ามา ยิ่งทำให้ลู่ซือเหยี่ยนมั่นใจในความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับหลีเวยเยว่

เผยเซียวขมวดคิ้ว “ออกไป！”

พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและเย็นชาแค่สองพยางค์

กู้อิ๋นยืนอึ้งอยู่ที่หน้าประตูซึ่งเธอเองก็คิด