LOGINShare
บทที่ 558
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 560
ชีหยวนคล้ายจะลังเลอยู่เล็กน้อย ครั้นเห็นนางลังเลใจ องค์หญิงเป่าหรงก็ร้องไห้ออกมาด้วยความจริงใจยิ่งกว่าเก่า “ให้อภัยข้าเถิด คุณหนูใหญ่ชี ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า หลังจากนี้ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว…” นางเอ่ยพลาง ก็คล้ายจะสูญเสียสติ วิ่งโซซัดโซเซเข้าหาชีหยวน ชีหยวนเองก็มิได้ขยับ ทว่า เสี้ยวขณะเดียวหลังจากองค์หญิงเป่าหรงวิ่งเข้ามาใกล้ นางพลันยกข้อมือขึ้น เผยให้เห็นเกาทัณฑ์แขนเสื้อที่อยู่บนข้อมือของนางมาตลอด ได้ ในเมื่อพึ่งพาใครไม่ได้เลยก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่นางสามารถพึ่งพาตนเองได้ก็เพียงพอแล้ว นางจะจบหายนะนี้ด้วยมือของตนเอง! นางไร้ซึ่งความลังเล กดกลไกยิงลูกดอกออกไปอย่างเลือดเย็น ชีหยวนหัวเราะออกมาด้วยความดูแคลน ยึดผ้าม่านไว้แล้วเหยียบเสาไปหนึ่งที เสี้ยวพริบตาก็เหินตัวลอยขึ้นจากพื้น หลบเกาทัณฑ์แขนเสื้อได้ทันเวลา จากนั้นก็ทิ้งผ้าม่านลงมาให้ตกข้างกายองค์หญิงเป่าหรง ทันใดนั้นนางก็หยิบสายคาดเอวฝังอัญมณีเส้นหนึ่งซึ่งนำออกมาจากเรือนกรรมฐานด้านข้างมาไว้ในมือ ก่อนจะจัดการคล้องคอองค์หญิงเป่าหรง องค์หญิงเป่าหรงผงะไป สองมือดึงรั้งสายคาดเอวไว้อย่างไม่อยากเชื่อ ชีหยวนกลับหัวเราะเสียงเย็น
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 559
ไม่สิ เปลี่ยนคำถาม ควรจะต้องถามว่า ใครเป็นคนพานางมาที่แห่งนี้มากกว่า?! นางเลื่อนมือขึ้นกุมลำคอไว้ ปกติไม่กลัวฟ้ากลัวดิน แต่ตอนนี้กลับถูกโยนมาในสถานที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน อย่างไรเสียก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาหน่อย ๆ กระทั่งนางได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ แว่วดังขึ้นมา ทั้งที่เสียงหัวเราะเบามาก แต่เมื่อได้ยินในใบหูขององค์หญิงเป่าหรงยามนี้กลับไม่ต่างจากเสียงอสนีบาตดังสนั่น ทำเอานางแทบสติแตกกระเจิงไปทั้งร่าง เป็นครั้งแรกที่นางเข้าใจแล้วว่าจิตวิญญาณไม่มั่นคงที่หมอหลวงมักพูดเสมอหมายความว่าอย่างไร บัดนี้นางรีบลุกพรวดขึ้นมาอย่างร้อนรน พิงกำแพงด้วยความหวาดกลัวพลางมองไปยังเบื้องหน้าที่มีเบาะนั่งทรงกลมและกล่องรับบริจาควางอยู่ไม่ไกล ก่อนจะถามด้วยเสียงโหดเหี้ยมว่า “ใครกันที่พรางเป็นเทพแสร้งเป็นผีอยู่ตรงนั้น?” อันที่จริงชีหยวนก็มิได้มีนิสัยชอบทำให้คนตื่นตกใจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นนางเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะพรางเป็นเทพแสร้งเป็นผีอยู่แล้ว หากมิใช่เพราะเมื่อครู่ด้านนอกเรือนกรรมฐานขององค์หญิงเป่าหรงเต็มไปด้วยนางกำนัลและองครักษ์ ให้ลงมือสังหารที่นั่นก็เกรงว่ายากจะเลี่ยงไม่ให้เกิดเสียงดังออกไป นางก็คงจะไม่พา
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 558
นางนั่งรับลมอยู่ข้างหน้าต่าง รู้สึกปวดศีรษะและก็รู้สึกวิตกกังวลไปพร้อมกัน เหตุใดข่าวความเคลื่อนไหวยังมาไม่ถึงอีก? ชินอ๋องหวยเหลียงคงมิได้ถึงขั้นหมดสิ้นปัญญาจะรับมือกับสตรีเพียงนางเดียวได้กระมัง? ขณะที่กำลังคิดฟุ้งซ่าน ขันทีหลัวก็มาถึงเสียที เมื่อเข้าประตูมาก็ส่งเสียงอุทานออกมาทันที ก่อนจะรีบหันไปตำหนินางกำนัลเอย่างร้อนรน “พวกเจ้าตายกันหมดแล้วหรือ?! ให้องค์หญิงปล่อยผมสยายตากลมเย็นเช่นนี้ใช่ได้ที่ไหน พวกเจ้าไม่รู้จักห้ามปรามบ้างหรือ?!” ทันใดนั้นบรรดานางกำนัลต่างคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกัน องค์หญิงเป่าหรงกลับโบกมืออย่างหงุดหงิด “ไสหัวออกไปให้หมด!” บรรดานางกำนัลต่างรู้สึกราวกับได้รับอภัยโทษ รีบร้อนล่าถอยออกไปทันที ให้พื้นที่พวกเขาสองคนได้สนทนา ขันทีหลัวก็หยิบผ้าแห้งมาจากด้านข้างจากนั้นก็จัดการเช็ดผมให้องค์หญิงเป่าหรง องค์หญิงเป่าหรงถามด้วยเสียงเข้ม “ยังไม่มีข่าวส่งกลับมาอีกหรือ?” รู้ว่านางถามถึงอะไร ขันทีหลัวก็อธิบายด้วยเสียงที่เบาลง “ทูลองค์หญิง ทุกพื้นที่ล้วนมีแต่พวกสตรี มิหนำซ้ำบริเวณเชิงเขาก็ถูกปิดล้อม ถึงจะอยากสังหารชีหยวน ก็ต้องให้นางเดินทางพ้นประตูอารามลงเขาไปก่อนพ่ะย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 557
แม้จะถึงช่วงปลายปีแล้ว แต่สภาพอากาศยังคงหนาวจัดเช่นเดิม ชีหยวนวิ่งผ่านทางลัดมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ยามเฝ้าของที่แห่งนี้ได้รับคำสั่งจากไล่เฉิงหลงมาก่อนแล้ว ย่อมแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นนาง พอวิ่งมาได้ช่วงสั้น ๆ กระทั่งถึงตีนเขาแล้ว ก็ไม่สามารถควบอาชาต่อได้อีกแล้ว นางสละอาชาทิ้งไป เพราะรู้ดีว่าอาชาศึกขององครักษ์เสื้อแพรล้วนแต่ได้รับการฝึกมาอย่างดี นางปล่อยไปตอนนี้ อาชาตัวนี้ก็สามารถหาทางกลับไปหาเจ้านายของมันเองได้ และจะไม่ก่อให้เกิดปัญหาอื่นใดตามมา หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดนี้เสร็จสิ้น นางก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พระจันทร์ลอยสูงอยู่กลางอากาศแล้ว มองจากที่ไกล ๆ หน้าผาแห่งนี้ชัดเจนว่าเป็นแค่เนินลาดเล็ก ๆ เท่านั้น จนกระทั่งได้มายืนอยู่เบื้องหน้าจริง ๆ เพิ่งจะสังเกตเห็นความเล็กจ้อยของตนเอง องครักษ์ที่เฝ้าบริเวณนี้มีอยู่เบาบางที่สุดและนั่นก็มีเหตุผล อากาศหนาวเหน็บเพียงนี้ ต่อให้เป็นลิงปีนขึ้นไป ก็เสี่ยงจะพลัดตกลงไปในร่องน้ำกลางหุบเหวเช่นกัน ราวกับว่าเป็นการเตือนชีหยวน เศษหินก้อนหนึ่งก็ร่วงตกลงไปในหุบเหว กระแทกกับธารน้ำแข็งจนเกิดเป็นโพรง ชีหยวนอาศัยแสงจันทร์มองลงไป ก็เห็นกระแสน้ำเชี่ยวกร
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 556
ชินอ๋องหวยเหลียงสะดุ้งด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่านางก็มีเกาทัณฑ์แขนเสื้อเหมือนกัน เขารีบยกดาบขึ้นมาป้องกันอย่างร้อนรน แต่ทันใดนั้นเขาก็ค้นพบแล้วว่า ต่อให้สตรีผู้นี้ไม่ใช้เกาทัณฑ์แขนเสื้อ ลำพังแค่กระบี่อ่อนเล่มเดียวนี้ ก็สามารถฟาดฟันได้ดุดันดั่งพยัคฆ์ จนคนมิอาจตั้งรับ จนตามองไม่ทัน เขาถอยหลังไปสองสามเก้าสภาพแทบไม่เป็นท่า ขณะที่กำลังจะเอ่ยปาก ก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บแปลบที่ลำคอ ชีหยวนใช้กระบี่แทงทะลุลำคอของเขาแล้ว รวดเร็วอะไรเช่นนี้! ชินอ๋องหวยเหลียงเบิกตาโพลง จ้องมองสตรีตรงหน้า ราวกับกำลังใคร่ครวญว่าตนเองทำผิดพลาดตรงจุดใดไป ชีหยวนกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา “วางใจเถิด ไม่ให้เจ้าตายบนแผ่นดินต้าโจวของพวกข้าหรอก ศีรษะของเจ้าจะถูกพากลับไปที่บ้านเกิดของพวกเจ้า!” ขณะที่นางกำลังเอ่ยปากกล่าววาจา ไล่เฉิงหลงพร้อมกับพวกพ้องที่ตามมาทันก็ได้เห็นภาพฉากนี้พอดี ในที่สุดชุนหลินก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดพอได้ยินชื่อชีหยวนท่านใต้เท้าถึงได้มีท่าทีตอบสนองเช่นนั้น คุณหนูใหญ่สกุลชีที่แท้ก็กินคนได้จริง ๆ! ซามูไรที่เหลือพลันจมดิ่งสู่ห้วงความเจ็บปวดโศกเศร้าอันใหญ่หลวงเพราะการจากไปของเจ้านาย พวกมันต่างพากั
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 555
พวกเขาบุกรุกชายฝั่งทะเลของต้าโจวตลอดทั้งปี ทั้งซานตงกว่างตงฝูเจี้ยนหรือแม้กระทั่งเจ้อเจียง แต่เพราะชายฝั่งทะเลของต้าโจวยาวเกินไป ดังนั้นจึงมีจุดที่พวกเขาป้องกันไม่ทั่วถึงอยู่เสมอ และพวกเขาก็รบรากับกองทัพทหารต้าโจวมาหลายครั้ง ชินอ๋องหวยเหลียงมีความมั่นใจในตนเองมาตลอด เพราะซามูไรพเนจรของพวกเขา โดยพื้นฐานแล้วเมื่อต้องประจันหน้ากับทหารของต้าโจวเหล่านี้ สามารถจัดการศัตรูสิบคนด้วยซามูไรเพียงคนเดียวได้สบาย ทว่าตอนนี้ ตรงหน้าเขาในเวลานี้ ที่อยู่ข้างกายเขาล้วนเป็นซามูไรที่ผ่านการเคี่ยวกรำฝึกฝนจนเชี่ยวชาญทั้งหมด! แต่กลับถูกใครบางคนบั่นคอทิ้งโดยไม่ทันส่งเสียง ซามูไรผู้นั้นทรุดตัวล้มลงไปภายใต้แสงสุกสว่างของจันทราอย่างไม่น่าเชื่อ แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน เสียงร้องคำรามคุ้นหูก็แว่วดังมาจากทางโค้งที่สาม เป็นคนที่เขาเพิ่งสั่งให้ลงไปหารถม้าในหุบเขา! กำลังตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเป็นภาษาตงอิ๋ง! ชินอ๋องหวยเหลียงในที่สุดก็ทนต่อไม่ไหวแผดเสียงคำรามด้วยความเดือดดาลออกมาทันที “เจ้าโง่!” และใช้ภาษาตงอิ๋งสั่งพวกสมุนให้ตั้งสติและเตรียมรับการโจมตี เขาเองก็กำดาบซามูไรไว้อย่างระแวดระวัง มองไปรอบด้า
You may also like
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว334.2K viewsรักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า
ไห่ถาง7.6K viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.8K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.8K viewsทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง993 viewsลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก
จันทร์ส่องแสง526 viewsมารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย
หาบเงินร้อยปี978 viewsย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก
วันว่างว่างของหญิงใหญ่846 views
