Share
บทที่ 285
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 286
"โม่จุน ต้องเร่งมือแล้ว ไม่งั้นข้าคงช่วยนางไม่ได้" มู่จิ่วซีมองโม่จุนและกล่าวอย่างจริงจังโม่จุนหันไปมองเซียวหลิงเย่ว์ หัวคิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันจนแน่น"ลองเลือดของคนอื่นก่อนได้ไหม?" โม่จุนถาม"ได้ แต่ว่าข้ากลัวไม่ทันการ ไปเรียกองครักษ์และบ่าวรับใช้เข้ามาหยดเลือดก่อน" มู่จิ่วซีพอรับสั่งกับพวกหมอให้เอาถ้วยใส่น้ำสะอาดมาหลายๆ ใบจากนั้นก็เอาเลือดตรงข้อมือของเซียวหลิงเย่ว์หยกลงไปหลายหยด จากนั้นก็เรียกพวกเขาเข้ามาหยดเลือดทีละคน จนโม่จุนเป็ตคนสุดท้ายที่หยดเลือด แต่ว่ากลับไม่มีเลือดของใครก็ละลายรวมกันได้เลย"จะลองมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว พระชายาสามไม่ได้มีเลือดให้ลองมากกว่านี้แล้ว มีแค่องค์ชายสามหรือองค์หญิงสือที่มีโอกาสเป็นไปได้มาก" มู่จิ่วซีบอกกับโม่จุน "ต้องรีบแล้ว!"มู่จิ่วซีหยิบเข็มเงินออกมาเพื่อประคองหัวใจของเซียวหลิงเย่ว์"รบกวนเจ้าดูแลด้วย ข้าจะรีบไป" โม่จุนพูดจบก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปหัวใจของมู่จิ่วซีราวกับถูกหมัดชก นางหายใจไม่สะดวกเล็กน้อยนางลุกขึ้นมาและเดินออกไปนั่งลงข้างนอก บ่าวคนนั้นก้ได้ถูกเรียกเข้ามา"บ่าวชิวจวี๋ขอร้องคุณหนูใหญ่มู่ช่วยพระชายาด้วย" ชิวจวี๋ร้องไห้กล่าวออก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 287
มู่จิ่วซีพอคิดไปคิดมาก็คิดไม่ออกว่าใครจะสามารถฆ่าเซียวหลิงเย่ว์ดูเหมือนฆาตรกรรายใหญ่คงจะเป็นคนที่น่าเชื่อถือยิ่งกว่านางนอกเสียจากเซียวหลิงเย่ว์กำลังทำเรื่องอะไรสักอย่างที่ไม่อาจบอกคนอื่นได้ สู้กับคนภายในของตัวเองท่านอ๋องสามถึงแม้จะเกลียดเซียวหลิงเย่ว์รักโม่จุน แต่เขาก็ยังให้คนไปรายงานโม่จุน งั้นก็แสดงว่าไม่มีทางที่เขาจะเอาชีวิตเซียวหลิงเย่ว์ทันใดนั้น มู่จิ่วซีก็นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนหน้านี้ลูกชายของหวางชิวหวางจึเย่ได้ไปที่ร้านฮัวคายชี่ไหล ส่วนชิวจวี๋ก็ไปเช่นกัน ยังมีอีกอย่างก็คือภายในคงอาจเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องสี่งั้นภายในนั้นจะเกี่ยวข้องกับการพยายามฆ่าเซียวหลิงเย่ว์ด้วยไหม?มู่จิ่วซีไม่ได้เอาเรื่องท่านอ๋องสี่บอกกับโม่จุน เนื่องจากไม่มีหลักฐานให้สงสัยท่านอ๋องสี่ แต่พอตอนนี้มู่จิ่วซีได้ลองคิดดู ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆแต่หากท่านอ๋องสี่มีอะไรลับลมคมใน ทำไมถึงต้องฆ่าเซียวหลิงเย่ว์ด้วย?มู่จิ่วซีคิดจนปวดหัวและก็ส่ายหัวขึ้นในทันที เพราะทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่นางคาดเดาเองทั้งนั้นด้านนอกก็มีเสียงม้าร้องดังขึ้นมา จากนั้นโม่จุนก็พุ่งเข้ามา คนที่มาด้วยคือองค์ชายสามของแคว้นซีเย่ว์เฟิ่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 288
มู่จิ่วซีกล่าวยิ้มอย่างขมขื่น: "องค์ชายสามชมเกินไป ข้าก็แค่รักษาม้าเป็นทั้งที่รู้ว่าม้าตายแล้ว" (รักษาม้าเป็นทั้งที่รู้ว่าม้าตายแล้ว หมายถึง รู้ชัดว่าไม่มีความหวังแล้ว แต่ยังมีความหวังเลือนราง ลองพยายามเต็มที่)โม่จุนกระแอมออกมาและพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ : "องค์ชายสาม องค์หญิงสือ ในเมื่อพระชายาสามได้บอกพวกเจ้าถึงชาติกำเนิดของนางแล้ว งั้นพวกท่านมีแผนว่าอย่างไร"ชั่วขณะนั้นแววตาองค์ชายสามก็ทอประกายแสงมืดมน จากนั้นก็ยิ้มกล่าวออกมา : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน พระชายาสามเป็นองค์หญิงเจ็ดแคว้นซีเย่ว์ของพวกเรา แน่นอนว่าต้องเชิญเดินทางกลับไป""องค์ชายสาม ท่านพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก นางตอนนี้เปรียบเสมือนได้อภิเษกกับท่านอ๋องสามของพวกเราแล้ว ตอนนี้ได้เป็นพระชายาสามมาเป็นเวลานานแล้ว จะให้กลับแคว้นซีเย่ว์ได้อย่างไร" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว"แม้จะพูดแบบนี้ แต่หากเสด็จพ่อรู้ว่าเสด็จน้องเจ็ดยังมีชีวิตอยู่ เสด็จพ่อจะต้องตื่นเต้นแน่นอน ตอนนั้นเสด็จน้องเจ็ดหายไป ก็ได้ตามหามาเป็นเวลานาน ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าจะมาถึงแคว้นเกาอวิ๋น และยังได้เป็นพระชายาสาม""พวกเจ้าทราบเรื่องของตระกูลเซียวไหม? พระชายาสามมีชีวิตอยู่ ก็เพรา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 289
มู่จิ่วซีและโม่จุนก็มองตากัน ทั้งสองเองก็สงสารเซียวหลิงเย่ว์ ดูเหมือนองค์หญิงเจ็ดในสายตาของแคว้นซีเย่ว์จะมีค่าแค่ธัญพืช 10,000 ตันองค์หญิงสือสีหน้าก็ซีดขาว เห็นได้ชัดว่านางเองนึกถึงชะตากรรมของตัวเองขึ้นมาได้"ช่วงที่องค์หญิงสือยังไม่ได้เลือกกำหนดพระสวามี ข้าจะจัดการให้นางพักอยูที่จวนอ๋องสามไปก่อน เจ้าและองค์หญิงเจ็ดก็ถือว่าได้มีเพื่อนอาศัยด้วยกัน แบบนี้เป้นไงบ้าง?" โม่จุนพูดกับเฟิงสือหย่าเฟิงสือหย่าก็สะดุ้ง จากนั้นก็รีบลุกขึ้นมาถวายคำนับ : "ขอบพระทัยท่านผู้สำเร็จราชการแทน หย่าเอ๋อร์สำนักบุญคุณอย่างสุดซึ้ง"ไม่นานนัก องค์ชายสามและเฟิงสือหย่าก็เลือกจะกลับไปยังศาลาพักม้า หลังจากมู่จิ่วซีหันไปมองอาการของเซียวหลิงเย่ว์ก็พูดขึ้นมา : "โม่จุน ข้าต้องกลับจวนก่อนแล้ว เจ้าเฝ้าไปก่อน"โม่จุนเงยหน้าขึ้นมามองนาง ก็เห็นความเย็นชาในแววตาของนาง ในอ้อมอกก็ปวดร้าวอย่างไม่มีเหตุผล"ข้าจะให้แพทย์หลวงมาเฝ้า จิ่วซี พอจะย้ายนางกลับไปยังจวนอ๋องสามได้ไหม?""ทางที่ดีอย่าเคลื่อนไหว หากผ่านคืนนี้ไปโดยไม่เป็นอะไร ก็สามารถย้ายได้แล้ว" มู่จิ่วซีรับสั่งกับเหล่าบรรดาแพทย์หลายอย่าง เพราะคืนนี้เซียวหลิงเย่ว์อาจจ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 290
มู่เจินจูตกตะลึง จากนั้นก็กล่าวอย่างดีใจ: "ท่านพี่ ท่านพูดจริงๆ เหรอ? เจ้าจะสอนศาสตร์ป้องกันตัวให้ข้าเหรอ?""อืม เจ้าคือน้องสาวของข้า ข้าไม่ได้หวังให้เจ้าเกิดเรื่องอะไรอีก" มู่จิ่วซีมองนางพร้อมกับยิ้มกล่าวมู่เจินจูทันใดนั้นก็รู้สึกตื้นตัน จากนั้นก็ปาดน้ำตาและพยักหน้าภายในเรือนก็มีเสียงของมู่เทียนซิงดังเข้ามา"ซีเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้วเรอะ?""ท่านพ่อ ท่านกลับมาแล้ว? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" มู่จิ่วซีพอเห็นท่านพ่อของนางเองดูเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางก็ตกใจเล็กน้อย"ถูกอัครมหาเสนาบดีไป๋เรียกไปดื่มชาแต่เช้าน่ะ" มู่เทียนซิงกล่าวมู่จิ่วซีก็กล่าวอย่างตกใจ : "ใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีหาท่านพ่อมีธุระอะไรงั้นเหรอ?""ซีเอ๋อร์ เมื่อวานพ่อไม่ใช่ว่าแพ้ให้กับเขาหรือไง" มู่เทียนซิงก็ยิ้มอย่างเขินๆมู่จิ่วซีก็เลิกคิ้วและกล่าว : "ท่านพ่อ ท่านเดิมพันว่าข้าจะแพ้ใช่ไหม?""แค่กๆๆ ก็แค่การประลองแรก ใครจะไปรู้ว่าเจ้าจะเป็นงานเย็บปักถักร้อยด้วย พ่อเองก็แพ้จริงๆ" มู่เทียนซิงถูกภรรยาของตัวเองมองขวางเข้าให้ ทันใดนั้นก็รู้สึกขลาดกลัว"ท่านพ่อ ท่านไม่ได้เชื่อใจพี่ใหญ่เลย" มู่เจินจูพอได้ยินก็พูดขึ้นมา"แค่กๆๆ พ่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 291
คุณหญิงมู่ก็ลงมือจัดการตบมู่เทียนซิงไปอีกที: "เจ้าขายลูกสาว ยังจะหาเหออะไรอีก! เอาของออกมาเดี๋ยวนี้!"มู่เทียนซิงได้แต่กล่าวอย่างน่าสงสาร : "ซีเอ๋อร์ เจ้าอย่าโกรธสิ เรื่องนี้ไม่ได้ส่งผลเสียกับเจ้าเลยไม่ใช่หรือไง? พ่อเองก็ได้ขูดรีดไอแก่นั่นด้วยหน่อยนึง""เจ้าเอาลูกสาวไปขายแล้วยังจะมาทำมีเหตุผลอีก!" คุณหญิงมู่โกรธจนทิ้งตัวเองนั่ลงมู่จิ่วซีรีบเดินมาหาท่านแม่ของนางเองและยิ้มกล่าว : "ท่านแม่ ท่านอย่าโกรธไปเลย อันที่จริงท่านพ่อเองก็ไม่ได้พูดอะไรผิด ถ้าข้าได้กลายเป็นลูกบุญธรรมของอัครมหาเสนาบดีไป๋ ข้าก็จะมีใบบุญให้พึ่งพิงมากมาย อีกอย่างอัครมหาเสนาบดีไป๋เองก็น่าสงสารจริงๆ ข้าจะต้องสนิทกับไป๋ชิงได้ดีแน่ ลูกบุญธรรมก็ลูกบุญธรรมสิ"พอพูดจบก็ยื่นมืออกมาและกล่าวต่อ : "ท่านพ่อ ทองทับกระดาษสองอันนั้นเอามาให้ข้า กริชชิงหลงให้ข้าด้วย ไม่มีการเจรจาต่อรองอะไรทั้งนั้น ดาบราชาหมาป่าก็ให้ท่านไปแล้ว ท่านอย่าได้คืบจะเอาศอกดีกว่า"มู่เทียนซิงก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่เอากริชชิงหลงออกมามู่จิ่วซีก็เพียงเหลือบเห็นก็ชอบทันที กริชทำมาจากทองแดง โกร่งกริชสลักเป็นมังกรชิงหลง ตอนชักออกมาจากปอกกริ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 292
"ซีเอ๋อร์ พ่อเห็นคุณค่าหวงแหนเจ้ามาก เจ้าพูดแบบนี้มันทำร้ายจิตใจพ่อ" มู่เทียนซิงรีบกล่าวออกมามู่จิ่วซีไม่สนใจเขาพร้อมกับรีบเรียกให้เอาชามาให้ ไม่นานนักไป๋ชินเตี่ยนก็ยิ้มแย้มเดินเข้ามา"ซีเอ๋อร์น้อมคำนับท่านพ่อบุญธรรม" มู่จิ่วซีคุกเข่าแสดงความเคารพทันทีอัครมหาเสนาบดีไป๋ก็ตกใจ จากนั้นก็หัวเราะกล่าวออกมาเสียงดัง : "ดีๆๆ ไม่คาดคิดว่าคนแก่อย่างข้าจะมีวาสนาขนาดนี้ ซีเอ๋อร์รีบลุกขึ้นเถอะ"ไป๋ชินเตี่ยนตกใจพร้อมกับรีบช่วยพยุงมู่จิ่วซีลุกขึ้นมา"ไอแก่ ข้าไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยสักอย่าง กริชชิงหลงก็ถูกซีเอ๋อร์เอาไป ทองทับกระดาษก็ถูกภรรยาข้าเอาไปแล้ว" มู่เทียนซิงทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเขาทำธุรกิจขาดทุน"ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องขายหน้าหรอก พ่อบุญธรรมเชิญนั่ง ซีเอ๋อร์มีเรื่องจะอยู่พอดี พ่อบุญธรรมช่วยซีเอ๋อร์วิเคราะห์หน่อย" มู่จิ่วซีกล่าวมู่เทียนซิงก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที จากนั้นมู่จิ่วซีก็เล่าเรื่องของเซียวหลิงเย่ว์ให้ฟังรวมถึงเซียวหลิงเย่ว์คือลูกสาวบุญธรรมซึ่งเป็นของปรมาจารย์ของโม่จุน และก็เป็นองค์หญิงเจ็ดของแคว้นซีเย่ว์เล่าออกมาให้ฟังไป๋ชินเตี่ยนและมู่เทียนซิงพอได้ยินก็มีสีหน้าตกใจ"พ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 293
มู่จิ่วซีขมวดคิ้วและกล่าว: "แต่หากพระชายาสามถูกลอบสังการจนตายไปจริงๆ พวกเราก็เป็นไปได้ที่จะไม่ต้องช่วยนางและมอบธัญพืช 10,000 ตันให้ไม่ใช่หรือไง?""ฮาๆ เซียวหลิงเย่ว์ได้เผยตัวตนของนางเองออกมาแล้ว ดังนั้นหากนางตายไป องค์ชายสามก็จะบอกว่าองค์หญิงเจ็ดแห่งแคว้นซีเย่ว์ถูกลอบสังการตายในแคว้นเกาอวิ๋น ความขัดแย้งของทั้งสองแคว้นก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น เกรงว่าธัญพืชแค่ 10,000 ตันคงไม่อาจประนีประนอมได้" โม่จุนก็กล่าวขึ้นมาในทันที"ดังนั้นหากพระชายาสามตาย พวกเราก็ต้องประนีประนอมเรื่องนี้ให้สงบ เลยต้องมอบธัญพืชกับองค์ชายสามมากขึ้น" เสียงของมู่จิ่วซีก็กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมโม่จุนก็พยักหน้าและกล่าว : "ถึงอย่างไรต่อให้พวกเขากลับไป จักรพรรดิแคว้นซีเย่ว์ก็คงจะก่อปัญหาขึ้นมาอย่างแน่นอน บอกว่าเพื่อล้างแค้นให้กับองค์หญิงเจ็ด ต่อให้เขาไม่ได้ก่อปัญหาขึ้นมาในทันที แต่เฟิ่งหล่าวคนหกล่ะ?"อัครมหาเสนาบดีไป๋ก็รีบกล่าวขึ้นมา : "ตอนนี้องค์ชายสามได้ธัญพืชมาเพิ่ม 10,000 ตัน ซึ่งถือว่าพอจะขายผ้าเอาหน้ารอดไปได้ งั้นเรื่องขอลองค์หญิงเจ็ด เกรงว่าเขากลับไปแล้วก็คงจะไม่พูดออกมา""เมื่อมองแบบนี้ พระชายาสามก็ช่างน่าสงสารจริ
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 305
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 304
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 303
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 302
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 301
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 300
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 299
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 298
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 297
