บทที่17.เปิดโปง 1

บทที่17.เปิดโปง

“ไอ้หมอนั่นมันล้ำเส้นไปมั้ยรัณ?” เรย์ถาม เขาเงยหน้าพ่นควันสีขาวเป็นวงกลม แล้วจึงหันไปมองคนข้างกาย

ดารัณพลิกตัวหนี เธอเริ่มรำคาญความจุ้นจ้านของคู่ขาคนล่าสุด ที่ดูเหมือนจะก้าวก่ายตนเองทุกๆ เรื่อง

“ช่างเขาสิ ก็ดี... รัณจะได้ไม่ต้องไปนั่งปั้นหน้า” ในบดินทร์เดช ดารัณแทบไม่มีบทบาท ครั้งแรกที่เธอได้รับมอบหมายจากเทียม เธอตื่นเต้นและกระตือรือร้นมาก แต่เมื่อได้ลงมือจับงานจริงๆ เธอถึงรู้ เงาของเทียมยังตามราวี เขาไม่เคยปล่อยให้เธออิสระ เธอทนอึดอัดอยู่นานจนสบโอกาส สามารถแทรกแซงคนของเขาได้บางคน...รับผลประโยชน์ในบางเรื่อง...แต่ไม่เคยกินได้เต็มปากเต็มคำสักที เทียมปลูกฝังคนของเขามาอย่างดีส่วนใหญ่แทบไม่มีใครเล่นด้วย ยกเว้นพวกคนแก่ตัณหากลับที่เธอร้อยจมูกไว้ใช้ได้

“ที่นั่น...น่าจะทำเงินให้คุณไม่น้อยนะ” ความโลภบังตา ความกระหายอยากได้ของคนอื่นทำให้เรย์เกิดความโลภ

“ก็ใช่ แต่หากมันอันตราย รัณอยู่แบบนี้ดีกว่า”

หญิงสาวตอบ ธรรวาฉลาดเป็นกรด แค่ไม่กี่วันที่เขาขึ้นแท่น เขาก็จับทางทำเงินของเธอได