ตอนที่ 3 นักแสดงนำหญิงยอดนิยม

สิบปีต่อมา

ร่างระหงที่กำลังเดินพรมแดงอยู่ไม่ใช่ใครที่ไหน หากแต่เป็นซูหนี่ว์ บุตรสาวคนเดียวของอดีตซุปตาร์สาวชื่อดังของเมืองแอล จ้าวซือซือ ริมฝีปากรูปกระจับฉีกยิ้มหวานให้กับกล้องที่กำลังจับภาพมาที่เธอ ทั้งเสียงแฟลชและเสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นมาไม่ขาดสาย

“ทางนี้ครับ น้องซูหนี่ว์”

ตากล้องคนหนึ่งตะโกนดังขึ้น ซุปตาร์สาวหันไปโพสต์ท่าและส่งยิ้มให้บรรดาช่างภาพได้ถ่ายรูปก่อนที่จะคำนับพี่ๆ ช่างภาพเล็กน้อยและเยื้องย่างเข้างานไปอย่างสง่างาม

เพราะแรงผลักดันเมื่อสิบปีที่แล้วทำให้เด็กสาวในวัยสิบสองปีมุ่งมั่นและตั้งใจจนวันนี้ที่เธออายุยี่สิบสองปี เธอประสบความสำเร็จและกลายมาเป็นซุปตาร์ชื่อดังที่โสด สวยและรวยมากคนหนึ่ง คู่หมั้นวัยเด็กที่ไม่เคยมีทีท่าว่าจะอยากเหลียวแล กลับมาคอยหึงหวงกันท่ากันซีนเธอกับหนุ่มคนอื่นจนเธอรู้สึกถึงชัยชนะ เขาเคยปฏิเสธเธออย่างไม่ไยดี และหลังจากนี้จะเป็นเขาที่ต้องเดินตามเกมของเธอ เรื่องที่เขาส่งคนมาจัดการหนุ่มๆ ของเธอ เธอนั้นรับรู้มาจากซือลู่เหลียน และครั้งแรกที่เธอได้รับรู้ หัวใจของเธอนั้นพองฟู มีความสุขไปทั้งวัน

ซือลู่ชิงที่นั่งไขว่ห้างมองดูไอแพดเครื่องหรูที่กำลังถ่ายทอดสดงานประกาศผลรางวัลของวงการบันเทิงประจำปีนี้อยู่ในรถตู้คันหรู โดยมีต้าเฟยกับตงหลงเป็นบอดี้การ์ดและคนขับ แน่นอนว่าครอบครัวของเขาได้รับเชิญให้มาเป็นเกียรติขึ้นมอบรางวัลในทุกๆ ปี คู่หมั้นวัยเด็กตัวแสบของเขาหลังจากวันที่เขาพูดจาแรงๆ ใส่เธอไปเมื่อสิบปีก่อน เธอก็ไม่ตามตื๊อและไม่สนใจเขาอีกเลย แต่มีหรือว่าคนแบบเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ก็ในเมื่อตอนนี้เธอโตเป็นสาวพอแล้ว ไม่เหมือนตอนนั้นที่ยังเป็นเด็กกะโปโล และเขาก็ได้ให้เวลาเธอได้มองหาผู้ชายที่เธอรักแล้วแต่เธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะคบใคร ดังนั้นเขาก็จะทวงสิทธิ์ความเป็นคู่หมั้นกลับมา

ใครจะไปคาดคิดว่าเด็กน้อยผมเปียที่ตะโกนใส่หน้าของซือลู่ชิงในวันนั้นเมื่อสิบปีก่อนจะกลับกลายมาเป็นดวงดาวประดับวงการที่แสนเนื้อหอม หนุ่มๆ มากมายในเมืองแอลต่างหวังที่จะได้เธอมาเป็นแฟนเพื่อประดับบารมีและเพื่อโอ้อวดต่อสังคม หากแต่ไม่มีใครเลยที่จะรักเธอจากใจจริงๆ เรื่องนี้ทำไมซือลู่ชิงจะไม่รู้ เพราะคนที่เธอควงออกข่าวในทุกๆ ครั้งเขานี่แหละที่มักจะเป็นคนกำจัดพวกแมลงหวี่แมลงวันพวกนี้ให้หมดไป

“คุณชายครับ นี่คุณซูหนี่ว์รู้ไหมครับว่าคุณชายเป็นคนไปมอบรางวัลในคืนนี้” ตงหลงเอ่ยถามขึ้นขณะที่สายตาก็ยังจดจ้องไปบนท้องถนนเพื่อความปลอดภัย เพราะเขาทำหน้าที่เป็นคนขับรถของคุณชายใหญ่ในค่ำคืนนี้

ซือลู่ชิงไม่ได้เจอกับซูหนี่ว์มานานถึงห้าปีแล้ว เพราะแม่น้องน้อยตัวดีของเขาบินหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศทันทีที่เรียนจบชั้นมัธยมปลายจากโรงเรียนเอกชนที่เธอได้ย้ายไปตอนที่เธอหันหลังให้กับเขาในวันวาเลนไทน์เมื่อปีนั้น และเธอก็เพิ่งจะกลับมาพร้อมกับผลงานที่โดดเด่น ด้วยก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อนั้นเธอได้เริ่มเข้าสู่วงการบันเทิงแล้ว

“ไม่น่าจะรู้นะ เพราะว่าทุกปีฉันไม่เคยมา” น้ำเสียงเย็นชาเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีแดงอมชมพูธรรมชาติ

“แล้วแบบนี้เธอไม่ตกใจแย่หรอครับ” ต้าเฟยเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย ตั้งแต่วันนั้นที่คุณชายใหญ่พูดทำร้ายจิตใจเธอไปแบบนั้น เด็กหญิงผมเปียก็เปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน

“ตกใจก็เรื่องของเธอสิ แต่งานนี้ฉันก็ต้องไปอยู่แล้ว พ่อกับแม่ของฉันจะได้ไม่เสียเวลาสวีทกัน”

ซือลู่ชิงเอ่ยออกมาเสียงเรียบราวกับว่าไม่ได้แคร์อะไรกับการที่จะได้ไปเจอหญิงสาวที่เขาเฝ้าเอาแต่ติดตามในโซเชียลและตามรูปถ่ายจากบรรดาลูกน้องของต้าเฟย

สองบอดี้การ์ดหนุ่มหันมามองหน้ากันก่อนที่จะยิ้มออกมา โดยเฉพาะต้าเฟยที่เติบโตมากับคุณชายใหญ่ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลึกๆ ภายในใจแล้วซือลู่ชิงคิดยังไง เพราะเจ้านายหนุ่มนั้นยังไม่เคยสัมผัสผู้หญิงคนไหนเลย แม้วัยจะล่วงเลยมาจนเป็นหนุ่มวัยยี่สิบห้าปีแล้ว ตงหลงขับรถไปเงียบๆ อย่างระมัดระวังจนจอดรถที่หน้างาน

ประตูรถตู้คันหรูถูกเปิดออกก่อนที่ร่างสูงล่ำในชุดสูทสีดำจะก้าวลงจากรถมาด้วยท่วงท่าสง่างาม กล้องทุกตัวรีบทำหน้าที่จับภาพของบุคคลที่เพิ่งมาถึงทันที มีใครบ้างที่จะไม่รู้จักทายาทลำดับหนึ่งของตระกูลซือ ตระกูลที่มีอิทธิพลที่สุดในเมืองแอล เสียงกดชัตเตอร์ทั้งเสียงของแฟลชดังปะปนกันไปทั่วทั้งบริเวณ ใบหน้าหล่อเหลาหากแต่ติดเย็นชานั้นเป็นบุคลิกของผู้ชายในตระกูลนี้ บรรดานักข่าวจึงไม่แปลกใจเลยที่จะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา

ร่างสูงของซือลู่ชิงก้าวไปในงานพร้อมกับต้าเฟยและคนจัดงานที่เดินออกมาต้อนรับทายาทของตระกูลซือด้วยตนเอง ในทุกๆ ปีทางผู้จัดงานจะได้รับเกียรติจากตระกูลซือมาเป็นคนมอบรางวัลให้กับนักแสดงนำหญิงและชายยอดนิยมประจำปี

“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับคุณชายใหญ่ที่ผมออกมารับช้า”

ชายหนุ่มที่เป็นคนจัดงานในวันนี้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพขณะที่เดินเคียงข้างมากับชายหนุ่มที่อายุอ่อนกว่าเขาไปถึงสิบปี

“ไม่เป็นไรครับ เพราะผมเองก็เพิ่งจะมาถึงเหมือนกัน” ซือลู่ชิงตอบตามความจริงและเขาก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมารอรับเขาทั้งนั้น