บทที่ 89

“พี่รู้สึกผิดมาก ยิ่งรู้ว่าน้ำท้องไม่มีพ่อ พี่คิดว่าเพราะพี่ทิ้งน้ำ ทำให้น้ำไปเจอไอ้เชี่ยนั่น ใครจะคิดว่าไอ้เชี่ยนั่นคือตัวเอง” ด่าตัวเองอยู่นานกว่าจะรู้ว่าคือตัวเอง

สมควรแล้วที่ใครต่อใครว่าผมเป็นคนโง่ อยู่กับเมียกับลูกตั้งนานไม่รู้ว่าเหนือเป็นลูกตัวเอง แม่มาวันแรกยังรู้เลยว่าเหนือคือหลานท่าน เพราะเรื่องนี้แหละที่ไอ้ภูมิมันเอามาด่าผมว่าโง่กว่ามันอีก

ในโลกนี้ยังมีคนที่โง่กว่าภูมิอีกเหรอ ผมว่าไม่น่ามีแล้วนะ รักเมียขนาดนั้น กว่ามันจะรู้ตัวว่ารักเกือบโดนเมียทิ้ง แต่ก็

อย่างว่า คนอย่างภูมิยอมเสียเปรียบเรื่องการด่าเหรอ

‘กูแค่คิดว่าตัวเองไม่รักเมีย แต่มึงนี่หนักนะ ไม่รู้จักลูกตัวเอง โง่ฉิบหาย’

ในเวลานั้นทุกอย่างมันจูงใจให้ไปทางนั้นนี่นา คิดว่าเหนือไม่ใช่ลูกผม แต่สำหรับผมมันไม่สำคัญเลย ขอแค่เหนือเกิดจากผู้หญิงที่ผมรักก็เพียงพอแล้ว

“เข้าบ้านกันเถอะ พี่อยากอาบน้ำ ทำสวนเหนียวตัวมากเลย” ดูเวลาแล้ว เกือบสองชั่วโมงน่าจะได้เวลาออกไปกินขันโตก

“อยากกินไส้อั่ว” ยังไม่ถึงเวลากินเลย คนท้องก็พึมพำอยากกินแล้ว

“เดี๋ยววันนี้ก็ได้กินแล้วครับ”