“เลือกเอา ว่าจะยอมดีๆ หรือต้องให้ฉันบีบจนเธอจนมุม” “คุณมันเอาแต่ใจ” “รู้แล้วก็ไปเตรียมตัวซะ!” “ไม่แอล ฉันไม่ยอม!” “ชอบความท้าทายเหรอน้ำขิง ได้! งั้นฉันจะทำให้บริษัททัวร์ของเธอหายไปตั้งแต่วันนี้เลย” ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก แต่ยังไม่มีคนรับสาย มือเรียวสวยก็ปัดมันอย่างแรงจนร่วงหล่นลงบนพื้น “น้ำขิง!” มือใหญ่ดึงรั้งใบหน้าสวยเข้าหาอย่างรวดเร็ว บดริมฝีปากลงไปแรงๆ เป็นการลงโทษที่เธอทำให้เขาโกรธ ลิ้นร้อนกดแทรกกลีบปากบางเข้าไปอย่างแรง กวาดต้อนลิ้นเล็กจนเธอหนีไปไหนไม่พ้น “อื้อ! อืม” จูบรุนแรงทำให้รู้สึกหัวหมุน ร่างกายตอบสนองต่อจูบรุนแรงนั้นด้วยการเบียดการเข้าหาร่างแกร่ง มือไร้เรี่ยวแรงดึงอกเสื้อไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว ทำไมเธอต้องแพ้ให้เขาอยู่ตลอด ไม่ชอบใจตัวเองเลย “อืม” การตอบสนองอย่างไม่เต็มใจทำให้ริมฝีปากหนากระตุกยิ้ม น้ำขิงมุมนี้ก็น่ารักดี ใบหน้าเคลิบเคลิ้มขัดกับดวงตาแข็งกร้าวของเธอช่างน่ามอง มือหนาเปลี่ยนจากจับ เป็นลูบไล้ลงต่ำ เมื่อความต้องการเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น “มะ ไม่เอานะ กลัว!” ร่างเล็กสั่นสะท้านเบาๆ
รถคันหรูขับเข้ามาในคอนโด เปิดประตูห้องไปเพื่อพบกับความว่างเปล่า เดินไปนั่งลงบนเตียงแผ่วเบา ลูบไล้ฝ่ามือทั่วผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้ม สีโปรดของน้ำขิง โทรศัพท์เครื่องหรูถูกหยิบขึ้นมากดต่อสายหาเพื่อน ริไม่นานปลายสายก็กดรับ [มีอะไร?] “ถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม” [ได้ดิ] “ความรักคืออะไรวะ” [เห้ย! ทำไมถามแบบนี้วะ] เสียงอคินดูตกใจมาก เขาเองก็ตกใจ เคยคิดว่าตัวเองพอจะรู้จักความรักมาบ้าง แต่วันนี้กลับรู้สึกว่าไม่รู้จักมัน “ไม่รู้สิ แค่อยากรู้ว่าสำหรับคนอื่นๆ มันจะรู้สึกเหมือนกันไหม” [อืม ไม่รู้วะแอล ฉันเองก็เพิ่งจะรู้จักความรักจริงๆ ก็ตอนที่แต่งงานนี่แหละ] “เหอะ! แล้วตอนนี้มึงรู้สึกยังไงวะ” [ก็ หวงมั้ง แค่เห็นหน้าเมียกูก็รู้สึกหวงมากๆ บางทีก็ห่วง เวลาไม่เจอก็คิดถึง ประมาณนั้น] “เหรอ ไม่ใช่คิดถึงเพราะอยากมีอะไรด้วยใช่ไหม?” [ไม่ใช่ดิเห้ย คิดถึงเพราะคิดถึง ส่วนเรื่องนั้นมันเรื่องรอง] “งั้นเหรอ ขอบใจนะอคิน” [แกเป็นอะไรไหมวะแอล] “เปล่า แค่นี้แหละ ไม่กวนแล้ว” เพราะเสียงงัวเงียของภรรยาเพื่อนดังให้ได้ยิน เลยรู้สึกเกรงใจที่โทรไปรบกวนมันดึกดื่น หลังจากกดวา
“มีไร?” “ดื่มด้วยกันก่อนสิ” “ไม่! จะกลับแล้ว” พยายามกระชากกระเป๋าตัวเองออกมา แต่มือนั้นกลับกระชากมันกลับอย่างแรง จนเธอเสียหลักเพราะรองเท้าส้นสูงที่ใส่ ถลาเข้าหาร่างผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า พรึ่บ! “ก็บอกว่าอย่าเพิ่งไง ยังไม่รู้ชื่อเลย” “ปล่อยนะ” ดิ้นรนออกจากมือที่เลื่อนลงจับสะโพก โคตรทุเรศเลย ฉวยโอกาสตอนเธอล้ม จับสะโพกเธอไว้ ไม่จับเปล่ายังขย้ำไปมาด้วย ฮึ่ย! อย่าให้หลุดไปได้นะเว้ย! หมับ! แรงดึงมหาศาลทำให้ร่างทั้งร่างของน้ำขิงเป็นอิสระ มองคนที่มาช่วยด้วยการรวบเธอมากอดไว้ไม่วางตา เขามาช่วยเธอทำไมล่ะ “ปล่อยนะ คนนี้ของฉัน!” “ของฉัน!” พูดจบก็ออกเดิน เพียงแค่เห็นร่างเย้ายวนเซถลาไปด้านหน้า เขาก็ออกวิ่งทันที ไม่สนใจว่ากำลังคุยเรื่องธุรกิจกับคู่ค้าอยู่ด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็ไม่คิดจะเดินกลับไปคุยงานของตัวเองต่อ เหลือบตามองคนที่ยอมตามไปเงียบๆ ที่เธอบอกว่าจบ หมายถึงจบจริงๆสินะ เขารู้ว่าเธอใจแข็ง แต่ไม่คิดว่าจะใจแข็งได้ขนาดนี้ เขากลับไปรอเธออยู่ที่คอนโดแห่งนั้น คิดว่าเธออาจจะกลับไป แต่ไม่เลย เขารออยู่ทั้งอาทิตย์ โดยที่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ ช่องทางติดต่อก็ถูกตั
รถสาธารณะจอดลงหน้าร้านเหล้าสุดหรูที่เพื่อนนัดไว้ เพื่อนของเธอโชคดีได้สามีร่ำรวย จะเรียกว่าสามีก็ไม่ถูกนัก เพราะทั้งสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่มิ้งค์นั้นท้องลูกของเขาแล้ว และแน่นอนว่าเพื่อนเธอ ลาออกจากมหาวิทยาลัย เพื่อเลี่ยงข่าวเสียหายที่จะเกิดขึ้น “ขิงทางนี้” เพราะจองห้องวีไอพีไว้ กลัวเพื่อนเข้าไปไม่ได้ เพราะโซนนั้นให้เข้าได้เฉพาะลูกค้าที่มีบัตรสมาชิก จึงต้องออกมารับด้วยตัวเอง เมื่อเห็นเพื่อนก็รีบเรียก มองสำรวจร่างกายเพื่อนก่อนจะยกนิ้วให้ “ชุดนี้เริ่ด” “แน่นอน” น้ำขิงพูดอย่างอารมณ์ดี เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก ตั้งแต่ออกจากบ้านมา เธอเที่ยวหนักมาก แม้จะถูกแอลห้ามไว้บ่อยๆ แต่เพราะเขาไม่ค่อยอยู่ด้วย เธอเลยใช้ชีวิตได้อิสระ ก็มีบ้างที่หนีเที่ยวแล้วเขาจับได้ ก็ถูกจับลลงโทษไปตามระเบียบนั้นแหละ เธอเลยค่อนข้างกลัว เวลาที่ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี “หน้าบึ้งทำไม เมื่อกี้ยังดีๆ” “เปล่า แค่คิดอะไรไปเรื่อย” เดินตามเพื่อนไปช้าๆ มันจะมีวันที่เธอลืมเขาได้ไหมนะ ทำไมตัวตนของเขาถึงได้ชัดเจนนักในหัวใจเธอ ทั้งที่เธอกับเขาคงความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนมาตลอด แล้วทำไมเขาถึงไม่เคยหายไปจากหัว
“คุณแม่อยากได้หลานค่ะ” มือเรียวสวยยกโอบรอบลำคอสามี โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาใกล้จนหน้าผากชิด “พี่ไม่ได้บังคับนะ ถ้าหนูวาวยังมีความสุขกับชีวิตตอนนี้อยู่ ยังไม่ต้องมีก็ได้ พี่รอได้ครับ” “คิกๆ ไม่ต้องรอแล้วค่ะ เพราะว่าในท้องวาว มีหลานของคุณแม่อยู่แล้ว” “อะไรนะ? หลอกพี่หรือเปล่า?” “ไม่ค่ะ วาวลองตรวจเมื่อเช้า เพราะประจำเดือนมาช้า ที่ตรวจมันขึ้นสองขีด พีคิดว่ายังไง?” “ไม่คิดยังไงครับ พรุ่งนี้เราไปโรงพยาบาลกันนะ” มือใหญ่จับสะโพกกลมกลึงไว้หลวมๆ จับยกขึ้นเหนือพื้น เพื่ออุ้มภรรยาไปที่เตียง วางร่างกายเย้ายวนลงบนเตียงอย่างหวงแหน ทอดสายตามองใบหน้าสวยหวาน ก่อนจะกดริมฝีปากเข้าหา เชื่องช้าและเนินนาน “พี่จะดูแลหนูกับลูกอย่างดีที่สุด ขอบคุณนะครับ ที่เลือกแต่งงานกับพี่” “วาวก็ขอบคุณค่ะ” พูดจบก็บดริมฝีปากเข้าหากัน ความรู้สึกของเธอกับเขาเหมือนกันสักที วันนี้เธออาจจะยังไม่มั่นใจ แต่เธอจะให้เวลาเขาพิสูจน์ทั้งชีวิต ผู้ชายชื่ออคิน ที่เธอเคยตราหน้าว่าเป็นคนไม่ดี วันนี้เปลี่ยนไปมากแล้ว และเธอเองก็พร้อมที่ตะเปลี่ยนตัวเอง ให้เป็นภรรยาที่ดี และเป็นแม่ที่ดี เพื่อผู้ชายที่ชื่อ อคิน
“คุณแอลจะกลับแล้วเหรอคะ” “ครับ แค่มาดูว่าเมื่อคืนกลับบ้านปลอดภัยหรือเปล่า ขอโทษและขอบคุณนะครับที่เข้าใจ” เขากลายเป็นคนขี้โกหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขาไม่กล้าบอกเธอไป ว่าเมื่อคืนเขาหายไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทั้งคืน เขาสนใจเธอนะ ตอนนี้ยังสนใจอยู่ เพียงแต่มันไม่มากเท่าตอนแรกแล้ว เขารู้สึกว่าเธอไม่เหมือนที่เขาเห็น แน่นอนว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงเสแสร้ง “คุณลุงพูดอะไรกับคุณเหรอคะ หน้าตาเคร่งเครียดทั้งคู่เลย” “เรื่องธุรกิจครับ” “เหรอคะ เดี๋ยววุ้นเดินไปส่งนะคะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมขายาว เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงรถแล้ว” ยิ้มให้คนตัวเล็กกว่าด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆหุบยิ้มลง เมื่อเห็นร่างเพรียวระหง เดินถือจานของกินจานใหญ่เดินขึ้นบันไดไป อย่างน้อยๆเขาก็รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เป็นคนที่มีที่ของตัวเองอยู่แล้วจริงๆสินะ “คิดว่าฉันจะยอมให้เธอกลับมาแย่งทุกอย่างไปงั้นเหรอน้ำขิง” เสียงพึมพำดังขึ้นเมื่ออยู่เพียงลำพัง ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ เธอกับแม่วางแผนกันมาตั้งนาน กว่าจะจัดการทำให้น้ำขิงออกไปจากบ้านได้ ไม่คิดว่าอยู่ดีๆ ยัยนั่นจะกลับมา พวกเธอยังกอบโกยสมบัติของบ้านนี้ได้ไ