공유

บทที่ 1104

작가: กานเฟย
เซียวหลินมู่ยินดียอมรับคำเชิญของตนแล้วมาที่ภัตตาคารเพื่อลบล้างข่าวลือให้ตน นี่หมายความว่าเซียวหลินมู่ก็ใส่ใจสายใยครอบครัวนี้เช่นกัน!

“น้องห้า! เจ้ามาแล้ว!”

เซียวหลินเทียนมองเซียวหลินมู่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน เซียวหลินมู่ยิ้มให้เขาแล้วก้าวเข้ามาพลางเอ่ย

“ข้าได้ยินมาว่า มีคนแพร่ข่าวลือไปว่าเราสองคนทะเลาะกัน จึงมาดูว่าใครที่น่ารังเกียจเช่นนั้น กล้าจงใจใส่ร้ายพวกเรา!”

“นี่เกรงว่าเราจะมิทะเลาะกันก็เลยจงใจสร้างความขัดแย้งรึ? ช่างร้ายกาจเสียจริง!”

เซียวหลินมู่เหยียดแขนออกไปกอดไหล่ของเซียวหลินเทียน เหมือนพี่น้องทั้งสองดีกันอยู่

เซียวหลินเทียนตะลึงกับการกระทำของเขา เขามิคุ้นเคยกับความใกล้ชิดเช่นนี้มากนัก

แต่เขาก็มิได้รู้สึกรังเกียจเช่นกัน เขากลับรู้สึกถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่กำลังแล่นไปทั่วร่างกายของเขา

เขายืนอย่างมั่นคง รับน้ำหนักของเซียวหลินมู่ไว้

มีคนจำนวนมากมาเฝ้าดูความครึกครื้น คนเหล่านั้นเห็นว่าเซียวหลินเทียนกับเซียวหลินมู่ดูใกล้ชิดกันมาก

ข่าวลือเหล่านั้นที่ว่าทั้งสองทะเลาะกัน ทั้งยังข่าวลือที่ว่าเซียวหลินเทียนใส่ร้ายเซียวหลินมู่นั้นก็แพ้ภัยตัวเองไป

ผู้คนมากหลายในเมืองหลวงรู้จักนิสั
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2808

    หลิงอวี๋ได้ฟังแล้วดวงตาพลันเปล่งประกายขึ้นมา “โจรสลัดที่คลองใหญ่ก็คือคนของกลุ่มไร้บ้านกลับนั่นเอง!”“ฟางเจ๋อได้รับบาดเจ็บจากมือพวกเขา หากฟางเจ๋อมีเลือดนักรบจริง ย่อมไม่มีทางช่วยเหลือคนของกลุ่มไร้บ้านกลับอีกเป็นแน่!!”ฮูหยินหยางพยักหน้ารับ “เพียงพิสูจน์ได้ว่าเจี่ยงชิงกับหลงซู่คือหัวหน้าของกลุ่มไร้บ้านกลับ จากที่ข้ารู้จักฟางเจ๋อ เขาย่อมมิอาจกลืนความแค้นนี้ลงได้เป็นแน่!”ทั้งสองจึงยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นในภารกิจครั้งนี้เมื่อมาถึงจวนตระกูลฟาง หยางหนานยืนอยู่หน้าประตู ทว่าประตูบานใหญ่นั้นกลับปิดแน่นสนิทฮูหยินหยางเห็นแล้วก็ชะงักไป “เจ้าเข้าไปมิได้หรือ?”หยางหนานหัวเราะเย็นชา “แม่ทัพฟางอยู่ในจวน ข้าให้คนนำจดหมายที่บิดาเขียนส่งเข้าไป เขาอ่านแล้วก็เพียงสั่งให้คนออกมาบอกข้าว่า เขาจะสนับสนุนเพียงหลงซู่เท่านั้น!”ฮูหยินหยางเข้าใจทันที การปิดประตูมิรับแขกเช่นนี้ ก็คือท่าทีของแม่ทัพฟางนั่นเอง“แล้วฟางเจ๋อเล่า?”ฮูหยินหยางถามต่อ “เขามีท่าทีเช่นไร?”หยางหนานตอบอย่างขุ่นเคือง “บ่าวรับใช้บอกว่า ฟางเจ๋อสั่งไว้ว่าห้ามมิให้ใครรบกวน เขาจึงช่วยไปแจ้งให้ข้ามิได้!”ฮูหยินหยางขมวดคิ้วทันที เรื่องนี

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2807

    ใต้หล้านี้ บางทีอาจมีคนมากมายที่บนใบหน้ามีไฝดำขึ้นอยู่ในตำแหน่งเดียวกันแต่หากมิใช่เรื่องบังเอิญ ก็ย่อมเป็นสัญลักษณ์พิเศษบางอย่างหลิงอวี๋เดินผ่านไปแล้ว ฮูหยินหยางคิดว่าควรจะลองทดสอบดูสักหน่อยหากมิใช่ ก็มิเสียหายอันใด!แต่หากอีกฝ่ายเป็นหลิงอวี๋จริง ๆ เช่นนั้นก็มิเท่ากับพลาดโอกาสสำคัญไปแล้วหรือ!“แม่นาง ไฝดำสามารถโตขึ้นได้ เมื่อโตขึ้นก็หมายถึงกลายเป็นโรคแล้วนะ!”ฮูหยินหยางยิ้ม ก่อนเอ่ยถ้อยคำนั้นออกไปเป็นไปตามคาด หลิงอวี๋ที่เดินผ่านไปแล้วเมื่อได้ยินคำนี้ ก็หันกลับมาทันทีสิ่งที่ทำให้หลิงอวี๋หันกลับมา มิใช่เพียงคำพูดประโยคนั้น หากยังรวมถึงเสียงของฮูหยินหยางด้วยหลิงอวี๋สามารถจดจำสิ่งที่ที่ผ่านหูไปได้แม่นยำ นางจำได้ว่านี่คือเสียงแก่ชราของฮูหยินหยาง“ฮูหยินหยาง!”หลิงอวี๋รีบเดินกลับมา เอ่ยเสียงเบา “เมื่อครู่นี้ข้าไปหาท่านที่จวนตระกูลหยาง ก็ได้ทราบว่าท่านออกไปแล้ว!”ฮูหยินหยางถอนหายใจอย่างโล่งอก คิดในใจว่าตนมิได้เสียแรงเปล่าจริง ๆนางรีบคว้ามือหลิงอวี๋ไว้ แล้วกล่าวว่า “ข้าก็เกรงว่าหลงซู่จะจับพวกเราไปบีบบังคับหยางเฉิง จึงรีบชิงออกมาก่อน!”“ยามนั้นมิอาจแจ้งพวกท่านให้ทราบได้ โชค

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2806

    เมื่อฮูหยินหยางเห็นว่าหยางหนานเปลี่ยนเรื่อง ก็มิได้พูดอะไรอีก ก้มหน้าครุ่นคิดถึงแม่ทัพฟางผู้นั้นขึ้นมาแม่ทัพฟางมีนามว่าฟางหาว ปีนี้อายุใกล้จะห้าสิบแล้วแม่ทัพฟางใช้ชีวิตอยู่บนหลังม้ามาตลอดชีวิต นิสัยก็เช่นที่หยางหนานว่าไว้ เป็นพวกไม้อ่อนก็มิเอาไม้แข็งก็มิรับ เป็นคนที่มีทั้งด้านดีด้านร้ายหากนำเรื่องที่หลงซู่ใช้ผู้บาดเจ็บมาบำเพ็ญวิชามารไปโน้มน้าวเขา แม่ทัพฟางอาจเห็นว่ามิใช่เรื่องใหญ่โตอะไรอย่างไรเสีย พวกผู้บาดเจ็บเหล่านั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีชีวิตอยู่ได้อีกมินานแล้วก่อนตายสามารถช่วยให้หลงซู่ฝึกวิชาได้ ก็ถือว่าคุ้มค่าหากใช้เรื่องโอสถที่เจี่ยงชิงปรุงนั้นมีพิษไปโน้มน้าวแม่ทัพฟาง ก็มิแน่ว่าจะได้ผลขอเพียงแม่ทัพฟางสามารถเพิ่มพูนพลังฝึกตนได้ มิว่าด้วยวิธีการใดก็พร้อมจะลอง ไหนเลยจะสนใจว่าโอสถนั้นจะมีพิษหรือไม่ฮูหยินหยางก็รู้สึกขึ้นมาในบัดดลว่า หากจะให้แม่ทัพฟางมาอยู่ฝั่งเดียวกับนาง เห็นทีจะยากดุจเข็นครกขึ้นภูเขาแล้ว “ท่านแม่ ข้าคิดออกแล้ว!”จู่ ๆ หยางหนาน ก็เอ่ยขึ้นเบา ๆฮูหยินหยางมองไปพลางเลิกคิ้ว “เจ้าคิดอุบายดี ๆ อันใดออกหรือ?”หยางหนานกล่าวด้วยความตื่นเต้น “โน้มน้าวแม่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2805

    เสียงเรียกท่านแม่ของหยางหนานครานี้ แฝงไว้ด้วยความจริงใจจนหยางฮูหยินสัมผัสได้อย่างชัดเจนนางชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความปลื้มปีติความทุ่มเทตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพียงได้ยินเสียงเรียกขานอันจริงใจนี้ก็นับว่าคุ้มค่ายิ่งแล้ว“ไปกันเถิด!”ฮูหยินหยางพาหยางหนานมายังปากทางลับ ลุงซินกำลังรออยู่ก่อนแล้วหยางหนานเอ่ยเรียกอย่างนอบน้อม “ลุงซิน!”ลุงซินและฮูหยินหยางมาพร้อมกัน พวกเขาทั้งสองเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด ทว่าทั้งคู่กลับมิเคยยอมรับความสัมพันธ์นี้ต่อหน้าผู้ใดลุงซินพำนักอยู่ที่ตระกูลหยางอย่างอิสรเสรี มักจะออกเดินทางท่องหล้าอยู่เสมอหยางฮูหยินเพียงให้หยางเฉิงจัดเตรียมเรือนพักในมุมสงบที่สวนหลังไว้ให้ลุงซิน ทั้งยังกำชับบ่าวไพร่ว่ามิต้องไปวุ่นวายกับเขาเมื่อครั้งที่หยางหนานอายุได้สิบขวบ ฮูหยินหยางเคยเสนอแนะให้เขาคารวะลุงซินเป็นอาจารย์ทว่า หยางหนานกลับปฏิเสธไปเพราะความชิงชังที่มีต่อนางหลังจากนั้น ฮูหยินหยางก็มิได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลยเพียงแต่ยามที่หยางหนานฝึกปรือวรยุทธ์ด้วยตนเอง บางครั้งลุงซินผ่านมาพบเห็นเข้า ก็มักจะชี้แนะเคล็ดวิชาให้เขาเล็กน้อยหยางหนานได้รับประโยชน์จากคำ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2804

    ฮูหยินหยางเล่าเรื่องที่หยางเฉิงและเซียวหลินเทียนเดินทางไปยังยอดเขาเกาหลิ่งให้ฟังจนจบอย่างใจเย็นสุดท้ายฮูหยินหยางจึงกล่าวว่า “รั่วหลาน เจี่ยงชิงและหลงซู่มีอำนาจล้นฟ้า ทั้งยังมีหูตาทั่วทุกแห่งหน เรื่องที่ท่านพ่อของเจ้าไปยังยอดเขาเกาหลิ่ง พวกเขาย่อมรู้ในมิช้า!”“เมื่อถึงเวลานั้น เพื่อปกปิดความลับของตนเอง หลงซู่ย่อมมิคิดออมมือให้ท่านพ่อของเจ้าแน่!”“ส่วนพวกเรา หากถูกหลงซู่จับตัวได้ ก็จะกลายเป็นเครื่องมือให้มันใช้ข่มขู่ท่านพ่อของเจ้า!”เมื่อหยางรั่วหลานฟังจนเข้าใจ ก็โกรธจนตัวสั่นไปทั้งร่างนางกับหลงซู่ก็นับว่าเติบโตมาด้วยกัน นางนึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองลึกซึ้ง แต่กลับคาดมิถึงว่าเพียงเพราะนางบังเอิญล่วงรู้ความลับของเขา หลงซู่ก็ถึงกับลงมือสังหารนางอย่างเลือดเย็นมาบัดนี้ แม้แต่ตระกูลหยางที่สนับสนุนเขามาโดยตลอด เขาก็ยังมิคิดละเว้น!“ท่านแม่ ข้ากับพี่หญิงชิงเสวียนไปแล้ว เช่นนั้นท่านกับท่านพี่เล่าเจ้าคะ?”หยางรั่วหลานคว้าแขนฮูหยินหยางไว้ พลางเอ่ยอย่างร้อนรนว่า “พวกท่านมิไปพร้อมพวกเราหรือเจ้าคะ?”ฮูหยินหยางตบที่มือนางเบา ๆ เพื่อปลอบโยน “พี่ชายของเจ้ายังต้องรับมือพวกนั้นอยู่ที่ด้านหน้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2803

    ครั้นหลงซู่และเจี่ยงชิงรีบรุดมาถึงห้องของหยางรั่วหลานด้วยความเดือดดาล ก็พบว่าแม้แต่ร่างของหยางรั่วหลานที่ “ตาย” ไปแล้วก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยหลงซู่และเจี่ยงชิงต่างตกตะลึงไป เรื่องมาถึงขั้นนี้ ทั้งสองย่อมรู้ดีว่าถูกคนตระกูลหยางตบตาเข้าให้แล้วหยางรั่วหลานมิได้ตาย ที่อ้างว่าเตรียมการจัดงานศพก็ล้วนเป็นเพียงการตบตาพวกเขาเท่านั้น“หลิงอวี๋!”“ต้องเป็นกลอุบายของหลิงอวี๋เป็นแน่!”หลงซู่เห็นดังนั้นก็โกรธจนใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวไปวันนั้นครั้นได้เห็นใบหน้าของหลิงอวี๋ที่คล้ายคลึงกับหลงหมิงอย่างยิ่ง หลงซู่ก็เริ่มเคลือบแคลงสงสัยในตัวตนของนางแล้วเมื่อกลับไปตรวจสอบ ก็สืบจนล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของหลิงอวี๋นี่จึงเป็นสาเหตุหลักที่ภายหลังหลงซู่และเจี่ยงชิงเดินทางมาเยี่ยมเยียนที่ตระกูลหยางพวกเขามิได้กังวลว่าหลิงอวี๋จะสืบรู้ความลับของตน แต่กังวลว่าหลิงอวี๋จะช่วยหยางรั่วหลานจนฟื้นขึ้นมาได้ แล้วนำความลับของพวกเขาไปเปิดโปงตราบใดที่หยางรั่วหลานยังมิฟื้น ทั้งหลิงอวี๋และตระกูลหยางก็ยังหลอกปั่นหัวได้ง่ายแต่ไหนเลยจะคาดคิดว่า เพียงชั่วพริบตาที่เผลอไผล หลิงอวี๋กับตระกูลหยางกลับลอบร่วมมือกัน ทั้งย

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status