วันดับนางริษยา เล่ม 1 - 3. เปิดตัวสะใภ้ใหม่ 1/1

หนุ่มสาวสองคนพากันเดินเข้าไปในงานสวดอภิธรรมศพของคุณปู่ของนัฐธวีร์ อย่างไม่สนใจสายตาที่จับจ้องมองมายังทั้งคู่ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อของบิดาของนัฐธวีร์ เขาคือ กรพจน์

ผ้าสีขาวผูกสลับไขว้กับผ้าสีดำไปมาตลอดทางยาวในงาน สวดอภิธรรมศพของ ‘คุณปู่กรชัย’ ของนัฐธวีร์

นรีกุลสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าของชายคนรักและผู้มา ร่วมงานพิธีเคารพศพของปู่ของนัฐธวีร์

แขกเหรื่อที่มาร่วมอาลัยในงานอวมงคลของนายกรชัย จิระชาญ ล้วนแล้วแต่แต่งกายสวมชุดสีขาวและสีดำ เพื่อเป็นเกียรติแก่งานศพของกรชัย จิระชาญ บุคคลที่ล่วงลับไปแล้วอย่างปู่ของนัฐธวีร์

เวลานี้นัฐธวีร์และนรีกุลนั่งอยู่เบื้องหน้าของรูปภาพสีขาวดำของปู่ของนัฐธวีร์        

ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของนัฐธวีร์ในเวลานี้เป็นใบหน้าคม เข้มของบุรุษคนหนึ่งแต่นัฐธวีร์ไม่คาดคิดมากก่อนว่าปู่ของเขาจะมีวันนี้

ในสายตาของนัฐธวีร์ปู่กรชัยของเขาคือคนที่เขารักมากที่สุด  และยังเป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจเล่าความลับเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟังรวมทั้งเรื่องของหญิงคนรักอีกด้วย

นัฐธวีร์ก้มกราบศพของปู่เขาเพียงครั้งเดียวพลางคุกเข่าคลาน ไปปักธูปที่กระถางหน้าโลงศพของปู่ตนเอง

กลุ่มควันสีขาวโขมงโชยออกมาจากธูปที่ผ่านการจุดแล้ว ข้างกายของนัฐธวีร์เป็นหญิงสาวดวงตากลมโตสุกใส เธอสวมชุดเดรสยาวกรอมเท้าสีดำสนิทกำลังนั่งมองเขาอย่างสำรวม

เวลานี้นรีกุลเกล้าผมเรียบร้อย นัฐธวีร์สังเกตว่า… เมื่อนรีกุลทำผมทรงนี้แล้วดูเหมือนสาวฝรั่งที่บิดาของเขาอยากให้ แต่งงานด้วยเป็นอย่างมาก

นรีกุลเหลียวมองนัฐธวีร์ที่เวลานี้มีน้ำตาคลอหน่วยตาอย่างสงสารและเห็นใจแม้ว่าเธอจะไม่เคยเจอปู่ของนัฐธวีร์คนรักของเธอหากแต่หญิงสาวอดรู้สึกใจหายไม่ได้กับการจากไปของนาย กรชัย จิระชาญ ในครั้งนี้

            มือเรียวของหญิงสาวเอื้อมดึงธูปออกมาจากกองที่มัดรวมกันอยู่ นรีกุลนำธูปไปจ่อยังเทียนที่ลุกไหม้ให้แสงส่องสว่างเปลวเทียนส่องสว่างเรารัศมีดวงอาทิตย์ลามลงมายังปลายธูปของหญิงสาว นรีกุลสะบัดมือเล็กน้อยเพื่อตามธรรมเนียมพิธีกรรมของคนไทยในการเคารพศพของปู่ของนัฐธวีร์

กรพจน์ บิดาของกรีวีร์เหลียวมองไปทางนรีกุลหญิงคนรักเพียงแวบเดียว ทว่าเขากลับเบือนหน้าหนีภาพของลูกสะใภ้เพียงคนเดียวของเขาที่พรากลูกชายของเขาไปจากอกตั้งแต่นัฐธวีร์ บุตรชายยังเรียนไม่จบ

กรพจน์เหลือบมองใบหน้าของบุตรชายของเขาที่ยิ้มแย้มแจ่ม ใสยิ่งทำให้ไฟโทสะของผู้เป็นบิดาเริ่มกรุ่นทีละน้อย ๆ

กรพจน์สืบทราบมาว่าหญิงสาวที่มากับบุตรชายของเขาคือ นรีกุล ดิเรกวิยะกุล ผู้หญิงที่นัฐธวีร์หมายมั่น ปั้นมือว่าจะให้เป็นภรรยาเพียงคนเดียวของเขาเท่านั้น

หนุ่มใหญ่ยังสืบทราบมาอีกว่า ตระกูลดิเรกวิยะกุล เป็นคนจีนที่เข้ามาในประเทศไทยและได้ถือครองที่ถือครอง อสังหาริมทรัพย์ส่วนหนึ่งของประเทศไทย  ที่มั่งคั่ง และ ร่ำรวยในแวดวงอสังหานี้เป็นอย่างมาก

โลงศพของคุณปู่ยังคงตั้งอยู่ในศาลาหากแต่เวลานี้นัฐธวีร์ควรจะนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฟังสวดอภิธรรมตามปกติทว่าหญิงสาวกลับมองไม่เห็นคนรักหนุ่มในเวลานี้

นรีกุลเหลียวมองหานัฐธวีร์ที่เดินออกไปจากงานศพอย่างกระทันหันพลันสายตาเจ้ากรรมของนรีกุลก็สบสายตาเข้ากับสตรีวัย กลางคนผู้หนึ่งเข้า

ดวงตาของหญิงวัยกลางคนที่จ้องเขม็งมองมาทางนรีกุลอย่างสำรวจและจับสังเกต

เพียงแค่ได้เห็นสตรีสวมชุดดำยาวกรอมเท้าเกล้าผมมวยบน ศีรษะประดับกิ๊บแวมวับจับตา นรีกุลอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ ลางสังหรณ์ของเธอบอกหญิงสาวอย่างชัดเจนว่าว่างานนี้จะต้องมี อะไรที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

สองหนุ่มสาวเคารพศพเสร็จ นัฐธวีร์ก็ขอตัวแยกจากนรีกุล ชายหนุ่มหาที่นั่งให้นรีกุลนั่งห่างไกลบิดาและมารดาของเขาพอสมควร

“เดี๋ยวผมมาผมไปเข้าห้องน้ำสักครู่”นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นกับหญิง คนรักด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ค่ะเดี๋ยวนุ่นจะรออยู่ตรงนี้ค่ะ รีบไปรีบมานะคะวีร์” หญิงสาวเอ่ยบอกนัฐธวีร์ด้วยน้ำเสียงหวาน

นรีกุลนั่งได้สักพักใหญ่นัฐธวีร์ก็ยังไม่กลับมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเดี๋ยวมองซ้ายแลขวาก็รู้สึกว่าเวลานี้นั้นเธอมองเห็นสตรีผู้ หนึ่งเดินเข้ามาพุ่งตรงเข้ามาหาตัวเธอ

“อ้าวนี่คงจะเป็นเพื่อนของตาวีร์ใช่ไหมจ้ะ”มารดาของนัฐธวีร์เอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงทรงพลัง

ทว่ายังไม่ทันที่สาวเจ้าจะได้ตอบออกไปนั้นเสียงเข้มของชายหนุ่มก็ขัดขึ้นมากลางปล้องเสียก่อน

“แม่ครับนี่นุ่นครับ เขาเป็นว่าที่เจ้าสาวของผม” นัฐธวีร์กล่าวกับมารดาพลางเอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวอย่างแผ่วเบา

สีหน้าแช่มชื่นเมื่อครู่ของมารดาแท้ของนัฐธวีร์แปรเปลี่ยน เป็นใบหน้าบูดบึ้งทันที

“วีร์หมายความว่าอย่างไรลูก”แม่ของชายหนุ่มเอ่ยถามเขา ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

นรีกุลสังเกตเห็นดวงตาคู่คมของหญิงวัยกลางคนมีหยาดน้ำ ใสคลอเบ้าตาของเธอ หากนรีกุลคาดคะเนไม่ผิดนักสตรีผู้นี้อาจเป็นมารดาที่ชายคนรักพูด ถึงให้ฟังบ่อย ๆ