Home / โรแมนติก / ยั่ว / ตอนที่ 73

Share

ตอนที่ 73

last update Huling Na-update: 2025-07-20 22:10:16

ภัทรพลรู้สึกตัวตื่นในตอนบ่าย สภาพของเขาไม่ได้ต่างไปจากตอนที่ล้มตัวลงนอนเลย ผมสีดำสั้นฟูยุ่งจากแรงดึงรั้ง พละกำลังถูกเธอดูดไปจนหมดสิ้น และวันนี้เขาขาดงาน ร่างกำยำพลิกตัวไปอีกด้านเพื่อคว้าตัวคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเข้ามากอด สิ่งที่คว้าได้มีเพียงความว่างเปล่า และอุณหภูมิที่เย็นชืด กับเศษกระดาษแผ่นเล็กที่ไม่คุ้นตาบนโต๊ะหัวเตียง

"ยัยบ้าเอ้ย! คิดว่าฉันเป็นผู้ชายขายตัวรึไง แม่งเอ้ย ได้แล้วทิ้งเหรอวะ!"

เมื่อเดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาพิจารณา ตัวเลขด้านในทำให้หลุดคำด่าทอออกมาอย่างหงุดหงิด และไม่นานกระดาษแผ่นนั้นก็กลายเป็นเพียงเศษซาก ดวงตาดำขวับฉายความน่ากลัวหลังจากทิ้งให้เศษกระดาษเหล่านั้นร่วงลงพื้น

เขาต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ยัยคุณหนูบอกเองว่าจะรับผิดชอบเขา แล้วดูสิ่งที่เธอทำกับเขาตอนตื่นขึ้นมาสิ ทำเหมือนเขาเป็นแค่ผู้ชายขายตัว มันน่าหงุดหงิดจริงๆ

ภัทรพลอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ก่อนจะควบรถบิ๊กไบค์ของตัวเองออกมา ม้าเหล็กสีดำจอดเลยหน้าบ้านหลังใหญ่ของตระกูลอัครโยธินกุลไปเล็กน้อย ดวงตาสีดำขวับมองลอดช่องว่างระหว่างกำแพงเข้าไป

เนิ่นนานหลายชั่วโมงที่เขาเฝ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยั่ว   ตอนที่ 123

    หมับ! “ว๊าย! พี่คินเดี๋ยวตก!” ทิพย์วารีร้องเสียงหลง มองหน้าสามีที่อุ้มขึ้นจากโซฟาตาเขียวปัด เธอไม่ได้ตัวเล็กๆเลยนะ ถ้าทำเธอตกลงไป เธอจะหยิกให้เนื้อเขียวเลย “กอดคอไว้สิ นอนตรงนี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคนนั้นคนนี้เดินเข้ามา มันวุ่นวาย” พูดจบก็ก้าวเดิน มือเล็กยกโอบรอบลำคอหนาไว้แน่นอย่างช่วยไม่ได้ ดื้อดึงไปคงไม่ได้อะไร หลับตาแน่น ปล่อยให้คนตัวโตพาไปในที่ๆเขาอยากจะไป อคินวางคนหลับลงบนเตียงแผ่วเบา แล้วบอกไม่เหนื่อยนะ แต่หลับทันทีที่เขาอุ้มขึ้นมาถึงด้านบน ไม่รู้เป็นแผนการหรือเปล่า แต่ก็ไม่อยากเอาแต่ใจตัวเองมาก จึงปล่อยให้เธอนอนพักผ่อนไปก่อน ยังไงคืนนี้ก็ต้องได้ทำอยู่แล้ว จะอดทนรอต่อไปอีกหน่อยแล้วกัน 16:45 น. @โรงแรมที่จัดงานเลี้ยง รถยนต์คันหรูจอดลงบริเวณหน้าโรงแรมที่จัดงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส ทิพย์วารีปิดริมฝีปากหาวไปฟอดใหญ่ ทั้งที่เพิ่งตื่นนอนเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน “ค่อยไปนอนต่อช่วงที่ช่างแต่งตัวให้นะ” “พี่คินจะไปไหนต่อเหรอคะ?” ทิพย์วารีถามคนที่ไม่ยอมดับเครื่องยนต์รถ เหมือนว่าเขาจะไปที่ไหนต่อ ไม่เข้าไปข้างในพร้อมกับเธอ “ไปรับแอล” “ค่ะ ให้วาวขึ้

  • ยั่ว   ตอนที่ 122

    21:45 น. ร่างสูงค่อยๆย่องออกมาจากห้องนอนของตัวเอง ได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆดังขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน รอจนมั่นใจว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นทำอะไรเสร็จหมดแล้ว จึงได้ย่องออกจากห้องของตัวเอง ประตูห้องที่ทิพย์วารีใช้หลับนอน ถูกเปิดออกแผ่วเบา ร่างสูงก้าวผ่านประตูไปอย่างเงียบเชียบ ปิดลงอย่างเบามือ เดินฝ่าความมืดไปที่เตียงนอน มองร่างที่คดคู้กายอยู่ในผ้าห่ม แสงไฟจากหัวเตียง ส่องให้เห็นใบหน้ายามหลับใหลของว่าที่ภรรยา พรึ่บ! ร่างสูงขึ้นคร่อมทับร่างเย้ายวนไว้อย่างรวดเร็ว สัมผัสเมื่อคืนทำให้ร่างกายเกิดความต้องการอยู่ตลอด ให้รอไปจนถึงคืนพรุ่งนี้ เขารอไม่ไหวหรอก ต้องทำอะไรสักอย่างกับความต้องการของตัวเอง จุ๊บ! สัมผัสมาก่อนเสียง ทิพย์วารีที่เพิ่งเข้าสู่ห้วงนิทรา สะดุ้งตื่นเต็มตา ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลงเมื่อเห็นใบหน้าคนที่คร่อมทับตัวเองอยู่ “ตื่นแล้วเหรอ” “พี่คินจะทำอะไรคะ?” “นอนอยู่เงียบๆเถอะน่า!” “ไม่เอานะ วาวเหนื่อย พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” “นิดเดียวน่า!” อคินไม่สนใจเสียงห้ามปรามสักนิด ปิดริมฝีปากเล็กไว้แน่น ไม่ให้เธอโต้แย้งอะไรได้อีก เลื่อนมือดึงชายชุ

  • ยั่ว   ตอนที่ 121

    “วาวขอออกไปข้างนอกนะคะ” “อยู่นี่แหละ ไม่ทำอะไรแบบเมื่อคืนหรอกน่า” พูดอย่างหงุดหงิด เพราะทำอะไรอย่างที่อยากทำไม่ได้ มองอาหารในจานที่วางอยู่อีกโต๊ะ สลับกับอาหารในมือคนที่นั่งทับอยู่บนตัก จานนั้นของโปรดเขาจริงๆ แต่แปลกที่เขาเลือกกินอาหารของทิพย์วารี แทนที่จะเป็นอาหารที่ตัวเองโปรดปราน กว่าทิพย์วารีจะถูกปล่อยให้เดินออกมาจากห้องทำงานของผู้บริหาร ก็เป็นตอนที่เขาถูกแพรวิภาโทรตามให้เข้าประชุม แน่นอนว่ามันเลยเวลาประชุมไปหลายนาที เพราะเขามัวแต่ลวนลามเธอ มากกว่าจะเสียเวลาในการกินอาหาร ร่างเพียวระหงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง ไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งทำหน้าเหม็นเบื่อส่งมาให้ ทิพย์วารีเองก็เห็นใจมะนาวนะ ที่พยายามอย่างหนักเพื่อครอบครองหัวใจเขา รู้สึกเห็นใจและสมเพช เพราะเหมือนเห็นตัวเองในอดีตซ้อนทับกับภาพเธอ “ถ้าแต่งงานแล้ว ฉันจะคุยเรื่องการทำงานของคุณกับพี่อคินนะคะ” ทิพย์วารีบอกสิ่งที่ตัวเองจะทำ มองใบหน้าสวยนิ่งๆ ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรต่อเธอเลย เพราะคิดว่าทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว มะนาวทำงานไม่คุ้มเงิน ถ้าเพียงแค่ฝึกงานเฉยๆ และเธอมีใจที่จะเรียนรู้งานจริงๆมันคงไม่มีเหตุผ

  • ยั่ว   ตอนที่ 120

    “เที่ยงแล้วนะคะ คุณอคินน่าจะทานเลย เพราะบ่ายมีประชุม” “ไม่หิว” “ทานหน่อยนะคะ นี่ของโปรดพี่คินเลยนะ” ใบหน้าที่แต่งแต้มอย่างสวยงามแย้มยิ้ม เดินเข้ามาใกล้ทอดสายตามองอย่างคะยั้นคะยอ หวังให้คนตัวโตลุกจากเก้าอี้มาทานอาหารที่ตัวเองยกเข้ามาให้ หวังทำคะแนนเต็มที่ เพราะมั่นใจว่าเขาจะหลงเสน่ห์ตัวเอง เพราะหน้าตาที่เหมือนกันกับคนที่เขารักมากที่สุด “แพรอยู่ข้างนอกไหม?” “อยู่ค่ะ แต่น้องวาวไม่อยู่” แอบยิ้มนิดๆ เมื่อคำตอบของตัวเอง ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาตึงขึ้น มุมปากหนาคว่ำลงบ่งบอกว่าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก “พี่คินให้นาวป้อนไหมคะ” “ไม่เป็นไร ออกไปเถอะ” “แต่…” “ออกไปครับ ผมจะทำงาน” น้ำเสียงห่างเหินมาพร้อมกับแววตาเฉยชา มะนาวรีบหมุนตัวเดินหนีออกไป เธอจะทำให้เขาอารมณ์เสียตอนนี้ไม่ได้ ช่วงนี้พยายามอย่างมากที่จะไม่ทำอะไร แม้จะร้อนใจมากเหลือเกิน เพราะใกล้จะถึงวันงานของเขาแล้ว แต่เธอมีแผนการสำรองไว้อยู่ คิดว่าไม่สามารถพังงานแต่งของเขาได้แน่ แต่คิดว่าตัวเองสามารถทำให้เขาหย่าได้ โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน ทิพย์วารีมองกล่องข้าวในมือ เธอเห็นตอนที่มะนาวถืออาหารเข้าไ

  • ยั่ว   ตอนที่ 119

    วันรุ่งขึ้น 11:25 น. ทิพย์วารีขยับกายหนีจากอ้อมกอดคนเอาแต่ใจ เพียงแค่แรงขยับน้อยนิดของเธอ คนตัวโตก็ลืมตาขึ้นมองดุๆ แล้วรัดเธอไว้แน่นเหมือนเดิม “พี่คิน วาวเมื่อยค่ะ” เธอกับเขานอนอยู่ท่านี้มานานหลายชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าบทเรียนเมื่อคืนจบลงตอนไหน แม้จะมึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ก็ไม่ได้เมามากขนาดจำอะไรไม่ได้ เธอจำได้ทุกอย่างว่าเขาทำอะไรกับร่างกายเธอบ้าง ส่วนเขาไม่รู้จำได้หรือเปล่า เพราะตั้งแต่เขาปล่อยให้เธอนอน เขาก็ยังไม่ตื่นอีกเลย มีเพียงแค่เมื่อกี้ที่ลืมตามอง และตอนนี้ก็หลับลงไปอีกแล้ว “พี่คิน… วาวจะไปห้องน้ำ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยว เธอตื่นมาสักพักแล้วเพราะรู้สึกปวดปัสสาวะ พยายามหนีจากอ้อมกอดนี้แล้ว แต่ขยับทีไร ก็ถูกรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม และตอนนี้มันเริ่มจะอั้นไม่ไหวแล้ว “พี่คินค่ะ วาวขอไปห้องน้ำหน่อยค่ะ” คำออดอ้อนอ่อนหวานดังชิดแผ่นอก กดริมฝีปากลงเบาๆ ลากไล้ลิ้นผ่านผิวเนื้อสีเข้มกว่า หวังให้การกระตุ้นทางร่างกายปลุกคนตัวโตจากห้วงนิทรา ตื่นเถอะนะได้โปรด ไม่งั้นมันจะอั้นต่อไปไม่ไหวจริงๆ! “อืม…ไม่พอเหรอ?” “พอแล้ว วาวจะไปห้องน้ำ วาวปวดฉี่” เงยหน้าม

  • ยั่ว   ตอนท่ี 118

    “อ๊ะ อ๊า พี่คิน ตรงนั้น ไม่ อ๊ะ อื้อ” เสียงหวานครางลั่น จุดหวงแหนกำลังโดนมือใหญ่รุกรานอย่างหนัก สะโพกถอยหนีจากสัมผัสเพราะความเจ็บ แต่โดนมืออีกข้างกดสะโพกไว้แน่น ใบหน้าส่ายไปมา ก่อนจะรีบยกใบหน้าขึ้น ก้มลงมองบริเวณนั้นของตัวเอง เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรชื้นๆแตะลงไปเบาๆ “กรี๊ด!” ทิพย์วารียกมือปิดหน้าด้วยความอาย หุบขาเข้าหากันแน่น เพื่อไม่ให้คนตัวโตทำเรื่องน่าอายกับร่างกายของตัวเอง เขาลงไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้ว….แล้ว เขากำลังก้มหน้าทำอะไรอยู่ตรงนั้น น่าอายที่สุดเลย! “อืม” อคินครางแผ่ว เขาไม่เคยทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง ไม่เคยคิดอยากจะซุกไซร้ใบหน้า อยู่ตรงนี้ของผู้หญิงคนไหนเลย แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าไม่อยากหนีไปไหน กลีบเนื้อสีชมพูสวยกำลังล่อลวงสายตา กลิ่นกายสาว หอมหวานคล้ายขนม สัมผัสเปียกชื้นของน้ำหวานกลางกาย ทุกอย่างมันน่าสนใจไปหมด จนเขาไม่สนแรงบีบของท่อนขาเรียวยาว ยังคงปัดป่ายลิ้นไปทั่วจุดซ่อนเร้นแสนหวาน นิ้วมือแหวกกลีบเนื้อออกจากกัน ให้ลิ้นได้สัมผัสอย่างถนัดถนี่ “อ๊ะ อ๊า! พี่คิน” “อือ” นิ้วมือเรียวยาวหายเข้าไปในร่องรักคับแน่น ขยับ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status