ตอนที่ 20 ถ้าคุณยังเหมือนเดิม ใจฉันจะทำยังไง

หลังจากไดออนเดินจากไป ข้าวหอมนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะ ซองจดหมายนั้นยังวางอยู่ตรงหน้าเธอไม่รู้ว่าควรเก็บไว้…หรือควรคืนเขา

สมองของเธอไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกได้อีกต่อไป หัวใจมันตีกลับ—เหมือนน้ำที่กระทบหินก้อนเดิมซ้ำ ๆ แต่ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นจากโต๊ะ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นด้านหลัง

เสียงที่ทำให้ไหล่เธอกระตุกโดยอัตโนมัติ

“มัจฉะนมอัลม่อน หวานร้อย...สั่งเหมือนเดิมเลยสินะ”

ข้าวหอมชะงัก เสียงนั้นนุ่ม ละเมียด…แต่แฝงแรงกดดันลึก ๆ เธอหันไปช้า ๆ — และพบรอยยิ้มบาง ๆ ของ พัคจองฮุน

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเข้ม สูทเรียบพอดีตัว แต่สิ่งที่โดดเด่นกว่าการแต่งตัว…คือสายตาที่มองเธอราวกับรู้ว่าเธอจะมา

“ไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญเจอคุณที่นี่อีกครั้ง”

เธอพยายามควบคุมสีหน้า แต่มือที่วางบนหน้าขากระตุกเบา ๆ

“ไม่คิดว่าคุณยังอยู่ในประเทศไทย…”

“ผมไม่เคยออกไปไหนไกล ถ้ายังไม่เจอสิ่งที่ตามหา”

เขานั่งลงตรงข้ามเธอโดยไม่รอคำอนุญาต

ข้าวหอมขยับแก้วของตัวเองเล็กน้อย แต่ไม่ได้ลุกหนี เพราะเธอรู้…ยิ่งแสดงออกว่าไม่กลัว เขายิ่งไม่มีทางเข้าถึงเธอได้ง่าย

<