ตอนที่ 3

วันนี้เป็นคืนวันเฉลยสายรหัสแล้ว ซึ่งมิลลี่เองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าความจริงแล้วพี่รหัสของเธอเป็นใคร เพราะดูเหมือนจะมีหลายคนไปหมดที่แสดงตัวว่าเป็นพี่รหัสของเธอ

นักศึกษาจำนวนมากมายืนรอกันที่ใต้ตึกคณะตามที่นัดหมายเอาไว้ ไม่นานรถที่รุ่นพี่เตรียมไว้ก็เข้ามารับทุกคนเพื่อไปที่ร้านอาหารด้วยกัน พอถึงร้านอาหารน้องๆ ก็นั่งรวมกันนั่นแหละ แต่พอเฉลยสายแล้วก็กลายเป็นว่าทุกคนต้องแยกมานั่งกับพี่รหัสของตัวเอง

"น้องมิลลี่ทายไม่ถูกต้องหมดแก้วนะครับ" เสียงรุ่นพี่หนุ่มที่เป็นพิธีกรมองมาที่เธอพร้อมกับส่งแก้วเหล้ามาตรงหน้า มิลลี่มองทุกคนเล็กน้อยด้วยสายตาลังเลแต่ก็ยอมรับแก้วเครื่องดื่มนั้นมา

"หมดเลยๆๆๆ /หมดแก้วๆๆ" เสียงเชียร์ดังขึ้นทันทีเป็นเชิงกดดัน หญิงสาวยกแก้วเหล้านั้นขึ้นมาแล้วกระดกเข้าปากเมื่อพิธีกรพยักหน้าให้เป็นเชิงให้สัญญาณ ความขมของเหล้าที่แทบจะไม่มีส่วนผสมของอย่างอื่นเลยทำให้มิลลี่เบ้หน้าแล้วผละริมฝีปากออก แต่ก็มีมือของใครบางคนมาประคองที่ก้นแก้วเอาไว้ ซึ่งก็คือพี่รหัสของเธอ!

"พี่กาย"

"หมดแก้วสิครับ" กายที่เดินเข้ามายิ้มบอกเสียงเจ้าเล่ห์แล้วปรายตามองใบหน้าของรุ่นน้องสาวที่เริ่มมีสีแดงระเรื่อไปด้วย

"แต่มันขมมากเลยค่ะ"

"งั้นคนละครึ่งดีไหม?" เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ เธอแล้วกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่ทำให้คนฟังต้องใจสั่นขึ้นมา

มิลลี่สบตากับคนตรงหน้าอย่างชั่งใจแต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นมาอีกครั้ง ก็คนอื่นยังดื่มกันได้เลยนี่!

เธอค่อยๆ กลืนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างช้าๆ ด้วยความยากลำบากแต่สุดท้ายมันก็เหลือครึ่งแก้วแบบที่ได้ตกลงกับกายเอาไว้

"หึ น่ารักที่สุดเลย" กายหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่ามิลลี่พยายามที่จะดื่มเหล้าให้ได้มากที่สุด ก่อนเขาจะรับแก้วมาต่อจากเธอแล้วกระดกส่วนที่เหลือจนหมด ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับปากแก้วในตำแหน่งที่มิลลี่เพิ่งดื่มไปเมื่อสักครู่

"กลับไปที่โต๊ะเราดีกว่านะ" เมื่อดื่มหมดแล้วเขาจึงโอบเอวเธอเอาไว้แล้วประคองมาที่โต๊ะด้วยกัน ท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของเพื่อนๆ คนอื่น เพราะเขานี่แหละที่เป็นพี่รหัสตัวจริงของเธอ! คนอื่นๆ ก็ได้แค่มองเท่านั้น ส่วนที่คอยแต๊ะอั๋งไปก็จะถือว่าปล่อยให้พวกมันได้รับส่วนบุญอันน้อยนิดไปบ้างก็แล้วกัน

เพราะยังไงคืนนี้มิลลี่ก็ต้องเป็นของเขา

"วู้วๆๆ โอบใหญ่เลยนะ แบ่งกูบ้างดิเพื่อน"

"น้องรหัสกูครับ"

กายพาเธอเดินมาจนถึงโต๊ะแล้วจัดเตรียมที่นั่งให้เธอเป็นอย่างดี มิลลี่เองก็ดูจะตื่นตกใจเล็กน้อยเพราะเธอเองเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผู้ชายสิบคนเลย แล้วไหนจะที่พวกมันมองเธอด้วยสายตาหื่นๆ อีก

เขาทนมองใบหน้าที่ดูหวาดกลัวเหล่านั้นไม่ได้จึงดึงเธอมาโอบเอาไว้อย่างแนบชิด ยิ่งทำให้คนอื่นอิจฉาเขาเข้าไปใหญ่

"เอ่อ...พี่กายคะ"

"ครับ?"

"คือมิลลี่นั่งเองก็ได้ค่ะ พี่ปล่อยมิลลี่ก่อน..."

"รังเกียจพี่เหรอ?"

"เปล่าค่ะ ไม่ใช่นะคะ" มิลลี่รืบปฏิเสธทันทีเพราะกลัวว่ากายจะเข้าใจผิด จริงๆ เธอเพียงแค่กลัวว่าเขาจะเมื่อยก็เท่านั้น

"มิลลี่แค่กลัวพี่จะเมื่อยแล้วหยิบของไม่ถนัดแค่นั้นเองค่ะ"

"หึ น่ารักจังเลยนะ" มือของเขายกขึ้นมาบีบแก้มเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมไปหยิบเมนูอาหารขึ้นมาส่งให้กับเธอ

"อยากกินอะไรสั่งได้เลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ต้อนรับน้องรหัสที่น่ารักของพี่"

เขาแอบโน้มลงไปหอมเธอเบาๆ ในตอนที่พูดจบ กลิ่นน้ำหอมของเธอกับผิวนุ่มๆ นั้นถูกใจผู้ชายอย่างเขาเป็นอย่างมาก ทำให้กายอดที่จะรองานจบแทบไม่ไหวแล้ว ยังไงคืนนี้มิลลี่ก็ต้องเป็นของเขาเท่านั้น!

ทุกคนพยายามชวนผู้หญิงคนเดียวของกลุ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่กายก็เป็นคนสั่งเครื่องดื่มมาเติมให้เธอเรื่อยๆ จนตอนนี้มิลลี่เริ่มส่งเสียงอู้อี้แล้วลูบแขนตัวเองเบาๆ ไปแล้ว

"พี่กาย~ มิลลี่ร้อนจังเลยค่ะ"

"แต่งานยังไม่เลิกเลยนะ หรือเราอยากกลับแล้วเหรอ"

"มิลลี่ร้อนค่ะ อยากกลับไปแช่น้ำเย็นๆ แล้ว"

"ไปแช่ที่ห้องพี่มั้ย ห้องพี่อ่างอาบน้ำใหญ่มากเลยนะ" เขาถามพร้อมกับซุกไซ้เธอไปด้วย

เมื่อมิลลี่พยักหน้ารับ กายจึงพยุงเธอขึ้นมาแต่เมื่อเห็นร่างกายที่อ่อนปวกเปียกนั้นแล้วเขาจึงเปลี่ยนเป็นอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวแทนเพื่อจะพากลับไปที่ห้องด้วยกัน

"งั้นกูกลับก่อนนะ"

"เห้ย แบ่งกูบ้างดิวะ"

"เออ ไหนบอกเราเป็นเพื่อนกันไง" แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินออกมาจากตรงนั้นเสียงของเพื่อนเขาก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

"โทษทีว่ะ แต่มิลลี่เป็นน้องรหัสกู ยังไงคืนนี้กูก็ต้องได้ก่อน" เขายักคิ้วให้กับเพื่อนที่นั่งมองอยู่อย่างเหนือกว่าแล้วพามิลลี่มาขึ้นรถทันที ก่อนจะขับพาเธอกลับไปที่คอนโดด้วยความรวดเร็ว เพราะตอนนี้ช่วงล่างของเขามันแข็งคับเป้าจนแทบจะแตกออกมาอยู่แล้ว