Share

บทที่ 288

Author: กานเฟย
กระทั่งถึงเรือนหลัก รถม้าก็หยุด ชายหนุ่มคนหนึ่งกับพ่อบ้านเหอเข้ามาต้อนรับพวกเขา

ชายหนุ่มอายุไม่ถึงยี่สิบปี รูปร่างสูงผอม ผิวขาวเรียบเนียน

บนใบหน้าที่ชั่วร้ายและหล่อเหลานั้นยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้คิ้วหนาของเขาก็มีการขยับไปด้วยเช่นกัน

ท่านกวนเอ้อร์ลงจากรถ พอเห็นชายคนนั้น ก็แนะนำให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนรู้จัก

“ท่านอ๋องอี้ พระชายาอ๋องอี้ นี่คือหลานชายของกระหม่อม ชื่อกวนซิน!”

กวนซินคุณชายใหญ่ตระกูลกวนยิ้ม พลางก้าวไปทักทายพอเป็นพิธี

“กวนซินคารวะท่านอ๋องอี้และพระชายาอ๋องอี้!”

“ท่านทั้งสองมาตรวจท่านปู่ของกระหม่อมได้ กวนซินรู้สึกซาบซึ้งยิ่ง เชิญด้านในพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋ไม่คอยชอบใบหน้ายิ้มแต่เปลือกนี้ของกวนซินเท่าใด แต่เมื่อเทียบกับกวนอิ่งแล้ว กวนซินดีกว่ามาก!

เธอพยักหน้าเล็กน้อยเป็นมารยาทกลับคืน

ท่านกวนเอ้อร์ให้ความเคารพเป็นอย่างมาก เขายื่นมือส่งสัญญาณ “ท่านอ๋องอี้ พระชายาอ๋องอี้ เชิญขอรับ!”

พวกหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเดินตามท่านกวนเอ้อร์เข้าไปข้างใน

เรือนหลักของตระกูลกวนเป็นเรือนใหญ่ที่เชื่อมต่อกัน หลิงอวี๋เห็นว่าประตูทำจากไม้จินสื่อหนาน แล้วขัดเงาแวววาว

เรือนทั้งหลังนั้นยิ่งใหญ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2668

    “ฮองเฮาหลิงประสงค์ถามสิ่งใด หากหูเฉิงรู้จะตอบทุกสิ่งมิปิดบัง และจะพูดความจริงอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”หูเฉิงแสดงท่าทีเคารพอย่างมาก แม้แต่จะนั่งตรงหน้าหลิงอวี๋ก็ยังมิกล้า“ท่านลุงหูนั่งลงคุยกันเถิด!”หลิงอวี๋ยิ้มเล็กน้อย นางข่มขวัญหูเฉิงได้เรียบร้อยแล้วจึงมิจำเป็นต้องรักษาระยะห่างระหว่างกันอีกหูเฉิงเองก็มิใช่คนขี้ขลาด เขาคิดว่าครอบครัวของตนตกต่ำถึงเพียงนี้แล้ว มิได้มีอะไรจะเสียอีก เขาจึงนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าหลิงอวี๋อย่างใจเย็น“ท่านลุงหู เมื่อครู่ข้าบอกไปแล้วว่าราชสำนักของพวกท่านยังเอาตัวมิรอด ยามนี้คงมิอาจช่วยเหลือพวกท่านได้!”“ข้า สามีของข้าและเจ้าแห่งทิศใต้แท้จริงแล้วเป็นสหายกัน พวกเรามาจากฉินตะวันตกก็เพื่อที่จะช่วยเหลือเจ้าแห่งทิศใต้ สิ่งเหล่านี้อาจจะไกลเกินไปสำหรับพวกท่าน เช่นนั้นเรามาพูดถึงสิ่งที่ใกล้ดีกว่า!”“ท่านบอกข้าทีว่าพวกท่านติดอยู่บนภูเขานี้กี่คน?”หูเฉิงครุ่นคิดแล้วเอ่ยออกไป “ฮองเฮาหลิง พวกเราเป็นราษฎรของหมู่บ้านตงหยาง ที่หมู่บ้านตงหยางมีราษฎรอยู่กว่าร้อยครัวเรือนพ่ะย่ะค่ะ จำนวนคนก็น่าจะห้าร้อยกว่าคน”“ครั้นเมื่อน้ำท่วม พวกเราล้วนวิ่งขึ้นภูเขากัน มีคนจำนวนมากที่ตา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2667

    หลิงอวี๋เห็นว่าเด็กหนุ่มที่พูดอยู่ใส่เพียงเสื้อตัวหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งที่แขนเสื้อก็ยังมีเลือดซึมออกมาด้วยนางจึงรู้สึกสะกิดใจขึ้นมา เด็กหนุ่มผู้นี้พยายามล่าสัตว์มาอย่างสุดชีวิตจึงกังวลว่าตนจะแย่งชิงไปกระมัง?นางครุ่นคิด จากนั้นก็หยิบเสบียงหนึ่งถุงและโอสถรักษาแผลหนึ่งกล่องออกมาจากในมิติ จากนั้นก็เอ่ยออกไปอย่างอดทน “ท่านลุงหู ข้าขอมอบเสบียงถุงนี้กับพวกท่านก่อน เพื่อเป็นการพิสูจน์ความจริงใจของข้า!”“อีกอย่างเด็กหนุ่มผู้นี้ได้รับบาดเจ็บมา ข้าจึงมอบโอสถรักษาแผลให้เขาด้วยหนึ่งกล่อง พวกท่านถอยหลังไปสักหน่อย ข้าจะโยนขึ้นไปให้!”บุรุษผู้นั้นยกหน้าไม้ขึ้นมาอย่างระวังตัว หลิงอวี๋กังวลว่าลูกดอกของเขาจะยิงทะลุถุงข้าวเข้า นางจึงรีบเปิดให้เขาดูอย่างรวดเร็วบุรุษผู้นั้นตาไวมาก เมื่อเขาเห็นว่าเป็นถุงเสบียงจริง ๆ ก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีครั้นเมื่อเกิดน้ำท่วม ครอบครัวของพวกเขาเอาแต่ห่วงจะหนีเอาตัวรอด ต่างก็มิได้นำเสบียงออกมาหลายวันมานี้ พวกเขาอาศัยล่าสัตว์และขุดผักป่าเพื่อประทังชีวิต มิได้กินข้าวกันมาหลายวันแล้วหลิงอวี๋ยกมือขึ้นสะบัดแล้วโยนขึ้นไป ถุงที่บรรจุข้าวอยู่ห้าหกกิโลก็ตกอยู่ตรงหน้าขอ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2666

    หลิงอวี๋อาศัยพลังระดับสูงของตน แค่เพียงครึ่งชั่วยามก็ไปถึงบนภูเขาฝั่งตรงข้ามได้แล้วฝนยังคงตกหนักอยู่ หลิงอวี๋ปีนขึ้นไปได้ครึ่งเขาก็มิเห็นเงาแม้แต่คนเดียว ชาวบ้านเหล่านั้นคงจะหลบกันอยู่ในถ้ำไปแล้วหลิงอวี๋จึงค้นหาตามถ้ำ นางเดินไปก็ตะโกนไปว่า “มีคนอยู่หรือไม่?”เดินไปได้สักพักหนึ่งก็เห็นว่าบนที่สูงมีถ้ำอยู่แห่งหนึ่ง และที่ปากทางเข้าก็มีคนชะโงกหน้ามองไปมาอย่างระแวดระวัง เมื่อคนผู้นั้นเห็นหลิงอวี๋ก็เบี่ยงตัวหลบเข้าไปทันที“มีคนหรือไม่?”หลิงอวี๋ตะโกนเสียงดัง “หากมีคนกรุณาออกมาคุยกันหน่อยเถิด ข้าต้องการความช่วยเหลือ!”หลิงอวี๋ตะโกนออกไปอีกหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่มีใครออกมานางจึงปีนขึ้นไป และเมื่อปีนขึ้นไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงตะคอกอย่างโกรธเคือง“หยุดนเจ้าเป็นใคร? หากกล้าเดินเข้ามาอีกก็อย่าหาว่าหน้าไม้ของข้ามิเกรงใจ!”หลิงอวี๋หยุดลงแล้วเงยหน้ามอง ก็เห็นว่าที่บนถ้ำนั้นมีบุรุษคลุมเสื้อฟางกันฝนพร้อมใส่หมวกฟางกำลังถือหน้าไม้เล็งมาที่นางข้าง ๆ นั้นมีเด็กผู้ชายอายุสิบสี่สิบห้าสองคนยืนอยู่ พวกเขาสวมชุดขาดรุ่งริ่ง และถือหน้าไม้เล็งมาที่นางด้วยเช่นกันมองดูแล้วน่าจะเป็นพ่อลูกกัน“ท่านล

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2665

    พลังของทั้งสองคนในตอนนี้ก้าวหน้าไปมากแล้ว ระยะทางหลายสิบเมตรเช่นนี้สำหรับพวกเขามินับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร แต่สำหรับลู่ปินและเหล่าองครักษ์นั้นนับเป็นเรื่องยากลู่ปินจึงพาคนลงจากภูเขาไปก่อน จากนั้นค่อยหาทางไปรวมตัวกับพวกเขาก่อนหน้านี้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนดูแลกองทัพขนาดใหญ่ ล้วนแต่เป็นการเดินตามกันอย่างมิออกนอกเส้นทางแต่ในตอนนี้มิต้องกังวลพวกลู่ปิน ทั้งสองคนจึงล้วนใช้พลัง แล้วเคลื่อนไหวไปมาบนขอบหน้าผาอย่างรวดเร็วเมื่อตามทิศทางการไหลของโคลนถล่มไป มินานหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนก็มาถึงที่ปากหุบเขา แล้วก็เห็นว่าน้ำยังคงไหลลงไปต่อด้านในหุบเขานั้นเป็นแม่น้ำที่กว้างนับร้อยเมตร แม่น้ำสายนี้ทำให้หลิงอวี๋เห็นแล้วตกตะลึงเสียจนตาเบิกโพลง จากนั้นก็เห็นว่าทั้งสองฝั่งเป็นหน้าผาสูงชัน ทั้งยังเป็นขอบที่เรียบเสมอกันอีกด้วยราวกับว่าหน้าผาดั้งเดิมเป็นชิ้นเดียวกัน แล้วถูกขวานขนาดใหญ่ผ่าลงตรงกลางให้แยกจากกันเป็นสองส่วนหลิงอวี๋นึกขึ้นมาได้ราง ๆ ว่าตอนที่ตนถูกหลงหมิงสลายเลือดเนื้อและกระดูกที่ยอดเขาเฟยหวงนั้น สุดท้ายฟ้าถล่มดินทลาย ยอดเขาเฟยหวงก็เกิดรอยแยกหนึ่งขึ้นมา แล้วในตอนที่หลงหมิงพุ่งเข้ามาก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2664

    หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างชื่นชมแล้วพยักหน้า “ข้านำเมล็ดพันธ์ุจากในถ้ำลับของแม่นมอูมามากหลายทีเดียว และได้ทำการบ่มเพาะอยู่ในมิติของข้าแล้ว อีกมินานก็จะได้รู้ว่าเมล็ดพันธุ์ชนิดใดบ้างที่เหมาะแก่เพาะปลูก!”ตอนนี้หลิงอวี๋มิได้มีสิ่งใดปิดบังเซียวหลินเทียนแล้ว เซียวหลินเทียนรู้ว่าในหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋มีไร่วิเศษอยู่เป็นจำนวนมากเขาอยากจะเข้าไปดูยิ่งนักว่าที่นั่นเป็นใต้หล้าแบบใดกันแน่ แต่หลิงอวี๋ลองดูอยู่หลายครั้งก็มิสามารถพาเขาเข้าไปได้เสียที เซียวหลินเทียนจึงยอมแพ้“เฮ่อ เมื่อใดฝนจะหยุดเสียที!”เซียวหลินเทียนดึงหลิงอวี๋ลงจากภูเขา เนื้อตัวล้วนเปียกโชกไปหมดแม้ว่าเขาจะอาศัยพลังของตนทำให้มิรู้สึกหนาว แต่องครักษ์คนอื่น ๆ นั้นยังมีพลังมิเท่าเขากับหลิงอวี๋เมื่อเวลายาวนานไป เขาก็กังวลว่าองครักษ์ของตนจะทนรับมิไหวจนป่วยกันหมด“จะต้องมีตอนที่หยุดเพคะ!”หลิงอวี๋นึกย้อนถึงฝนตกรุนแรงในประวัติศาสตร์ นางจำได้ว่าเป็นยุคสามก๊ก ฝนตกหนักครั้งนั้นตกอยู่เกือบหนึ่งร้อยวัน ครั้งอื่น ๆ นานที่สุดก็ยี่สิบกว่าวันเช่นกันหลิงอวี๋คิดแล้วบอกสิ่งที่ตนรู้กับเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ตะลึงงั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2663

    หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนและแม่ทัพจี้พูดคุยกันอยู่นาน เมื่อกำหนดแผนการกันเรียบร้อย พวกเขาก็กลับไปที่เรือนด้านข้างวันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนพาพวกลู่ปินออกจากเมืองจงโจว มุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านใกล้ ๆ เพื่อสำรวจพื้นที่จริงส่วนหลิงหว่านและองครักษ์ที่เหลือก็อยู่ที่เมืองจงโจวคอยช่วยฮูหยินจี้สำรวจสถานการณ์ผู้ประสบภัยหลังจากที่หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนได้หารือกันแล้ว ก็เดินกันไปตามแนวภูเขาในละแวกนี้ฝนยังคงตกอย่างหนัก เส้นทางภูเขาจึงถูกโคลนชะไปเสียจนไม่มีทางเดินและมิสามารถขี่ม้าได้ ทุกคนล้วนต้องเดินลุยฝนกันไป ความเร็วในการเดินทางจึงช้ามากหลิงอวี๋ก็มิได้รีบร้อนอะไร เป้าหมายของนางก็คืออยากระบายน้ำท่วมให้ได้เสียก่อน เพื่อให้ราษฎรเหล่านี้มีที่พักพิงอยู่ได้ขอเพียงรู้ทิศทางการไหลของแม่น้ำเหล่านี้ให้แน่ชัด ก็จะสามารถหาวิธีได้“อาอวี๋ ข้าเติบโตมาถึงเพียงนี้ นี่คือครั้งแรกเลยที่ได้เห็นภัยพิบัติเช่นนี้!”ตลอดการเดินทางมา เซียวหลินเทียนเห็นหมู่บ้านจำนวนนับมิถ้วนล้วนจมอยู่ในน้ำ นอกจากรู้สึกสะเทือนใจแล้ว ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่เขารู้สึกได้ถึงพลังและความน่ากลัวของธรรมชาติอันยิ่งใหญ่นี้“มิ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status