LOGINคนชอบสั่งก็ยังสั่งต่อ “ใช้อีกมือแยกกลีบข้างออกแล้วใช้นิ้วอีกข้างกดบดลงไปทีละนิดขยี้บดไปมาเหมือนที่ผมใช้ลิ้นร้อนสากลากให้คุณ” คำพูดเขามีอิทธิพลต่อเธอเมื่อตอนนี้เธอนึกถึงสิ่งที่เขาทำให้ นิ้วชี้แตะไปยังกลางกลีบกุหลาบจากนั้นก็บดขยี้ขึ้นลงไปมา เสียงเธอครางต่ำออกมาเบา ๆ “อืม” เหมือนว่าได้ผลตอนนี้ความอายเธอลดน้อยลงแล้ว
ส่วนอีกฝ่ายก็เหมือนจะไม่พอใจแค่นั้น “ใช้นิ้วกดเข้าไปในร่องรักแล้วขยับขึ้นลงสิ” เสียงแหบพร่าของปลายสายทำให้ร่างกายเธอร้อนผ่าวกว่าเดิม
เธอจึงว่าง่ายกว่าตอนแรกใช้นิ้วมือสอดเข้าไปด้านในร่องรักสัมผัส ได้ถึงน้ำเหนียวฉ่ำด้านใน เมื่อขยับขึ้นลงหลายครั้งก็มีน้ำเหนียวสีขาวขุ่น ติดมือออกมาด้วย เธอขยับร้องตามอารมณ์ตัวเองเริ่มทนไม่ไหวครางออกมา “อ๊ะ อืม มันเสียวมาก” เธอพูดออกมาไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับอีกฝ่ายที่พูดเช่นกัน
“ตอนนี้คุณรู้ไหมผมทำอะไรอยู่”
เมญ่าส่ายหน้า “ไม่ทราบค่ะ”
“คุณหลับตาแล้วนึกถึงผม ตอนนี้ผมกำลังใช้มือจับท่อนเอ็นอยู่ มันกำลังชูช่อแข็งพร้อมที่จะแทงเข้าไปในกายคุณ ส่วนคุณก็กำลังเอนเอวขยับให้ตรงกับท่อนเอ็นร้อนของผม จากนั้นผมก็แทงเข้าไป”
คำว่าแทงของเขานั้นทำให้เมญ่ารีบขยับนิ้วขึ้นลงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงร้องรับกับปลายสายที่ครางต่ำ หญิงสาวกัดปากแล้วร้องซี้ดเมื่อตัวเองใกล้จะถึงฝั่ง หูก็ฟังเสียงคำรามในลำคอของชายหนุ่มที่ดังมากจากปลายสายอีกฝั่ง
นิ้วมือที่เปียกแฉะทำให้นิ้วขยับขึ้นลงอย่างคล่องแคล่วยิ่งขยับเร่งเร็วเท่าไรเธอก็ยิ่งพบกับความสุขมากขึ้นเท่านั้น ดวงตากลมใสลืมตาขึ้นมองเพดานจากนั้นก็ขยับนิ้วเร่งขึ้นเร็วอีกจนกระทั่งเสียงร้องครางเธอดังออกมา “อ๊ะ อืม ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางกระตุกสั่นเทิ้มไปทั่วร่าง นิ้วมือที่สอดใส่ อยู่ในร่องรักถูกดึงออกมาพร้อมกับกลิ่นคาวของน้ำรักเปียกแฉะจนเธอรู้สึกละอายใจขึ้นมา
หากแต่ปลายสายกลับบอกว่า “ผมยังไม่เสร็จ คุณก้มลงใต้โซฟา มันจะมีช่องเล็ก ๆ ซ่อนอยู่เปิดมันแล้วหยิบของนั้นออกมา”
เมญ่าที่กำลังมีความสุขในตอนนี้เริ่มไม่พอกับความสุขของนิ้วเธอจึงยอมทำตามที่เขาสั่งก้มลงมองไปที่โซฟาด้านล่างก็พบกับช่องเล็ก ๆ จริง ๆ จึงเปิดออกมาก็พบว่า “แท่งสวรรค์” อันใหญ่สีดำอยู่ในนั้น
หญิงสาวกลืนน้ำลายทันที “คุณเคยใช้มันไหม” แน่นอนว่าไม่ แต่ตอนนี้เธออยากใช้เหลือเกิน
“ไม่เคยแต่ก็พอจะรู้ว่าต้องทำยังไง” เธอหยิบขวดใสที่อยู่ใกล้กันขึ้นมาจากนั้นก็บีบใส่แท่งสวรรค์สีดำขนาดเท่ากำปั้น มีปุ่มกดตรงโคนด้ามเมื่อนิ้วบางกดลงไปก็พบว่าแท่งสวรรค์ขยับสั่นเป็นจังหวะหลายสเต็ปตั้งแต่เบาไปจนถึงแรงจนมือสั่น
“ถอดเสื้อในออก” คำสั่งนั้นมาจากปลายสาย เมญ่าทำตาม อย่างว่าง่ายถอดชุดชั้นในสีขาวลูกไม้ออก เผยให้เห็นยอดอกชูช่อเด่นที่ใช้มือโอบไว้ไม่มิด “ผมอยากขย้ำหน้าอกคุณมากตอนนี้ อยากกัด อยากดูด ให้หน้าอกนั้นเด้งไปมา” น้ำเสียงนั้นเหมือนกำลังเสียดายที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ เช่นเดียวกับคนฟังที่รู้สึกขัดใจที่เขาทำให้มีอารมณ์แต่กลับไม่รับผิดชอบ ต้องให้เธออยู่กับแท่งสวรรค์เพียงคนเดียว
เมญ่ามองแท่งสวรรค์อันนั้นก็กดปุ่มระดับแรกที่เบาบางจากนั้นก็เอาปลายโคนของแท่งมาแตะที่ยอดอก “อ๊ะ อืม เสียวจริง ๆ” เสียงเธอพูดออกมาทำให้ปลายสายรู้สึกพอใจ “ใส่มันในร่องกลางอกแล้วขยับขึ้นลง ส่วนอีกมือก็บีบนวดอกไปมา”
เขาพูดเธอก็ทำตามทันที ใช้มือนวดคลึงหน้าอกอีกมือก็ขยับ แท่งสวรรค์ในร่องอกขึ้นลง เมญ่าหลับตาแล้วนึกถึงคนที่สั่ง “ฉันอยากให้คุณอยู่ด้วยตอนนี้” เธอเผลอขอร้องออกมาทั้งที่ในใจคิดว่าจะไม่ให้เขารู้สึกถึงความรู้สึกเธอข้างในแน่นอน แต่เปล่าประโยชน์เหมือนเขารู้ว่าเธอแพ้อะไร
“แน่นอนผมก็อยากอยู่กับคุณ ไว้กลับไปผมจะชดเชยให้นะที่รัก แต่ตอนนี้คุณเอาแท่งอันนั้นแตะไปที่ร่องรักอีกครั้งสิ ขยับขึ้นลงด้านนอกก่อนอย่าพึ่งเอาเข้าไปรอผมสั่งก่อน”
มีคำว่าสั่งในประโยคทำให้เมญ่ารู้สึกขัดใจและนึกไม่อยากทำตาม แต่สุดท้ายก็ยอมอยู่ดีเธอใช้แท่งสวรรค์ขยับขึ้นลงไปมาในร่องรักเสียงครางหวานดังขึ้นเรื่อยคล้ายกับมีเสียงแหบยามที่ร้องไม่ทันใจ
จนกระทั่งไม่รอให้เขาสั่งว่าทำอย่างไรต่อไปเธอก็สอดใส่แท่งสวรรค์ลงในร่องรักแล้วขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ปากก็ร้องรับความเสียว มือก็ขยับตามแรงใบหน้าเอนมองเพดานด้านบน มือที่ว่างอีกมือก็บีบนวดหน้าอก
ส่วนปลายสายก็เช่นกันเขากำลังขยับท่อนเอ็นขึ้นลงเร่งมือจนใกล้ ถึงฝั่งก็รีบบอกปลายสาย “ผมใกล้เสร็จแล้ว ผมจะนับหนึ่งถึงสิบแล้วเสร็จ พร้อมกันนะหนึ่ง สอง สาม...”
“สิบ” เป็นเสียงของเมญ่าและลูเฟียที่พูดขึ้นพร้อมกัน หญิงสาว ตัวสั่นมือสั่นวางมือจากแท่งสวรรค์ที่ยังขยับอยู่แล้วทรุดลงนอนบนโซฟา เอียงตัวไปตามรูปเกิดความรู้สึกเบาหวิว ราวกับล่องลอยขึ้นสู่ที่สูง
ส่วนอีกคนก็ฟุบบนเตียงแล้วทิ้งมือถือที่เห็นภาพข้างตัว มีหยดเหงื่อของเขาไหลรินออกมา สายตานั้นหันไปมองมือซ้ายที่มีผ้าพันแผลอยู่ รอยแผลที่ได้จากการต่อสู้ที่ชายแดนเมื่อตอนกลางวัน
“กลับไปผมอยากให้คุณทำแบบนี้ต่อหน้าผมอีกครั้งนะที่รัก”
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคำนี้น่าฟังเหลือเกิน หากแต่เธอรู้ดีว่าเขาก็แค่ เอาใจเธอที่ทำให้เขามีความสุขเท่านั้นเอง
ลูเฟียหันมองเมญ่าแล้วหันกลับมาอย่างรำคาญ “ไม่ใช่”คำนั้นเหมือนกระแทกในใจของเมญ่าเจ็บจนไม่เหลือพื้นที่หายใจแล้วฌอง มาร์คในตอนแรกนั้นถามเพราะเห็นหญิงสาวติดตามลูเฟียไม่ห่างคิดว่าเป็นแฟนของลูเฟีย แต่ที่ไหนได้ก็แค่ “คู่นอน” เท่านั้นเมื่อเห็นเป้าหมายไม่น่าสนใจเขาก็หันไปมองด้านล่างมีสาว ๆ มาเต้นเพียบเลยขอตัวไปสนุกต่อ ปล่อยให้เมญ่าและลูเฟียนั่งอยู่ที่เดิมในห้องส่วนตัว ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็หันมองคนที่หันหน้าหนีท่าเดียวยกมือขึ้นตีเข่าแล้วเรียก “มานั่งนี่ นั่งห่างแบบนั้นจะเรียกว่ามาด้วยกันได้ยังไง”เมญ่าหันมองเขา สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ ได้ยินว่าหากเด็กในท้องได้กลิ่นบุหรี่มากเกินไปก็อาจทำให้พิการได้ เมื่อคิดแบบนั้นเธอก็ไม่ยอมขยับตามคำสั่งส่วนเขาก็หันมองด้วยความไม่พอใจ เลยพาลไปอีกเรื่องหนึ่ง “หรือไม่พอใจที่ฉันมาพบเจด้าที่นี่”เมญ่าที่ไม่ได้หึงหวงเขาสักนิดเพียงแค่ห่วงเด็กในท้องเท่านั้น พอเขาหลงตัวเองคิดว่าเธอหึงเขา เธอก็เลยสวมรอยทันที“ฉันมีสิทธิ์ไม่พอใจด้วยหรือคะ” ปากบอกว่าไม่หึงแต่น้ำเสียงนั้นเหมือนออกมาจากใจ จนคนฟังรู้สึกพอใจจึงขยับลุกขึ้นมาแล้วอุ้มเธอนั่ง บนตักใบหน้านั้นก็ซุกที
“ถ้าคุณทำดีกับคุณชายหน่อย เอาใจอีกนิดฉันคิดว่าเขาต้องหลงรักคุณแน่”เสียงหึของเมญ่าดังขึ้น “ไม่มีทางค่ะ” เธอไม่เชื่อว่าคนแบบนั้นจะรักใครเป็น หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำแล้วไปนั่งที่โซฟา ต่อให้โลกถล่มเขาก็ไม่ได้กลายเป็นคนดีขึ้นมาแน่นอนสีหน้าเธอยังไม่ดี อะเดลีรีบไปกลบกลิ่นที่ยังมีอยู่ระหว่างนั้นประตู ก็เปิดออกพร้อมกับลูเฟีย เธอไม่เจอหน้าเขากี่วันแล้วนะ ถ้านับก็สามวัน พอเห็นว่าเป็นใครเมญ่าก็หันหน้าหนีทันที“ไปแต่งตัว คืนนี้ต้องออกไปกับฉัน” เธอหันมองเขาอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมทำตาม อะเดลีเห็นแบบนั้นก็ขอไปช่วยเธอแต่งตัวเมญ่าเลือกชุดเรียบสีดำ มองดูกางเกงที่หลวมจนไม่อยากเชื่อว่า ในท้องนี้จะมีเด็กอีกคน สายตาเธอมองอะเดลีที่ขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา“ได้ไหมคะ” เสียงหวานอ้อนวอนแบบนี้มีหรือที่อะเดลีจะไม่ยอม“อย่าพูดมากค่ะ” เธอขยับมองไปยังด้านหลังก็พบว่าเจ้าของ ทาวน์โฮมกำลังยืนอยู่ สายตามองทรวดทรงองค์เอวหญิงสาวมองสะโพก ที่ผายมากกว่าแต่ก่อน“แปลกที่เธอผอมลงแต่สะโพกกลับใหญ่ขึ้น แถมนมเธอก็โตกว่าเดิม” คนที่พึ่งรู้อาการตัวเองว่าทำไมถึงเจ็บปวดหัวนมมาเกือบเดือนก็ตกใจเช่นกัน นั่นเพราะเป็นอาการของคนท้องนั่นเ
หนีแทบตาย สุดท้ายก็กลับมาที่เดิม!! เมญ่ามองห้องในคฤหาสน์ ที่ไม่ใช่ชั้นสองแต่เป็นชั้นสาม ห้องหรรษาที่เขาเอาไว้เสพสมกับเครื่องเล่นโบราณพวกนั้น สายตาเธอมองไปยังท่อนเอ็นหินสลักโบราณ เครื่องเล่นไม้ต่าง ๆ ในตอนนี้หิมะกำลังตกลงมาแต่บนตัวเธอกลับไม่มีเสื้อผ้าสักตัวเสียงเนื้อกระทบเนื้อยังโยกเอนบนตัวเอง หากแต่คนเจ็บปวดกลับไม่รู้สึกอะไรแล้ว เธอหันมองหิมะที่ตกลงมาคอยดูแล้วกันว่าเธอจะทำให้เขาเจ็บปวดกว่านี้หลายเท่าตัว!!บนท่อนไม้โค้งตัวยู เธอกำลังนอนห้อยหัวส่วนเขาก็กำลังสนุกกับร่องรักก้มลงดูดกลืนไม่หยุด ราวกับจะบดขยี้ให้มันแหลกคาปาก “หยุดร้องทำไมหรืออยากให้มันตาย”แน่นอนว่าเธอทำได้เพียงแค่จ้องมองตาเขม็ง จากนั้นก็ร้องครางออกมาให้เขาได้สมใจ เมื่อพอใจลูเฟียก็ใช้นิ้วชี้แยงลงไปในร่องรัก สอดเสียดเข้าไปทีละนิ้ว ผ่านน้ำเปียกแฉะที่สร้างความพอใจให้เขาเป็นที่สุด“ร่องสวาทของเธอตอนนี้กำลังต้องการฉัน พูดมาว่าต้องการฉันขอร้องอ้อนวอนเดี๋ยวนี้”เมญ่าหันมองคนบ้าอำนาจ “ฉันต้องการคุณโปรดสอดใส่มันเข้ามาได้ไหม ฉันทนไม่ไหวแล้ว” ปากพูดไปอย่างนั้นแต่ในใจเธอขยะแขยงเขา จนไม่อยากให้แตะตัวแล้วตอนนี้หากแต่เมื่อนิ้วกลางแท
เรื่องครอบครัวก็วุ่นวายยังต้องมาวุ่นวายกับคนที่คิดหนีอีก หนีคนเดียวไม่พอยังพาบอดีการ์ดคู่ใจของเขาไปอีก มันจะมากไปแล้ว!!รถเก๋งสีดำวิ่งออกจากคฤหาสน์ได้ราวสองชั่วโมงตอนนี้พวกเรากำลังวิ่งไปทางถนนหลักเพื่อไปยังชายแดนสเปน เทเลอร์มองเข็มน้ำมันที่เริ่มลดลง “เราคงต้องแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มด้านหน้า”เมญ่าเห็นด้วยเพราะรู้สึกปวดเข้าห้องน้ำ เมื่อขับมาได้ไม่นานก็เจอปั๊มน้ำมันสีแดง เทเลอร์นำรถเข้าจอดเทียบที่หัวจ่าย ส่วนเธอก็คิดจะลงไปเพื่อไปยังห้องน้ำที่อยู่ซ้ายมือชายหนุ่มหยิบปืนขึ้นมาแล้วส่งให้ “เอาไว้ป้องกันตัว” เมญ่ามองปืนแล้วเข้าใจรับมันมาใส่ในกระเป๋าถือ ก่อนจะเดินลงจากรถเพื่อเข้าห้องน้ำการหนีจากมาเฟียไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะว่าเขามีสายทั้งประเทศ พวกเราหลบหนีมาก่อนหลายชั่วโมง ตอนที่อะเดลีโทรศัพท์มานั้นว่าลูเฟีย รู้เรื่องแล้วก็เวลาล่วงเลยไปเกือบสองชั่วโมงดังนั้นแล้วเธอจะช้าไม่ได้เมญ่ารีบเข้าไปห้องน้ำ จัดการธุระส่วนตัว เสียงประตูปิดแล้วนั่งลงเหมือนกำลังทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ที่จริงแล้วถ้าเธอพูดดี ๆ เขาอาจจะยอมให้เธอไปไม่สิ เธอคิดง่ายเกินไปเมญ่าคนอยากไปไม่ให้ไป อยากอยู่ก็ให้อยู่อย่างคนไร
“เจ้านายอยู่ที่ไหนผมก็อยู่ที่นั่นครับ” คำนี้ไม่ได้ฉุกใจหญิงสาวเลยสักนิด เธอเดินเข้าไปด้านในห้องหนังสือชายหนุ่มก็ยังคงยืนอยู่นอกประตูนั้นไม่ได้เดินตามมา“แล้วทำไมไม่ตามเจ้านายคุณไปล่ะ มาเฝ้าฉันทำไม”“เพราะคือคำสั่ง”“อ้อ ถ้าอย่างนั้นถ้าเขาบอกให้คุณฆ่าฉันคุณก็จะทำใช่ไหม” คนหนึ่งนั่งอยู่อีกคนก็หันหลังให้ พอเธอถามประโยคนี้เทเลอร์ก็หันมองด้วยสีหน้านิ่งอยู่นาน กว่าคำตอบจะหลุดจากปากเขา“เจ้านายไม่ทำแบบนั้นแน่” คำตอบที่ลังเลนั้นทำให้เมญ่าถอนใจโล่ง “ตอนแรกฉันคิดว่านายจะตอบว่าแน่นอน แต่พอพูดแบบนั้นฉันก็พอมีความหวังขึ้นมาบ้าง”เมญ่าขยับลุกจากโซฟาแล้วเดินสำรวจชั้นหนังสือ เดินเลือกได้ สองชั้นก็เจอกับนิทานภาษาอังกฤษเล่มหนึ่ง เธอเคยอ่านตอนอยู่ในห้องสมุดมหาวิทยาลัย“เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเราจะตัดสินเองได้ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ต้องเป็นคนตัดสินใจเองทั้งหมด ถึงเวลาเมื่อเขาบอกให้คุณยิงฉันคุณก็ต้องยิง”เธอหยิบนิทานเล่มนั้นออกมาวางบนโต๊ะไม่คิดแม้จะอ่าน แล้วเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เทเลอร์เดินมาดูภาพหน้าปกนั้นมีเด็กหญิงกำลังถูกขังอยู่ในกรงโดยที่มือกำลังถือกุญแจอยู่แม้ออกไปได้แต่ก็ใช่ว่าจะออกไปเองได้ถ้าเจ้าขอ
“ไม่ไป” เธอหันมองเขาแล้วจับมือเขาขึ้นมาให้กระบอกปืนจ่อที่หัวใจเธอ “ยิงฉันสิ ในเมื่อคุณตั้งใจจะยิงฉันให้ตายพร้อมกับพ่ออยู่แล้ว ทำไมไม่ยิงอีก” เสียงเธอสะอื้น เลือดเองก็ไหลไม่หยุดลูเฟียขมวดคิ้วไม่พอใจ จากนั้นก็จับเธออุ้มขึ้นพาดบ่า มือที่มีแรงของเมญ่าก็ยังคงตีเขาไม่หยุดตลอดจนถึงโรงพยาบาล ต้องให้หมอมัดมือ มัดเท้าและฉีดยาสลบจึงสามารถทำแผลได้สำเร็จภายในห้องผู้ป่วยตอนนี้แม้มีเครื่องทำความอุ่นแต่สำหรับคนอยู่แล้วเหมือนเย็นยะเยือกต่ำกว่าองศา ด้วยสายตาคนเฝ้ามองนั้นยังนั่งนิ่งหลายชั่วโมง จนกระทั่งคนป่วยฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยาสลบเลยทำให้เมญ่าเวียนหัวเมื่อลืมตาขึ้นมาก็พยายามคิดว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วก่อนหน้าทำอะไร “พ่อ” คือคำแรกที่เธอเอ่ย ร่างบางลุกขึ้นมาทันทีก่อนจะตามด้วยเสียงร้อง “โอ๊ย” เมื่อรู้สึกปวดแขนเหมือนแขนใกล้จะหลุด พอหันมองแขนตัวเองถึงได้เห็นว่ามีคนนั่งอยู่ มุมโซฟากำลังกอดแขนตัวเองมองเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำเมญ่าไม่สบตาเขาเลือกที่จะหันมาดึงสายน้ำเกลือออกคิดจะก้าวเท้าลงจากเตียง หากแต่เมื่อก้าวลงก็ต้องทรุดลงบนพื้นอย่างคนหมดแรง“พึ่งฟื้นจากยาก็ทำเป็นเก่งแล้ว เธอจะรีบไปไหนร

![เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





