นักศึกษาชั้นปีที่1ทั้งชั้น จำนวนกว่า40คน ต่างมองคนที่เดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยความตกใจ เมื่อหนุ่มสุดฮอตในมหาวิทยาลัย เดินเข้ามาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ติดกระดุมไม่กี่เม็ด กับ กางเกงสีดำ พอดีตัว สวมรองเท้าผ้าใบ ผมยุ่งไม่ได้เซ็ทเป็นทรง แต่ดูหล่อมาก
“ มีรุ่นพี่ที่เรียนวิชาปี1ใหม่ มาเรียนกับพวกเราด้วย 1คน ชื่อ พี่อิทธิพัทธ์ “
อาจารย์สาวใหญ่มองลอดแว่นด้วยความขุ่นใจ ที่ต้องยอมให้นายเจ้าปัญหา เข้ามาเรียนในคลาสด้วย
“พี่ปี 4 จะไม่ทำงานกลุ่มด้วย งานทุกงานจะทำคนเดียว “ คำบอกที่เป็นคำปราม เตือนว่า ห้ามมาทำให้รุ่นน้องเสียสมาธิ ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา แล้วมองเด็กสาวที่กำลังมองตัวเอง อย่างโปรยเสน่ห์เต็มที่
อิทธิพัทธ์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อเตรียมบันทึกเสียงอาจารย์เพราะไม่อยากจะ บอกว่า ลืมเอาชีทเรียนมาตั้งแต่คาบแรก
กระดาษปึกใหญ่ เข้าเล่มเรียบร้อย ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะ พร้อมกับแผ่นหลัง ของหญิงสาว ที่กำลังเดินห่างออกไป
“มาแนะนำกันก่อน อาจารย์ผู้ช่วยสอน ชื่อ พี่พราวรุ้ง จะมาช่วย ตามงานของคลาสนี้ แค่ตามงาน เช็คชื่อ ให้เท่านั้น แต่ไม่รู้เห็นเกี่ยวกับคะแนนของนักศึกษา ดังนั้น อย่าไปวุ่นวายกับพี่พราวรุ้งเด็ดขาด “
อาจารย์ผู้สอน บอกเสียงดุ
อิทธิพัทธ์ มองหญิงสาวตรงหน้าห้อง ที่ยืนยิ้มหวานออกมา แล้วถอนหายใจ เสื้อแขนยาว ติดกระดุมจนถึงคอ กระโปรงยาวคลุมเข่า เรียบร้อยมาก เชนมากยิ่งกว่าอาจารย์สุนทรเสียอีก
เสียงอาจารย์บรรยายหน้าห้องไม่เข้าสมองของชายหนุ่มสักนิด คลาสเช้า ที่แสนเช้าแบบนี้ เค้าไม่ควรจะต้องมาเรียน แต่ในเมื่อเป็นวิชาบังคับ ยังไงถ้าอยากจบ ก็ต้องฝืนใจ มาเรียนจนได้
การบรรยายจบลงก่อนเที่ยงเล็กน้อย น้องปี1ทยอยออกจากห้องไปจนเกือบหมดแล้ว อาจารย์สุนทร จึงพูดขึ้นมา หลังจากเรียกเค้า เอาไว้ ก่อนจะหมดเวลา
“อิทธิพัทธ์ เธอต้องเรียนวิชานี้กับน้องปี1 และเรียนร่วมกับปี4 อีกวิชานึง พราวรุ้งจะดูแลเธอ ตลอดเทอมนี้ เพราะฉะนั้นเธอต้องจบ ให้ได้ “
ชายหนุ่มมองคนที่ยืนอยู่ทางด้านหลังอาจารย์ แล้วถอนหายใจออกมา ยัยหน้าจืดแสนเชยคนนี้ จะมาสอนเค้า
“หมายความว่าไงครับ “ อิทธิพัทธ์ ถามออกไป เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดถูกไหม
“วิชานี้ คาบเช้า เรียนกับรุ่นน้อง อาจารย์จะสอนเอง แต่วิชาที่เรียนพร้อมปี4 อาจารย์จะให้พราวรุ้งเค้าสอน เพื่อนเธอเค้าเรียนจนครบหมดแล้ว มีเธอคนเดียวที่ต้องการวิชานั้น เพื่อให้เกรดมากพอจะเรียนจบได้ “
คำขยายความทำเอาคนที่ซิ่วไปซิ่วมาหน้าชาไปหมด เพราะตัวเองอายุมากแล้ว เรียนปี1ตั้งแต่ยังไม่18 จนป่านนี้ ยังเป็นพี่ปี4 ทั้งที่เรียนมาแล้ว เกือบ7ปี
“เธอต้องเรียนทุกคาบ ทุกงานให้ครบ พราวรุ้งจะคอยตามงานของเธอ แต่อาจารย์จะเป็นคนให้คะแนน เธอต้องจบให้ได้นะอิทธิพัทธ์ “ อาจารย์ประจำวิชาบอกเสียงดุ แล้วส่งเอกสารให้
“อันนี้การบ้าน เอาไปทำให้เสร็จ สัปดาห์หน้ามาส่งด้วย “ ชายหนุ่มกัดฟันแน่น โกรธอะไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆไม่ชอบคนที่จะมาคุมตัวเองแม้แต่น้อย อายุเท่าไหร่ หน้าก็จืด สวยก็ไม่สวย ยังจะกล้ามาคอยตามเค้าอีกหรอ
“ขอเบอร์คุณอิทธิพัทธ์ด้วยค่ะ “ ผู้ช่วยสาวยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของตัวเองให้คนตรงหน้า แล้วบอกต่อหน้าอาจารย์อย่างบริสุทธิ์ใจ
“ดิฉันจะโทรไปตามงานกับคุณ ถ้าคุณไม่ส่งงาน ไม่เข้าเรียนค่ะ”
เบอร์ส่วนตัวถูกกดลงไปที่โทรศัพท์เครื่องเก่าเคสสีชมพูหวาน พร้อมกดโทรออก เพื่อให้เบอร์ของเธอ อยู่ในเครื่องของเค้าด้วย
“ผมมีเบอร์พี่แล้วนะ เพราะผมไม่รับเบอร์แปลก “ ชายหนุ่มบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วเดินออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้คนในห้องส่ายหน้าพร้อมกัน
น้องปี1ยืนรอคนที่กำลังออกมา ด้วยความสนใจ ก่อนจะตรงเข้าไปหา เมื่อเค้าเดินออกมาจากห้อง
“พี่อิฐ “ เด็กสาวเรียกชื่อเค้าพร้อมรอยยิ้ม ชายหนุ่มหยุดเดิน รอให้คนที่เรียกตัวเองเดินเข้ามาหา
“ครับ ว่าไง “ รุ่นพี่ถามออกไป
“ขอเบอร์ได้ไหมคะ “
“ไม่สะดวกครับ พี่ไม่ชอบเด็ก ไม่มีเวลาคุยเล่นด้วย ขอโทษนะครับ “
นักศึกษาปี4 คลาสนี้ มีแต่ผู้ชายทั้งหมด ประมาณ20คน มองคนที่เดินเข้ามาในห้องด้วยความสนใจ หญิงสาวตัวเล็ก ขาวบาง สวมชุดสุภาพ เดินตามอาจารย์ประจำวิชา เข้ามาในห้อง
“น่ารักอะ “ เสียงคนทะโมนตะโกนขึ้นมา พร้อมกับ หลายๆคนในห้องปรบมือเห็นด้วย อาจารย์สาวใหญ่ ส่งเสียงปราม
“พอเถอะพี่ เค้าแก่กว่านักศึกษานะ ให้เกียรติพี่ด้วย “
“แก่กว่าตรงไหน น่ารักขนาดนี้ครับอาจารย์ “ คนทะโมนยังบอกออกมา
“พี่พราวรุ้งจะมาสอนพวกเธอ แทนอาจารย์ตลอดเทอมนี้ คอยตรวจงาน เช็คชื่อ ตามงานทั้งหมด ทุกคาบอาจารย์จะให้ทำงาน1ชิ้น วันไหนไม่มา ส่งทีหลัง จะหักคะแนน ใครตามงานทีหลังไปอีก ก็จะหักคะแนนอีก ใครไม่ส่งเลย ไม่มีคะแนน เรียนไม่จบนะ เข้าใจไหม “
อาจารย์บอกรายละเอียดทั้งหมด เพื่อให้นักศึกษาที่มาครบทุกคนได้เข้าใจ
“ต่อไปนี้ ในวิชาอาจารย์ จะให้ทำงาน1ชิ้น ทำเสร็จกลับได้เลย เข้าใจไหม นักศึกษา “
“ขอเบอร์พี่พราวรุ้งได้ไหมครับ เผื่อมีการยกคลาส “ ชายหนุ่มที่ยังดื้อ ถามขึ้นมา
“ไม่ได้ บอกแล้วว่า ไม่ยกคลาส ทำไมไม่ฟัง “ อาจารย์สาวใหญ่บอกด้วยความโกรธ ก่อนจะจัดการให้ทีเอสาว แจกงานในวันนี้ทันที
อิทธิพัทธ์ มองดูรุ่นน้องที่ตื่นเต้นกับทีเอด้วยความรำคาญ ไม่เข้าใจว่า จืดแบบนี้ สวยตรงไหน สักนิดเดียว
มือบางวางกระดาษลงบนโต๊ะ แล้วเดินห่างออกไป แต่กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวยังอยู่ตรงนี้ จนทำให้เค้าต้องเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ที่กำลังถูกเพื่อนในคลาส แซวอยู่
“เสียงดัง รำคาญ “ ชายหนุ่มรุ่นพี่บอกเสียงไม่เบานัก ทำให้คนที่กำลังแซวสาวเงียบเสียงทันที
พี่อิฐ ไม่พูดมาก นิสัยดี ใจถึงพึ่งได้เสมอ ถ้าพี่อิฐปราม ทุกคนต้องฟัง
นักศึกษาทยอยส่งงานกันก่อนจะหมดเวลาไม่กี่นาที อาจารย์สุนทรออกไปตั้งแต่ชั่วโมงแรก ปล่อยให้ทีเอสาวคอยดูแลนักศึกษาเอง เป็นคาบแรก
อิทธิพัทธ์ส่งใบงานของตัวเอง เกือบจะเป็นคนสุดท้าย เพราะมัวแต่เล่นเกมส์อยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เห็นว่า คนแรกส่งงานไปแล้ว
“เจอกันสัปดาห์หน้า คลาสเช้านะคะ “ เธอบอกกับเค้าพร้อมรอยยิ้ม
ระแวกมหาวิทยาลัย มีร้านเหล้าเปิดให้บริการจำนวนมาก แม้จะมีกฏว่า ห้ามมีสถานบันเทิง แต่ก็ไม่มีผลต่อการทำธุรกิจแบบนี้ เสียงเพลงดังออกมา ไม่ขาดตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนดึก
พราวรุ้งข่มตานอน เพราะยังไม่เคยชินกับสภาพแวดล้อมแบบนี้เลย บรรยากาศที่บ้านเงียบสงบตั้งแต่ช่วงเย็น ไม่ถึงสามทุ่ม คนในบ้านก็หลับสนิท เพราะเหนื่อยจากการทำงาน
อาการปวดท้องนิดๆทำให้รู้ว่า มีบางอย่างเกิดขึ้น ประจำเดือนมาแน่นอน พราวรุ้งลุกออกจากเตียง แล้วรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำ ก่อนจะนึกได้ว่า เธอลืมของสำคัญ
ชุดนอนแขนยาวขายาวในช่วงสามทุ่มกว่าแบบนี้ คงไม่เจอใครรู้จักแน่ๆ ผมยาวของเธอมัดรวบเอาไว้เพื่อความคล่องตัว ก่อนจะคว้ากระเป๋าใส่เงินใบเล็ก และ โทรศัพท์มือถือ เดินออกจากห้องมา
ร้านสะดวกซื้อ อยู่ไม่ไกลจากอพาร์ตเม้นท์มากนัก บรรยากาศข้างนอกในช่วงนี้ มีคนพลุกพล่านจำนวนมาก เพราะมีทั้งคนทำงานและนักศึกษาออกมาผ่อนคลาย
รถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ริมฟุตบาท ตรงหน้าร้านสะดวกซื้ออยู่แล้ว ตั้งแต่เธอเดินมาถึง แอบมองรถคันหรูไม่ได้ ว่าทำไมถึงได้สวยขนาดนี้
ผ้าอนามัยหลายขนาดถูกวางใส่ตระกร้า ตามมาด้วยยาพาราอีกแผง และ น้ำหวานอีก1ขวด ก่อนจะเดินมาจ่ายเงิน
พนักงานสาวกำลังคิดเงินให้กับเธอ ก่อนจะหันมาเห็นว่าคนข้างๆ ซื้อถุงยางอนามัย เกือบสิบกล่อง แม้จะรู้ว่าเสียมารยาท แต่พราวรุ้งก็อดใจไม่ได้ ที่จะหันไปมอง
ชายหนุ่มที่ตัวสูงกว่าเธอนับสิบเซนติเมตร จ่ายเงินอยู่เคียงข้างกัน เค้าคุ้นตาเธอมากเหลือเกินในมุมข้าง แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ เจ้าของรถ และเจ้าของคอนดอม ก็คือ นายอิทธิพัทธ์ คนนั้นนี่เอง
หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย เค้าเห็นไหม ว่าเธอซื้ออะไร ขนาดเธอยังเห็นว่าเค้าซื้อถุงยาง ทำไมเค้าจะไม่เห็นว่าเธอซื้อผ้าอนามัย
พนักงานสาว ส่งถุงสินค้าให้ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากร้าน ด้วยใจเลื่อนลอย
ผู้หญิงเป็นเมนส์มันเรื่องปกติ ผู้ชายซื้อถุงยางมันก็ปกติใช่ไหม พราวรุ้ง
เสียงเด็กวิ่งหัวเราะกันลั่นสนามหญ้าหน้าบ้านของคุณย่าวุ้น เด็กหญิงวัยสิบขวบ ขี่จักรยานนำหน้าน้องชายทั้งสองคนไปก่อน แล้วหยุดดูเมื่อเห็นทิวเขาตามมา แต่เจ้าเมฆตัวเล็กยังตามมาไม่ทัน เพราะขาสั้น และตัวน้อยกว่าพี่ทั้งสองคนมาก“น้องเมฆ มาซ้อนท้ายพี่เอาไหม “ พี่สาวถามน้องชาย แล้วมองทิวเขาที่ตากแดดเพียงนิดเดียวก็หน้าแดงไปหมด“ไม่เอาค้าบ เมฆจะปั่นจักรยาน”เด็กชายวัยห้าขวบตอบพี่สาวแล้วมองพี่ชายที่ตัวไล่เลี่ยกับพี่สาวของตัวเอง หม่ามี๊บอกว่า ตั้งใจจะให้น้องเมฆโตทันพี่ๆแต่เพราะน้องเมฆยังไม่อยากลงมาสักที หม่ามี๊ก็เลยต้องรอนานกว่าจะได้น้องเมฆมา“โอเค ถ้าน้องเมฆอยากปั่นจักรยาน พี่ทรายจะให้น้องเมฆนำหน้าไปก่อน ไปกับพี่ทิว แล้วพี่ทรายจะไปทีหลัง “ พี่สาวคนดีที่ดูแลน้องๆบอกให้น้องไปก่อน แล้วตัวเองจะตามไปทีหลังหม่ามี๊และแม่ชมมองดูลูกสาวคนโตแล้วยิ้มกว้างออกมา น้องชายสองคนก็ติดพี่สาวเหลือเกิน“พี่ชมไม่ปล่อยอีกสักคนหรอคะ มีแค่น้องทิวคนเดียว ““แค่คนเดียวก็เหนื่อยมากแล้วค่ะ ยังไม่ทันโตเลย ขอต่อรองเยอะจนพ่อปวดหัว “ เด็กชายช่างพูดช่างต่อรองจนพ่อสายฟ้าต้องยอมใจ”พี่ทราย เดี๋ยวพาน้องไปอาบน้ำนะลูก ที่ทำบาร์บีคิวเอาไ
เด็กหญิงน้ำหนักมากกว่า3000กรัม นอนอยู่บนอกอวบอิ่มของหม่ามี๊ใบหน้าจิ้มลิ้มดูดนมจากเต้าด้วยความหิวกระหาย จนป๊าต้องอมยิ้มออกมา พ่อแม่ของทั้งสองบ้าน มากันเต็มห้องพักฟื้น แต่ปล่อยให้พ่อแม่ลูกได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง”เบาๆครับ หนูเป็นลูกสาว หนูจะดูดนมมี๊แรงแบบนี้ไม่ได้ “ ป๊าบ่นด้วยรอยยิ้มมองลูกสาวบนอกภรรยา น้ำตาคลอด้วยความสุข การคลอดแบบธรรมชาติไม่ง่ายเลย เพราะน้ำหนักตัวของลูกค่อนข้างมาก แต่หม่ามี๊ก็ยืนยันว่าจะคลอดตามธรรมชาติร่างกายบอบบางที่น้ำหนักไม่ถึงห้าสิบกิโล พุ่งไปที่เกือบเจ็ดสิบโลภายในเวลาไม่กี่เดือน คนท้องที่สวยที่สุดทำเอาคุณหมอและพยายาลเอ่ยชมออกมา และยิ่งการเจ็บท้องยาวนานมากกว่า6ชั่วโมง ยิ่งทำให้คนที่อยากมีลูกหลายคน อดสงสารภรรยาไม่ได้“มีน้องทรายคนเดียวพอแล้วไหม พี่ไม่อยากให้หนูเจ็บ “ สามีปลอบใจภรรยาด้วยจูบที่หน้าผากด้วยความอ่อนโยน การเป็นแม่ไม่ง่ายเลยเด็กหญิงหลับตาพริ้มไปแล้ว ป๊าอุ้มลูกมานอนที่เตียง แล้วห่มผ้าห่มให้อย่างเบามือ ก่อนจะสวมเสื้อให้ภรรยา แล้วเปิดประตูให้พ่อแม่เข้ามาเยี่ยมหลานของขวัญของฝากจากเพื่อนและคู่ค้านับสิบกล่องวางเรียงรายที่ห้องรับแขก แม่แม่กอดลูกสาวด้วยคว
“วันนี้ลูกดื้อกับหม่ามี๊หรือเปล่าครับ “ คนที่เพิ่งกลับมาจากโรงงานวิ่งเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินออกมาในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น แล้วมองดูภรรยาที่เริ่มจะอวบอิ่มขึ้นมาบ้างแล้ว อาการคลื่นไส้หายไปแทบจะไม่มีให้เห็น มีแต่อาการหิวมาก หิวตลอดที่ทำให้คนเพิ่งท้องได้เพียง4เดือน แต่น้ำหนักขึ้นมา6กิโลเข้าไปแล้ว“ขอกินซาลาเปาหน่อย “ คนที่เพิ่งเลิกงานกลับมาหายเหนื่อยเพราะได้หอมแก้มซาลาเปาขาวอวบตรงหน้าทั้งหอมทั้งนุ่ม“ชอบหรอคะ ซาลาเปาลูกนี้ “ จากใบหน้าเรียวกลายเป็นแก้มซาลาเปายิ่งทำให้คนเป็นสามีทั้งรักทั้งหลงภรรยา สายน้ำไม่ห่วงสวยเลย บำรุงด้วยอาหารมีประโยชน์เต็มที่ ทั้งนมแพะ นมถั่วเหลือง นมอัลมอนด์ แทบจะดื่มแทนน้ำเปล่า ยังไม่รวมถึงผักและผลไม้ในแต่ละมื้อ ที่เน้นมากกว่าตอนยังไม่ท้อง“ก็แค่อยากให้ลูกแข็งแรง มี๊จะอ้วนมี๊จะไม่สวยก็ไม่เป็นไร “ ภรรยาอ้อนสามีเสียงหวาน แต่ถูกคนเป็นสามี บอกเสียงนุ่มนวล”แม่ของลูกพี่สวยที่สุด น่ารักที่สุด ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน อีกกี่ปี พี่ยังจำได้ว่า เจ้าหญิงเบลของพี่ สวยที่สุด “ภาพเจ้าหญิงเบลที่เค้าและเธอถ่ายด้วยกัน เป็นภาพที่วางเอาไว้บนหัวเตียง ในช่วงเวลาที่มีความท
ภาพอัลตร้าซาวน์ที่อยู่ในจอมอนิเตอร์ทำให้คนที่เห็นหัวใจพองโต คุณหมอชี้ไปที่จุดเล็กๆตรงกลาง แล้วหันมาบอกคุณพ่อ ที่นั่งน้ำตาคลออยู่“ท้องแล้วแน่นอนค่ะ เห็นไหมคะ น้องอยู่ตรงนี้ “ คนที่มองลูกน้ำตาร่วงหล่นทันที มันเป็นภาพที่น่ารักที่สุด แม้จะมองไม่ออก แม้จะไม่เห็นอะไรอย่างที่หมอเห็น แต่คำยืนยันที่บอกมา ก็ทำเอาคนที่คาดหวัง ต้องซับน้ำตาไม่อายใคร“คุณพ่อร้องนำไปแล้ว คุณแม่ร้องตามไหมคะ “ คุณหมอแซวออกมา มองพ่อแม่ที่ร้องไห้ทั้งคู่ด้วยความเอ็นดูเหลือเกิน“พอดีว่า คุณแม่ผม เคยมีปัญหาเรื่องการตั้งครรภ์มาก่อน บ้านเราเลยกังวลมากครับ “ คุณพ่อบอกคุณหมอตามตรง“คือการตั้งครรภ์ ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างนะคะ การเจริญเติบโตของเด็กในครรภ์ก็ด้วย จากที่ตรวจดู ยังไม่พบภาวะที่ผิดปกติใดใดเลย คุณแม่ก็ต้องระวังตัวเองให้มาก ทำงานหรือเปล่าคะ ““เปล่าค่ะ เป็นแม่บ้าน “ คนที่นอนบนเตียงตอบคุณหมอ“คนท้องไม่ใช่คนป่วยนะคะ สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปกติ การทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆก็ถือว่าได้ออกกำลังกาย แต่ว่า หมอจะแนะนำว่า ไม่ควรยกของหนัก ไม่ควรยืนนานๆ เดินนานๆก็ไม่ควรค่ะ พักผ่อนให้มาก ถ้ามีอาการแพ้คลื่นไส้อาเจียน ก็เป็นอาการ
เทียนหอมสีขาวถูกจุดเอาไว้ใกล้กับโต๊ะทำงานภายในห้องนอน ร่างบอบบางสวมเสื้อยืดตัวเก่าของสามี กับบิกินี่ตัวเล็ก นอนหลับอยู่บนเตียง ผมยาวบนหมอน ทำให้ดูเย้ายวนใจเหลือเกิน คนที่เพิ่งทำงานเสร็จเดินเข้ามาในห้อง ยิ้มกับภาพตรงหน้า คุณภรรยาที่ทำงานบ้าน ทำอาหาร และตื่นแต่เช้าทุกวัน หลับไปแล้วผ้าห่มผืนใหญ่ถูกดึงออกจากตัวช้าๆ แล้วคนที่สวมบ็อกเซอร์ตัวเดียว ก็นอนบนหมอนที่ว่างอยู่ ก่อนจะสอดแขนตัวเองเข้าไปช้าๆ ให้คนที่หลับอยู่ขยับมานอนบนแขนเช่นทุกคืน“งานเรียบร้อยไหมคะ “ เสียงหวานงัวเงียถามขึ้นมา“เรียบร้อยครับ นอนเถอะ ดึกแล้ว “จมูกโด่งจูบหน้าผากเบาๆ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมา คลุมร่างกายไม่ให้หนาวจากอากาศที่เย็น จากแอร์ในห้องมือบางลูบไล้แผ่นอกเบาๆ แล้วสัมผัสที่ปลายยอดอก เหมือนอยากเล่นกับอยากแกล้ง ไปพร้อมกัน“ไม่นอนหรือไง “ คนถูกปลุกเร้า ถามขึ้นมา แต่ยังคงนอนนิ่งปล่อยให้เธอสนุกกับร่างกายของเค้า ตามใจใบหน้าคมสันยิ้มในความมืด จากลูบไล้แค่หน้าอก กลับสัมผัสต่ำลงไป เรื่อยๆ โดยที่ความเย็นจัดของแหวนแต่งงาน กับมืออ่อนนุ่ม จะโอบอุ้มบางอย่างเอาไว้ อย่างไม่รอบแล้ว“เด็กซนคนนี้ต้องโดนอะไรบ้างครับ “ เด็กซนหัวเราะชอบใจ
“น้ำเตรียมตัวจะมีลูก พี่ซันพร้อมหรือยังคะ?”คำถามที่ถามออกมา ทำเอาคนฟังยิ้มกว้างทันที จะอะไร เพราะอะไร ก็ตามแต่ แต่เค้าดีใจเหลือเกิน“พร้อมครับ พร้อมมาก “ คำตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง ทำเอาคนฟังใจอ่อนยวบ แม้จะเพิ่งแต่งงานมาไม่นาน แต่เพราะความเจ็บปวดในหัวใจของครอบครัวที่เธอรัก ทำให้สายน้ำอยากทำให้ทุกคนในครอบครัวมีความสุข”มีลูกตอนนี้ อีกสิบปี พี่ก็สี่สิบนิดๆ หนูก็เพิ่งสามสิบนิดๆเอง ลูกโตขึ้น หนูก็ยังเป็นแม่ที่ยังสาว ยังสวยที่สุด”คนหลงภรรยาบอกยิ้มๆ เพราะแม่วุ้นและแม่รุ้งก็ยังสาวมาก อายุก็ยังไม่มากเลยเมื่อเทียบกับอายุลูกที่โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว“ปรึกษาพี่สายก่อนเลยดีไหมคะ” คนใจร้อนโทรหาพี่ชายทันที“พี่สาย ว่างไหมคะ จู๋จี๋กับพี่ชมอยู่หรือเปล่า “ น้องสาวแซวออกมาเพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว“มีอะไร ไหนบอกพี่สิ ดูอารมณ์ดีมากขนาดนี้ “ พี่ชายบอกน้องสาว แล้วยกมือไหว้พี่ซันที่นั่งอยู่แทบจะเกยกันอยู่กับน้องสาวตัวเอง“คือว่า น้องตกลงกับพี่ซันแล้วว่า จะมีลูกกันค่ะ “ น้องสาวตอบพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ แต่คนที่นั่งข้างๆอมยิ้ม จนน่าหมั่นไส้“แล้วยังไงต่อครับ จะให้พี่บำรุงด้วยวิตามิน หรือ อะไรยังไง”“คือว่าน้อง