DELTA_2 บังเอิญหรือตั้งใจ

"พรุ่งนี้คุณต้องเข้าไปตรวจโรงแรมในช่วงเช้า หลังจากนั้นก็เข้าประชุมประจำเดือน ส่วนในช่วงบ่าย ~~"

ชายหนุ่มยืนฟังเลขาวัยกลางคนที่เคยเป็นอดีตเลขาของพ่อรายงานสิ่งที่เขาต้องทำในวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปอย่างขัดไม่ได้ เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถอนุมัติและตัดสินใจทุกอย่างในบริษัทได้

"เคลียร์งานเสาร์อาทิตย์นี้ให้ผมหรือยัง"

ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบก่อนจะอัดบุหรี่เข้าเต็มสูบแล้วพ่นควันออกมาอย่างใจเย็น ที่เขาบอกให้เคลียร์งาน เพราะเสาร์อาทิตย์นี้เพื่อนของเขาจะจัดปาร์ตี้ที่ผับ ซึ่งเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้พักผ่อนบ้าง 

"ผมเลื่อนประชุมฝ่ายการตลาดมาวันพุธตอนเย็น ส่วนเรื่องเซ็นสัญญาในวันเสาร์ ผมเลื่อนไปวันจันทร์ช่วงเช้า "

ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะทิ้งก้านบุหรี่ที่เหลือเพียงนิดทิ้งลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้

"คุณไปพักเถอะ"

ชายหนุ่มบอกเลขาที่เป็นมากกว่าผู้ช่วย เพราะประวิทย์ทำงานกับพ่อของเขามานาน

"ครับ อย่าดื่มหนักนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางแต่เช้า "

ประวิทย์บอกเด็กหนุ่มคราวลูกด้วยความเป็นห่วง ถ้าไม่มีตำเหน่งเจ้านายที่ค้ำคออยู่ เด็กหนุ่มคนนี้ก็เปรียบเสมือนหลานชายคนหนึ่งของเขา เขาเห็นเดลต้ามาตั้งแต่ยังเด็ก ตั้งแต่เขาเข้าทำงานกับพ่อของเดลต้าใหม่ๆ เดลต้าเป็นเด็กที่นิ่งขรึมตั้งแต่เด็ก แต่ก็มีแววฉลาดหลักแหลมตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าถอดแบบของผู้เป็นพ่อมาจนหมด แต่ก็น่าสงสารที่ชายหนุ่มต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง มิหนำซ้ำยังมีภาระหน้าที่มากมายที่ต้องดูแล และสานงานต่อจากผู้เป็นพ่อที่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุพร้อมผู้เป็นแม่ 

ตึ่ง!!

VALEN ฝันดีนะคะรุ่นพี่

สายตาคมจับจ้องที่หน้าจอด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะกดปิดล็อกหน้าจอแล้วเดินตรงเข้าไปในผับโดยไม่สนใจที่จะตอบกลับไป

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะก้าวเข้าไปยังโซนส่วนตัว อยู่ๆก็มีร่างเล็กเข้ามาขวางทางไว้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความบังเอิญ เพราะเธอตั้งใจจะมาดักรอเขาหลังจากที่รู้ว่าเขาจะมา 

"มาแล้วเหรอ กำลังคิดถึงอยู่พอดี" 

มะนาวหญิงสาวสุดเอ็กซ์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ขณะที่ก้าวเข้ามาประชิดร่างสูงที่เธอคลั่งไคล้และอยากขึ้นเตียงด้วยจนแทบจะทนไม่ไหว นานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอพยายามยั่วยวนเขา โดยๆที่เขาไม่สนใจเธอเลยสักนิด ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่สนองให้เธออย่างง่ายดาย ‘เพราะเป็นคนดีแบบนี้ไงหล่ะ ถึงอยากได้’

"ถอย "ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบไร้อารมณความรู้สึก ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะพยายามยั่วยวนเขาก็ตาม แต่มันไม่ได้ทำให้เขามีอารมณ์เลยสักนิด ถ้าจะให้เขารู้สึก.. คงเป็นความรู้สึกรำคาญซะมากกว่า ผู้หญิงอะไรเที่ยวอ่อยผู้ชายไปทั่ว 

"เย็นชาจังเลยนะ"หญิงสาวยังคงพยายามใช้เสน่ห์ยั่วยวนชายหนุ่ม 

" .. "ซึ่งชายหนุ่มไม่ได้แสดงท่าทีใดๆออกมาเลยแม้แต่น้อย เขายังคงนิ่งขรึม ถึงแม้ว่าเขาจะรังเกียจการกระทำอันน่าสมเพชของเธอแค่ไหนก็ตาม 

" งานยุ่งมากเลยใช่ไหมถึงได้ทำหน้าเคร่งเครียดขนาดนี้ "หญิงสาวยังคงพยายามยั่วยวนด้วยการลูบไล้ลำขาแกร่งที่เน้นเปรี๊ยะจนหญิงสาวอดจินตนาการไปถึงอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ แค่ต้นขายังแข็งแรงขนาดนี้ แล้วอย่างอื่นจะแข็งขนาดไหน 

"ดูท่าทางนายจะเครียดจริงๆ ให้ฉันช่วยผ่อนคลายให้เอาไหม"มือเล็กลูบไล้คลำขึ้นมาเรื่อยๆจนเกือบจะถึงจุดสำคัญ 

หมับ!!

ชายหนุ่มปัดมือของเธอออกอย่างแรง ก่อนที่เขาจะก้าวเดินออกมาตรงนั้นทันที ‘เสียเวลาชิบหาย’ ชายหนุ่มนึกหงุดหงิดในใจก่อนจะตรงเข้ามายังห้องทำงาน 

แอดดด~

ทันทีที่เข้ามาในห้อง สายตาคมก็จับจ้องไปยังหญิงสาวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำบัญชีที่กองอยู่ตรงหน้าไม่วางตา อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงผิดปกติ 

ชายหนุ่มยืนมองใบหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอางโดยไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด ให้เขายืนมองเธออยู่อย่างนี้ทั้งวันทั้งคืนยังได้เลย ถ้าไม่ติดตรงที่เขาไม่ค่อยมีเวลาว่างขนาดนั้น แค่จะมาเจอเธอทุกวันยังไม่ได้เลย แต่ถ้าวันไหนมีโอกาส ชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไป อย่างเช่นวันนี้ที่เขาคุยธุระเสร็จเร็ว เขาก็รีบนั่งเครื่องมาหาเธอทันที 

เธอคนนี้คือน้ำหวาน นักเรียนทุนที่มองโลกในแง่ดีนิสัยอ่อนหวานพอๆกับใบหน้าสวยหวานของเธอ เธอบอบบางและไม่ทันคนจนเขาอยากจะปกป้อง แต่ในความบอบบางนั้นก็มีความอดทนและสู้ชีวิตทำงานทุกอย่างเพื่อเลี้ยงตัวเองและแม่ ผู้หญิงที่ดีมีความกตัญญูแบบนี้ควรค่าที่จะมีคนดูแล

"ใกล้เสร็จหรือยัง "ชายหนุ่มถามออกไปด้วยน้ำเสียงปกติที่ฟังดูไร้ความรู้สึกทั้งๆในใจอยากจะพูดให้มันน่าฟังกว่านี้ แต่บุคลิกของเขามันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด

"ใกล้แล้วหล่ะ " หญิงสาวละสายตาจากงานตรงหน้าแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใส โดยที่ไม่รู้ตัวว่ารอยยิ้มของเธอมันทำใครหัวใจที่ตายด้านกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

"อืม เสร็จแล้วโทรมา ฉันจะลงไปดูข้างล่างสักหน่อย "

"โทรทำไมเหรอ "หญิงสาวถามชายหนุ่มด้วยท่าทางใสซื่อ ซึ่งเป็นท่าทางที่ออกมาจากตัวตนจริงๆของเธอ ไม่ใช่การแสแสร้งแกล้งทำ 

"บอกให้โทรก็โทรเถอะน่า "ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม ติดดุเล็กน้อย เพราะปกติเขาไม่เคยพูดกระแนะกระแหนใครอยู่แล้ว

"ก็ได้ "

ร่างสูงเดินออกมาจากห้องทำงานทันทีที่หญิงสาวตอบตกลง ที่ชายหนุ่มต้องมาเจอเธอทั้งๆที่ควรจะพักผ่อน ก็ว่าเขาต้องไปเคลียร์ต่างจังหวัดหลายวัน จึงอยากเห็นหน้าเธอพอให้มีกำลังใจในการทำงาน  

เดลต้าเดินมานั่งที่เคาน์เตอร์บาร์พร้อมกับสั่งเครื่องดื่มที่เขาชอบดื่มเป็นประจำ หลังจากนั่งดื่มไปหลายแก้วและพูดคุยกับเป้ผู้จัดการร้านเสร็จ เดลต้าก็เดินออกมาหลังร้านเพื่อจะดูดบุหรี่ที่เขาต้องดูดทุกชั่วโมง เพราะมันเป็นสิ่งรองลงมาจากใบหน้าสวยของหญิงสาวที่ทำให้เขาผ่อนคลายได้ 

หมับ!!

ขณะร่างสูงกำลังจะก้าวพ้นประตูหลังผับ ร่างของใครบางคนก็เข้ามาชนเขาอย่างแรง แต่น่าแปลกที่เธอไม่ล้มอย่างที่ควรจะเป็น มิหนำซ้ำเธอยังกอดเขาแน่น

"ขอโทษนะคะ หนูรีบไปหน่อย"หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานแล้วค่อยๆเงยหน้ามองใบหน้าหล่อ

คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาชนเขาคือหญิงสาวที่ส่งข้อความมาบอกฝันดีเขาชั่วโมงก่อน ดูท่าทางจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ

"รุ่นพี่นี่เอง! บังเอิญจังเลยนะคะ "