로그인공유
บทที่ 2167
관련 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2168
ปี้ซงฟังต่อไปมิไหว กล่าวเสียงเข้มว่า "ท่านเจ้าวัง มิต้องกล่าวอะไรแล้ว ท่านตัดสินใจอย่างไร บ่าวก็สนับสนุนท่านทั้งนั้น!"ปี้ซงคิดว่าหวงฝู่หลินกำลังจะยอมประนีประนอมกับตำหนักซิงหลัว เกรงว่าตนจะถูกมองเป็นคนเนรคุณ จึงรีบแสดงจุดยืนของตนทันที!หวงฝู่หลินส่ายหน้า "ข้าพูดเช่นนี้มิใช่เพราะคิดจะยอมแพ้! เมื่อครู่ข้าคิดมาตลอดว่า ตระกูลหวงฝู่ของเราทำการสำรวจค้นคว้ามาหลายปี จึงคิดค้นโอสถห้ามเลือดขึ้นมาได้ เจ้าก็รู้ว่ากว่าจะได้เครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้มานั้นมันยากเย็นเพียงใด!""ทว่าหลิงอวี๋เพิ่งมาถึงวังเทพได้มินาน มิเพียงแต่รักษาโรคฝีดาษของหมิงจูจนหายขาด ทั้งยังพบวิธีห้ามเลือดอีกด้วย!""บางทีหลิงอวี๋อาจจะเป็นดาวแห่งความหวังของตระกูลหวงฝู่!""การที่หมิงจูได้พบกับหลิงอวี๋อาจเป็นลิขิตฟ้า! ข้าอยากจะลองเสี่ยงดูสักครั้ง เพื่ออนาคตของหมิงจูและตระกูลหวงฝู่!"ปี้ซงมองหวงฝู่หลินอย่างงุนงง มิเข้าใจว่าหวงฝู่หลินหมายความว่าอย่างไร"ปี้ซง เจ้าพาหมิงจูตามพวกเขาไปเถิด ข้าจะคอยเฝ้าอยู่ที่นี่! เซียวหลินเทียนไปนานเพียงนี้แล้วยังมิกลับมา พวกเขาต้องหาทางออกพบแล้วเป็นแน่""เจ้าพาหมิงจูออกไปส่งให้หลิงอวี๋เถอะ ข้าเชื่อ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2169
ไม่มีทางไปแล้ว!หวงฝู่หลินมองดูหินก้อนใหญ่เหล่านั้นก็พลันหัวใจดิ่งวูบลง หรือว่าครั้งนี้จะถึงทางตันจริง ๆ แล้ว?"สหายหวงฝู่ อย่าเพิ่งหมดหวัง ในเมื่อมีน้ำซึมเข้ามา ก็พิสูจน์ได้ว่ามีทางออก!"เซียวหลินเทียนเห็นสีหน้าสิ้นหวังของหวงฝู่หลินจึงปลอบใจ"พวกเรามิได้เดินผิดทาง นี่คือประตูเกิดบนแนวทิศตะวันออกเฉียงใต้ นอกจากเส้นทางนี้แล้วก็ไม่มีทางออกอื่นอีก!""พวกท่านพักผ่อนสักครู่ พวกเราจะตรวจสอบต่อไป จะได้ดูว่าหินเหล่านี้พอจะเคลื่อนย้ายได้หรือไม่!"เซียวหลินเทียนลากสังขารที่เหนื่อยล้าถึงขีดสุดปีนขึ้นไปบนกองหินเหล่านั้นอันที่จริง สิ่งที่เซียวหลินเทียนอยากทำที่สุดในตอนนี้คือล้มตัวลงนอนหลับให้สนิทสักงีบทว่าผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว พวกเขาก็ยังมิได้ออกจากตำหนักใต้ดิน ยิ่งถ่วงเวลานานเท่าไรก็ยิ่งเป็นอันตรายเท่านั้นเพื่อเหล่าพี่น้องและสหายที่ติดตามตนมาเหล่านี้ เขาทำได้เพียงฝืนทนต่อไปฉินซานก็ปีนตามขึ้นไป ทั้งสองคนแยกกันค้นหาหินที่มีความคลอนลู่หนานและเผยอวี้เองก็มิได้อยู่เฉย รีบแยกย้ายกันค้นหา"หินเหล่านี้น่าจะถล่มลงมาตอนเกิดแผ่นดินไหว หากแผ่นดินไหวทำลายหุบเขา ทางออกก็คงจะถูกปิดตายสนิท"
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2170
หวงฝู่หลินหยิบขวดยาออกมาจากกระเป๋าแล้วป้อนยาให้เซียวหลินเทียนพลางกล่าวว่า "ยามนี้เซียวหลินเทียนยังมิเป็นอันตรายถึงชีวิตหรอก!""แต่เขาต้องพักฟื้นอย่างสงบ ห้ามใช้กำลังภายในอีก มิฉะนั้นเส้นชีพจรหัวใจจะขาดสะบั้น แม้เทพเซียนลงมาก็มิอาจช่วยเขาได้!"เผยอวี้ได้ฟังก็ถอนหายใจโล่งอก กล่าวกับจ้าวซวนว่า "จ้าวซวน เจ้าคอยเฝ้าเขาไว้ พวกเราจะหาทาง ต้องพาพี่ใหญ่รอดกลับไปให้ได้!"จ้าวซวนพยักหน้าด้วยใจที่หนักอึ้ง ห้ามใช้กำลังภายใน เช่นนั้นหากพวกเขาหาทางออกเจอ แล้วออกไปเจอพวกมหาปราชญ์เล่า?เผยอวี้เองก็คิดถึงความเป็นไปได้นี้เช่นกัน แต่เขาปฏิเสธที่จะคิดไปไกลกว่านั้นเมื่อน้ำมาถึงหน้าภูเขาย่อมต้องมีทางไหลผ่าน ขอเพียงพวกเขาหาทางออกพบ ก็ต้องมีวิธีหนีออกไปได้แน่เผยอวี้เร่งขนย้ายหินออกมาอย่างบ้าคลั่งสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ เมื่อขยับหินก้อนนี้ออก หินข้าง ๆ ก็พลอยคลอนตาม ทำให้เผยอวี้สามารถสร้างทางที่พอให้คนคนหนึ่งคลานผ่านไปได้เผยอวี้มิรอช้าคลานเข้าไปก่อน ด้านในเป็นโพรงรูปสามเหลี่ยม ด้านบนและด้านหน้าถูกหินปิดกั้นไว้ส่วนด้านล่างเต็มไปด้วยน้ำและท่วมสูงถึงเอวของเผยอวี้"เผยอวี้ เป็นอย่างไรบ้าง มีทาง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2171
เซียวหลินเทียนถูกเผยอวี้กดตัวไว้จนขยับมิได้ เขารู้สภาพร่างกายของตนดีว่ามิอาจฝืนทนต่อไปได้อีกแล้วจริง ๆเขายังต้องพาสหายเหล่านี้กลับไป หากตนต้องมาตายที่นี่ ก็จะมิได้พบหน้าหลิงอวี๋และเซียวเยวี่ยอีก“พยุงข้าลุกขึ้นนั่งเถอะ ข้ามิขยับตัวมั่วซั่วแล้ว!”เผยอวี้พยุงเซียวหลินเทียนขึ้นมาแล้วช่วยให้เขาพิงผนังถ้ำเซียวหลินเทียนเห็นหวงฝู่หลินกำลังขุดรู ส่วนปี้ซงกำลังดูแลหวงฝู่หมิงจู จ้าวซวนและลู่หนานกำลังเก็บกวาดหินที่หวงฝู่หลินขุดออกมา“จะขุดทางออกได้หรือไม่?”เซียวหลินเทียนถาม“มีแต่หินทั้งนั้น ขุดไปสองชั่วยามกว่า เพิ่งจะขุดได้ทางยาวเมตรกว่า ๆ เท่านั้น!”เผยอวี้ยิ้มอย่างขมขื่น มิรู้ว่าหินผาที่ถล่มลงมานั้นมีมากเท่าใด หากมีมาก สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ทั้งหมดก็คงจะสูญเปล่า“คำนวณตามเวลา ข้างนอกคงมืดค่ำแล้ว พวกเราติดอยู่ในตำหนักใต้ดินนี้มาวันหนึ่งคืนหนึ่งแล้ว!”“มิรู้ว่าพี่หญิงหลิงหลิงรู้หรือไม่ว่าพวกเราติดอยู่ที่นี่ นางจะมาช่วยพวกเราหรือไม่นะ!”เซียวหลินเทียนก็กำลังคิดถึงปัญหานี้เช่นกัน หากเป็นเมื่อก่อน แทบมิต้องคิดเลย หลิงอวี๋จะต้องมาช่วยพวกเขาอย่างแน่นอนแต่บัดนี้ เซียวหลินเทียนกลับไร้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2172
เซียวหลินเทียนได้ยินคำพูดของหวงฝู่หลินก็หัวเราะ “เป็นไปมิได้ เจ้าลืมแผนที่ภูเขาอนันต์แล้วหรือ? แถวนี้ไม่มีแอ่งน้ำขนาดใหญ่เลย!”“แล้วน้ำพวกนี้มาจากที่ใดกัน?”หวงฝู่หลินนึกขึ้นได้ว่าบนแผนที่ไม่มีแอ่งน้ำจริง ๆ จึงถามอย่างนึกสงสัย“เหมือนว่าบนแผนที่จะมีลำธารภูเขาสายหนึ่ง!”จ้าวซวนเปิดแผนที่กลางออกดู“ใช่ ลำธารภูเขาสายนี้เอง ไหลลงมาจากกลางภูเขา ตอนที่พวกเราหาเส้นทางเข้าภูเขา คิดว่าลำธารสายนี้เปลี่ยวเกินไป จึงล้มเลิกความคิดที่จะใช้เส้นทางนี้!”เซียวหลินเทียนดึงแผนที่มาดู พลางใช้มือทำท่าทางแล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น “ลำธารภูเขาสายนี้อยู่บนแนวทิศตะวันออกเฉียงใต้ นี่พิสูจน์ได้ว่าพวกเรามิได้เดินผิดทาง!”“ในเมื่อภูเขาอนันต์ไม่มีแอ่งน้ำ เช่นนั้นน้ำเหล่านี้ก็คงไหลมาจากลำธารภูเขาเท่านั้น เส้นทางที่พวกเรากำลังขุดอยู่นี้ถูกต้องแล้ว!”“ขุดต่อไป! ขุดมาได้เมตรกว่า ๆ แล้ว บางทีทางออกอาจจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”เผยอวี้กำลังขุดอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยม น้ำไหลทะลักขึ้นมาจากระดับเอวถึงหน้าอก เขาเปียกโชกไปทั้งตัวมิรู้ว่าขุดไปนานเท่าใด เผยอวี้ก็ได้ยินเสียงเคาะเป็นจังหวะแว่วมาตอนแรกเขายังคิดว่าตนเองหูฝาดไป ค
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2173
จื่อลู่?หลิงอวี๋ชะงักไปครู่หนึ่ง พลางนึกถึงข้อมูลเกี่ยวกับพิษชนิดนี้ในสมองอย่างรวดเร็ว“น้องหญิง พิษชนิดนี้เป็นพิษจากทะเลทราย เรียกว่า จื่อลู่เฟิงต่าน ยามที่มันกำเริบจะรู้สึกหนาวเสียดไปตามข้อต่อและไขกระดูก อาการจะกำเริบทุกยามจื่อและยามอู่ ส่วนมากผู้ถูกพิษจะสิ้นใจตายด้วยอาการกำเริบครั้งที่สามหรือสี่”หวงฝู่หลินร้องเรียกอย่างร้อนรน “หมิงจูมีอาการกำเริบมาสองครั้งแล้ว เจ้ามีวิธีช่วยนางหรือไม่?”“ขอข้าคิดก่อน!”หลิงอวี๋ได้ยินแล้วใจก็สั่นสะท้าน เด็กน้อยอาจตายได้ด้วยอาการกำเริบครั้งที่สามหรือสี่ เหลือเวลาอีกเพียงมิกี่ชั่วยามก็จะถึงยามจื่อแล้ว หากมิรีบคิดหาวิธีเสียตอนนี้ หมิงจูอาจจะตายเมื่อพิษครั้งต่อไปกำเริบอีกหมิงจูยังเยาว์นัก นางจะทนเห็นอีกฝ่ายตายต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ได้อย่างไร!หลิงอวี๋เห็นองครักษ์ของหลงเพ่ยเพ่ยกำลังเจาะรอยแยก ตนก็ถอยไปอยู่ข้างหนึ่ง ขบคิดจนปวดสมองเพื่อหาวิธีถอนพิษแต่นางก็เช่นเดียวกับหวงฝู่หลิน มิเคยได้ยินชื่อพิษชนิดนี้มาก่อน แล้วจะหาทางถอนพิษให้หมิงจูได้อย่างไร?“พี่ใหญ่ บาดแผลของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ข้ามีโอสถสมานแผลชั้นเลิศอยู่ ท่านกินก่อนเถิด!”ทางด้านนั้น เ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2174
คนที่ต้องช่วยอยู่ใกล้แค่เอื้อม หลิงอวี๋จะยอมแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร!หลิงอวี๋รีบใช้สมองคิดหาวิธีการอย่างรวดเร็วส่วนเก๋อเฟิ่งฉิงขยับเข้าไปใกล้ปากถ้ำ กล่าวเสียงสะอื้นว่า "พี่ใหญ่ ครั้นอยู่บนภูเขาหิมะท่านเสี่ยงอันตรายช่วยข้า บัดนี้ข้าจะทิ้งท่านแล้วหนีไปคงมิได้หรอก!""ท่านอดทนอีกหน่อย พวกเราต้องหาทางช่วยพวกท่านออกมาได้แน่!"เก๋อเฟิ่งฉิงพูดพลางหยิบกระบี่ออกมาแล้วขุดถ้ำอย่างบ้าคลั่งเผยอวี้ก็เร่งความเร็วรีบขุดตามหลิงอวี๋เห็นหินด้านบนร่วงหล่นลงมามิหยุด พลันใจไหววูบ ร้องถามว่า "พวกท่านนำระเบิดสายฟ้ามาด้วยหรือไม่?""นำมา! แต่เจ้าวังหวงฝู่บอกว่าห้ามใช้ระเบิดสายฟ้าเพื่อระเบิดปากถ้ำ มิฉะนั้นตำหนักใต้ดินจะถล่มลงมาฝังพวกเราไว้ข้างใต้!"เผยอวี้กล่าวขณะขุดไปพลาง"นั่นมิแน่ พวกท่านระเบิดจากข้างใน อาจทำให้ตำหนักใต้ดินถล่มได้ก็จริง แต่หากระเบิดจากตรงนี้จะแตกต่างออกไป!"หลิงอวี๋อธิบาย "เห็นปากถ้ำที่พวกท่านขุดออกมาหรือไม่? แรงรับน้ำหนักทั้งสองข้างเท่ากัน พิสูจน์ว่าการค้ำยันนั้นเพียงพอ!""ส่งระเบิดสายฟ้ามาให้ข้าลูกหนึ่ง ข้าจะระเบิดจากฝั่งนี้ ขอเพียงระเบิดหินก้อนที่ขวางปากถ้ำนี้ให้พวกท่านออกมาได้ก็
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2175
"ระเบิดเปิดทางแล้ว!"หลิงอวี๋และเผยอวี้ที่กำลังสำรวจสถานการณ์ด้านในร้องขึ้นพร้อมกัน"รีบออกมาเร็ว!"หลิงอวี๋รีบร้องบอก "เจ้าวัง ข้าน่าจะมีวิธีช่วยหมิงจูได้ พวกเราออกจากที่นี่กันก่อน กลับถึงเมืองหลวงแดนเทพแล้วข้าจะรีบปรุงยาแก้พิษให้นางทันที!"หวงฝู่หลินหลับตาลง การตัดสินใจของเขามิผิดจริง ๆ หลิงอวี๋คือดาวแห่งความหวังของหมิงจู!บางที หลิงอวี๋อาจจะสามารถรักษาโรคเลือดไหลมิหยุดของหมิงจูให้หายขาดได้ ภายภาคหน้าธิดาหัวแก้วหัวแหวนของตนจะสามารถเติบโตอย่างแข็งแรงสมบูรณ์เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปได้น้องสาวบุญธรรมผู้นี้ เขายอมรับนางแล้วต่อให้มอบทรัพย์สินเงินทองทั้งหมดในวังเทพให้นาง เขาก็จะมิรู้สึกเสียดายแม้แต่น้อย"สหายหวงฝู่ เจ้าออกไปก่อน!"เซียวหลินเทียนหลีกทางให้ หวงฝู่หลินจะได้อุ้มหมิงจูออกไปก่อนหวงฝู่หลินก็มิเกรงใจ ยิ่งชักช้าไปอีกครู่พวกเขาก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นหวงฝู่หลินถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตนห่มให้หมิงจูแล้วส่งเด็กน้อยออกจากปากถ้ำให้ถึงมือหลิงอวี๋ก่อนหลิงอวี๋รีบรับตัวนางออกมาเมื่อเห็นหวงฝู่หมิงจูที่นอนแน่นิ่งไร้ชีวิตชีวาอยู่ในอ้อมแขนของตน หลิงอวี๋ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาวูบหนึ
최신 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
