LOGINShare
บทที่ 309
Related chapters
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 310
หรือว่าอ๋องเฉิงกับคุณชายรองตระกูลหลิ่วเดิมก็มีเรื่องอื้อฉาวกันมานานแล้ว ทั้งสองนัดพบกันที่จวนตระกูลหวัง แต่เกิดมีปากเสียงกัน คุณชายรองตระกูลหลิ่วจึงพลั้งมือฆ่าอ๋องเฉิงเข้าความสัมพันธ์นี้มันยุ่งเหยิงเกินไปแล้ว!อีกอย่าง ยังมีศพสาวใช้ของตระกูลหวังอีกคนหนึ่งในที่นี้ด้วย!และไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาวใช้คนนั้นบังเอิญไปเห็นเรื่องอื้อฉาวของคุณชายรองตระกูลหลิ่วกับอ๋องเฉิง จึงถูกพวกเขาฆ่าปิดปากหรือไม่จากนั้นพวกเขาก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องการฆ่าคน?หลังจากนายท่านใหญ่หวังพูดจบ ก็เห็นฉู่กั๋วกงจ้องมองเขาเขม็ง ดวงตาราวกับจะพ่นไฟออกมาเขาสะดุ้งถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วอธิบายอย่างรวดเร็ว: “ท่านกั๋วกง เรื่องนี้จะมาโทษพวกเราตระกูลหวังไม่ได้นะ! พวกเราไม่ได้ส่งเทียบเชิญให้อ๋องเฉิงเลย! เป็นอ๋องเฉิงเองที่มาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ…...”ทุกคนสบตาอย่างรู้กันอ๋องเฉิงเคยให้เกียรติตระกูลไหนด้วยตัวเองเยี่ยงนี้เสียเมื่อไหร่กัน?จุ๊จุ๊เห็นได้ชัดว่ามาเพราะคุณชายรองตระกูลหลิ่วโดยเฉพาะ!ในที่สุดฉู่กงกั๋วก็สุดจะอัดกลั้น ถูกทำให้โกรธจนล้มลงไป!ท่านโหวผู้เฒ่าชีแอบยิ้มมุมปากช่างไม่เคยเห็นโลกกว้างเสียจริงกล้าทำแต
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 311
ข่าวลือรวดเร็วราวกับติดปีก บินไปทั่วทุกซอกทุกมุมของเมืองหลวง ว่าอ๋องเฉิงผู้เคยก่อกรรมทำชั่วไว้มากมาย และสังหารภรรยาไปแล้วหกคน ที่แท้แล้วก็เป็นพวกรักร่วมเพศ และอีกฝ่ายที่พัวพันด้วยก็คือคุณชายรองหลิ่วแห่งจวนฉู่กั๋วกง สองคนไม่สนใจขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณีของสังคม ถึงขั้นมั่วโลกีย์กันในงานฉลองวันเกิดครบรอบหกสิบปีของฮูหยินผู้เฒ่าสกุลหวัง ครั้นถูกสาวใช้จับได้ก็สังหารเพื่อปิดปาก สุดท้ายก็กลายเป็นความขัดแย้ง จนทำให้คุณชายรองหลิ่วพลั้งมือสังหารอ๋องเฉิง ระดับความเข้มข้นน่าตื่นเต้นของเรื่องนี้ ราวกับจะเป็นบทละครพื้นบ้านที่กำลังเป็นที่นิยมที่สุดในเมืองหลวงตอนนี้อย่างไรอย่างนั้น ไม่สิ ต่อให้เป็นบทละครพื้นบ้านก็ยังมิได้เข้มข้นน่าตื่นเต้นถึงเพียงนี้ด้วยซ้ำ! ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ถึงอย่างไรถ้อยคำเล่าลือที่กระจายอยู่ด้านนอกตอนนี้ยิ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากขึ้นทุกทีแล้ว หลังจากฮูหยินฉู่กั๋วกงฟื้นขึ้นมา ก็โกรธจนปวดท้องไปหมด ตัวสั่นระริกปัดถ้วยโอสถที่สาวใช้ยื่นเข้ามาแตกกระจายเป็นเสี่ยง ช่างน่าอัปยศอดสูยิ่งนัก! อัปยศที่สุด! นับแต่นางแต่งเข้าจวนฉู่กั๋วกงมาเป็นภรรยาเอกคนใหม่แทนค
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 312
อันที่จริงหากเป็นแค่การเล่นสนุกกับสตรีสักคน เรื่องก็คงไม่บานปลายกลายเป็นคลื่นพายุที่ใหญ่โตเพียงนี้ เพราะถึงอย่างไรเรื่องที่ภรรยาคนก่อนของอ๋องเฉิงเสียชีวิตอย่างประหลาด ทุกคนต่างรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องราวไม่ธรรมดา ทว่าตราบใดที่เรื่องราวไม่บานปลายใหญ่โต ไม่บานปลายถึงขั้นทำให้สวรรค์โกรธกริ้วมนุษย์ขุ่นเคือง จนนำมาซึ่งเสียงวิจารณ์และความโกรธแค้นของมวลชน ทุกอย่างก็พอจะหารือกันได้ ทว่าครั้งนี้กลับพิเศษเกินไป อ๋องเฉิงและคุณชายรองหลิ่วลักลอบล่วงประเวณี มิหนำซ้ำยังฆ่าคนตาย ขณะเดียวกันก็เกิดความขัดแย้งภายในขึ้นจนต้องเข่นฆ่ากันเอง สุดท้ายก็ตายอย่างน่าอัปยศ อย่าว่าแต่บรรดาผู้ตรวจการทั้งหลายพากันมาร้องโวยว่าศีลธรรมเสื่อมทรามจิตใจผู้คนสูญสิ้นความดี จนถึงขั้นมาคุกเข่าหน้าพระตำหนักไท่จี๋เพื่อเรียกร้องขอให้ฮ่องเต้หย่งชางทรงถอดยศของอ๋องเฉิงและลงโทษทัณฑ์จวนฉู่กั๋วกงอย่างหนักเลย แม้แต่ตัวฮ่องเต้หย่งชางเองก็ทรงโกรธกริ้วมิต่างกัน ฉู่กั๋วกงได้ฟังถ้อยคำที่แฝงด้วยความนัยของเซี่ยกงกง หัวใจพลันกระตุกวูบ แน่นอนว่าเขาย่อมเข้าใจว่าเซี่ยกงกงต้องการจะสื่ออะไร เซี่ยกงกงเป็นคนสนิทของฮ่องเต้หย่งชาง สามารถกล่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 313
จะปลดผู้ใดออกจากตระกูล? นายท่านผู้เฒ่ารองเป็นคนแรกที่โวยวายขึ้นมาก่อน: “พี่ใหญ่ ใช่ว่าข้าอยากจะตำหนิหลานชายตนเองว่าไม่ดี ทว่าเรื่องนี้มันน่าอับอายขายหน้าเกินไปจริง ๆ! ศักดิ์ศรีเกียรติยศทั้งหมดของตระกูลเรา ให้เจ้ารองทำเสื่อมเสียหมดแล้ว!” เขาโกรธจนทนไม่ไหว กระทืบเท้าระบายโทสะออกมาไม่หยุด: “อยากจะทำเรื่องต่ำช้านัก ก็หัดเลือกสถานที่เงียบ ๆ ลับตาคนสักหน่อยไม่ได้เชียวหรือ?” เหตุใดถึงได้กล้าทำเรื่องเลวทรามได้เอิกเกริกไม่มีเกรงกลัวกันได้ขนาดนี้?! นี่มันใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจนักหรืออย่างไร? ถึงขั้นต้องถ่อไปทำเรื่องพรรค์นี้ในงานฉลองครบรอบวันเกิดของผู้อื่น! นายท่านสามแม้จะเห็นแล้วว่าสีหน้าของพี่ใหญ่ตนเองดูย่ำแย่ยิ่งนัก แต่กระนั้นก็ยังผงกศีรษะพลางเอ่ยอย่างเห็นด้วย: “เจ้ารองเหลวแหลกเกินไปแล้วจริง ๆ! สมควรเป็นคนสกุลหลิ่วเราเสียที่ไหน? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ลำพังแค่พระเกียรติยศของกุ้ยเฟยและจวิ้นอ๋องก็ถูกเขาทำให้มัวหมองไปด้วยแล้ว!” อารมณ์ของฉู่กั๋วกงที่เพิ่งสงบลงได้ไม่นานพริบตาเดียวก็กลับมาเลวร้ายลงอีกครั้ง ทั้งที่บุตรชายของเขาบริสุทธิ์ ทว่าบัดนี้กลับถูกตำหนิจากทั่วสารทิศ และบิดา
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 314
ต่อให้เป็นเช่นนี้ แต่อันที่จริงฮ่องเต้หย่งชางก็ยังรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของไทเฮาและตวนกุ้ยไท่เฟยเสมอมา มิเช่นนั้นแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่อ๋องเฉิงเคยก่อเรื่องวุ่นวายไม่เข้าท่าไปมากมายเพียงนั้น ถึงขั้นจับสาวใช้ในจวนมาทำเป็นเป้ายิงธนู เขาก็คงไม่ทำเป็นหลับตาข้างเดียวและมองข้ามไปหรอก แต่ทุกเรื่องล้วนมีความหนักเบาต่างกันออกไป และเรื่องเมื่อปีก่อนนั้นของอ๋องฉี ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีใครสามารถหาหลักฐานมาได้ ทุกคนล้วนทราบดีว่าเขาเป็นคนเลว ทว่าไม่มีผู้ใดสามารถพูดออกมาได้ว่าแท้จริงแล้วเขาเลวอย่างไร ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างออกไป ฮ่องเต้หย่งชางชี้นิ้วไปด้านนอก: “ก่อนเสด็จแม่จะเข้ามา คงเห็นแล้วว่าผู้ตรวจการเถี่ยได้นำเหล่าขุนนางประจำสำนักตรวจการพากันมาคุกเข่าอยู่ด้านนอก เสด็จแม่ ลูกมิประสงค์จะเป็นฮ่องเต้ทรราช และมิได้ต้องการให้เสด็จแม่กลายเป็นไทเฮาปีศาจ หวังว่าท่านจะเข้าใจในความรู้สึกของลูก!” ถึงอย่างไรนั่นก็มิใช่แม่ลูกกันโดยสายโลหิต ไทเฮาเองย่อมทราบลำดับความสำคัญดี ยิ่งไปกว่านั้นฮ่องเต้หย่งชางเองก็ตรัสถึงขั้นนี้แล้ว สีหน้าของนางพลันเปลี่ยนไปทันที สุดท้ายก็ยอมผงกศีรษะและเอ่ยขึ้นว่า: “ข
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 315
ชีหยวนชำเลืองมองเขาอย่างเฉยชา ก่อนยกมุมปากขึ้นเอ่ย: “ข้าน้อยพูดผิดไปหรือท่านอ๋อง? ก่อนหน้านี้ท่านเห็นข้าน้อยสังหารอ๋องเฉิงแล้ว การตอบสนองแรกสุดของท่านก็คือบอกกับข้าน้อยว่า ท่านเตรียมหนทางรับมือเอาไว้เรียบร้อยแล้ว” ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่อยู่ด้วยกันทั้งชาตินี้และในชาติก่อน ชีหยวนพอจะเข้าใจเล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงของเซียวอวิ๋นถิงอยู่บ้าง นางเอียงศีรษะถาม: “วิธีของท่านอ๋อง ก็คงไม่ต่างจากสิ่งที่ข้าคิดไว้เท่าใดนัก?” มิเช่นนั้นจะตอบสนองได้รวดเร็วเพียงนั้นได้อย่างไร คุณชายรองหลิ่วก็กำลังดื่มสุราอยู่ดี ๆ ที่เรือนหน้า มีหรือจะบังเอิญถูกเซียวอวิ๋นถิงหลอกพาตัวมาได้ในจังหวะเวลาที่ประจวบเหมาะเช่นนั้น แต่จะมาเถียงเรื่องเหล่านี้ในตอนนี้ไป ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว ครู่เดียวนางก็เปลี่ยนประเด็นสนทนาทันใด: “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ตอนที่ข้าสังหารอ๋องเฉิง ยังมีคนของอ๋องฉีและสกุลหลิ่วซ่อนตัวอยู่ในสวน!” แม้นางจะไม่ทราบว่าเหตุผลใดบุคคลผู้นั้นถึงไม่ได้โต้ตอบอะไรออกมาในตอนนั้น และมิได้ออกมาขัดขวางนางตอนสังหารอีกคน ทว่าบุคคลผู้นั้นก็หนีไปแล้ว ถึงอย่างไรก็นับเป็นอันตรายที่แฝงเร้นไว้อยู่ดี เซียวอวิ๋นถิงเปล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 316
แต่ใครเล่าจะทราบท่านอ๋องกลับไม่มีท่าทีตอบสนองแม้เพียงสักนิด แบบนี้ยิ่งน่ากลัวกว่าเดิมเสียอีก! คนหากได้รับแรงกระทบกระเทือน แม้จะคลุ้มคลั่งเสียสติไปก็ยังบ่งบอกได้ว่าสมองของเขายังคงรู้สึกตัวดีอยู่ ทว่าบัดนี้… ครั้นประตูปิดลง ชีจิ่นพลันสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นอย่างหนัก ก่อนจะโขกศีรษะต่ออ๋องฉีอย่างสุดแรง: “ท่านอ๋อง หม่อมฉันมีความผิด หม่อมฉันมีความผิดเพคะ!” สภาพจิตใจของอ๋องฉีบัดนี้ย่ำแย่อย่างเห็นได้ชัด ลำพังแค่ขาของเขาจนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้นตัวหายดี ก็น่าหงุดหงิดมากพออยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่าหลังกลับมาจะยังคงพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่แบบนี้! ผิดกับชีหยวนนางหญิงแพศยาคนนั้น กลับได้ทุกสิ่งที่นางต้องการไปหมดแล้ว ทั้งปกป้องสกุลเซี่ยไว้ได้ และยังปลิดชีพหลิ่วจิงหงไป มิหนำซ้ำยังทำลายองครักษ์ลับที่เขาเพียรสร้างขึ้นมาด้วยความยากลำบากไปด้วยอีก บัดนี้แม้แต่อ๋องเฉิงและคุณชายรองหลิ่วก็ยังถูกนางฆ่าตายจนหมดสิ้น! มีสิทธิ์อะไร? นางก็เป็นแค่อิสตรีคนหนึ่งก็เท่านั้น! สตรีคืออะไร? คือของขาดทุนมาแต่กำเนิด แค่เกิดมาก็อยู่ต่ำกว่าบุรุษเพศอยู่หนึ่งขั้นแล้ว พ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 317
เสี้ยวพริบตาเดียวนั้น ขนทั่วทั้งร่างของชีจิ่นพลันลุกชันขึ้นมา นางย่อมรู้ดีหากตนเองถูกลากออกไปจากห้องนี้ นั่นหมายถึงต้องตายอย่างแน่นอน ทว่านางไม่อยากตาย ตอนแรกชีเจิ้นสั่งให้นางหวังสังหารนาง นางไม่อยาก บัดนี้นางยิ่งไม่อยาก หลังจากได้สัมผัสวิถีชีวิตของชีหยวนด้วยตนเองแล้ว นางยิ่งไม่อยากตาย มีสิทธิ์อะไรกัน?! ทั้งที่นางได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาดีกว่าชีหยวน ได้รับสิ่งต่าง ๆ ที่มากกว่าชีหยวนเป็นเท่าตัวมาตลอด ในเมื่อชีหยวนสามารถมีชีวิตที่ดีขนาดนี้ได้ นางก็ต้องมีได้เหมือนกัน! นางก็แค่ยังมีจิตใจโหดเหี้ยมไม่พอ ขอเพียงแค่มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตมากพอ ไร้ยางอายมากพอ และกล้าได้กล้าเสียมากพอ นางก็จะมีชีวิตที่ดียิ่งกว่านี้ได้แล้ว! ความรู้สึกอยากเอาชนะและความหวาดกลัวอันมหาศาลนี้ ได้ปลุกความมุ่งมาดปรารถนาอยากมีชีวิตรอดที่แข็งแกร่งที่สุดของนางออกมา นางเบิกตากว้างจ้องมองอ๋องฉีอย่างไม่วางตา: “ท่านอ๋อง สกุลชี! ไม่มีผู้ใดเข้าใจสกุลชีไปมากกว่าหม่อมฉันแล้วเพคะ! หม่อมฉันแค่ยังเข้มแข็งไม่พอ ทว่าหม่อมฉันสามารถยืมแรงผู้อื่นสังหารอีกฝ่ายได้แน่ ในสกุลชีหม่อมฉันมีมีดเล่มหนึ่งน่าใช้งานที่สุด!” ค่อยน
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 514
ที่จริงแล้วชีหยวนมิใช่คนชอบหลอกคนแต่ในเวลานี้ขณะนี้ นางไม่ต้องการเปิดโปงความจริงเช่นนั้นต่อเด็กสี่ขวบคนหนึ่ง ย่อมโหดร้ายเกินไปนักเป็นจริงอย่างที่ว่า ความทุกข์ยากสามารถหล่อหลอมให้คนเติบโตแต่บางคน กลับต้องติดอยู่ในความทุกข์นั้นไปชั่วชีวิต ต่อให้ภายหลังจะครอบครองทุกสิ่ง แต่กลับไม่เข้าใจว่าจะมีความสุขอย่างไรนางไม่อยากให้เจ้าหมาน้อยกลายเป็นคนเช่นนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าหมาน้อยก็ค่อย ๆ ยื่นมือออกมา จับมือของชีหยวนไว้ แล้วคลานออกมาจากในโพรงชีหยวนอุ้มเขาขึ้นมา ลูบแผ่นหลังเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไรแล้ว ตั้งแต่นี้ไป ข้าจะดูแลเจ้าแทนแม่ของเจ้าเป็นอย่างดี”เซียวอวิ๋นถิงมองดูพวกเขาอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ก็เอ่ยกับชีหยวนว่า “เจ้าหมาน้อยไม่มีชื่อจริง เรียกเช่นนี้ต่อไปย่อมไม่น่าฟัง เจ้าตั้งชื่อใหม่ให้เขาเถิด”ชีหยวนแทบไม่มีเยื่อใยหรือผูกพันใด ๆ กับโลกนี้จนน่ากลัวแต่เวลานี้เอง เซียวอวิ๋นถิงกลับมองเห็นแสงแห่งความหวังชื่อคือคาถาสะกดที่สั้นที่สุด เมื่อตั้งชื่อให้ย่อมมีพันธะชีหยวนเย็นชาเกินไป และไม่เคยเห็นค่าชีวิตของตัวเองเลยเขาหวังว่าฉีหยวนจะมีความผูกพันและความรักต่อโลกใบนี้มากข
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 513
เขาไม่ได้กำลังราดน้ำเย็นใส่ชีหยวน เพียงแค่ต้องการให้ชีหยวนคิดให้รอบคอบหรือว่าเขาไม่อยากฆ่าผู่อู๋ย่งอย่างนั้นหรือ?ไม่ใช่เลย เจ้าขันทีสถุลนี่ เขาอยากฆ่าตั้งแต่กลับกลับเมืองหลวงแล้วแต่น่าเสียดาย เจ้าสุนัขขันทีคนนี้เป็นขันทีผู้ใหญ่แห่งกรมขันทีพระราชพิธี อำนาจล้นฟ้า จะหาหลักฐานมัดตัวเขายากเย็นเหลือเกินยามเขาออกนอกวัง ยังมีองครักษ์เสื้อแพรติดตามตลอดเวลา องครักษ์เสื้อแพรกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดมีเพียงเขากับฮ่องเต้เท่านั้นที่รู้ และล้วนอยู่ใต้มือของมันแม้แต่การลอบสังหารก็ยังไม่ง่ายเลยเพราะฉะนั้น หากจะฆ่าผู่อู๋ย่ง ย่อมได้ แต่ต้องเตรียมการให้พร้อมชีหยวนหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “เขาจะไม่ได้ควบคุมองครักษ์เสื้อแพรไปตลอดหรอกเจ้าค่ะ”เซียวอวิ๋นถิงก็ไม่ได้สงสัยในคำพูดเหล่านี้ของชีหยวน เขารู้ดีว่านางโกรธมากจริง ๆ นางเป็นคนปากแข็งแต่ใจอ่อนเสมอครั้งนี้ผู่อู๋ย่งถือว่าได้เหยียบเข้าหางเสือเข้าแล้วจริง ๆ ไปแตะต้องคนของนางเข้าให้แล้วขณะที่พูดกันอยู่ ชิงเถาก็วิ่งเข้ามาอย่างลนลาน “คุณหนู แย่แล้ว แย่แล้ว เจ้าหมาน้อยหายไปแล้ว!”เจ้าหมาน้อย?!ชีหยวนกับเซียวอวิ๋นถิงต่างก็ทำหน้าง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 512
จิ้งคงเกาศีรษะ เช็ดเลือดที่จมูกเบา ๆ แล้วเอ่ยว่า “ข้ายังคงปรารถนาจะรับใช้พระพุทธองค์ต่อไป”ชีหยวนพยักหน้า “เจ้ามีเมตตา มีจิตใจดีงาม พระโพธิสัตว์ย่อมมองเห็น”นางส่งข่าวไปให้ซุ่นจื่อ เตรียมให้ซุ่นจื่อตามจิ้งคงพาเหล่าเด็กสาวเดินทางลงใต้ไปยังฮุ่ยโจวด้วยกันซุ่นจื่อก็ยังทำตามคำสั่งของนางก่อนหน้านี้ ไถ่ตัวเหล่ามือคุ้มกันมาได้หลายคน ได้นำมาใช้พอดิบพอดีกับภารกิจครั้งนี้ ไม่เอ่ยมากความก็รีบจัดของออกเดินทางทันทีส่วนชีหยวนหรือ? นางเพิ่งกลับถึงบ้านพักชนบท พอมาถึงก็พบกับเซียวอวิ๋นถิงสีหน้าของพระราชนัดดาองค์โตเปี่ยมไปด้วยโทสะที่ทั้งอธิบายไม่ถูกทั้งไม่ชัดเจน เขาเอียงหน้ามองนางแวบหนึ่ง เอ่ยเสียงทุ้มว่า “ไปล้างเนื้อล้างตัวที่เรือนเจ้าก่อนเถอะ ทั้งตัวมีกลิ่นควันไฟฉุนไปหมดแล้ว”จริงอย่างที่ว่า ชีหยวนนางเองก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอันรุนแรงที่ติดบนตัวนางรับคำเบา ๆ โดยไม่ใส่ใจสีหน้าดูไม่ดีของเซียวอวิ๋นถิงแม้แต่น้อยเห็นเขาเอ่ยเช่นนี้ ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคงล่วงรู้เรื่องของวัดว่านอันแล้ว ปาเป่ากับลิ่วจินสองคนนั้น มักแอบช่วยเขาจับตาดูตนอยู่เป็นนิจ จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจนักในบ้านพักชนบททุกอย่างพร้อมสรร
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 511
เหล่าเด็กสาวล้วนกล่าวว่าตนยินดีในแผ่นดินยุคนี้ ความบริสุทธิ์ของสตรีถูกให้ค่ามากยิ่งกว่าสิ่งใด แม้กระทั่งคืนแรกแห่งการแต่งงานยังต้องตรวจดูผ้าซับเลือดบริสุทธิ์เลยเชียว หากผ้าผืนนั้นปราศจากโลหิต เด็กสาวก็จะถูกส่งตัวกลับบ้านบางครอบครัวยังถือว่าดีอยู่บ้าง เพียงแค่ส่งบุตรสาวไปยังตำหนักเรือนในชนบทครอบครัวมั่งคั่งหน่อย ก็ส่งบุตรหลานเข้าสู่วัด แล้วมอบเงินให้วัดเป็นรายเดือนแต่ก็มีบางครอบครัวที่เมื่อบุตรสาวก้าวเท้าเข้าบ้าน เชือกก็ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้ว เพื่อให้บุตรสาวผูกคอตนเองบ้านของพวกบัณฑิต มักทำเรื่องทำนองนี้อยู่มิใช่น้อยพวกนางย่อมรู้จักครอบครัวของตนดี รู้ว่าหากกลับบ้านไปคงไร้หนทางมีชีวิตอยู่ ต่างจึงเห็นว่าหนทางที่ชีหยวนยื่นให้ คือหนทางที่ดีที่สุดชีหยวนตอบรับคำหนึ่ง สายตาเหลือบมองจิ้งคงที่เต็มไปด้วยบาดแผล ก้มตาต่ำพลางเอ่ยขึ้นว่า “วัดแห่งนี้ ข้าจะจุดไฟเผาทิ้งเสียอากาศแห้งแล้ง วัดวาเช่นวัดว่านอันก็มิใช่วัดใหญ่โตอันใด ข้าดูแล้ว กระถางธูปยังไร้ผู้ดูแล หากเกิดเพลิงขึ้นมา ย่อมเป็นเหตุการณ์ปกติ มิใช่หรือ?”จิ้งคงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเข้าใจความหมายของชีหยวน รีบพยักหน้ารัว ๆชีหยวน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 510
พระที่ถูกจี้ด้วยธูปร้องเสียงหลงกลางป่าเขาที่เงียบสงัด เสียงกรีดร้องของพระรูปนั้นดังสนั่นแทบทะลุทะลวงเมฆบนฟ้าพระรูปอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พอเห็นชีหยวนก็พากันทำหน้าเหมือนเห็นผีนี่ผีหรือ หญิงสาวผู้นี้ ไฉนถึงออกมาได้อย่างปลอดภัย?!ไม่น่าเชื่อว่าฉือซานจะไม่ลงมือกับหญิงสาวที่งดงามขนาดนี้?!แต่พวกเขาไม่มีเวลาคิดหาคำตอบอีกต่อไปแล้ว เพราะชีหยวนได้ชักกระบี่อ่อนจากเอวออกมาใช้วรยุทธ์ของนางเพื่อฆ่าสวะพวกนี้ถือเป็นการขี่ช้างจับตั๊กแตนโดยแท้ เวลาไม่ถึงหนึ่งก้านธูป พระสิบกว่ารูปก็ตายหมดจิ้งคงถึงกับอึ้งงันเขาขดตัวเป็นก้อน ยื่นมือออกมาบังอย่างขลาดกลัว “อย่านะ อย่า อย่าสังหารข้า อย่าสังหารข้าเลย!”ชีหยวนเก็บกระบี่อ่อนไป เอ่ยถามเสียงขรึม “ลุกขึ้นเองไหวหรือไม่?”จิ้งคงถึงเพิ่งรู้ว่าชีหยวนไม่มีเจตนาจะฆ่าเขา เขาฝืนรับคำ แล้วค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นจากพื้น แล้วมองไปที่ชีหยวนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ลังเลชีหยวนเอ่ยถามเขาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม “รู้หรือไม่ว่าหญิงสาวพวกนั้นถูกขังอยู่ที่ใด?”จิ้งคงน้ำตาคลอทันที ที่แท้นางมาที่นี่เพื่อช่วยพวกหญิงสาวพวกนั้นเขารีบพยักหน้า “รู้ ทุกค
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 509
ด้านนอก บรรดาพระกำลังรุมสั่งสอนจิ้งคงผู้ที่ขัดขวางไม่ให้ชีหยวนเข้าวัดเมื่อครู่จิ้งคงกลิ้งอยู่กับพื้น สองมือกอดศีรษะ ปกป้องจุดสำคัญของร่างกาย พร้อมเรียกศิษย์พี่ไม่ขาดปาก พยายามคลานขึ้นมาคุกเข่าขอร้องแต่เขาเพิ่งจะลุกขึ้นได้ พระอีกรูปก็เตะเขาล้มลงไปอีก แล้วพูดเสียงเย็นชา “ข้าก็ว่าอยู่ พักนี้เหตุใดหญิงสาวแรกรุ่นถึงมาที่วัดน้อยลง ที่แท้ในวัดเราก็มีคนทรยศ!”จิ้งคงถูกซ้อมจนใบหน้าเขี้ยวช้ำบวมปูด ปากกับจมูกมีเลือดไหล แต่กลับไม่กล้าเช็ด ตาโปนจนแทบลืมไม่ขึ้น เริ่มโขกศีรษะกับพื้นไม่หยุด “เป็นความผิดของศิษย์น้องเอง ศิษย์น้องไม่กล้าอีกแล้ว ขอศิษย์พี่ไว้ชีวิตข้าด้วย ขอให้ศิษย์พี่ไว้ชีวิตข้าด้วย!”“ไว้ชีวิตเจ้าหรือ?!” พระที่เป็นหัวโจกอีกคนคว้ากำธูปจากกระถางธูปใกล้มือ แล้วพลิกกลับด้าน จี้ลงบนหัวของจิ้งคงอย่างกะทันหันจิ้งคงพลันกรีดร้องโหยหวน พลางร้องไห้กลิ้งไปมาบนพื้นพระพวกนั้นกลับพากันหัวเราะเสียงดังพระที่ใช้ธูปจี้หัวจิ้งคงเอ่ยเสียงดูแคลน “พวกเราก็รู้กันดี พระอาจารย์ชอบเก็บหญิงสาวที่ดีที่สุด หน้าตาสวยที่สุดไว้ให้ ‘บรรพบุรุษเบื้องบน’ เสวยสุข คนที่มาวันนี้น่ะ งามไม่เป็นสองรองใคร เห็นแวบเดียวก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 508
เขาก้าวเท้าไปด้วยรอยยิ้ม “อมิตา...”ยังไม่ทันกล่าวคำสวดจบ ชีหยวนก็เหยียบต้นไม้ส่งตัวเองลอยขึ้นไป แล้วฟาดเท้าเข้าใส่อกของฉือซานอย่างจัง ฉือซานกระเด็นลงไปกองกับพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปากจากนั้นก็ไม่หยุดการเคลื่อนแม้แต่น้อย นางพุ่งเข้าหาฉือซาน มีดสั้นในแขนเสื้อก็เผยออกมา จ่อเข้าที่อกของเขาฉือซานถึงกับมึนงงไปกับการเคลื่อนไหวนี้ไหนบอกว่าเป็นหญิงสาวที่ไร้หนทาง ไร้ที่พึ่ง ถูกบีบบังคับให้มาขอบุตรไงเล่า?นี่มันคืออะไรกันแน่?!ชีหยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้นไม่เหมือนกับมองคน แต่เหมือนมองดูหินก้อนหนึ่ง หรือไม่ก็ต้นไม้ต้นหนึ่ง เหมือนมองสิ่งที่ไร้ชีวิตนางไม่พูดพร่ำเพรื่อ ถามขึ้นตรง ๆ “หญิงสาวที่พวกเจ้าลักพาตัวมาจากเรือนพักนอกเมืองเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเจ้าพาไปซ่อนไว้ที่ใด?”ฉือซานเบิกตากว้างในทันที ริมฝีปากสั่นระริกปลายมีดของชีหยวนแทงอกของเขาลึกหนึ่งชุ่นโดยไม่รั้งรอ เลือดไหลพรวดออกจากแผลทันทีจากนั้นนางก็ถาม “ผู่อู๋ย่งเป็นลุงแท้ ๆ ของเจ้าใช่หรือไม่? เห็นได้ยากจริง ๆ หลานของไอ้หมาขันที เขาบอกเจ้าว่าให้เจ้าอยู่นิ่ง ๆ ไปพักหนึ่ง รออีกไม่นานจะให้เจ้าไปเป็นขุนนางที่สำนักพระพุทธศาส
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 507
ชีหยวนควบม้าเร็วออกจากเมือง โดยไม่พาคนติดตามไปแม้แต่คนเดียว ลมพัดแรงจนเสื้อคลุมสีแดงสดของนางปลิวสะบัด แต่นางกลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย แม้หมวกคลุมศีรษะจะเปิดออก นางก็ไม่คิดจะดึงกลับมาสวมอีกนางรู้ดีบนโลกนี้ไม่มีแม่ทัพไร้พ่ายตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน เว้นแต่จ้าวจื่อหลงผู้เป็นดั่งปาฏิหาริย์ ผู้อื่นแม้เป็นแม่ทัพที่เก่งกล้าสักเพียงใด ก็ล้วนเคยลิ้มรสความพ่ายแพ้แต่สำหรับนาง ไม่มีทาง!โดยเฉพาะคนที่ฆ่านาง ทั้งยังทำให้คนที่นางพามาด้วยต้องเติบโตขึ้นโดยไม่มีแม่ ก็ยิ่งสมควรตาย!ตั้งแต่เล็กจนโต สิ่งที่นางไม่เคยเข้าใจก็คือเหตุใดหลี่ซิ่วเหนียงถึงไม่เหมือนแม่คนอื่นสิ่งที่นางอิจฉามากที่สุดก็คือเด็กคนอื่น ๆบัดนี้มีเด็กอีกคนหนึ่งที่ต้องกลายเป็นกำพร้าเพราะนาง ชีหยวนรู้สึกว่าตัวเองช่างบาปหนานักแน่นอนว่าความผิดของนางมีอยู่จริง แต่มันก็ยังมีบางคนที่สมควรจะลงนรกสิบแปดขุม!นางควบม้าเร็วเร่งรุดมาถึงวัดว่านอันที่ชานเมืองหลวง เอียงศีรษะเล็กน้อย จ้องคำว่าวัดว่านอันสามคำนั้นอย่างเย็นชา บนใบหน้าฉายแววเย็นเยียบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนออกจากเมืองหลวงมาถึงที่นี่ก็เป็นเวลาค่ำแล้วยามดึกดื่นเช่นนี้ หญิงสาววัยแรกแย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 506
ก็ต้องมี ‘คืนของขวัญ’ กลับไปบ้างกระมัง?ชีเจิ้นก็พลันเข้าใจ เพียงแค่เป้าหมายไม่ใช่ผู่อู๋ย่ง แต่ก็ยังเป็นการไปสังหารคนอยู่ดีเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกำชับว่า “เช่นนั้นก็ ระวังตัวด้วยแล้วกันนะ”ชีหยวนก็เดินตรงดิ่งออกจากประตูไปชีเจิ้นจึงหันกลับมามองท่านโหวผู้เฒ่าชีกับฮูหยินผู้เฒ่าชี “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้านึกขึ้นได้แล้ว วันปีใหม่วันนั้น แม่หนูหยวนบอกว่านอกจากจะแวะไปที่เรือนนอกเมืองแล้ว ยังมีธุระที่ต้องทำ มันเป็นธุระอะไรกันแน่?”ทั้งยังเป็น ‘การคืนของขวัญ’ ให้ผู่อู๋ย่งอีกด้วย?ท่านโหวผู้เฒ่าชีถลึงตาใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าถามข้าแล้วข้าจะไปถามใคร โดนขังมาหลายวันแล้วเจ้ายังไม่เหนื่อยหรือไง? ทำตัวดี ๆ รีบไปอาบน้ำแล้วนอนพักเสีย ตอนเย็นค่อยไปกินข้าวที่เรือนใหญ่!”ชีเจิ้นอยากรู้จนใจแทบขาด แต่ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าชีหยวนกำลังทำเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับผู่อู๋ย่ง และยังจะบอกว่าเป็น ‘การคืนของขวัญ’ ให้อีกฝ่ายอีกต่างหากแต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง “ท่านพ่อ! ผู้บัญชาการไล่จะไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?!”ไล่เฉิงหลงช่วยพวกเขาไว้มาก ที่ไม่โดนลงโทษก็เพราะอีกฝ่ายช่วยไกล่เกลี่ยแล้วไอ้หมาขันทีอ
