LOGINถ้าพ่อไม่วู่วามจนก่อเรื่องนี้ขึ้นมา เธอก็คงไม่ต้องทำถึงขั้นเสนอตัวให้ใครแบบนี้หรอก แต่ถ้าจะปล่อยพ่อให้กฎหมายดำเนินคดีไป พวกเขาต้องเล่นงานพ่อให้ถึงที่สุดแน่ ถ้ามีคนฐานะไม่ต่างกันเพื่อสู้คดี จากหนักอาจกลายเป็นเบาได้ และในระหว่างที่สู้คดีเธอก็จะงัดคดีเก่าออกมาพูดให้ทนายได้ยิน ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเธอบ้าง
"ฉันสัญญาค่ะ ว่าฉันจะทำตัวให้ดี ช่วยฉันหน่อยนะคะคุณหมอ" วาดฝันเข้าใจ..แค่เรื่องอย่างว่าเขาหากินที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาทำอะไรแบบนี้หรอก แต่นาทีนี้เธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณหมอตอบตกลงให้ได้ก่อน "เธอจะทำอะไร" ชายหนุ่มเบือนหน้าไปทางอื่น เพราะคนตรงหน้ากำลังจะแกะกระดุมเสื้อ "ฉันไม่รู้ค่ะ แต่ฉันอยากให้คุณหมอตอบตกลง" ขณะที่พูดมือของเธอก็ยังคงปลดกระดุมเสื้อ อยากให้เขาเห็นบางส่วนในร่างกายของเธอ เผื่อว่ามันจะเป็นการกระตุ้นการตัดสินใจของเขาได้เร็ว "นี่ห้องทำงาน" "ถ้างั้นคุณหมอว่างตอนไหนล่ะคะ คุณหมอจะเปิดห้องก็ได้นะ" "วันนี้ฉันนัดผ่าตัดอีกเคส เธอกลับไปรอที่ห้องพ่อของเธอก่อน" "คุณหมอผ่าตัดเสร็จตอนไหนคะ" "ติดกระดุมเสื้อคืนก่อน" "ฉันขอรออยู่ในห้องนี้ได้ไหมคะ" "ไม่ได้" พูดจบชายหนุ่มก็หยิบเอกสารเตรียมออกไปจากห้องนี้ก่อน ทีแรกว่าจะลงรายงานการผ่าตัดเคสแรก แต่ก็ต้องมาเจออะไรที่ไม่คาดฝันก่อน วาดฝันมองตามหลังคุณหมอไป ก่อนที่จะทำอะไรแบบนี้เธอสืบมาดีแล้วว่าเขายังไม่มีภรรยายังไม่แต่งงาน แต่จะมีแฟนไหมนั้นเธอไม่รู้ หญิงสาวยอมออกมาจากห้องนั้นก่อน เพราะการผ่าตัดของเขาแต่ละทีใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก "คุณหมอให้เตรียมห้องผ่าตัดเลยไหมคะ" พยาบาลที่ประจำห้องผ่าตัดเห็นว่าคุณหมอมาก่อนเวลา "ยังไม่ต้องเดี๋ยวผมขอทำงานก่อน" คิดแล้วก็อยากจะขำ ต้องหอบงานออกจากห้องทำงานตัวเองมาทำที่ห้องผ่าตัด จนเวลาผ่านไปใกล้เวลานัดผ่าตัด.. "คุณหมอคะเตรียมห้องผ่าตัดได้เลยไหมคะ" คำว่าเตรียมห้องผ่าตัดนั้นคือเตรียมทั้งอุปกรณ์และผู้ป่วยรอแค่คุณหมอทำการผ่าตัดเท่านั้น "ว่าไงนะ" "เอ่อ..เตรียมห้องผ่าตัดเลยไหมคะ" พูดไปตั้งเยอะคุณหมอไม่ได้ยินเลยเหรอเนี่ย แต่เขาก็มองมาที่เราอยู่นะ "ได้เวลาแล้วเหรอ" เขาจะทำยังไงดีเนี่ย ทำไมสลัดเธอออกจากความคิดไม่ได้ แล้วแบบนี้การผ่าตัดจะเป็นยังไง "เหลือเวลาอีกไม่มากค่ะถ้าเตรียมตอนนี้ก็พอดีค่ะ" "คุณหมอกฤษณะเข้าเวรไหม" "ป่านนี้คงมาแล้วมั้งคะ มีอะไรคะคุณหมอ" "เรียกคุณหมอกฤษณะเข้าห้องผ่าตัดด้วย" "คะ?" คุณหมอทั้งสองถือว่าฝีมือการผ่าตัดเป็นที่หนึ่งและที่สองของโรงพยาบาลก็ว่าได้ ส่วนมากเคสไหนที่หมอกฤษณะรับไม่ไหว หรือไปต่อไม่ได้ก็จะเรียกหมอคีตะ แต่ไม่เคยมีเลยที่คุณหมอคีตะจะเรียกคุณหมอกฤษณะให้เข้ามาช่วยในห้องผ่าตัดยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 91 ตอนจบ"ไอ้หมอคนไหนคะ""ก็ไอ้หมอคนที่คุณคุยด้วยหน้าลิฟต์ไง""คุณหมอโอโซนน่ะเหรอคะ" ทีแรกไม่คิดว่าคนที่เขาพูดถึงเป็นหมอด้วยซ้ำถึงแม้ว่าจะมีคำว่าหมอ"ใช่ผมไม่ชอบให้คุณคุยกับมันเลย""เดี๋ยวนะคุณหมอเรียกคุณหมอโอโซนว่าอะไรนะคะ?""ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องไปพูดกับไอ้หมอคนนั้น""คุณหมออย่าบอกนะว่า..""ผมหึง และก็ไม่ต้องไปคุยกับมันได้ยิ่งดี" เขาไม่คิดจะอ้อมค้อมกับเธออยู่แล้วไม่ชอบก็บอกไม่ชอบแต่กฤษณะก็แปลกใจในตัวเอง แต่ก่อนก็เคยมีเรื่องกันเขายังควบคุมอารมณ์ได้ แต่ทำไมตอนนี้แค่เห็นหน้าก็รู้สึกหงุดหงิดแล้ว"คุณหมอ.." เราจะช็อกก่อนไหมเนี่ยทำไมมันเต้นแรงขนาดนี้ ได้ยินชายอันเป็นที่รักบอกว่าหึงทำไมหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ"คุณเป็นอะไร" เขากำลังจับชีพจรเธออยู่พอดี"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะปกติดี""เอาเครื่องวัดคลื่นหัวใจเข้ามา" ชายหนุ่มรีบเปิดประตูบอกผู้ช่วยที่อยู่ด้านนอก"ไม่ต้องหรอกค่ะ วดีแค่ตื่นเต้นมากเกินไป""ตื่นเต้นเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่คุณหมอหึงไงคะ""ผมหึงแล้วมันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ" เล่นเอาสะเขาตกใจเลย"ก็.."กฤษณะแอบยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย ทีแรกยังกลัวเธอโกรธให้อยู่เ
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 90"หมอโอห์มคุณได้ยินไหม เมื่อกี้คุณแหม่มโทรมาบอกผลตรวจเลือดออกมาว่า...""ผมได้ยินแล้ว และทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินเหมือนกัน.." สายตาของคุณหมอโอห์มกรอกมองไปที่พ่อเลี้ยง เพื่อส่งสัญญาณให้รู้ว่าหาวิธีเอาตัวรอดให้ได้ด่วนเลย"......" กฤษณะเพิ่งรู้ตัวว่างานกำลังเข้า..ตายห่าแล้ว"เมื่อกี้คุณหมอว่าอะไรนะคะ" แต่เปรมวดีไม่ได้สนใจพ่อเลย ท่านจะรู้ความจริงหรือไม่รู้เธอก็ไม่ได้กลัว สิ่งที่เธอสนใจคือผลตรวจเลือดที่พยาบาลโทรมาแจ้ง"เลือดที่ผมนำไปตรวจผลออกมา ตอนนี้คุณตั้งท้อง" คิดแล้วทำไมเขาต้องกลัวด้วย มันเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับครอบครัว"พ่อคะ..วดีท้องจริงด้วยค่ะ" เธออยากบอกเรื่องยินดีแบบนี้กับพ่อ ถ้าแม่อยู่ตรงนี้ด้วยเธอก็จะกอดแล้วก็บอกท่าน"พ่อรู้แล้ว""ผมต้องขอโทษท่านมากนะครับ" กฤษณะพนมมือไหว้ขอโทษ คิดว่าท่านคงรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"ขอโทษทำไมล่ะ แค่รักลูกสาวพ่อให้มากๆ ก็พอแล้ว"โอห์มลอบถอนหายใจโล่งอกมาก "..อุ๊ย" แต่ทำไมสายตาท่านที่มองเขา มันไม่เหมือนมองสองคนนั่นเลย"อย่าว่าอะไรให้คุณหมอโอห์มเลยนะคะพ่อ คุณหมอแค่..""แค่อะไรเหรอ"หลังทานข้าวเสร็จ..โอห์มรีบขอตัวออกมาก่อ
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 89"นี่มันอะไรกัน" เปรมวดีจำได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างรถก็คือลูกน้องของพ่อ"ท่านให้พวกผมเอารถมาให้คุณหนูไว้ใช้ครับ""พวกฉันมีรถใช้อยู่เอากลับไป" กลัวว่าคุณหมอจะคิดว่าทางครอบครัวของเธออวดร่ำอวดรวย"คุณหนูคงต้องคุยกับท่านเองแล้วล่ะครับ หมดหน้าที่ของพวกผมแล้ว กุญแจรถอยู่ในรถนะครับ""เดี๋ยวก่อนสิ" พอเรียกคนของพ่อไม่หันกลับมา เธอก็เลยหันไปหาเขา "คุณหมอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ""ผมจะว่าอะไรให้ท่านได้ล่ะครับ นั่นพ่อคุณนะท่านคงอยากให้ลูกสาว""คุณหมอไม่โกรธจริงนะคะ""ไม่โกรธหรอก แต่วันนี้ผมคงต้องขอติดรถคุณไปโรงพยาบาลด้วย" เขาก็คิดอยู่ว่าจะโทรให้เพื่อนมารับดีไหม เพราะไม่อยากพาเธอไปโหนรถเมล์"ถ้างั้นเราเก็บรถไว้ใช้แค่คันเดียวก็พอนะคะ""แล้วแต่คุณเถอะ ก็ท่านมอบให้คุณนี่""ขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่เข้าใจ เอาเป็นว่าวันนี้วดีจะขับรถเอง..โอ๊ย" ขณะที่ก้าวเท้าเธอก็รู้สึกเจ็บหน่วงที่ท้องอีก แปลกจังเธอไม่เจ็บท้องแบบนี้มานานแล้ว เพราะตั้งแต่เรียนหมอมาเธอก็มีวิธีรักษาตัวเองเรื่องเจ็บท้องประจำเดือน"เดี๋ยวผมขับเอง" กฤษณะเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เธอได้ขึ้นนั่ง แล้วเขาก็กลับมาประจำที่คนขับ[โรง
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 88หลังทานข้าวเสร็จปุรเชษฐ์ก็ให้คนมาส่งทั้งสองที่บ้านของหมอกฤษณะ ทีแรกเขาก็ขอให้ท่านบอกคนรถไปส่งที่โรงพยาบาลเพราะว่ารถของทั้งสองอยู่ที่นั่น แต่พ่อของเธอบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงกลับมาพักผ่อนกันให้สบายใจเพราะมันดึกแล้ว กฤษณะก็เลยยอมทำตามเพราะไม่กล้าขัดใจท่าน"พรุ่งนี้เราค่อยนั่งรถโดยสารออกไปก็ได้ค่ะ" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเขาคงเป็นกังวลเรื่องนี้"เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก เรามาพูดอีกเรื่องกันดีกว่า""เรื่องอะไรคะ""ทำไมถึงไม่บอกผมแต่ทีแรก" เขาไม่มีโอกาสถามเพราะอยู่ต่อหน้าพ่อของเธอ"จะให้เปรมเข้ามาแล้วก็บอกว่าเป็นใครเลยหรือคะ แล้วคุณหมอจะคิดยังไงล่ะ""ไม่คิดว่าคุณยังจะจำผมได้อีก" เรื่องนี้มันผ่านมาเป็น 10 ปีได้แล้วมั้ง ขนาดเขายังจำเธอไม่ได้เลย แต่ก็ไม่แปลกหรอกตอนนั้นยังไม่แตกเนื้อสาวเลยด้วยซ้ำ แต่มาตอนนี้ดูสิสวยสะพรั่งเลย"จำได้สิคะ เปรมจำคุณหมอได้ไม่มีวันลืม""อย่าบอกนะว่า.."หญิงสาวพยักหน้า แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาจะถามอะไร"คุณเรียนหมอเพราะจะมาหาผมจริงเหรอ..""ค่ะ""เด็กโง่เอ้ย" มือหนาเอื้อมไปโอบร่างของเธอเข้ามาแนบไว้กับแผ่นอก "ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย""เปรมอยากให้คุณหม
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 87"อะไรนะ คุณคือเด็กผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอ" จะต้องตกใจตรงไหนก่อนดี ทีแรกคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กเร่ร่อน เพราะตอนช่วยชีวิตเธอขึ้นมารวมถึงปฐมพยาบาลเบื้องต้น จนพาเธอไปส่งโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ พอดีขึ้นเขาจะพาไปส่งบ้าน แต่เธอกลับบอกว่าไม่มีบ้าน และทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนเขาแทบจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว"ใช่ค่ะ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือวดีเอง" ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก จำได้ว่าเพิ่งจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กำลังจะต่อมัธยมปีที่ 1 และเป็นช่วงเดียวกับที่พ่อกับแม่แยกทางกันใหม่ๆ หันไปทางไหนก็ดูเคว้งคว้างไปหมด จนคิดว่าจากไปก็คงจะดีกว่าแต่ตอนที่กระโดดลงไปแล้วหายใจไม่ออก มันก็ทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง ว่าทำไมเธอถึงต้องคิดสั้นเพราะคนสองคนหมดรักกันด้วย ถ้าพวกท่านยังรักกันมีหรือที่เรื่องแค่นั้นจะทำให้หย่าร้างกันได้ หญิงสาวพยายามดิ้นสุดแรงที่มีอยู่แต่ขาเริ่มเป็นตะคริว จนตอนที่คิดว่าคงไม่รอดแน่ก็ได้มีแสงสว่างจากร่างของผู้ชายคนหนึ่งว่ายน้ำเข้ามาช่วยจำได้ว่าเขาก็เกือบไม่รอด เพราะเธอเริ่มหมดแรงดึงร่างของเขาลงน้ำด้วย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ทั้งๆ ที่มีโอกาสที่จะปล่อยให้เธอจมลงไปคนเ
ยั่วล่ะคุณหมอกฤษณะ บทที่ 86🔞"คุณหมอว่าอะไรนะคะ""ช่วยผมหน่อยนะ ตอนนี้เหนื่อยมากเลย" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังทิ้งตัวลงนอน วันนี้ผ่าตัดก็หลายชั่วโมง ทั้งเครียดเรื่องที่ต้องยื้อชีวิตคนไข้ไว้ด้วย แถมยังต้องเข้าเวรดึกอีก ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายก็เหนื่อยล้าได้เหมือนกัน"ถ้าเหนื่อยคุณหมอก็พักเถอะค่ะ""ไม่ได้" มือข้างที่อยู่ใกล้เธอที่สุดสอดเข้าไปใต้ร่างเล็ก แล้วก็ใช้แรงดึงตัวเธอให้ขึ้นมานอนทับร่างของตัวเอง"อุ้ยคุณหมอคะ เปรมพูดจริงนะ" เธออยากให้เขาพักผ่อน เปรมวดีรู้ดีว่าการทำงานมันเหนื่อยแค่ไหน"แข็งขนาดนี้จะให้ผมหลับได้ยังไง""แล้วคุณหมอจะให้เปรมทำยังไงล่ะคะ""ก็ทำแบบนี้ไง" ชายหนุ่มจับความแข็งนั้นตั้งขึ้นแล้วก็ให้เธอนั่งทับลงมา "ซี๊ดดด ใจเย็นก่อนครับ" ถึงแม้ของผู้ชายมันจะแข็งแกร่ง แต่พอถูกร่องเล็กกลืนกินแบบนี้ ก็รู้สึกเจ็บยอดปลายตรงที่มีหนังหุ้ม"อ๊อย คุณหมอคะ" เขาให้เธอขึ้นคร่อมก็จริงแต่เขาเป็นคนจับสะโพกเธอแล้วก็เด้งสะโพกตัวเองขึ้นมากระแทก"ซี๊ดดด แต่งงานกันนะ""คะ?" ใบหน้างามที่กำลังบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียวและเจ็บปนเปกันไปมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ใต้ร่างกายเธอแบบตกใจ "เมื่อกี้คุณหมอว่าอะไรนะคะ"







