บทที่ 2309

เมื่อแม่นมอูพูดถึงตรงนี้ นางก็โบกมือให้เซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนจึงเงยหน้ามองขึ้นไปโดยสัญชาตญาณ แต่จากมุมมองของมหาปราชญ์ เขามองมิเห็นท่าทางของแม่นมอู

จากนั้นเซียวหลินเทียนก็เดินไป

“นั่น… ผนังภูเขาด้านนั้น ด้านหลังยังมีถ้ำอยู่อีกถ้ำหนึ่ง สามารถ… สามารถออกไปได้...”

แม่นมอูยังพูดมิทันจบ นางก็กระอักเลือดออกมาอย่างควบคุมมิอยู่

จากนั้นทันที แม่นมอูก็คอตกเอียงหัวและสิ้นใจลง

เซียวหลินเทียนชะงักไป ในใจก็รู้สึกแย่เล็กน้อย

พวกเขาพยายามอย่างหนักเพื่อมาช่วยแม่นมอู ใครจะคาดคิดว่าจะมีจุดจบเช่นนี้

เขามองบาดแผลทั่วใบหน้าของแม่นมอูแล้วหลับตาลง

“แม่นมอู ท่านมิต้องกังวล ข้าจะนำคำของท่านไปบอกอาอวี๋อย่างแน่นอน!”

“ส่วนตระกูลของท่าน พวกเราจะช่วยดูแลให้ท่านเอง!”

หลังจากพูดจบ เซียวหลินเทียนก็ตัดสินใจพุ่งไปทางกรงเหล็กข้าง ๆ ที่มีแม่นมอูตัวปลอมอยู่เมื่อครู่

ที่ผนังภูเขาด้านนั้นที่แม่นมอูชี้ ด้านบนมีตะเกียงน้ำมันแขวนอยู่ มองมิเห็นเลยว่าถ้ำอยู่ตรงไหน

เซียวหลินเทียนยกด้ามกระบี่เคาะผนังภูเขา หลังจากนั้นมินานก็พบจุดที่เป็นช่องว่างแห่งหนึ่ง

เขาถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นก็พุ่งเข้าไปอย่างแรงแล้วเตะเข้า