Share
Chapter 22
Related chapter
รัตติกาลอสูร Chapter 23
ฉันไถลลงต้นไม้ น้ำตาไหลอาบแก้ม จนถึงตอนนี้ ฉันอกหัก ฉันเสียหาย แต่ฉันก็หวังจากเขา ไม่ใช่ความรักแต่ฉันรู้สึกได้ถึงมิตรภาพที่หายไปจากดวงตาของเขา และนี่ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นจุดจบของฉัน ฉันไม่สามารถทนได้ มันเจ็บ.ฉันชันเข่าขึ้นและก้มกอดตัวเอง บ้านอยู่ในความเงียบอย่างสมบูรณ์ ไม่มีใครอยู่รอบๆ. ฉันเดินขึ้นไปชั้นบนและสังเกตเห็นประตูห้องของเขาเปิดทิ้งไว้ ฉันหยุดอยู่ที่มุมประตูแล้วแอบดู เขากำลังนอนอยู่บนเตียง มาดามโรสนั่งข้างเขาบนเก้าอี้ ขณะที่เดซี่นั่งอยู่ข้างๆ เขาบนเตียง จับมือเขาไว้ พวกเขากำลังพูดคุยกับอเล็กซ์ ถามคำถามต่างๆ แต่อเล็กซ์นิ่งเฉย ดวงตาของเขาแข็งค้างอยู่บนเพดาน “อเล็กซ์!” มาดามโรสทำหน้าบึ้ง “มองพวกเราสิลูก คุยกับเราหน่อยสิ” เสียงของเธอแตกพร่าในตอนท้าย“ผมไม่อยากคุยตอนนี้ ผมต้องการพักผ่อน คุณทั้งสองได้โปรดปล่อยให้ผมอยู่ตามลำพังเถอะ”"แต่...อเล็กซ์"เขาขัดเดซี่ไม่ให้พูดต่อ "ได้โปรดเดซี่ ผมไม่เป็นไร ผมแค่ต้องการความเป็นส่วนตัว พรุ่งนี้เจอกันที่โต๊ะอาหารกลางวันนะ"เดซี่เดินออกจากห้อง และฉันรู้สึกขอบคุณที่เธอไม่สังเกตเห็นฉัน อเล็กซ์ก้มศีรษะลงบนหมอน กุมขมับ ฉันเห็นมาดามโรสลูบหัวเขก่อนจ
รัตติกาลอสูร Chapter 24
มุมมองของผู้เขียน“ไม่ได้ มาดามไม่ได้ผลักเธอออกจากบ้าน!” เดซี่พูดทางโทรศัพท์า "มาดามบอกว่าเธอไม่ได้ใจร้ายพอที่จะผลักซาช่าให้ตกอยู่ในอันตราย! แม่ มาดามยังเพิ่มการรักษาความปลอดภัยในพื้นที่นี้อีกด้วย"“เดซี่! เฮนรี่ทำได้ดีมากแล้ว แกควรจะโน้มน้าวให้มาดามโรเซ่ผลักเธอออกไปซะ แต่แกก็ยังทำไม่ได้อีก เพราะแก งานหนักของลูกชายฉันจึงสูญเปล่า”“หนูพยายามเต็มที่แล้วค่ะแม่”“หุบปากเดี๋ยวนี้! ทำตามที่ฉันบอกสิ คุยกับซาช่า!”ซาช่า?""ใช่! ฉันหวังว่าแกจะเข้าใจ สิ่งที่แกควรจะพูด!"“ค่ะแม่!” เดซี่กล่าวด้วยความมั่นใจ“ได้โปรดทำตัวฉลาดตอนนี้! แค่เรียนรู้บางอย่างจากผู้หญิงคนนั้น ซาช่า! เห็นไหมว่าเธอจัดการกับโรเซ่ได้อย่างไร ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเธอเปลี่ยนใจของโรเซ่! คนที่มีเกียรติมากจนทนไม่ได้กับรอยเปื้อนเล็กๆ ของเธอ ชื่อเสียงที่ขัดกับคำพูดของเธอถือเป็นบาปใหญ่ จนถึงตอนนี้เธอไม่ยอมให้อเล็กซ์ยกเลิกการหมั้นนี้เพราะเธอกังวลว่าเราจะทำลายชื่อเสียงของเขา แต่ตอนนี้ เธอไม่สนใจแล้ว!———"ฉันเปลี่ยนไปเพื่อลูกชายของฉัน!" มาดามโรเซ่กล่าวว่า "ฉันยังไม่สามารถทนต่อความไม่สมบูรณ์นี้ได้ และฉันยังกังวลว่านายกเทศมนตรีจะทำทุกอย่างเพื่
รัตติกาลอสูร Chapter 25
มุมมองของอเล็กซ์ผมตื่นมาและรู้สึกคอแห้ง ผมลืมตาขึ้นและนึกถึงความฝันที่ผมเห็นซาช่าเดินมาอยู่ข้างๆ และจูบที่หน้าผากของผม ผมรู้สึกเจ็บหน้าอกเมื่อคิดถึงเธอ ภาพของเธอกับเฮนรี่เข้ามาในหัวผมและผมรู้สึกโกรธ ผมเดินไปทางหน้าต่างมีดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่าง ยิ่งทำให้ฉันนึกถึงเธอ เธอชอบแสงจันทร์และเราจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในการอาบน้ำใต้แสงจันทร์ บางอย่างในใจผมบอกว่า ซาช่า ไม่มีวันทิ้งผม แต่ใจของผมก็ไม่สามารถหยุดกล่าวหาเธอได้ ผมรู้จักเฮนรี่ เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และขี้เล่นเสมอ เขามักจะวางแผนและเล่นเกมได้เหนือกว่าคนอื่นเสมอ ผมแน่ใจว่าเขาอาจจะหลอกใช้ ซาช่า เหมือนกัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดคือวิธีที่ ซาช่า มอบให้เขา เธอมักจะอ้างว่ารักผมอย่างไม่มีเงื่อนไข จากนั้นในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ลืมผมและจูบกับคนแปลกหน้า? ผมคิดมาตลอดว่าคนอย่าง ซาช่า เธอไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ผมรู้ว่าตอนแรกผมเชื่อว่าเดซี่พูดถูกและซาช่าอาจเป็นนักขุดทองจริงๆ แต่ตอนนั้นผมโกรธ เหมือนมีภูเขาไฟกำลังปะทุอยู่ในตัวผม แต่วันนี้เธอวิ่งมาหาผม ผมรู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งทำเป็นว่าห่วงใย แต่ผมก็รู้สึกผิดในอ้อมกอดของเดซี่เช่นกันผมสับสนมาก ผมควรคุยกั
รัตติกาลอสูร Chapter 1
ภายใต้ท้องฟ้าคำราม เธอยืนนิ่ง เข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอคิดว่ามันเหนือจริง สมองของเธอกำลังเล่นกล เขากระแอมในลำคอ ขมวดคิ้วส่งสัญญาณให้เธอเข้าไป ทำให้ความกลัวที่อธิบายไม่ได้เข้าครอบงำจิตใจของเธอ ดวงตาสีเข้มของเขาฉายแววด้วยความอาฆาตพยาบาท เมื่อมองดูทางแคบๆ ด้านขวา เธอคิดอย่างรวดเร็วหายใจเข้าลึกๆ กลืนน้ำลายอึกใหญ่ และออกวิ่งไปทันทีความตื่นตระหนกเกิดขึ้นในเส้นเลือดของเธอเมื่อเธอได้ยินประตูรถหลายบานเปิดเธอเริ่มวิ่งเหมือนชีวิตที่เหลือต้องพึ่งมัน ฝ่ากิ่งไม้ระหว่างทางที่ปัดใส่หน้าเธอตลอดเวลาซาช่า เตะส้นเท้าและหันไปตามตรอก แต่เท้าของเธอเตะเข้าไปโดนหินกรวดแหลมคม ขอบของหินกรีดเท้าของเธอขณะที่ลมหายใจของเธอติดอยู่ในลำคอ เหงื่อที่ไหลออกมาแทรกซึมเข้าไปในการมองเห็นของเธอ ทำให้เธอเวียนหัว เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะดึงตัวเองให้มีสติสัมปชัญญะเธอแอบมองไปข้างหลังและเห็นเงาชายสี่คนตามเธอมา พวกเขากำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว.เธอหลบเข้ามุมและซ่อนตัวอยู่หลังถังขยะ กลิ่นสาปของแมวและขยะกระทบจมูกของเธอทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียนทันที สถานที่แห่งนี้เป็นซากเรืออับปาง มีกลิ่นที่น่ารังเกียจหลายอย่าง ถังขยะท
รัตติกาลอสูร Chapter 2
เจนดึงเธอไปที่ฟลอร์เต้นรำและเธอยอมเดินตามเขาไป เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง และทั้งหมดที่เธอปรารถนาคือผลักเขาแล้วเตะเขาเข้าไปที่หว่างขา แต่แล้วเธอก็รู้สึกถูกจ้องมองจากดวงตาสีเขียวคู่หนึ่ง ทั้งสองสบตากัน ชั่ววินาทีนั้นเหมือนยาวนานนับชั่วโมงเมื่อถูกสะกดด้วยดวงตาของกันและกัน เพื่อนๆ คิดว่าเธอตัดใจได้แล้ว แต่เพียงเหลือบมองก็ทำให้รู้และเห็นถึงความรักที่เธอซ่อนไว้ในใจ หน้ากากแห่งความสุขที่เธอใส่ในแต่ละวัน มีเพียงหมอนและช่วงเวลากลางคืนเท่านั้นที่รู้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เพียงเสียวเวลากลับหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาสังเกตเห็นเจนกำลังจะจูบต้นคอของซาช่า สีหน้าของอเล็กซ์เริ่มบิดเบี้ยวเมื่อเธอจ้องมาที่เขาตอนนี้ มีร่องรอยของความโกรธและฉุนเฉียวในสายตาของเขา เขาแทบจะทนไม่ไหว ซาช่า รู้สึกว่าตัวเองกำลังมอดไหม้ในสายตาของเขา และน้ำตาก็ไหลลงมาที่แก้มของเธอ เขาจะรู้สึกแบบเดียวกับที่เธอรู้สึกกับเขาหรือไม่? และพบว่าหัวใจยังถูกป่นปี้ที่เห็นเขากับอยู่คนอื่น? คำถาม ความหวัง และความคาดหวังเพิ่มขึ้นอีกครั้งในส่วนลึกของหัวใจ แต่ ซาช่า พยายามบอกตัวเองในใจว่าเธอคิดผ
รัตติกาลอสูร Chapter 3
เธอส่ายหัวเมื่อชายสองคนในชุดดำผลักเธอเข้าไปในรถ ซาช่าร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอ พวกเขามัดมือเธอไว้ข้างหลังและปิดเสียงกรีดร้องของเธอด้วยผ้าผืนหนึ่ง น้ำตาอาบแก้มของเธอขณะที่เธอสะอึกสะอื้น ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครช่วยเธอได้ เธอรู้สึกว่ารถกำลังหยุดวิ่งขณะที่มีคนดึงแขนเธอ พยายามลากเธอออกจากรถ เธอโต้กลับ พยายามตะโกน“ซาช่า!” ซาช่า!" เธอรู้สึกถึงเสียงที่คุ้นเคยเรียกเธอและมีคนเขย่าเธออย่างแรง“ซาช่า!” เธอสะดุ้ง ลืมตาขึ้น ผมของเธอยุ่งเหยิงเพราะเธอดูเหมือนเพิ่งเห็นผี"พยาบาล!" เขาตะโกนเรียก“พวกเขากำลังลักพาตัวฉัน อเล็กซ์ ช่วยฉันด้วย เขาจะพาฉันเข้าไปในคุกใต้ดินหรือขายฉันไปยังประเทศอื่น” เธอพูดพล่ามเมื่อชีพจรของเธอลดลง เธอหายใจไม่ออกเหมือนไม่มีอากาศพยาบาลเดินเข้ามาในห้อง ฉีดยาเข้าเส้นเลือดดำ “มันเป็นแค่ฝันร้าย ซาช่า” เขาพูดพร้อมกับเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาบนหน้าเธอและพูดพึมพำ "หายใจเข้า เบบี้.. หายใจ"เธอมองเข้าไปในดวงตาสีเขียวของเขาและหายใจเข้า วางมือทาบหน้าอกของเขา เขาบอกให้เธอหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้งจนกระทั่งเธอนิ่งพอ“คุณสบายดีไหม”เธอพยักหน้าให้เขา พึ
รัตติกาลอสูร Chapter 4
“ซาช่า” หญิงชราคนนั้นปลุกเธอขึ้น “คุณไม่อยากออกจากโรงพยาบาลนี้เหรอ?”เธอตื่นขึ้นทันทีด้วยความตื่นเต้นและพยักหน้า“หมออนุญาตให้คุณกลับบ้านได้ แต่สัญญากับฉันอย่างหนึ่งว่า คุณจะดูแลตัวเองเสมอ”เธอยิ้มให้หญิงชราและพูดเสียงแหลม “ขอบคุณมาก ที่ช่วยดูแลเธอ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ทำให้ฉันหายใจไม่ออก ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะกลับบ้านและใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน และฉันแทบรอไม่ไหวที่จะไปจากเขา การดำรงอยู่ของเขานั้นทำให้ฉันทรมาน”"โอ้ที่รัก! ทำไมคุณถึงใจร้ายกับอเล็กซ์ เขาเป็นคนดีมาก และเขาห่วงใยคุณจริงๆ เมื่อเขาพาคุณมาที่นี่ เขาไม่ได้ทิ้งคุณไปไหนรอจนกว่าอาการคุณจะดีขึ้น เขายังปฏิเสธที่จะรักษาบาดแผลของเขาเองด้วย” พยาบาลพูดบรรยายทำเอาใจเธอสั่นระรัวเธอรู้สึกว่าเธอกำลังประสาทหลอน หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเมื่อหลายเดือนก่อน เธอไม่เคยคิดฝันว่าเขาจะกลับมาดูแลเธอเลย เธอคิดว่า คนไร้หัวใจที่หักอกเธอคนนี้จะรักษาหัวใจเธอด้วยหรือไม่?."คุณพร้อมไหม?" เสียงของเขาทำลายความคิดของเธอ เธอมองไปที่เจ้าของเสียงและรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่แก้มของเธอ"อืมม..ค่ะ" เธอพูดตะกุกตะกักขณะที่เขาสังเกตเห็นเธอ ซาช่าไม่รู้ว่าเ
รัตติกาลอสูร Chapter 5
เมื่อรถจอดนิ่ง เขาเขย่าเธอเล็กน้อยเพื่อรบกวนการนอนของเธอ ซาช่า ตื่นขึ้นขณะที่เธอขยี้ตา เธอเหยียดแขนอย่างเกียจคร้านและเอาหลังฝ่ามือปิดปากเพื่อซ่อนหาวประตูด้านข้างของเธอเปิดออกเมื่ออเล็กซ์ยื่นมือให้เธอ แต่เธอกลับเมินเฉยและก้าวออกไปเกาะประตูรถ แต่ขาของเธอยังเจ็บอยู่และทำให้มันยากสำหรับเธอที่จะเดินโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวด อเล็กซ์จึงโยนกุญแจรถให้ยามแล้วโอบประคองไหล่ของเธอในขณะที่จับมืออีกข้างของเธอไว้เพื่อช่วยเธอเดิน ครั้งนี้เธอไม่ท้วงเพราะอาการวิงเวียนศีรษะ ปวดมากเกินกว่าจะจัดการเองได้เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในลิฟต์ ซาช่าก็ขยับตัวออกห่างจากมือของเขาทันที และเอนตัวพิงกับผนังลิฟต์ เธอจ้องไปที่เงาสะท้อนของเธอในกระจกและอารมณ์ที่หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะตกลงไปในหลุมความคิดที่ย้อนแย้งกันอยู่ในหัว'ในชุดเสื้อยืดสีดำที่เขียนว่าควีนและกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน ฉันยืนอยู่ที่นั่น ตรวจสอบตัวเองอีกครั้งและสางผมบ็อบด้วยนิ้ว ใบหน้าของฉันสว่างไสวด้วยความสุข ฉันขยิบตาให้ผู้ชายตัวสูงที่ส่องกระจกจากข้างหลังฉัน แต่งกายด้วยเสื้อยืด เขามองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย และขยี้
Latest chapter
