Share

บทที่ 405  

Author: ฉินอันอัน
เจียงเหยียนเจินเม้มปากอย่างอดไม่ได้

ภัยใหญ่บังเกิดต่างคนต่างก็หนีกระเจิง เขายังไม่ทันทำอะไร ฉู่กั๋วกงก็ชิงตัดสัมพันธ์ขาดไมตรีก่อนแล้ว เขากดเสียงลงและเอ่ยว่า: “เรื่องไม่เกี่ยวกับข้า ข้ากับหูอี้ชวนไม่รู้จักกันด้วยซ้ำไป!”

สิงหมิ่นผุดยิ้มบาง ๆ : “ใต้เท้าเจียง จะรู้จักไม่รู้จัก พวกข้ามิอาจยืนยันแน่ชัด เพียงแต่มือสังหารเหล่านั้น ล้วนเป็นคนของพวกท่านสกุลเจียงจริง ไม่ว่าอย่างไร ท่านก็ควรจะเข้าไปดูสักครั้งมิใช่หรือ?”

เจียงเหยียนเจินแทบหายใจไม่ทัน

จวนฉู่กั๋วกงคิดจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้วจริง ๆ

มิเช่นนั้น แค่ไม่กี่คนที่ต้องเข้าศาลซุ่นเทียน มีหรือที่คนอย่างเขาหรือจะกู้สถานการณ์ไม่ได้?

จะว่าไปแล้ว ฉู่กั๋วกงน่าจะจงใจให้เขาส่งคนไปสังหารปิดปากมากกว่า

เมื่อเป็นเช่นนี้ หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา ความผิดทั้งหมดก็จะถูกปัดมาตกที่ตัวเขาแล้ว

ฉู่กั๋วกงก็สามารถลอยตัวเหนือความเกี่ยวข้องทั้งหมดได้แล้ว

ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี!

เรื่องปีนั้นก็ให้แล้วกันไป ในเมื่อทุกคนต่างก็มีมลทิน มันจึงทำให้ต่างคนต่างยอมอดทนอดกลั้นต่อกันได้

แต่เรื่องของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วพวกมันเป็นคนก่อเวรก่อกรรมขึ้นเองทั้งนั้น!

แล้วเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 646

    องค์รัชทายาทแสยะยิ้ม “เจ้านักพรตบ้านี่ เอาแต่พูดจาเพ้อเจ้อเหมือนคนหลุดโลกอยู่ทุกวัน มันนี่แหละที่ทำให้ข้าต้องตกที่นั่งลำบาก! ตอนนี้มันยังกล้ากลับมาอีกหรือ?!”เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นหลี่ฉางชิงคนนี้ไม่ใช่คนของจวนฉู่กั๋วกงหรือไร?ครานั้นก็พูดยืนกรานว่าองค์รัชทายาทอย่างเขา ไม่ควรใกล้ชิดกับฮ่องเต้หย่งชางมากเกินไปฮ่องเต้หย่งชางก็เชื่อคำของเขาอย่างไม่มีข้อกังขาแต่ตอนนี้จวนฉู่กั๋วกงล่มสลายไปแล้ว เหตุใดนักพรตหลี่ผู้นี้ถึงยังกลับมาอีก?เขาตบโต๊ะหนึ่งที “ไปตามเซียวอวิ๋นถิงมานี่เดี๋ยวนี้!”ไม่ได้การ คนผู้นี้จะปล่อยให้อยู่ในเมืองหลวงไม่ได้!แต่ในตอนนั้นเอง เซียวจิ่งจาวจึงเอ่ยขึ้นเบา ๆ ที่ด้านข้าง “เสด็จพ่อ โปรดฟังลูกพูดสองสามประโยคก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ต่อหน้าบุตรชายคนนี้ ท่าทีขององค์รัชทายาทกลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง สีหน้าของเขาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด “เจ้ายังเด็ก ไม่เข้าใจว่านักพรตผู้นี้พูดจาปลิ้นปล้อนกลับกลอก พูดเก่งจนแม้แต่คนตายยังพูดให้กลายเป็นคนเป็น คนเป็นก็สามารถพูดให้กลายเป็นศพได้!”เขาไม่อยากโดนโยนความผิดใหญ่หลวงมาใส่หัวอีกรอบ!เซียวจิ่งจาวคุกเข่าลงต่อหน้าองค์รัชทายาท เงยหน

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 645  

    ตอนที่ชีเจิ้นกลับมาถึงจวนก็ดำคล้ำกว่าเดิมไปเท่าหนึ่ง เขาออกไปตรวจตราค่ายทหารเมืองหลวงและสำรวจทะเบียนทหาร วุ่นวายอยู่นอกเมืองได้เกือบครึ่งเดือนกว่าถึงจะได้กลับจวน กลับจวนมาครานี้เขาก็ตรงไปยังเรือนของฮูหยินผู้เฒ่าชีและโหวผู้เฒ่าชีทันที ถามข่าวคราวของสกุลเฝิงก่อนสิ่งใด เขารู้ว่าสกุลเฝิงกลับมาแล้ว แน่นอนว่าเคยได้ยินชื่อเสียงของเฝิงไฉ่เวยคนนั้นมาแล้วด้วย เขาขมวดคิ้วแน่นอย่างอดไม่ได้พลางถามโหวผู้เฒ่าด้วยจิตใจเป็นกังวล “สกุลเฝิงเร่งสร้างกระแสให้นางล่วงหน้า เกรงว่าอาจจะมีเจตนาซ่อนเร้นอยู่กระมัง คงจะไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันใดขึ้นหรอกนะขอรับ?” โหวผู้เฒ่าลูบหนวดตนเอง ก่อนจะทำเสียงฮึดฮัดและเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คอยให้เจ้ากลับมาเตือน ก็ช้าจนผักดอกเข็มเย็นชืดหมดแล้ว! เจ้ายังฝันอยู่รึ!” ถูกด่าหน้าหงายไปหนึ่งที แต่ชีเจิ้นก็มิได้โกรธ หลายปีที่ผ่านมานี้ แม้เข้าจะได้เข้ากรมยุทธนาการ ทว่างานหลักจริง ๆ แล้วยังคงเป็นการช่วยฮ่องเต้หย่งชางตามหาพระชายาหลิ่ว ทว่าในฐานะแม่ทัพคนหนึ่ง เขาย่อมไม่ปรารถนาจะให้ตนเองทำเพียงแค่เรื่องเช่นนี้ไปตลอดชีวิต บัดนี้เขามีอำนาจการควบคุมทหารอยู่ในมือ ประหนึ่งได้กลาย

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 644  

    ทว่าในใจของนางกลับยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก ผ่านเหตุการณ์นี้ไป นางมีหรือจะมองท่าทีของเซียวอวิ๋นถิงที่มีต่อสกุลเฝิงไม่ออก ดังเช่นที่เขาเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ เรื่องที่สกุลเฝิงเคยช่วยเหลือพวกเขาไว้เมื่อก่อนเขาจะตอบแทนด้วยรางวัล แต่ก็แค่ของรางวัลเท่านั้น เขาไม่เคยมีความคิดจะให้สกุลเฝิงได้ตำแหน่งชายาพระนัดดาแม้แต่น้อย เซียวอวิ๋นถิงตอบกลับอย่างเปิดเผย “เป็นเรื่องมงคลยิ่งเรื่องหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ ก่อนเรื่องราวจะกำหนดแน่ชัด กระหม่อมอยากบอกเสด็จย่าก่อนสักคำพ่ะย่ะค่ะ” เขาเอ่ยเสียงขรึม “แม่นางผู้นั้นที่กระหม่อมพึงใจเลื่อมใสมานานคือคุณหนูใหญ่แห่งจวนหย่งผิงโหว บัดนี้ในที่สุดนางก็ได้ตอบรับความรู้สึกของกระหม่อมแล้ว ดังนั้น กระหม่อมจึงอยากทูลแจ้งต่อเสด็จย่า ว่าจากนี้ชายาพระนัดดาของกระหม่อมได้ถูกกำหนดไว้แล้ว กระหม่อมหวังว่าเสด็จย่าเองจะทรงโปรดปรานนางด้วยเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ” ฮองเฮาเฝิงขมวดคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้ ความจริงเรื่องนี้นางทราบจากปากของเฝิงไฉ่เวยมาก่อนแล้ว ทว่าที่รับรู้มาก่อนหน้านั้นก็เป็นเรื่องหนึ่ง และการที่เซียวอวิ๋นถิงเข้ามาขอร้องตนเองต่อหน้าอย่างเอาจริงเอาจังเช่นนี้ก็เป็นอีกเรื่

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 643  

    ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มกว้างเสียจนรอยขมวดย่นบนหว่างคิ้วคลายออกทั้งหมด แต่กระนั้นก็ยังกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เด็กที่แสนดีจริง ๆ นางสะอื้นออกมาอย่างอดไม่ไหว “แม่หนูหยวน ย่ารู้สึกผิดกับเจ้ามาตลอด” นางส่งคนไปยังหมู่บ้านในชนบทเพื่อสืบเรื่องของหลี่ซิ่วเหนียงและคนขายเนื้อสวี่มาแล้ว เมื่อได้สืบถึงจะรู้ว่า แทบทุกคนในที่อาศัยในหมู่บ้านชนบทล้วนรู้จักชีหยวน นางเคยผ่านความยากลำบากแสนสาหัสมาตั้งแต่ยังเด็ก ตอนหิวโซที่สุด ยังถึงขั้นแย่งหัวมันเทศที่คนอื่นไม่ต้องการแล้วมาจากสุนัขตัวหนึ่ง ทั้งที่นางใช้ชีวิตผ่านมาด้วยความยากลำบากเพียงนั้น ทว่าขอเพียงเจ้าแสดงความเมตตาต่อนางแม้เพียงน้อยนิด นางก็จะจดจำบุญคุณของเจ้าไม่รู้ลืม เคยมีช่วงหนึ่งฮูหยินผู้เฒ่าชีมักนอนไม่หลับในยามดึกเอาแต่พลิกตัวไปมากระสับกระส่าย พอคิดถึงชีวิตที่ผ่านมาของชีหยวนก็รู้สึกปวดหัวใจขึ้นมาทันที นางไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำว่า ชีหยวนอดทนอดกลั้นกับความหิวและความทรมานให้ผ่านคืนที่แสนยากลำบากในแต่ละคืนไปได้อย่างไร ยิ่งไม่กล้าคิดด้วยซ้ำว่า ในช่วงเวลานั้นชีหยวนจะเคยเฝ้าหวังในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ญาติพี่น้องมารับนางกลับไปบ้างหรือไม่ นางร่

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 642  

    เสี้ยวขณะนี้คำว่า ‘บุปผาผลิบานในใจ’ ในที่สุดก็กลายเป็นภาพชัดเจนตรงหน้า เขาพยายามระงับอาการตื่นเต้นในใจเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำช้า ๆ “แม่น้ำรั่วสามพันลี้ เพียงหนึ่งจอกดับกระหาย” เขาเว้นระยะครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อ “อาหยวน ข้าก็เหมือนดอกชาภูเขาพวกนี้ เจ้าไม่ต้องทำอะไร ข้าก็พร้อมร่วงลงมาเพื่อเจ้า” ดอกชาภูเขาโอนเอนเอียงพลิ้วตามแรงลม ก้านใบไหวริกกลางสายลม นอกเรือนสายลมเอื่อยและระแนงองุ่นที่กำลังสั่นไหวเบา ๆ ตามแรงลมพัด ที่แท้ฤดูร้อนก็สบายถึงเพียงนี้ ชีหยวนหมุนตัวกลับมาผุดยิ้มบาง ๆ ให้เขา “เช่นนั้นก็ดี ข้าตอบรับท่านแล้ว” นางยอมรับความพ่ายแพ้ได้และยอมรับความรักได้เช่นกัน เรื่องของวันข้างหน้าก็ค่อยว่ากัน หากว่าเซียวอวิ๋นถิงทำไม่ดีกับนาง นางก็พร้อมง้างมีดปิดจบเขาในกระบวนเดียวเหมือนกัน แต่อย่างน้อยที่สุดในตอนนี้ นางก็ได้สัมผัสความรักและรับรู้ถึงความซื่อสัตย์ของเซียวอวิ๋นถิงแล้ว ชีวิตคนสั้นเพียงไม่กี่ปี ย่อมต้องหาความสุขให้ทันเวลา ทำในสิ่งที่ตนเองอยากทำ และให้ความรักกับคนที่ตนเองอยากรัก ความรักที่แท้จริงมิใช่เพียงรู้สึกดีแค่วูบหนึ่ง แต่เป็นการตระหนักรู้ว่าข้าและเจ้าจะ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 641  

    เมืองหลวงซึ่งห่างออกไปไกลพันลี้ ชีหยวนหาได้หลงละเลิงอย่างที่อ๋องฉีจินตนาการไม่ แต่ไหนแต่ไรคนอย่างนางไม่เคยรู้จักคำว่า ‘หลงละเลิง’ หลังจากสกุลเฝิงประสบเคราะห์กรรม ระยะนี้แม้กระทั่งจำนวนครั้งที่จวนอ๋องโจวเดินทางไปเรือนสกุลเฝิงก็ยังลดลงด้วย ทว่านางก็มิได้รู้สึกปีติยินดีมากนัก ตรงกันข้ามฮูหยินผู้เฒ่าชีกลับสังเกตได้อย่างว่องไว ว่าจำนวนครั้งที่พระราชนัดดาองค์โตระยะนี้ปีนกำแพงจวนของตนเข้ามาดูจะถี่ขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว! นางจึงออกปากเตือนท่านโหวผู้เฒ่าชีอย่างอดไม่ได้ พวกเขาไม่ได้บอกว่าพระนัดดาองค์โตไม่เหมาะสม เพียงแต่ ท่านเองก็ควรแสดงท่าทีให้ชัดเจนสักหน่อยมิใช่หรอกหรือ? อย่างเช่นว่าไปกราบทูลขอพระราชทานสมรสจากฮ่องเต้หย่งชางและฮองเฮาให้เป็นเรื่องเป็นราวอะไรทำนองนี้ อย่างไรก็ทูลขอราชโองการมาก่อนสิ! วัน ๆ เอาแต่แอบมาปีนกำแพงเรือนพวกเขาแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน?! โหวผู้เฒ่าชีอยากต่อกำแพงเรือนให้สูงกว่านี้จนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว! เขาหรือจะยังต้องให้ฮูหยินผู้เฒ่าชีเตือนอีก? เขาขยันมาเฝ้าอยู่ที่หอหมิงเยว่ยิ่งกว่าผู้ใด ย่อมต้องรู้ว่าจำนวนความถี่ที่เซียวอวิ๋นถิงลอบเข้ามายังเรือนสกุลชีมากขึ้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status